အစိမ္းရင့္ရင့္ေတြ အံု့မွုိင္းေနတဲ့ ငါ့ရဲ့ အေမွာင္ညေတြမွာ....
နင့္အေျကာင္းေတြက တမိုးလံုးေဖ်ာက္ဆိတ္ပါလား....ဟန္နီ...။
ျကားခဲ့ရတဲ့ ျကည္လ်လ် စကားသံေတြ....
ျမင္ေယာင္မိေနတဲ့ ခ်ိုျမျမ ႏွုတ္ခမ္းပါးေလးေတြ...
ေမ့မရတဲ့ေနာက္ေတာ့ သတိတရနဲ့ လြမ္းခြင့္ျပုပါေတာ့.....။
ခ်စ္မိျခင္းဆိုတာ အဆိပ္ခတ္ထားတဲ့ ဝိုင္ခ်ိုခ်ိုတစ္ခြက္ကိုမွ
တရွုိက္မက္မက္ ေသာက္သံုးျခင္းတဲ့လား...။
ျကည္ႏူးျခင္းေတြ ဝင္ခြင့္မရတဲ့ေနာက္...
ေျကကြဲျခင္းေတြက ေခါင္းဝင္လို့ ကိုယ္ဆန့္ ခဲ့ျပီပဲ....။
အရာရာ ျပန္ဖန္တီးခြင့္ ရွိခဲ့ရင္ေတာင္.....
အဲဒီေျကကြဲျခင္းေတြကို ဒီအတိုင္းထားခဲ့မွာပါ...။
ရွိပါေစ...ရွိပါေစေတာ့ေလ.....
ခ်စ္ျခင္းေတြမွ အေစ့အေျငာင့္ မေပါက္ေသး....
အလြမ္းေတြက အုတ္ေအာ္ေသာင္းတင္း ပြင့္ခဲ့ျပီေကာ....။
6 comments:
ေနာက္ဆုံးစာ ၂ ေၾကာင္းေလး ျကိုက္တယ္
အခ်စ္မွ မရခင္ မလြမ္းခ်င္ပါနဲ႕
ခင္တဲ႔
ေရႊစင္
မေမွာင္ေအာင္ ၁၀၀ ၀ပ္ မီးသီးေလး ထြန္းေပးခဲ့တယ္.. း)))
အလြမ္းေရာင္ အေမွာင္ညမ်ား ကင္းေ၀းျပီး ဆိုေျပသာယာေသာ အလြမ္းမဲ့ ညမ်ား ေတြ႔ဆံုနိုင္ပါေစ..
ဟင္....အဲလုိၾကီးဆုိရင္ေတာ့ မေကာင္းပါဘူးကုိေမာင္ေလးရာ....း(
“ခ်စ္မိျခင္းဆိုတာ အဆိပ္ခတ္ထားတဲ့ ဝိုင္ခ်ိုခ်ိုတစ္ခြက္ ” တဲ့လားဆရာ။
ေသခ်ာတယ္ ဝိုင္အစစ္ဆိုရင္ေတာ့ နဲနဲေလးေတာ့ ခါးတယ္ေလ။ :)
...ခင္မင္လွ်က္...ခင္မာလာေအာင္..:)
ၾကည္ႏူးခြင္႕မရမွေတာ႕ အလြမ္းေတြဘဲ ပြင္႕ပါေစေတာ႕ေလ..
ဒါဘဲေကာင္းပါတယ္..
Post a Comment