Wednesday, August 29, 2012

နင့္အသက္ငါ့ေပးဆရာႀကီးညိမ္းႏိုင္ႏွင့္ ကုမၼာရီဂိုဏ္းအရႈပ္ေတာ္ပံုႀကီး (ဇာတ္သိမ္း)

 "ေဒါက္....ေဒါက္....ေဒါက္.....ဘံုး......ဘံုး.....ဘံုး....ဗ်ဳိး...ဆရာႀကီး....ထပါဦးဗ်....."

အိမ္ေရွ႕တံခါးမွ ဆားပုလင္းအြတ္ေထာင္ႏွင့္ ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္တို႕၏ အသံၿပဲႏွင့္ ေအာ္ဟစ္ကာ
တံခါးမႀကီးအား ထုႏွက္ရိုက္ပုတ္ လႈပ္ႏႈိးေလေသာအခါမွ ကၽြႏ္ုပ္နင့္အသက္ငါ့ေပးဆရာႀကီးလည္း လန္႕ႏိုး
လာေလခ်ိန္တြင္ ေနအေတာ္ျမင့္ေနၿပီျဖစ္ေလသည္။မေန႕ညက သူနာျပဳဆရာမေလးမိုငြပ္ေနာက္သို႕
ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ေလရာ အေတာ္ေလး ဖား သြားေသာေၾကာင့္ မနက္တြင္အိပ္ယာထေနာက္က်ေန
ျခင္း ျဖစ္ေခ်ေတာ့သည္တစ္မံု႕....။

ေျပာရေခ်လွ်င္ မေန႕ညက ပင္ပန္းတာသာအဖတ္တင္သည္။အက်ဳိးမထူးပဲ သူနာမျပဳဆရာမေလးမိုးငြပ္၏
တစ္ပတ္ရိုက္ျခင္းကိုသာခံလိုက္ရေလေတာ့သည္...။အျဖစ္ကား.....ဤသို႕တည္း.....။

ထိုေန႕ညက ဂ်ဴဗလီေဟာ ကဗ်ာရြတ္ပြဲအၿပီးတြင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႕သံုးေယာက္သား မမိုးငြပ္ေနာက္သို႕ ေနာက္
ေယာင္ခံလိုက္ခဲ့ၾကေလသည္။ မမိုးငြပ္သည္ ကဗ်ာရြတ္ပြဲၿပီးသည္ႏွင့္ နံပတ္အနက္ပရိုက္ဗိုက္တက္ဆီ
တစ္စီးအားလက္ျပတားၿပီး ထြက္သြားသည္ရွိေသာ္ ကၽြႏ္ုပ္တို႕လည္း အင္းစိန္စီအိုင္ဒီမွေအာ္စတင္ကား
မဲေလးႏွင့္ အသာေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ခဲ့ၾကေသာဟူလို....။

မမိုးငြပ္ပါသြားေသာ ကားေလးသည္ ဂ်ဴဗလီေဟာမွထြက္ခြာလာၿပီးလွ်င္ ျပည္လမ္းအတိုင္း ခပ္သြက္သြက္

ေလး ေမာင္းႏွင္လာ၏။အင္းယားကန္ေဘးသို႕ေရာက္ေသာအခါ မမိုးငြပ္သည္ ကားေပၚမွဆင္းၿပီး ကန္
ေဘာင္ေပၚတက္သြားေလ၏။ကၽြႏ္ုပ္တို႕လည္း ကားကို ကပ်ာကယာ လမ္းေဘးတြင္ထုိးရပ္ခဲ့ၿပီး ကန္
ေဘာင္ေပၚတက္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္။အခ်ိန္ကား ည ၇နာရီခန္႕ရွိၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ေႏြဦးရာသီေပမို႕
အလင္းေရာင္မေပ်ာက္တတ္ေသး၊ကန္ေဘာင္ေပၚတြင္လည္း အားကစားလုပ္သူမ်ား၊အပန္းေျဖသူမ်ား
အေတာ္အသင့္ရွိေသး၏။(ထိုစဥ္အခ်ိန္က ယခုေခတ္ကာလကဲ့သို႕ သမီးရည္းစားအတြဲမ်ား ကန္ေဘာင္
တြင္မေတြ႕ရေသးေခ်။ဤကား စကားခ်ပ္ :)))


သူနာျပဳဆရာမေလးသည္ ကၽြႏု္ပ္တို႕ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္လာသည္ကို တစ္ခ်က္ကေလးမွ ရိပ္မိပံုမေပၚ။
သူ႕ဘာသာ ေအးေအးလူလူပင္ အင္းယားကန္ေဘာင္တစ္ေလွ်ာက္ စႀကၤန္ေလွ်ာက္ရင္း ႏႈတ္မွတစ္စံုတစ္
ရာကို ရြတ္ဆိုေနေလသည္...။


ကၽြႏ္ုပ္။    ။ဒီအမ်ဳိးသမီး အင္းယားကန္ေဘးလာၿပီး ေခါက္တံု႕ေခါက္ျပန္လမ္းေလွ်ာက္ရင္း တစ္ခုခုကို ရြတ္
ဆိုေနတာဟာ က်ဳပ္စိတ္ထင္ေတာ့ မရိုးသားဘူးဗ်...၊အစီအရင္တစ္ခုခုမ်ား လုပ္ေနသလားပဲ...။


ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္။    ။လာျပန္ဘီ ဒီအစီအရင္ဆိုတာႀကီးက...၊ထစ္ကနဲဆို အစီအရင္လုပ္ေနတယ္
ဆိုတာႀကီးပဲ...၊ၾကည့္ရသေလာက္ေတာ့ သူ႕ဘာသာအေညာင္းေျပလမ္းေလွ်ာက္ရင္း သီခ်င္းညည္းေနတာ
ျဖစ္မွာပါဗ်ာ.........။


ကၽြႏ္ုပ္။   ။မသိအသာေန ငပိငံျပာရည္ရယ္...။ေလာကီပညာဆိုတာရႈပ္ေထြးသကြယ့္..၊မင့္တုိ႕လို သူငယ္
ႏွပ္စားေတြ နားမလည္ပါဘူး...၊လာ...လာ..မေယာင္မလည္နဲ႕အနားကပ္ၿပီး သူဘာရြတ္ေနတယ္ဆိုတာ
နားေထာင္ၾကည့္ရေအာင္....။


ကၽြႏ္ုပ္လည္း ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္အား စကားပမာအားျဖင့္ႏွိပ္ကြပ္လုိက္ၿပီးလွ်င္ မမိုးငြပ္အနားသို႕
အသာသြားၿပီးလွ်င္ သူမ အဘယ္မည္ေသာ ဂါထာမႏၱယားမ်ားအား ရြတ္ဆိုေနေလသနည္းဟု နားစြင့္
ေလေသာ္.......ေအာက္ပါ စကားလံုးမ်ားအား ၾကားလိုက္ရေလေတာ့သည္.....။
 " အံု႔မိႈင္းညိဳ႔ဆိုင္းေနတဲ႔ တိမ္ေတြက မင္းကို၀ွက္ထားၾကသလား......ဒါမွမဟုတ္....မင္းတူတူပုန္းတမ္းေဆာ့ေနတာလား..... ကိုယ့္ကို လွ်ိဳ႔၀ွက္စြာနဲ႕ ပေဟဠိဆန္ဆန္ေနျပတတ္တာ..... ကိုယ့္ရဲ႔စြဲလန္းမႈကိုခိုင္ခံ႔ေစဖို႔လား...မင္းကေျပာေသးတယ္...... ကၽြန္ေတာ္က အိန္ဂ်ယ္မဟုတ္ဘူး အီဗယ္လ္..တဲ႔။
ထားပါေတာ့.....ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းက ကိုယ့္ရဲ႕အိန္ဂ်ယ္ပဲေလ.....ကုိယ့္ရဲ႕အိန္ဂ်ယ္ေရ....မိုးသည္းညေတြမွာ အရင္လိုကိုယ့္ကို....မင္းရဲ႕အေတာင္ေတြနဲ႕ အုပ္မိုး...ေႏြးေထြးမႈမီးအိမ္ကို ထြန္းညွိေပးပါဦး....."

 ကၽြႏ္ုပ္။    ။ၾကားလား...ၾကားလား.....သူရြတ္ေနတာေတြက ဘယ္ေလာက္ဆန္းၾကယ္သလဲ....၊လွ်ဳိ႕ဝွက္
ဆန္းၾကယ္တာေတြေရာ၊ပေဟဠိဖြက္ေနတာေတြေရာ...၊အိန္ဂ်ယ္ဆိုတာလည္းပါတယ္...၊အိန္ဂ်ယ္ဆိုတာ
ဘိလပ္နတ္သားကိုေျပာတာမဟုတ္လား...၊အင္း....အေတာင္ပံေပါက္တဲ့နတ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ိန္းေသတယ္
နတ္စိမ္းပဲျဖစ္မယ္...၊ဘာတဲ့...ေျပာသြားေသးတယ္...၊နတ္မဟုတ္ဘူး...အီးဘဲတဲ့...၊အီးစားစုန္းမ်ားလား
မသိဘူး...၊အိမ္း.....ဒီအတိုင္းဆို..စုန္းတိုက္၊နတ္တိုက္ေတြပါ ပါလာၿပီ...."

ငံျပာရည္။    ။အာ....ဆရာႀကီးကလည္း ေျပာေရာ့မယ္...အီဗယ္ပါဗ်....၊နတ္ဆိုးလို႕ဆိုလိုတာပါ...။

ကၽြႏ္ုပ္။    ။ေအးေလ....နတ္ဆိုးဆိုကတည္းက ဘယ္မွာလာေကာင္းေတာ့မလဲဟ....။

ဆားပုလင္း။    ။ကဲ ဒါျဖင့္ ဆရာႀကီးက ဘယ္လိုလုပ္ခ်င္သတုန္း....

ကၽြႏ္ုပ္။    ။ဘယ္လိုမွမလုပ္နဲ႕...၊က်ဳပ္စိတ္ထင္....သူဒီမွာ အစီအရင္ေတြလုပ္ၿပီးရင္ သူ႕ဂိုဏ္းဌာနခ်ဳပ္ရွိ
ရာကို သြားမွာေသခ်ာတယ္...၊ဒီေတာ့ က်ဳပ္တို႕ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္သြားၿပီး တစ္ဂိုဏ္းလံုးကို ကြိကနဲ
ဖမ္းတာေပါ့ဗ်ာ...။


ကၽြႏု္ပ္တို႕သံုးဦးလည္း ဤသို႕တိုင္ပင္ၾကၿပီးလွ်င္ ကုမၼာရီဂိုဏ္း ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ႀကီးဟု ထင္ရေသာ သူနာျပဳ

ဆရာမေလးမမိုးငြပ္အား မ်က္ေခ်မျပက္ ေစာင့္ၾကပ္ေနၾကေလေတာ့သည္။မမိုးငြပ္လည္း အတန္ၾကာ
ေအာင္ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးလွ်င္ ကန္ေဘာင္မွ ဆင္းသက္ကာ တက္စီ တစ္စီးအားတား၍ ၿမိဳ႕တြင္းဘက္သို႕
ထြက္ခြာသြားေလ၏။ကၽြႏ္ုပ္တို႕လည္း ကျပာကယာပင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႕၏ေအာ္စတင္ကားေလးျဖင့္ ထပ္ၾကပ္
မကြာလိုက္ခဲ့ေလသည္။အေရးထဲတြင္ လမ္းျပပုလိပ္တစ္ဦးမွ ယဥ္မရပ္ရေနရာတြင္ ရပ္ထားသည္ဆိုကာ
ဖမ္းမည္လုပ္ေနေသးသည္။အင္းစိန္စီအိုင္ဒီက စံုေထာက္ေတြပါဟုေျပာေသာ္လည္း ဥပေဒက ဥပေဒပဲ

ဟု ရစ္ေနသျဖင့္ ပိုက္ဆံ ၂က်ပ္ထုတ္ေပးလိုက္မွ ထြက္ခြာခြင့္ျပဳလိုက္၏( မွတ္ခ်က္။   ။ကိုလိုနီေခတ္မွ
လမ္းျပပုလိပ္မ်ားသာျဖစ္သည္။ယခုေခတ္ေမာ္ေတာ္ပီကယ္မ်ားသည္ ဤကဲ့သို႕ လာဘ္ေငြေပး၍ရေသး၏၊
အဲ...မွားလို႕ လာဘ္ေပး၍မရေတာ့ေပ....:)))

မမိုးငြပ္လိုက္ပါသြားေသာ တက္စီသည္ ျပည္လမ္းမႀကီးအတိုင္း ထြက္ခြာသြားၿပီးလွ်င္ ေရႊတိဂံုဘုရား
ေတာင္ဘက္မုဒ္အနီးရွိ ေကာ္ဖီဆိုင္တစ္ဆိုင္ေရွ႕တြင္ ရပ္သြားေလသည္။မမိုးငြပ္လည္း အႏွီးေကာ္ဖီဆိုင္
အေပၚထပ္သို႕ တက္သြားသည္ကိုေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္ရွိေသာ္ ကၽြႏ္ုပ္တို႕လည္း တအံတၾသျဖစ္ရေခ်
ေတာ့သည္။အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အဆိုပါေကာ္ဖီဆိုင္သည္ မ်က္ႏွာျဖဴမ်ားသာလာေလ့ရွိသည့္ ေစ်း
ႀကီးလွေသာ ေကာ္ဖီဆိုင္ျဖစ္ေလရာ သာမန္သူနာျပဳဆရာမေလးႏွင့္ မည္သို႕ အပ္ဆက္၍ ရေခ်မည္
တည္း....။

ကၽြႏု္ပ္တို႕လည္း မေယာင္မလည္ႏွုင့္ အဆိုပါေကာ္ဖီဆိုင္အေပၚထပ္သို႕တက္ခဲ့ၿပီးလွ်င္ ေခ်ာင္က်က်
စားပြဲတစ္လံုး၌ထိုင္ၿပီးသကာလ အလကားရေသာ ေရေႏြးၾကမ္းတစ္အိုး မွာယူကာ မမိုးငြပ္အား အကဲ
ခပ္ေနၾကေလေတာ့သည္။မမိုးငြပ္သည္ ကာဖီးခ်ီးညိဳ ဆိုလားဘာဆိုလား အင္မတန္နာမည္ဆိုးေသာ
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္အား မွာၾကားလိုက္ၿပီးလွ်င္ သူ၏ဆလင္းဘက္အိတ္အတြင္းမွ ေက်ာက္သင္ပုန္းတစ္ခ်ပ္
ကိုထုတ္ယူ၍ လက္ညွိဳးေလးျဖင့္ ေတာင္ပြတ္၊ေျမာက္ပြတ္၊ေတာင္ႏွိပ္၊ေျမာက္ႏွိပ္ လုပ္ေနသည္ကို
ထူးဆန္းအံၾသဖြယ္ရာေတြ႕ျမင္လိုက္ရေလေတာ့သည္....။


ကၽြႏ္ုပ္။    ။အလို.....ထူးဆန္းပါေပ့ ၾဆာအြတ္ေထာင္ရဲ႕...၊သူနာျပဳနဲ႕ ေက်ာက္သင္ပုန္း ဘာပတ္သက္
သတုန္း...၊ၿပီးေက်ာက္တံကိုမသံုးပဲ လက္ညွဳိးနဲ႕ အဲ့လိုေရးလို႕ရေရာလား....၊မဟုတ္မွလြဲေရာ...၊တစ္စံု
တစ္ရာ အစီအရင္အတြက္ အခါေကာင္းတြက္ေနတယ္ထင္တယ္...။


ငံျပာရည္ပုလင္း။    ။လုပ္ျပန္ပါၿပီ....ဒီဆရာႀကီးနဲ႕ေတာ့...အဲ့သာ အေမႀကီးကားကလာတဲ့ ေလာကဓာတ္
ေက်ာက္သင္ပုန္းဗ်...၊အိုင္ပက္ဆိုသလား ေခၚသတဲ့....။


ကၽြႏ္ုပ္။   ။ေဟ....အိုင္ပက္ခ်င္ရင္ ေခ်ာင္းထဲေျမာင္းထဲသြားပက္မေပါ့...၊ၿပီး မင့္ေျပာတဲ့ ေလာကဓာတ္
ေက်ာက္သင္ပုန္းဆိုသဟာက ေနာင္ႏွစ္ခုႏွစ္ဆယ္ေလာက္မွ ေပၚမွာေလ...၊ဘယ္ႏွာ ၁၉ရာစုမွာေပၚလာရ
သတုန္း...။


ငံျပာရည္ပုလင္း။    ။ဒါေတာ့ေျပာတတ္ဘူးဗ်ာ...၊သူဘာလုပ္မလဲဆိုတာ က်ဳပ္တို႕ ဆက္အကဲခပ္ၾကတာ
ေပါ့ဗ်ာ....။


ဤသို႕ျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႕လည္း အလကားရေသာေရေႏြးၾကမ္းအားတစ္အိုးၿပီးတစ္အိုး မွာယူေသာက္သံုးၿပီး
သကာလ တစ္ေနကုန္ပင္ပန္းလွသျဖင့္ ငိုက္ျမည္းေနၾကေလေတာ့သည္။အတန္ၾကာေသာ္ မမိုးငြပ္လည္း
စားပြဲထိုးေလးအားေခၚငင္ၿပီး က်သင့္ေငြကိုရွင္းေပးရင္း တစ္စံုတစ္ရာကို ေမးျမန္းေနသည္ကိုေတြ႕ရ၏
စားပြဲထိုးေလးမွ ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီးလွ်င္ ဆိုင္ေနာက္ဘက္သို႕ ညႊန္ျပလိုက္သည္ကိုေတြ႕ျမင္ရေလသည္။
ၾကည့္ရသည္မွာ ျပန္ကာနီး တစ္ပို႕တစ္ပါးသြားလိုသျဖင့္ အိမ္သာရွိမရွိ ေမးျမန္းပံုရေလသည္။ထို႕ေနာက္
သူမလည္း ဆိုင္ေနာက္ဘက္သုိ႕ဝင္သြားေလသည္။ကၽြႏု္ပ္တို႕လည္း အသင့္အေနအထားျဖင့္ေစာင့္ဆိုင္း
ေနေလေတာ့သည္။


ဤသို႕ျဖင့္ အခ်ိန္အတန္ငယ္ၾကာသြားၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း မမိုးငြပ္ကား ျပန္ထြက္မလာေသးေခ်၊ကၽြႏ္ုပ္တို႕
လည္း တစ္ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သကၤာမကင္းျဖစ္လာသည္ႏွင့္ စားပြဲထိုးတစ္ဦးအား အိမ္သာရွိသလား ငါတို႕
အိမ္သာသြားခ်င္လို႕ ဟုေမးလိုက္သည္ရွိေသာ္ ဆိုင္ေနာက္ဘက္သို႕ ေမးဆက္ညႊန္ျပေလသျဖင့္ ကျပာ
ကယာပင္ ဆိုင္အေနာက္ဘက္သို႕ဝင္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္။ အိမ္သာကား က်ား၊မ ခြဲမထားပဲ တစ္လံုး
တည္းသာရွိ၏၊အႏွီးတစ္လံုးတည္းေသာ အိမ္သာကား လူသူတစ္ေယာက္မွမရွိပဲ ေဟာင္းေလာင္းတည္း။


ကၽြႏ္ုပ္တို႕လည္း ေဘးဘီကိုၾကည့္သည္ရွိေသာ္  အိမ္သာထဲသို႕ ေခါင္းသံုးလံုးဆိုင္ၾကည့္ေနေသာ ကၽြႏ္ုပ္
တို႕သံုးဦးအား တအံတၾသ ေငးၾကည့္ေနေသာ ပန္ကန္းခြက္ေယာက္ေဆးသည့္ ေကာင္ေလးတစ္ဦးအား
ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ အဆိုပါေကာင္ေလးအား....


" ေကာင္ေလး...ခုနက အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ ဆိုင္ေနာက္ဘက္ကိုဝင္လာတယ္မဟုတ္လား...၊အဲ့
အမ်ဳိးသမီးဘယ္ေရာက္သြားသတုန္း..."


" ဟုတ္ကဲ့ ဦးေလး...၊ဝင္လာတယ္ေလ...၊ေဟာဒီေနာက္ေပါက္က ဆင္းသြားေလရဲ႕....၊သူေျပာတာက
ေတာ့ သူ႕အိမ္က ဒီလမ္းရဲ႕ေနာက္ဘက္လမ္းကတဲ့...၊အေရွ႕ကဆင္းရင္ တစ္ပတ္ႀကီးပတ္ေနရမွာမို႕
အေနာက္ဘက္ကျဖတ္သြားခ်င္လို႕ဆိုၿပီး ဆင္းသြားတာပဲဗ်....." ဟုေျဖရင္း ဆိုင္ေနာက္ဘက္ရွိ အေရး
ေပၚမီးသတ္ေၾကာင္လိမ္ေလွကား အားညႊန္ျပလိုက္ေလေတာ့သည္...။


ဆားပုလင္းအြတ္ေထာင္။    ။သြားပါၿပီဗ်ာ...၊က်ဳပ္တို႕ ေနာက္ေယာင္ခံလုိက္တာကိုသိလို႕ တစ္ပတ္ရိုက္
သြားၿပီဗ်ဳိး...၊ဒီအတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ လမ္းစေပ်ာက္ျပန္ဘီ...။ဘိုလုပ္ၾကမတုန္း....


ငံျပာရည္ပုလင္း။    ။ဘယ္လိုမွလုပ္မေနေတာ့နဲ႕ဆရာသမားေရ...၊အခ်ိန္လည္းမနဲေတာ့ဘူးျပန္ၾကရ
ေအာင္၊မနက္မိုးလင္းမွ မီးစင္ၾကည့္ကၾကတာေပါ့ဗ်ာ....။

ဤသို႕ျဖင့္ မေန႕ညက ကၽြႏု္ပ္တို႕သံုးဦးလည္း စိတ္ေမာလူေမာျဖင့္ တပ္ေခါက္ ျပန္ခဲ့ရေလေတာ့သတည္း။



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ကၽြႏု္ပ္လည္း အိမ္တံခါးအား ကပ်ာကယာဖြင့္ေပးလိုက္သည္ရွိေသာ္ ကၽြႏ္ုပ္၏မိတ္ေဆြႏွစ္ဦးျဖစ္ေသာ
ဆားပုလင္းအြတ္ေထာင္ႏွင့္ ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္တို႕ႏွစ္ဦးအား မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ေတြ႕လိုက္ရ
ေလေတာ့သည္...။


ဆားပုလင္း။   ။ေအာင္မေလးဆရာႀကီးရယ္..ဆရာႀကီးမွာျဖင့္အိပ္ႏုိင္ပါေပ့..၊က်ဳပ္တို႕မွာေတာ့ မနက္
ေစာေစာ မင္းႀကီးဆူတာခံခဲ့ရဗ်ာ...၊အဲ့ဒါနဲ႕ သူ႕နဲ႕မ်က္ႏွာျခင္းမဆိုင္ရၿပီးေရာဆိုၿပီးထြက္လာခဲ့တာဗ်ဳိး..။


ကၽြႏ္ုပ္။   ။အင္း...လမ္းစေပ်ာက္သြားတာေတာ္ေတာ္ဆိုးဗ်ာ...၊ႏို႕ ခုဘာဆက္လုပ္မယ္စိတ္ကူးတုန္း...


ဆားပုလင္း။   ။ဘာဆက္လုပ္ရမလဲဆိုေတာ့ သတင္းအစအနေလးမ်ားရလိုရျငား ပါရာအန္စီဗစ္ေဆး
တိုက္ဘက္သြားၾကစို႕ဗ်ာ...၊က်ဳပ္တ္ို႕လည္း ၾကံရာမရေတာ့ဘူးဗ်...။


ကၽြႏ္ုပ္။   ။ ေကာင္းၿပီေလ...သြားၾကတာေပါ့....


သို႕ျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႕သံုးဦးလည္း ထံုးစံအတိုင္းပင္ စီအိုင္ဒီမွ ေအာ္စတင္ကားမဲေလးျဖင့္ မဂိုလမ္းရွိ ပါရာအန္
စီဗစ္ေဆးတိုက္သို႕ထြက္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္...။ေဆးတိုက္သို႕ေရာက္ေသာအခါ ဆိုင္ေရွ႕ေဆးေကာင္
တာတြင္ ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ေနေသာ သူနာျပဳဆရာမေလးမိုးငြပ္အား အရွင္လတ္လတ္ႀကီးေတြ႕လိုက္
ရေလေတာ့သတည္း....။


ငံျပာရည္ပုလင္း။   ။ေအာင္မေလးေလး.....မေန႕ကတစ္ေန႕လံုးေျခတိုေအာင္လိုက္ လိုက္ရတာ....
ေတြ႕မယ့္ေတြ႕ေတာ့ ေဆးတိုက္မွာ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ပါလား ဆရာသမားတို႕ရဲ႕...အဲ့လိုမွန္းသိရင္
မေန႕က အပင္ပန္းမခံပါဘူးဗ်ာ...၊ေလပါ့....။


ဆားပုလင္း။   ။ကဲပါေလ...ခုမွေတာ့ ေျပာမေနပါနဲ႕ေတာ့...၊ကဲ...ဒီတစ္ခါေတာ့ ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္
လုပ္ေနလို႕မျဖစ္ဘူး...၊အခုပဲ သူ႕ကိုေမးျမန္းၾကရတာေပါ့......။


ကၽြႏ္ုပ္တို႕ကို ျမင္သည္ရွိေသာ္ မမိုးငြပ္လည္း ဘာမွမသိသလိုမ်က္ႏွာေပးႏွင့္......


မမိုးငြပ္။    ။ၾကြပါရွင္....ေဆးခန္းျပခ်င္လို႕လား....နာမည္နဲ႕ ဘာျဖစ္တာလဲဆုိတာ တစ္ဆိတ္ေလာက္
ေျပာပါ....။

ငံျပာရည္ပုလင္း။   ။နာမည္ကမွ်စ္ေမာင္ပါ၊ဘာျဖစ္သလဲဆိုေတာ့ လိပ္ေခါင္း....ဟာ....ေယာင္သြားလို႕...၊
ဘာမွမျဖစ္ဘူး...၊ေဆးခန္းလာျပတာလည္းမဟုတ္ဘူး..၊ခင္ဗ်ားကိုေမးစရာရွိလုိ႕လာတာ....။က်ဳပ္တို႕က
အင္းစိန္စီအိုင္ဒီကစံုေထာက္ေတြပဲ...၊က်ဳပ္တို႕အားလံုးသိၿပီးသြားၿပီ...၊ဒီေတာ့အမွန္သာေျပာေပေတာ့...။

မိုးငြပ္။    ။ဟင္...သိၿပီးသြားရင္လည္း ဘာလုိ႕လာေမးေနသတုန္း....၊ဘာကိစၥကိုေမးခ်င္တာတုန္း...။

ဆားပုလင္း။   ။ကိစၥကေတာ့ ဒီေဆးတိုက္က ဆရာဝန္နာရရန္းရဲ႕အမႈပဲ....။

မိုးငြပ္။   ။ေအာ္...ဆရာဝန္ႀကီးအမႈလား.....၊ကၽြန္မလည္း စိတ္မေကာင္းပါဘူးရွင္....၊စိတ္ထဲမေကာင္း
လြန္းလို႕ ခြင့္၂ရက္ယူထားတာသာၾကည့္ေပေတာ့...၊ဒီေန႕မွ အလုပ္ျပန္ဆင္းတာရွင့္.....

 ဆားပုလင္း။   ။ေကာင္းၿပီေလ.....ဒါျဖင့္ရင္လည္း ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္သာေျပာျပေပေတာ့...၊

မိုးငြပ္။    ။ဒီလိုရွင့္...၊ကၽြန္မက စာေလး၊ကဗ်ာေလး၊အက္ေဆးေလးေတြ ေရးတာဝါသနာပါတယ္...၊
အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းအေနနဲ႕ သူနာျပဳဆရာမလုပ္ရင္း၊ကိုယ္ဝါသနာပါတဲ့ စာေလးေပေလးလည္း
ေရးရင္းဆိုပါေတာ့ရွင္...၊ေရးတယ္ဆိုတာကလည္း ကိုယ့္ဘာသာေရးတာပါပဲ...၊ဘုတ္အုပ္ေတြဘာေတြ
ထုတ္ဖို႕ရယ္လို႕လည္းမဟုတ္ပါဘူး...၊ကိုယ့္ခံစားခ်က္ေလးေတြကို ခ်ေရးေနရရင္ေပ်ာ္ေနတဲ့သူပါ...။
အဲ့ဒါကိုဆရာဝန္ႀကီးနာရရန္းကလည္းသိပါတယ္...၊ကၽြန္မ ေဆးတိုက္မွာ လူနာမရွိတဲ့အခ်ိန္ဆို ကဗ်ာ
ေလးေတြ၊အက္ေဆးေလးေတြ ခ်ေရးေနတတ္တယ္ေလ...၊သူကျမင္တိုင္းလည္း ကၽြန္မကို နင္က ကဗ်ာ
ရူးပဲ၊စာရူးပဲနဲ႕ ေနာက္ေလ့ရွိတယ္ရွင့္...။

အခင္းျဖစ္တဲ့ေန႕ကလည္း ေဆးတိုက္မွာ လူနာပါးေနတဲ့အခ်ိန္ ထံုးစံအတုိင္း ကၽြႏ္မလည္း အက္ေဆးေလး
တစ္ပုဒ္ ခ်ေရးေနတုန္း ဆရာဝန္ႀကီးက လာၾကည့္ၿပီး နင္က အိန္ဂ်ယ္ေလးဘာေလးနဲ႕ နာမည္ႀကီးခ်င္လို႕
လား...ဘာလားနဲ႕ လာေျပာပါေရာ...၊အဲ့လိုလာေျပာေတာ့ ကၽြန္မလည္း စိတ္ဆိုးသြားၿပီး ဆြဲမိဆြဲရာ အနီး
မွာရွိတဲ့ ပန္းအိုးထဲကပန္းနဲ႕......

ကၽြႏ္ုပ္။   ။ေအာ္....ပန္းအိုးထဲက အစီအရင္လုပ္ထားတဲ့ ေမ်ာက္ေပပန္းနဲ႕ လုပ္ႀကံလိုက္ေရာဆိုပါေတာ့...၊

မိုးငြပ္။   ။အို.....မဟုတ္တာ...ဘယ္ကေမ်ာက္ေပပန္းတုန္း....၊အဲ့ဒါ ေမၿမိဳ႕က ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းပို႕လိုက္
တဲ့ ဂ်ပန္ႏွင္းဆီဆုိတဲ့ ပန္းပါ...။ဘယ္ကေမ်ာက္ေပပန္းကမွာလဲ..၊ဘာအစီအရင္မွလည္းမလုပ္ပါဘူးရွင္...၊
လွလို႕ ပန္းအိုးထဲ ရိုးရိုးထိုးထားတာပါ...၊

ဆားပုလင္း။   ။ႏို႕ ဒါျဖင့္ အဲ့ပန္းနဲ႕ဘာလုပ္လုိက္သတုန္း....

မိုးငြပ္။   ။ကၽြန္မလည္း စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ႕ ေတြ႕ရာေကာက္ဆြဲလိုက္မိတာ အဲ့ပန္းပဲလက္ထဲပါလာတာနဲ႕
ပန္းနဲ႕ သူ႕မ်က္ႏွာကို ေပါက္လိုက္မိရံုပါပဲရွင္...ဘာမွမလုပ္ရပါဘူး....။

ငံျပာရည္ပုလင္း။   ။ပန္းနဲ႕ေပါက္တာနဲ႕ ဒီကုလားႀကီးက ေသရေရာလား...မျဖစ္ႏိုင္တာ...။

မိုးငြပ္။   ။ပထမေတာ့ ကၽြန္မလည္း အဲ့လိုေတြးမိတာပဲရွင့္၊ျဖစ္ပံုကဒီလို...၊ကၽြန္မက သူ႕ကိုပန္းနဲ႕ေပါက္
လိုက္ေတာ့ သူလည္းရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ သူလည္း လန္႕ၿပီး ေနာက္ကို ခုန္ဆုတ္လိုက္ေရာ...၊အဲဒီမွာ
ဟန္ခ်က္ပ်က္သြားတာကတစ္ေၾကာင္း၊ကၽြန္မ မနက္ဘက္က ပန္းအိုးေရလဲတုန္းက ၾကမ္းျပင္မွာ ေရဖိတ္
က်ထားနဲ႕ ေခ်ာေနတာကတစ္ေၾကာင္း သူလည္း ဘုန္းဆိုလဲက်သြားေရာ...၊အဲလို လဲက်သြားကတည္း
က ျပန္ကိုမထႏိုင္ေတာ့ပဲ သတိလစ္သြားေတာ့တာပါပဲရွင္...။

ဒါနဲ႕ ကၽြန္မလည္း ရုတ္တရက္ဆိုေတာ့ လန္႕ျဖန္႕သြားတာေပါ့..၊ဘာလုပ္ရမွန္းမသိတာနဲ႕ ေဆးတိုက္က
အျခားဆရာဝန္တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ေဒါက္တာတိုတိုလပ္ကို ဖံုးဆက္လွမ္းေခၚလိုက္ပါတယ္...၊ေဒါက္တာလည္း
ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုေရာက္လာၿပီး ဆရာဝန္ႀကီးနာရရန္းကုိစမ္းသတ္ၾကည့္ေတာ့ ရုတ္တရက္ ႏွလံုးေလဟပ္
ၿပီး အသက္ထြက္သြားတာတဲ့ရွင့္၊ဆရာဝန္ႀကီးမွာက နဂိုကကုိ ႏွလံုးေရာဂါ အခံရွိတယ္ လို႕လည္းသူေျပာ
ပါတယ္...။


ဆားပုလင္း။   ။ဟင္...ဒါျဖင့္ သူ႕ဘာသာႏွလံုးရပ္ၿပီးေသတာေပါ့....၊ဒါဆိုလည္း ခင္ဗ်ားက ဘာလုိ႕ေစာ
ေစာက ခုလိုမေျပာသတုန္း....။


မိုးငြပ္။    ။မေျပာဆို ေဒါက္တာတိုတိုလပ္က ကၽြန္မကို ပုလိပ္ေတြလာေမးရင္ ဘာမွေျပာမေနနဲ႕...၊
ေတာ္ၾကာ...ပုလိပ္ေတြက စခန္းေခၚၿပီး ဟိုစစ္ဒီေမးနဲ႕ဆို မိန္းကေလးတစ္ဦးအေနနဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာက်မယ္၊
ခုဟာကလည္း သူ႕ဘာသာႏွလံုးရပ္ၿပီးဆံုးသြားတာပဲ..၊ငါ့ဘာသာ အဆင္ေျပသလိုရွင္းလိုက္မယ္.....
ဆိုတာနဲ႕ ကၽြန္မလည္း အိမ္ျပန္သြားလိုက္တာပါပဲရွင္....။


သူနာျပဳဆရာမေလးမိုးငြပ္၏စကားအဆံုးတြင္ ေဆးတိုက္အတြင္းခန္းထဲမွ ေဒါက္တာတိုတုိလပ္လည္း
ကုတ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းႏွင့္ထြက္လာၿပီးလွ်င္....


ေဒါက္တာတုိတုိလပ္။    ။ဟုတ္ပါတယ္....၊ခင္ဗ်ားတို႕ စံုေထာက္ေတြ ခုလို ေတာင္ေမးေျမာက္ေမး ေမး
ေနမွာစိုးလို႕ က်ဳပ္က ဘာမွမေျပာဖို႕ မွာထားလိုက္တာပါ...၊ဆရာဝန္နာရရန္းေသရတာကလည္း သူ႕
ဘာသာႏွလံုးရပ္ၿပီး ေသဆံုးသြားတာျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႕ သူ႕မွာနဂိုကကို ႏွလံုးေရာဂါရွိေၾကာင္း ေဆးရံုက
ေဆးေထာက္ခံစာေတြ ရလာပါၿပီ....။


ကၽြႏ္ုပ္။   ။ဒါျဖင့္ ခင္ဗ်ားက ကုမၼာရီဂိုဏ္းနဲ႕ ဘာမွမပက္သက္ဘူးေပါ့ေလ.....


မိုးငြပ္။    ။ အို....ဘယ္ကကုမၼာရီဂိုဏ္းတုန္း....ေပါက္ကရေတြရွင္...ၾကားေတာင္မွမၾကားဖူးပါဘူး...။


ကၽြႏ္ုပ္။    ။ဒါဆို မေန႕ညက ခင္ဗ်ား အင္းယားကန္ေဘာင္မွာ ဘာအစီအရင္ေတြလုပ္ေနတာတုန္း...။


မိုးငြပ္။   ။အစီအရင္......မဟုတ္တာရွင္...ကၽြန္မဘာသာ ကဗ်ာရြတ္ပြဲကအျပန္ ၿငီးစီစီျဖစ္လာတာနဲ႕
အေညာင္းေျပအညာေျပလမ္းေလွ်ာက္ရင္း စိတ္ကူးထဲေပၚလာတဲ့ အက္ေဆးေလးတစ္ပုဒ္ရြတ္ေနမိတာ
ပါေတာ္.....


ငံျပာရည္ပုလင္း။    ။ဒါျဖင့္ ညတုန္းက ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ က်ဳပ္တို႕ ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္လာမွန္းသိလို႕
ေနာက္ဘက္ေပါက္ကေန ထြက္သြားတာကိုေရာ ဘာေျပာမတုန္း....


မိုးငြပ္။   ။ရွင္တို႕က ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္တယ္...၊အံမေလးေတာ္...အပင္ပန္းခံလို႕ ကၽြန္မေနာက္ကိုမ်ား
ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ေနေသး...။ေဆးတိုက္မွာ အခ်ိန္မေရြးလာေတြ႕ရေနတာကို....၊ၿပီးေတာ့ အဲ့ေကာ္ဖီ
ဆိုင္က ကၽြန္မအိမ္ရွိတဲ့လမ္းနဲ႕ကပ္ရပ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္မေသာက္ေနၾကဆိုင္ရွင့္၊အဲဒီလိုပဲ အေနာက္ဘက္
ေပါက္က ျပန္ေနၾကရယ္....၊ရွင္တို႕ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ေနမွန္း မသိေပါင္....။

ဆားပုလင္း။   ။အင္း....အမႈကေတာ့ ရွင္းသြားပါၿပီ...၊ေနာက္ဆံုးမေတာ့ သူ႕ဘာသာရွင္းေနတာကို က်ဳပ္
တို႕ဘာသာ ရႈပ္ေအာင္လုပ္ေနမိေတာ့တာကိုး.....၊သို႕ေပမယ့္ ဒီေလာက္လိုက္လာၿပီးေတာ့မွေတာ့ ဒီအမႈ
ကို သူ႕ဘာသာရိုးရိုးေသတာဆိုၿပီး ပိတ္လိုက္ဖို႕ေတာ့ မရဘူးဗ်...၊မင္းႀကီးေက်နပ္ေအာင္ တရားခံတစ္ဦး
ဦးေတာ့ ဆြဲထည့္မွျဖစ္မယ္...၊ႏို႕မို႕ က်ဳပ္တို႕ စံုေထာက္ေတြနာမည္ပ်က္လိမ့္မယ္...၊ကဲ ဘယ္သူ႕တရားခံ
ဆြဲမတုန္း....။

ငံျပာရည္ပုလင္း။    ။အိုဗ်ာ...ခက္တာလိုက္လုိ႕....မမိုးငြပ္ကို ဘာမွမေျပာပဲ ေနခိုင္းတဲ့ ေဟာဒီေဒါက္တာ
တိုတိုလပ္ကိုပဲ တရားခံစြဲ လိုက္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ.....၊ေနာက္မွ သူ႕ဘာသာတရားရံုးမွာရွင္းေပ့ေစ.....

ဟု ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ပင္......စံုေထာက္ေရွာ္ႀကီးငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္လည္း ေဒါက္တာတိုတိုလပ္အား
ေျဖာင္းကနဲျမည္ေအာင္ လက္ထိပ္ခတ္လိုက္ေလေတာ့သတည္း....................။

ဤတြင္ ကၽြႏ္ုပ္၏ မဟာအေကာင္းစားေပါက္ကရရွစ္ေသာင္း ဝတၳဳႀကီးလည္း နိတၳိတံ ေလေတာ့သတည္း။

(ဤဝတၳဳမဟာႀကီးတြင္ ကၽြႏ္ေတာ္ခ်စ္ခင္ရေသာ ဘေလာ့ဂါညီအကိုေမာင္ႏွမမ်ား၏နာမည္မ်ားကို
ခြင့္ျပဳခ်က္မယူပဲ ေျပာင္ေျပာင္ႀကီးအလြဲသံုးစားလုပ္၍ ထည့္ေရးထားပါသည္။နစ္နာေစလိုျခင္းမရွိ အေပ်ာ္
သက္သက္သာျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ လြန္တာရွိကလည္း ဝႏၱာမိပါေၾကာင္း....... :))))