ေမ်ာလြင့္တိမ္......အေျကာင္း

ကၽြန္ေတာ္။ ။ဘေလာ့တခု လုပ္ရတာ လြယ္တယ္မ်ားမွတ္လို့.....
x x x ။ ။ေအာင္မေလးဗ်ာ...ဘာမ်ားခက္လို့လဲ...ခင္ဗ်ားမွာ ဂူးဂဲအေကာင့္ရွိတယ္ မလား...
ကၽြန္ေတာ္။ ။ရွိသားပဲ...
x x x ။ ။ရွိရင္ ဘေလာ့ဂါဆိုဒ္ထဲဝင္၊တန္းပလိပ္ေရြး၊အမည္ေပး ျပီးတာပဲ...၊ဘာမ်ားခက္လို့လဲ
ကၽြန္ေတာ္။ ။အဲဒါေတာ့ ငါလည္းသိတာ့ေပါ့ဟ...ဒါေပမယ့္ တင့္ေတာင့္တင္တယ္ အမည္တခုရေအာင္ စဥ္းစားရတာ
ဘယ္ေလာက္ ဦးေႏွာက္ေျခာက္တယ္မွတ္လဲ....
တေလာက ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္သားေျပာျဖစ္ျကတာေတြပါ။ဘေလာ့တခုလုပ္ရတာ
သူမ်ားေတြအတြက္လြယ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ သိပ္လြယ္လွတာမဟုတ္ဘူးခင္ဗ်။နည္းပညာဘေလာ့ေတြထဲ
တေန့ ဆယ့္ေျခာက္ေခါက္ေလာက္ဝင္ျပီးေကာင္းႏိုးရာရာေလးေတြကိုယ့္အတြက္၊အဆင္ေျပမယ္ထင္တာေလးေတြ၊
ရွာေဖြရတယ္ခင္ဗ်၊လုပ္ရတာအဆင္မေျပခဲ့ရင္ စီပံုးကေနအကူအညီေတာင္းရေသးတယ္။ကိုယ့္ထက္ တတ္သိတဲ့
သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း မသိမသာတမ်ိုး၊သိသိသာသာတဖံု ေမးရျမန္းရတယ္။အဲဘယ္သူ့မွအကူအညီေတာင္းလို့
မရဘဲ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ရတာက ဘေလာ့နာမည္ဘယ္လိုေပးရင္ေကာင္းမလဲ ဆိုတာပဲ။
စဥ္းစားမိတဲ့နာမည္ေတြကေတာ့အမ်ားျကီး၊ပထမဆံုးေတြးမိတဲ့နာမည္က speaker conner တဲ့၊တရုတ္တန္းဘက္
ေရာက္တုန္းက speaker conner လို့ နာမည္တပ္ထားတဲ့ ျမက္ခင္းျပင္နဲ့စတိတ္စင္ တခုေတြ့ခဲ့မိတယ္။ဒီနိုင္ငံမွာ
ေဟာေျပာပြဲေတြ၊ေရြးေကာက္ပြဲမဲဆြယ္ပြဲေတြ လုပ္တဲ့ေနရာထင္ပါရဲ့။ဘေလာ့ေလးလုပ္မယ္ဆိုေတာ့ပထမဆံုးစဥ္းစား
မိတာက အဲဒီ နာမည္ပဲ။ျပီးမွမဟုတ္ေသးပါဘူးေလ....၊ငါက ဘေလာ့ကေန ဘာမိန့္ခြန္းမွေျပာမွာလည္းမဟုတ္၊
ေျပာရေအာင္ ဘာေကာင္မွလည္းမဟုတ္၊ ဆိုျပီးစဥ္းစားမိတာနဲ့ အဲဒီနာမည္ မေပးျဖစ္ေတာ့ဘူး။အစ္မမိုးခ်ိုသင္းတို့
အစ္မခင္ဦးေမ တို့လို ကိုယ့္နာမည္ ကိုပဲ ဘေလာ့နာမည္တပ္တာေကာင္းပါတယ္ေလ ဆိုျပီး ေမာင္ေလးမွတ္တမ္းတို့၊
MG LAY's MEMORIES တို့ဘာတို့ေပးလိုက္ေသးတယ္။ေပးသာေပးရတယ္ အဲဒီနာမည္ေတြကိုလည္း တခုမွကိုမျကိုက္
ျပန္ဘူး။အံမယ္ ယီးတီးေယာင္ေတာင္နဲ့ ရဲေသြးမွတ္တမ္း တို့ဘာတို့လုပ္ခ်င္ေသးတာခင္ဗ်။ေနာက္မွ အသံေျကာင့္
ဖားေသ၊ကိုယ္ကလည္းဘာမွမဟုတ္ပဲနဲ့ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္မွ အီလက္ထရြန္းနစ္ပုဒ္မျကီးနဲ့အဆြဲခံေနရပါအံုးမယ္
ဆိုျပီး စိတ္ေလ်ာ့လိုက္ရတယ္။
အဲဒီလို အျကံခက္ေနတုန္း ျပီးခဲ့တဲ့တနဂၤေႏြက ပင္နစူလာသြားဖို့ အျပင္ထြက္လာျဖစ္တယ္။အဲဒီေန့က ရာသီဥတု
ကလည္းအေတာ္ေလးသာသာယာယာရွိတယ္ခင္ဗ်၊ေကာင္းကင္ျကီးကိုေမာ့ျကည့္မိေတာ့ အျပာေရာင္ေနာက္ခံမွာ
တိမ္ျဖူျဖူေလးေတြက ဟိုတစ္စု ဒီတစ္စု ေမ်ာလို့လြင့္လို့္....။ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အေတြးသမားဆိုေတာ့ တိမ္ေတြကို
ျကည့္ရင္းေတြးမိတာက ကၽြန္ေတာ္တို့ရဲ့စိတ္ေတြဟာ တိမ္ေတြလိုပဲ ေတြးခ်င္ရာေတြးမိ၊ေမ်ာခ်င္ရာေမ်ာေနမိတာပါလား၊
တခါတရံ ေလာဘ၊ေဒါသ၊ေမာဟ ေတြဖံုလႊမ္းေနခ်ိန္ဆို တိမ္ညိုညိုေတြလိုပဲ ေနာက္က်ိလို့၊တခါတရံေတာ့လည္း
တိမ္ျဖူျဖူေတြလို သန့္လို့ စင္လို့ ၊မတရားမွုေတြ ေတြ့ရျမင္ရေတာ့လည္း မခံခ်င္စိတ္စိတ္ေတြက ေနဝင္ခ်ိန္တိမ္ေတြလို
ရဲရဲနီလို၊့ စိတ္ရဲ့အစိုးမရတဲ့သေဘာပါလား လို့အေတြးနယ္ခ်ဲ့မိတယ္။တဆက္တည္းမွာပဲ ဖ်က္ကနဲေတြးမိလိုက္တာက
ေမ်ာခ်င္ရာေမ်ာတဲ့တိမ္ေတြနဲ့တူတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္အေတြးေတြရဲ့ နားခိုရာဟာ ကၽြန္ေတာ္ေရးခ်င္တာေလးေတြေရး
ျဖစ္မယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ဘေလာ့ေလးပါလား ဆိုတာပါ။အဲဒါနဲ့ လမ္းခုလတ္ကတင္အိမ္ျပန္လွည့္၊ဘေလာ့ေလး
ကပ်ာကယာ ဖြင့္တဲ့ျပီး နာမည္ေလးေပးလိုက္မိတာက " ေမ်ာလြင့္တိမ္ တို့ နားခိုရာ " ပါတဲ့ခင္ဗ်ား။