ေမာ္ဒန္ အန္းတိတ္

၁၇း၀၀။ ။

“အကို...ဒီေန့ စေနေန့ေနာ္...ညက်ရင္ သြားျကမွာ လိုက္မယ္မဟုတ္လား...”

“ေအး...ေအး...လိုက္တာေပါ့ညီရာ.....လိုက္တာေပါ့...”

(အင္း....အမွန္တကယ္ကသိပ္မလိုက္ခ်င္ပါဘူး...။လွ်ာရွည္ထားမိတာကလည္းရွိ၊အေတြ့အျကံုေလးလည္းရခ်င္၊
ေခတ္မွီမွီေလးလည္းျဖစ္ခ်င္ေလေတာ့....မျငင္းခဲ့ပါဘူး...)

၂၁း၁၅။ ။

“နဲနဲေတာ့ခ်ပါလားအကိုရ..၊ႏို့မို့ဆို အထဲမွာ ေျကာင္ေတာင္ေတာင္ျကီးျဖစ္ေနမွာေပါ့...”

“ေတာ္ပါျပီညီရာ....၊ဒီမွာ ဘီယာႏွစ္ဘူးေတာင္ကုန္သြားျပီပဲ...အေတာ္ပါပဲ...”

(ခ်ေတာ့ခ်ခ်င္တာအမွန္...၊ေတာ္ပါျပီေလ...ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေသာက္ခဲ့ျပီးျပီပဲ...။ကိုယ့္ ကိုသူမ်ားေတြ မေလးစားခဲ့ရင္ေတာင္မွ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေလးစားစိတ္ေလးဝင္ေအာင္ခ်ထားခဲ့တဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေလးကိုေတာ့
ထိန္းထားမွ လို့ ဘာသာ စိတ္ထိန္းထားလိုက္တယ္)

၂၃း၀၀။ ။

“ ဟ...ဟ..မ်ားလွခ်ည္လား..လူတန္းျကီးက..ဒီလူတန္းျကီးနဲ့ဆို ငါတို့ ဘယ္အခ်ိန္မွ အထဲေရာက္ပါ့မလဲ..”

“အင္း..မနက္ ၁နာရီေလာက္မွ အထဲေရာက္မွာ..ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို့က တန္းဝင္စီမွာမွ မဟုတ္တာ အကိုရ...ေအးေဆးပါ..”

“ အန္...ဘယ္လိုဝင္မွာတုန္း...”

“ ေနဦး...ဖုန္းဆက္ျပီးေခၚလိုက္မယ္...ေလာေလာဆယ္ ကၽြန္ေတာ္တို့က ငါးေယာက္ဆိုေတာ့ ၁၀၀ အရင္ထုတ္ထားရမယ္...”

( သူ ဖုန္းဆက္ျပီး ခဏေနေတာ့ လူတစ္ေယာက္ထြက္လာပါတယ္...။အဲ့လူနဲ့ သူ စကားနဲနဲေျပာျပီး သကာလ...
အဲ့လူကပဲ ဦးေဆာင္ျပီးကၽြန္ေတာ္တို့ကို ေခၚသြားပါတယ္...။အေစာင့္လူမည္းေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းျကီးကို
သူ့လူေတြပါလို့ေျပာျပီးေခၚသြင္းလိုက္တယ္ခင္ဗ်...။ေအာ္....ပိုက္ပိုက္...ပိုက္ပိုက္....၊ဒီလိုႏိုင္ငံမွာေတာင္
ဒုတိယဘုရားသခင္ေနရာက တျပားမွကို မေလ်ာ့ပါလား...။ )

၂၃း၂၀။ ။

ဝင္ဝင္ခ်င္းရင္ဝကို ဝင္ေစာင့္တာက တီးလံုးသံ....။ေစာင့္ျကိုေနတာက ျဖူနီျပာဝါ ေရာင္စံုစလိုက္မီးေရာင္...။
ေတြ့လိုက္ရတာက လူေတြ၊လူေတြ...။ျဖူျဖူ၊ညိုညို၊ျကီးျကီး၊ငယ္ငယ္၊က်ားက်ား၊မမ၊လွတပတ၊မလွတလွ၊
အေရာင္စံု၊အေသြးစံု၊လူမ်ိုးစံု၊တရုပ္၊ကုလား၊ဥေရာပသားေတြ..၊ျပီးေတာ့ ဒို့ ေရြျမန္မာေတြ....။

စလိုက္မီးေရာင္ေအာက္မွာ ဒီေဂ်ေတးသြားအတိုင္း လွုပ္ရမ္း၊ကခုန္၊ေပ်ာ္ျမူးေနျကပါတယ္...။အလယ္ေလာက္
မွာ စက္ဝိုင္းပံုစတိတ္စင္ႏွစ္ခု ယွဥ္လ်က္ရွိပါတယ္...။တခုကက်ားအတြက္၊တစ္ခုက မအတြက္ပါ..။
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က မအတြက္ထားတဲ့စင္ေပၚတက္ရွိတ္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုအေစာင့္မေလးျကီး
ေရာက္လာျပီး ဆင္းခိုင္းပါေရာ...။

စင္ေတြေပၚမွာလည္း အျပည့္ကေနျကတယ္။စင္ေအာက္ကလူေတြကလည္း (ကၽြန္ေတာ္ကလြဲလို့ )အားလံုးလိုလို ကေနျကတယ္။တေျဖးေျဖးလူေတြမ်ားသထက္မ်ားလာပါတယ္...။တိုးျက၊ေခြ့ျက....၊ေကာင္မေလးေတြလည္းတိုး၊
ေကာင္ေလးေတြကလည္းတိုး၊အားနာလို့ ေရွာင္ေပးရင္း၊ဖယ္ေပးရင္း နဲ့ ဒီေဂ်နဲ့ လံုျခံုေရးသမားေတြ ေနတဲ့ အခန္းေလးရဲ့ရင္စို့ေလာက္ကာထားတဲ့ နံရံနဲ့ ေက်ာ ကပ္မိသြားျပီ..။ဒီထက္ေရွာင္လို့ရေတာ့ဘူး...။
ဒီေဂ့် အခန္းထဲဝင္ေနမွ..လို့ေတာင္ေတြးမိေသး....။

၂၄း၀၀။ ။

“ေဟ့လူျကီး...အဲ့မွာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ လာ...လာ...ကစမ္းပါဗ်ာ...စိတ္လြတ္၊ကိုယ္လြတ္ေပါ့...ညစ္ေနတာေတြ ေတးသြားနဲ့ေမွ်ာပစ္လိုက္စမ္းပါ...”

အဲဒါနဲ့ ကပါတယ္....ဘယ္လိုကသလဲဆိုေတာ့..သူတို့ကသလိုလက္ညိွးေလးႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္လို့၊လက္ကိုေလထဲ
မွာေျမွာက္ေျမွာက္ျပီးကပါတယ္...၊“.... မင္းရဲ့ လက္ေတြ ေလထဲမွာ ေျမွာက္ထားလိုက္...”ဆိုသလိုေပါ့ဗ်ာ...။

အင္း...သူတို့ ကတာေတာ့ျကည့္လို့ေကာင္းသား..ကိုယ္ ကေတာ့ မႏွဲေလးနတ္ပူးေနသလိုျဖစ္ေနတယ္ထင္ရဲ့..:)

၂၄း၃၀။ ။

လူေတြ ဒီထက္ပိုမ်ားသထက္မ်ားလာပါတယ္..၊ျကပ္သထက္ျကပ္လာပါတယ္....။လက္ကို ေလထဲေျမွာက္ထားရတာေညာင္းလာျပီ။
မမႏဲွလည္း စိတ္ညစ္ျပီးထြက္သြားေလာက္ျပီ..။ဒီေတာ့ သူရို့လို လက္သီးကိုဖြဖြဆုပ္၊လက္ကို ရင္ဝမွာ အပ္ျပီး စည္းခ်က္ညီညီ ရွိတ္
ပါတယ္...။

(အခ်ိုးက်က် ျကည့္ေကာင္းလိုက္ပံုက ျမန္မာ့ရိုးရာ လက္ေဝွ့ပြဲမွာ လက္ေဝွ့ေရးျပေနပံု ကိုသာျမင္ေယာင္ျကည့္ျကပါကုန္....)

၀၁း၁၅။ ။

ဒီထက္...၊ဒီထက္...ပို၍၊ပို၍....ျကပ္လာပါျပီ....။ေရွ့ကတိုးတယ္....၊ေနာက္ကိုရို့ေပးေတာ့ေနာက္လူနဲ့ထိတယ္...။
ေနာက္ကတိုးတယ္..၊ေရွ့ကို ရို့ေပးေတာ့ ေရွ့လူနဲ့ထိတယ္...။က်ား နဲ့ မ၊ မ နဲ့ က်ားထိမိ၊ပြတ္မိတယ္...၊
က်ား က်ား ခ်င္း၊မ မခ်င္းလည္း ထိမိ၊ပြတ္မိတာပဲ...။

( အင္း....ဒါေျကာင့္ ေရွးေရွးက ပြတ္သဘင္ လို့ ေခၚျကေပတာကိုး..လို့ ေရွးလူပီပီ ေတြးမိပါတယ္....)

၀၁း၅၀။ ။

“.........tsamina...mina...eh.....eh....waka....kaka...eh...eh....tsamina...mina...zangalewa...this time for africa..... ”

ရွာကီရာေတြ...ရွာကီရာေတြ.....ဒီသီခ်င္းကို ဒီေဂ်က မစ္စ္ လိုက္ေတာ့ စင္ေပၚကေကာင္မေလးေတြေရာ...
စင္ေအာက္ကေကာငိမေလးေတြပါ အကုန္ ရွာကီရာေလးေတြျဖစ္ကုန္ေရာ....။တခ်ို့ဆို...လက္အုပ္ေလးခ်ီ...
ခါးေလးေတြေတာင္ လွုပ္လိုက္ေသး....။သည့္စ္တိုင္းေဖာ္....ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ပါးပါး...က ေပါ့ေလ.....။

၂း၁၅။ ။

ေမာလာျပီ...၊ေညာင္းလည္းေညာင္းလာျပီ...၊အာေတြလည္းေျခာက္လာျပီ..။အထဲမွာေစ်းအရမ္းျကီးတယ္..၊ဘာမွ
ဝယ္မေသာက္နဲ့ဆိုလို့ ဝယ္မေသာက္ရဲဘူး....။လူေတြကေတာ့ ေလဒီဂါဂါနဲ့ ဟုတ္ေနျကျပီ...။

၂း၄၀။ .

သီခ်င္းသံရပ္သြားတယ္....။စလိုက္မီးေတြပိတ္ျပီးရိုးရိုးမီးေတြဖြင့္လိုက္တယ္...။လူေတြရုပ္တရက္ေျကာင္ကုန္ေရာ..။
ဒီေဂ်က ေခတၱအေအးေသာက္ခ်ိန္နားပါမယ့္အေျကာင္း၊ဒီအတြက္ ကလပ္ပိတ္ခ်ိန္ကို ၅နာရီမွ ၆နာရီသို့ ေရြ့ေပး
ေျကာင္းေျကျငာပါတယ္...။

ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုရဲေတြရယ္...၊မန္ေနဂ်ာလို့ထင္ရတဲ့သူရယ္..၊ကိုယ္ပိုင္လံုျခံုေရးအေစာင့္ေတြရယ္ဝင္လာပါတယ္...။
ဘယ္သူ့ကိုမွ ဘာမွမေမးပါဘူး...။အေနာက္ဘက္ အခန္းတစ္ခုထဲတန္းဝင္သြားပါေရာ...။လူေတြလည္း တီးတိုးတီးတိုးေတြျဖစ္ကုန္ေရာ...။

အေဖာ္တစ္ေယာက္ကေတာ့ေျပာတယ္..။သူ အိမ္သာသြားတုန္းက ေကာင္ေလးတစ္စု ရုတ္ရုတ္၊ရုတ္ရုတ္ ျဖစ္ေနတဲ့အေျကာင္း...၊ဒီကတိေတြ ျပႆနာရွာတာျဖစ္ႏိုင္ေျကာင္း...။သူေျပာလို့မွ မဆံုးေသးဘူး..ေကာင္ေလး ငါးေယာက္၊ေျခာက္ေယာက္ေလာက္ကို ရဲကအေနာက္ဘက္ခန္းထဲက ေခၚထုတ္သြားပါေလေရာ......။

ဦးေဆာင္ေခၚလာတဲ့ ညီငယ္ကေျပာပါတယ္...“ကၽြန္ေတာ္ဒီလာတာအေခါက္ေပါင္းမနဲေတာ့ဘူး...၊ရန္ေတြလည္း
ျဖစ္ေတာ့ျဖစ္ျကတာပဲ။ျဖစ္လည္း လံုျခံေရးနဲ့ ရဲေတြေရာက္လာျပီး ျဖစ္တဲ့သူေတြကို ဆြဲထုတ္ျပီး အျပင္က
ကြန္တိန္နာထဲ ပစ္ထည့္လိုက္တာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ခုလို ပြဲရပ္လိုက္တာ ဒါပထမဆံုးျကံုတာပဲဗ်...၊ျကည့္ရတာ ခင္ဗ်ားပါလာလို့ ျဖစ္ရမယ္...” တဲ့...။

သူကေနာက္လိုက္တာပါ...။ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က “ ေအာ္..ငါ့ႏွယ္...ဒီေခတ္နဲ့ အပ္စပ္လိုက္ပံုမ်ားေတာ့ ေျပာစရာကိုျဖစ္ေရာ...” လို့ေတြးမိလိုက္ေသး...။ဘာပဲေျပာေျပာ အေမာလည္းေျဖ၊အေညာင္းလည္း ေျဖရင္း...
အခ်ိန္ကိုအက်ိုးရွိေအာင္ထိုင္ငိုက္ေနလိုက္ပါတယ္...။

၃း၁၅။ ။

ျပန္စပါျပီ...။မီးေတြမွိန္၊သီခ်င္းျပန္ဖြင့္လိုက္ျပီဆိုတာနဲ့ အားလံုးက တညီတညြတ္တည္း၊ ေဝး.....လို့ေအာ္ျကေတာ့
တာပါပဲ...။ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို အားလံုးဟာ သီခ်င္းသံနဲ့အတူ ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္သြားျကပါတယ္...။ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ္
ကေတာ့ ျပန္ခ်င္ျပီ..။ေသြးကေအးသြားျပီကိုး...။

၃း၃၀။ ။

ျပန္ျကရေအာင္...လို့ အေဖာ္ေတြကို ေခၚျပီး ျပန္ထြက္လာျကပါတယ္...။

၁၀း၀၀။ ။

“ ဘယ္လိုလဲ အကို...ညက အဆင္ေျပရဲ့လား...ျပန္ရတာ...၊ ေပ်ာ္ေရာေပ်ာ္ရဲ့လား...”

“ အင္း...အဆင္ေျပပါတယ္ညီရ..ညီတို့ျပန္သြားျပီး ခ်က္ခ်င္း Taxi ရပါတယ္...၊ေပ်ာ္လည္း ေပ်ာ္ပါတယ္ဟ...”

“ ေနာက္တပတ္ သြားရင္လိုက္ဦးမွာလား...”

“ အင္း..လိုက္တာေပါ့ကြာ...”

(ကိုယ္နဲ့ သိပ္ေတာ့ မအပ္စပ္တာေတာ့အမွန္...ဒါေပမယ့္ ေနာက္တေခါက္ ထပ္သြားျကည့္ဦးမယ္....:D )