လြန္ခဲ့တဲ့တနလၤာေန့ညေနမွာ ကၽြန္ေတာ္ မျကာခဏေရာက္ျဖစ္တဲ့ ပင္လယ္ကမ္းေျခတစ္ေနရာကို ေရာက္ျဖစ္ခဲ့
ျပန္ပါတယ္....။လူနဲနဲ ရွင္းတဲ့ သဲေသာင္ျပင္တစ္ေနရာမွာ ထိုင္ျပီး ေတြးခ်င္ရာေတြး၊ေငးခ်င္ရာေငးေနမိပါတယ္။
ပင္လယ္ဟာကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ဆန့္က်င္ဘက္ခံစားမွုေတြကိုအျမဲလိုလိုရရွိခံစားရတတ္တဲ့ေနရာတစ္ခုပါ...။
ေမာပန္းေနတဲ့၊နာက်င္ရမွုေတြကိုခံစားေနရတတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္စိတ္နဲ့ရုပ္ႏွစ္ခုစလံုးအတြက္မနက္ျဖန္ကိုရင္ဆိုင္
ဖို့ အားသစ္ေတြရ သလို၊မိသားစုေတြ၊ခ်စ္ခင္ရတဲ့ အေပါင္းအသင္းေတြ၊လက္တြဲေဖာ္ေတြ နဲ့ ေပ်ာ္ရြင္၊ျကည္ႏူး
ေနသူေတြ ကိုေတြ့ရျပန္ေတာ့ ဒီႏိုင္ငံမွာ အျမဲလိုလို တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေနတတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္....အထီးက်န္
ေဝဒနာကိုလည္း ခံစားမိပါရဲ့...။
ရီေဝမွုန္းမွုိင္းသြားလိုက္၊ေပါ့ပါးလန္းဆန္း လာလိုက္နဲ့ ခဏငယ္ေလးေတြမွာ အေရာင္ေျပာင္းလဲေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္
ရဲ့စိတ္ေတြကို စုစည္းလို့ ျကည္လင္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ယံကိုေမာ့လို့ျကည့္မိေတာ့ ေလဆိပ္ကိုဆင္းေတာ့မယ့္၊
ဒါမွမဟုတ္ ေလဆိပ္က တက္လာတဲ့ ေလယာဥ္ေတြကို ေတြ့ေနရပါတယ္....။
ေဟာ...ဟိုးအေဝးမွာ ေလယာဥ္တစ္စင္း....ေလဆိပ္ကို ဦးတည္လို့ စင္းသက္လာေနျပီ...။သူဟာ အိပ္မက္ေတြကို
သယ္ပိုးလို့ ဘဝစာမ်က္ႏွာအသစ္ကို ဖြင့္လွစ္ခ်င္ေနတဲ့ လူငယ္ေလး တစ္ဦးဦးကိုမ်ား သယ္ေဆာင္လာခဲ့ေလ
သလား....။
ေဟာ....ဟိုးမွာတစ္စင္း...ေကာင္းကင္ယံကိုထိုးတက္သြားျပီ...။သူေရာ....ဘဝအိပ္မက္ေတြကို အေကာင္အထည္
ေဖာ္ဖို့ ေတာက္ပေနတဲ့ ေျခလွမ္းေတြနဲ့ (ဒါမွမဟုတ္)ျပိုပ်က္သြားတဲ့အိပ္မက္အပိုင္းအစေတြနဲ့လူငယ္ေလးတစ္ဦး
ကိုမ်ား....မိခင္ရင္ခြင္ဆီသို့ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့ေလသလား....။
အင္း....ကၽြန္ေတာ္ကေရာ...ခ်စ္ခင္ရတဲ့သူေတြနဲ့ ျပန္ဆံုေတြ့ဖို့ အျပန္လမ္းကို လွမ္းတဲ့တစ္ေန့.....၊ကၽြန္ေတာ္နဲ့
အတူ ဘာေတြကိုသယ္ေဆာင္သြားခြင့္ရွိပါမလဲ...။ အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ ခဏခဏ မက္ေနမိတဲ့ အိပ္မက္ေတြကို
အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို့ရာ စြမ္းႏိုင္ေသာကိုယ္ အျဖစ္ရွိေနခဲ့ပါ့မလား....။
ကၽြန္ေတာ္တို့မွာ ကၽြန္ေတာ္တို့ရဲ့အိပ္မက္ေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို့ ေရြးခ်ယ္စရာ အျခားလမ္းတစ္ခု မရွိ
ခဲ့ဘူးလား....။ကၽြန္ေတာ္တို့ကို ဒီလမ္းကို ေလ်ာက္ဖို့ ဘယ္လိုအေျခအေနေတြက တြန္းပို့ခဲ့ပါလိမ့္...။
အဲဒီ အေျခအေနေတြကိုဘာျဖစ္လို့မ်ား မတြန္းလွန္ႏိုင္ခဲ့ရပါသလဲ...။
ကၽြန္ေတာ္တို့မက္ခဲ့တဲ့ အိပ္မက္ေတြကေရာ....အမွန္တကယ္မက္သင့္တဲ့ အိပ္မက္စစ္ေတြမွ ဟုတ္ပါရဲ့လား...။
အဲဒီ ညေနခင္းမွာ ေတြးရင္း၊ေငးရင္း၊ေငးရင္း၊ေတြးရင္း......ကၽြန္ေတာ္....အေတြးေတြနဲ့ျခာျခာလည္ေနခဲ့ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ “ ညဥ့္ ” မွာနက္ေခ်ျပီ.....၊ “ လ ” ကားမထြက္ေသး.....။
6 comments:
ေမာင္ေလး ေရ
စိတ္ညစ္ ေနျပန္ၿပီလား ... မိတ္ေဆြ ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္ သတိရေန ခင္မင္ေနၾကတဲ႔ မိတ္ေဆြ ေတြပါ အိမ္မက္ ေတြဟာ အၿမဲတန္း အေကာင္အထည္ ေပၚမွာ မဟုတ္ပါဘူး ဒါေပမဲ႔ ဘယ္တတ္ႏိုင္မွာလည္း ေနာ္
လူတိုင္းဒီလိုပါဘဲ
ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ပါေစ
ခင္မင္တဲ႔
အမေရႊစင္ဦး
ကိုေမာင္ေလး ေရ ......
လူတိုင္း ဒီလိုပါပဲအစ္ကိုေရ..ကိုေမာင္ေလးလိုပဲ အထီးက်န္ေနတဲ့ ဘ၀ေတြ
အမ်ားျကီးပါ .. ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲမဟုတ္ဘူး ဆိုတာမ်ဳိးေလး
ေတြးမိရင္ စိတ္သက္သာလာမွာပါ.. စိတ္ညစ္တာေတြ ေမ့ထားျပီး
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ဘေလာ့ဂင္းနိုင္ပါေစ..
ခင္မင္စြာျဖင့္
ယြန္း
ကဲေလွ်ာက္ခဲ႕ျပီးမွာေတာ႕ ေနာက္မဆုတ္နဲ႔ ေနာင္တမရနဲ႕
ေရွ႕ဆက္သာခ်ီတက္ေပေတာ႕... အားလံုးဟာဒီလိုၾကီးပါဘဲ
အထီးက်န္ေတြးေတြကို ေ၀းေ၀းကိုေျပးပါေစ...
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ...
လြမ္းတတ္ပါတယ္ဆုိမွ လြမ္းစရာေတြ ေရးေနျပန္ပါၿပီ။ ေလယာဥ္ပ်ံအသံၾကားတုိင္း စိတ္အစဥ္က ေရႊျပည္ႀကီးဆီေရာက္ေရာက္ေနတာ။
လက္ရွိဘ၀အေျခအေနအရေပါ့ဗ်ာ။
လင့္အသစ္ကေလး ျပန္ခ်ိတ္လုိက္ပါတယ္။
ခင္မင္လ်က္
ကုိကိုေမာင္(ပန္းရနံ႔)
ေမာင္ေလးေရ
ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္တညး္မဟုတ္ဖူးေလ အမတို ့လညး္ဒီလိုပါပဲ တစ္ခါတစ္ေလ တစ္ေယာက္တည္းစဥ္းစားမိတာ မိသားစုေတြနဲ့ခြဲျပီး အသက္ရွင္ေနရတာ အဓိပါယ္ မရွိေတာ့သလိုပါပဲ ဒါေပမဲ့လညး္ ...
စိတ္ခ်မ္းေျမ့ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစကြယ္
သာယာခ်မ္းေျမ့ပါေစေနာ္
မုိး
အစ္ကို... လက္႐ွိဘဝထဲက ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့(ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ရလို္က္တဲ့) အက်ိဳး႐ွိတဲ့အရာေတြကို ေတြ႔ေအာင္ရွာၿပီး ေက်နပ္ေပ်ာ္႐ႊင္ပါေစ။
ေပ်ာ္ေအာင္ေနပါ အစ္ကို...:)
Post a Comment