Tuesday, April 24, 2012

အိမ္မက္သတို႔သမီး (သို႔) စီရမ္ရိ ( ၃ )

စီရမ္ရိပို႕စ္ကို မိတ္ေဆြေတြေတာ့မသိဘူး...၊ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာေတာင္ ေမ့ေတ့ေတ့ျဖစ္ေနၿပီဗ်ဳိး....၊ေျပာရရင္
ပထမကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားထားတာကစီရမ္ရိနဲ႕အန္ေကာဝပ္ဘုရားေက်ာင္းအေၾကာင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာေလး
ေရးမလို႕ပဲ....၊ဒီအတြက္ စာအုပ္ေတြဘာေတြေတာင္ စီရမ္ရိကဝယ္ခဲ့ပါေသးရဲ႕...၊ဝီကီထဲလည္း ရွာေဖြဖတ္မိ
ပါရဲ႕...၊ခက္တာကအဲ့စာအုပ္ကလည္းနဲနဲပဲဖတ္ရေသး....၊ျမန္မာျပည္မွာေမ့က်န္ခဲ့ပါေရာလား....၊ၿပီးဒီရက္ပုိင္း
အတြင္း အလုပ္ရႈပ္ေနတာနဲ႔၊အျခားအေၾကာင္းအရာေတြကို ေရးေနျဖစ္တာနဲ႕ ျပက္ေတာင္းေတာင္းေတြျဖစ္
ကုန္ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာမေရးျဖစ္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ...၊ဒီေတာ့ တက္သုတ္ရိုက္ၿပီးပဲ စီရမ္ရိကိုျဖတ္လိုက္ေတာ့
မယ္ဗ်ာ...ေနာ့.....။

အဲဒီေန႕က ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ဦးသား အန္ေကာဝပ္ကထြက္လာေတာ့ ေမွာင္စၿပဳေနပါၿပီ....။ကၽြန္ေတာ္က ဟို
တယ္ျပန္နားပါတယ္...၊မွ်စ္ကေတာ့ သင္တန္းရွိလို႕ကပ်ာကယာလစ္ေလရဲ႕.....၊ညရွစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္
ေလာက္မွာသူျပန္လာေခၚပါတယ္....။စီရမ္ရိရဲ႕လမ္းေဘးဘီယာဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ကိုပါ။စီရမ္ရိမွာညေနခင္း
အပ်င္းေျပထိုင္စရာလက္ဘက္ရည္ဆိုင္ရယ္လုိ႕မယ္မယ္ရရမရွိပါဘူး.....တဲ့၊ထိုင္စရာဘီယာဆိုင္ပဲရွိပါသတဲ့၊
ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ၊ေရငတ္တုန္းေရတြင္းထဲက်တာပဲဗ်ဳိး....:)))။အဲ့ဆိုင္ေလးမွာ အျမည္းအျဖစ္ရႏိုင္တာက
ေတာ့ အမဲေကာင္လံုးကင္ပါပဲဗ်ဳိး.....။ႏြားတစ္ေကာင္လံုးကို တံစို႕ထိုးကင္ေရာင္းတာပါ.....။အဲ့လိုဆိုင္မ်ဳိးေတြ
စီရမ္ရိနဲ႕ ဖႏြမ္းပင္မွာ ၁၀၀နီးပါးရွိပါသတဲ့......။အဲ့ဆိုင္ေတြရဲ႕ တစ္ေန႕တစ္ေကာင္ႏႈန္းျဖဳန္းအားေၾကာင့္ ခုဆို
ကေမာၻဒီးယား ႏြားဝယ္ရႏိုင္ဖို႕ရာ အခက္ေတြ႕ေနရပါသတဲ့ဗ်ာ......၊ညေန ၅နာရီေလာက္စေရာင္းလိုက္တာ
ည ၈ နာရီေလာက္ဆိုဘာမွမက်န္ေတာ့ပါသတဲ့ဗ်ာ....၊ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ.....အဲဒီေန႕က ကၽြန္ေတာ္တို႕ေရာက္သြား
ေတာ့ ႏြားေက်ာရိုးမႀကီးပဲျမင္ရပါေတာ့တယ္.....၊အသားနဲနဲပါးပါးေတာ့ လွီးထားတာက်န္ေလရဲ႕....၊ဒီေတာ့
ရွိတဲ့အသားေလးပဲ ျမည္းစမ္းခဲ့ရပါတယ္ခင္ဗ်......။ဓာတ္ပံုေတြဘာေတြလည္း မရိုက္ခဲ့ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ......၊
ကိုယ္ေတြကပုလင္းျမင္ရင္ အကုန္ေမ့သကိုး....:))))။အမွတ္တရအေနနဲ႕ ဖံုးေလးနဲ႔တစ္ပံုပဲရိုက္ခဲ့ပါေတာ့
တယ္.....။



 ပံုမွာျမင္ရတဲ့အတိုင္းပါပဲဗ်၊အမဲသားနဲ႕တြဲဖက္စားဖို႕ အသီးအရြက္ေပါင္းစံုတစ္ပန္းကန္ရယ္၊စပါးလင္၊ငရုတ္
သီး၊သံပုရာသီးတို႕ကိုရိတ္ရိတ္ပါေအာင္လွီးထားတဲ့ တစ္ပန္းကန္ရယ္...၊ေနာက္ ဟင္းအႏွစ္လို ဘာမွန္းမခြဲ
ျခားတတ္တဲ့အရာတစ္ပန္းကန္ရယ္ ခ်ေပးပါတယ္....၊အဲ့ဟာေတြနဲ႕တြဲဖက္စားရပါသတဲ့။

ေနာက္တစ္ေန႕မနက္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕တစ္ေတြ အန္ေကာဝပ္ကို မေၾကပြဲႏြဲဖို႕ တစ္ေခါက္ထပ္သြား
ပါတယ္...။အန္ေကာဝပ္ဘုရားေက်ာင္းအေပၚထပ္ကိုတက္ဖို႕ပါ...၊ကံဆိုးပါတယ္ဗ်ာ...၊သန္႕ရွင္းေရးလုပ္မွာ
ျဖစ္လို႕ အေပၚကို တစ္ေန႕လံုးပိတ္ထားပါသတဲ့ဗ်ာ...။ဒါနဲ႕ပဲ ဘုရားေက်ာင္းထဲတစ္ေခါက္ထပ္ၾကည့္ၿပီး ျပန္
ထြက္လာခဲ့ၾကၿပီး ဘုရားေက်ာင္းရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ နဲနဲလွမ္းတဲ့ ကြင္းျပင္ထဲမွာရွိတဲ့ မိုးပ်ံေဘာလံုးႀကီးဆီခ်ီ
တက္ခဲ့ၾကပါတယ္....။တစ္ဦးကို ၁၂ေဒၚလာထင္ပါရဲ႕....၊ကၽြန္ေတာ္တို႕ေရာက္သြားေတာ့ စီးမယ့္သူဆိုလို႕
မ်က္ႏွာျဖဴစံုတြဲတစ္တြဲပဲရွိပါတယ္....၊လူမျပည့္ေသးလို႕ေစာင့္ရပါေသးတယ္...။နဲနဲၾကာၾကာေစာင့္ေနသည့္
တိုင္ ေနာက္ထပ္ စီးမယ့္သူမေရာက္လာတာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕သံုးေယာက္ရယ္၊အဲဒီမ်က္ႏွာျဖဴစံုတဲြရယ္၊
ေပါင္းငါးေယာက္နဲ႕ပဲအေပၚကိုတက္ခဲ့ရပါေတာ့တယ္....။သူ႕ေဘာလံုးက ေအာက္ကေန သံၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္း
နဲ႕ဆိုင္းထားၿပီး အေပၚကိုပဲ တက္တာရယ္...၊ပုဂံကလို ဟိုဟိုဒီဒီေလွ်ာက္သြားတာမဟုတ္ေတာ့ သိပ္မစြံပါ
ဘူးဗ်ာ....။


 ကၽြန္ေတာ္တို႕စီးခဲ့ေသာ မိုးပ်ံေဘာလံုးပါ....။

 အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ Banteay Srei ဘုရားေက်ာင္းဘက္ ထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္ခင္ဗ်ာ.....။

 ဟိႏၵဴဘုရားရွီဗာ(သွ်ီဝ)ကို ရည္မွန္းၿပီးတည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့  ဒီဘုရားေက်ာင္းကို ခမာအႏုပညာရဲ႕ မ်က္ရြဲ
ရတနာ ရယ္လို႕တင္စားၾကပါတယ္....။အနီေရာင္သဲေက်ာက္ေတြနဲ႕တည္ေဆာက္ထားတဲ့ Banteay Srei
ဘုရားေက်ာင္းမွာ အႏုစိတ္ထုလုပ္ထားတဲ့ ေက်ာက္ဆစ္လက္ရာေတြရဲ႕အလွေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ...။





 

 ဒီရုပ္တုကိုျမင္ေတာ့ ညကစားခဲ့တာကို ျပန္သတိရမိရဲ႕၊လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ယံုၾကည္မႈတစ္ခုအျဖစ္
ရိုးခိုးေကာ္ေရာ္ခဲ့ၾကေပမယ့္၊ယခုခ်ိန္မွာေတာ့ မက္မက္စက္စက္စားသံုးဖြယ္ရာျဖစ္ခဲ့ပါေရာလား....၊










Banteay Srei ဘုရားေက်ာင္းမွ ကၽြန္ေတာ္တို႕ျပန္ထြက္လာေတာ့ ေနလည္ ၁နာရီေလာက္ရွိၿပီခင္ဗ်။ဒါနဲ႕
ၿမိဳ႕ထဲဘက္ျပန္သြား၊ထမင္းစားခဲ့ၾကပါတယ္...။ညေနမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕တစ္ေတြ အေရွ႕ေတာင္အာရွ
ရဲ႕ အႀကီးဆံုးေရခ်ဳိအိုင္ႀကီးျဖစ္တဲ့ Tonle Sap ေရအိုင္ႀကီးဘက္ ထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္ခင္ဗ်ား.....။




လည္ပင္းမွာ ေျမြတစ္ေကာင္ပတ္လို႕ ..............


တံုလီစပ္ရဲ႕ ရင္ေသြးငယ္..........



ေဆာက္လက္စ ေဖာင္အိမ္တစ္လံုး.......၊မၿပီးေသးေပမယ့္ ေနခ်င္စရာေလးဗ်ေနာ္...၊



၂၇၀၀ စတုရန္းကီလိုမီတာက်ယ္ဝန္းတဲ့ ေရကန္ႀကီးက တကယ့္ကို ကမ္းမျမင္လမ္းမျမင္ရယ္..........



ဆည္းဆာ............


ဝင္လုဆဲေနလံုးႀကီး နဲ႕ အိမ္ျပန္လာတဲ့ ေလွငယ္..........
 

စီရမ္ရိမွာ သာတဲ့လ ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ....၊အဲ့ဒီညက လျပည့္ညခင္ဗ်...........။



အဲဒီညက ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ကိုထြဋ္ တို႕ႏွစ္ဦးသား  စီရမ္ရိရဲ႕ နာမည္ႀကီးေနရာတစ္ေနရာျဖစ္တဲ့ pub street ဘက္ကို ထြက္လာခဲ့ပါတယ္....။tomb raider ဇာတ္ကားကို စီရမ္ရိမွာ လာေရာက္ရိုက္ကူးစဥ္က ဂ်ဳိးလီထိုင္
သြားခဲ့ဖူးတဲ့ Red Piano ဆိုတဲ့ ဘားဆိုင္ေလးရဲ႕အေပၚထပ္မွာ ထိုင္ရင္း....၊tomb raider cocktailတစ္ခြက္
ေသာက္ရင္း......စီရမ္ရိရဲ႕ ညကို တိတ္ဆိတ္စြာေငးေမာေနခဲ့မိပါတယ္....။လျပည့္ေရာင္ေအာက္မွာ ၿမိဳ႕ေလး

ဟာ စည္ကားရႈပ္ေထြးစြာနဲ႕လွေနပါတယ္....။သူ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ သူ႕ကို တိတ္တခိုးခင္မင္ေနခဲ့သူတစ္ဦးမွ

၃ရက္တာနားခိုခဲ့တာကို သူသိမွတ္မိဟန္မတူပါဘူး....။ ထားရစ္ခဲ့ရေတာ့မယ့္ ၿမိဳ႕ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ရင္ထဲ
မွ တိတ္ဆိတ္စြာႏႈတ္ဆက္လိုက္မိပါတယ္....၊ကံမကုန္ရင္ ျပန္ဆံုၾကေသးတာေပါ့....စီရမ္ရိရယ္.....လို႕....။





Red Piano ဆိုင္ပါ၊ဂူးဂဲကယူပါတယ္ခင္ဗ်.....




16 comments:

Cameron said...

ဟမ္....ႏြားေကာင္လံုးကင္......။ ဒါ့ပံုေလးေတြရဲ႔ ရိုက္ခ်က္သ္ိပ္လွတယ္...။ အန္ေကာ၀ပ္ကို ေရာက္ေအာင္သြားလည္အူးမယ္....။ ဒါန႔ဲ လျပည့္လက သိပ္လွေနပါေရာလား....။ ၾကည့္ျပီး လြမ္းခ်င္ခ်င္ျဖစ္လာဘီ...။

ခရစၥတလ္ said...

ခရီးသြားေနစဥ္ေတာ့ ေရးပလိုက္မယ္ေပါ့၊
ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း...အဲသလုိပဲျဖစ္ျဖစ္သြားတယ္၊ အားမွ မအားၾကတာကိုးးးး။ ဒီေလာက္ဖတ္ရ ဓာတ္ပံုေတြ ျမင္ရတာပဲ ေက်းေက်း :)

AH said...

စီရမ္ရိ အမွတ္တရ ေလးကို ဖတ္သြားပါတယ္ ခင္ဗ်ာ... ႏြားေကာင္လံုးကင္ဆိုေတာ့ ေအာက္တုိဘာဖက္စ္ ကိုေတာင္ မဆီမဆုိင္ သြားသတိရလိုက္မိေသးတယ္....

Anonymous said...

တကယ္ကို စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းတဲ့ ပံုေလးေတြနဲ႔ ပို႔စ္ေကာင္းေလး တစ္ပုဒ္ပါ . . ေနညိဳညိဳနဲ႔ ဆည္းဆာ အလွက ဧရာ၀တီကိုေတာင္ သတိရသြားေစတယ္ . . .


ခင္မင္စြာျဖင့္
ဗညားရွိန္

mstint said...

ဓာတ္ပံုေတြရိုက္ခ်က္ လွမွလွ ေမာင္ညိမ္းေရ။ အန္ေကာဝပ္ကိုေရာက္ဖူးေပမယ့္ တစ္ျခားေနရာေတြ မေရာက္ဖူးခဲ့ဘူး။ ဝဋ္ႀကီးတဲ့ ႏြားမ်ား ကေမၺာဒီးယားမွာမွ ေမြးဖြားၾကတယ္ထင္ပါရဲ႕။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

ေန၀သန္ said...

ိွဆီရမ္ရိပ္တဲ့... မီးေတြကို ထိန္ေနတာပဲေနာ္.. း)).... ေတြ႕ကရာ ပုလင္းေမာ့မယ္ဆိုတာခ်ည္းပဲ.... အိကု.. း))..

ခင္မင္လ်က္
ေန၀သန္

ညီလင္းသစ္ said...

ကိုညိမ္းႏိုင္က ေမ့ေတ့ေတ့ ျဖစ္ေနသလို၊ က်ေနာ္ကလည္း ဆက္စရာမ်ား က်န္ေနေသးလားလို႔ ဇေဝဇဝါနဲ႔ရယ္..၊ း) ႏြားေကာင္လံုးကင္ ကိုေတာ့ အံ့ၾသတယ္ဗ်ာ၊ အမ်ားအားျဖင့္ ႏြားလို အေကာင္ ခပ္ႀကီးႀကီးထက္ ဝက္ကိုပဲ လုပ္ၾကတာကိုး၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘီယာနဲ႔ အမဲကင္ကေတာ့ ေတြးၾကည့္႐ံုနဲ႔တင္ ခံတြင္းစိုေစတဲ့ အတြဲပါပဲ၊ း) ဓါတ္ပံုေတြ မိုက္တယ္ ကိုညိမ္းႏိုင္၊ အထူးသျဖင့္ ေနဝင္ခ်ိန္မွာ ေလွကေလးနဲ႔ ျပန္လာတဲ့ပံုကို သေဘာက်တယ္၊ ေနလံုးကို အျပည့္ ျမင္လိုက္ရရင္ ဒီ့ထက္ေတာင္ ပိုလွဦးမယ္ ထင္တယ္ဗ်..။

Anonymous said...

Banteay Srei ကို the Citael of Women လုိ႕ေခၚထားပါေသးတယ္။ ရာမယနဇာတ္ေတာ္ကို လက္ရာေျမာက္စြာ ထြင္းထုထားတာမုိ႕ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းလွပါတယ္။ အၾကိဳက္ဆံုးကေတာ့ ဘုရားကိုသြားတဲ့လမ္းမက်ယ္က်ယ္ပါပဲ။

ေက်ာက္တံုးအမ်ိဳးအစားကိုလုိက္ျပီး ေခတ္ကိုခြဲႏုိင္တာမုိ႕ ထံုးေက်ာက္မဟုတ္ပဲ အုတ္အနီေရာင္သံုးျပီး တည္ထားတဲ့ ေစတီအနည္းငယ္ကိုေရာ ေရာက္ခဲ့ေသးလား..

သြားခဲ့တဲ့အခ်ိန္တုန္းက နယ္စပ္က Preah Vihear ကိုေတာ့ နယ္ေျမ မေအးခ်မ္းတာမို႕မေရာက္ခဲ့ရဘူး။

ေနာက္တေခါက္ေတာ့ ေရာက္ျဖစ္မယ္ ထင္မိတယ္.

ျမတ္ပန္းႏြယ္ (Myat Pan Nwe) said...

လည္ပင္းမွာ ေျမြေလးပတ္ထားတဲ႔ ကေလးေလးကို သေဘာက်လိုက္တာ။ ပံုေတြၾကည္႔ရံုနဲ႔ မတင္းတိမ္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနျပီ။

လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္ said...

ဓါတ္ပံုရိုက္ခ်က္ေတြအရမ္းေကာင္းတယ္ အားက်ထွာ

ကိုရင္ said...

ငါ့ကပၸိယငါ့ကလည္း ေတြ႔ရာကို ေကာက္ေမာ့မယ္ ဆိုတာၾကီးပါလား..စိတ္ေလွ်ာ့..စိတ္ေလွ်ာ့..

အင္း..သူမ်ားေတြ ခရီးတစ္ခါထြက္ရတာ တစ္နွစ္စာ ဖူလံုသြားေလရဲ့ကြယ္ :D

Anonymous said...

ေန၀င္ေနတဲ့ပံုေတြ လွ၏

ေမာင္သီဟ said...

အန္ေကာဝပ္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကုိ အရမ္းေရာက္ဖူးခ်င္ေနတာ

Tommy Girl said...

Red Panio ကို ေရာက္ဖူးခ်င္တယ္.. း)

khin oo may said...

ဖ်ားဖ်ား ငါ႕ link ေတြ မနည္းဘာလား လာဖတ္ရတာေတာင္ အားနာပီ။

San San Htun said...

ခမာေတြ အမဲၾကိ ုက္မွန္း ခုမွ သိေတာ့တယ္..ဓာတ္ပံုေတြ မိုက္တယ္ဗ်..အဲလို ရိုက္တတ္ခ်င္လိုက္တာ...