Tuesday, July 5, 2011

တစ္ခါက ငါးဆယ့္တစ္လမ္းည ပံုျပင္

အမွန္တရားကခါးလိုက္တာ....အဲဒီညမွာ သိခဲ့ရပါေရာလား....

အဲဒီညမွာေပါ့...ရက္ရက္စက္စက္ ကိုယ့္အိပ္မက္ ကိုယ္ ပဲခြပ္နဲ့ ခုတ္ခဲ့မိတယ္...။

အိပ္မက္အေသေတြနဲ့ အသက္ရွင္ေနရတဲ့ေနာက္ ဘယ္လိုအေျကာင္းျပခ်က္နဲ့ ေပ်ာ္ရြင္ႏိုင္မွာတဲ့လဲ..။

လမင္းနဲ့နီးခ်င္တဲ့ ျကယ္ေလးရဲ့ စိတ္ကူးမ်ိုးနဲ့ ငါ...ေရာက္လာမိတာပါ..။

မင္း ျကည္ျဖူျဖူ၊မျဖူျဖူ စိတ္ကူးထဲမွာေတာင္ လက္ဖ်ားနဲ့မထိခဲ့သူပါ...။

စံပယ္အရိုင္းေတြရဲ့ ျဖူစင္မွုမ်ိုးနဲ့ ငါ....တိတ္တခိုးခ်စ္ခဲ့မိတာ.....၊

လေရာင္ရဲ့ဖမ္းစားမွုေျကာင့္....ဖ်က္ကနဲပြင့္တဲ့ စံပယ္....၊တစ္ညနဲ့ေျကြခဲ့ရတယ္....။

လေရာင္ျဖန့္က်က္တဲ့ လမ္းမထက္မွာ စံပယ္ေတြ အတံုးအရံုး ေက်ျပုန္းေနလိုက္တာ....၊အဲဒီတစ္ညမွာေပါ့.....။

ေဟာဒီမွာ ေနာက္ဆံုးဘတ္စ္ကား....ငါ့ရင္ကိုနင္းေခ်သြားျပီ....။

ေဟာဒီမွာ ေနာက္ဆံုးရထား....ငါ့ႏွလံုးသားကိုျဖတ္ေမာင္းသြားျပီ.....။

ငါကေတာ့ လမ္းမီးတိုင္ေတြနဲ့အျပိုင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ လင္းလို့ ခ်င္းလို့.......

ေသဆံုးကာနီး ျကယ္တစ္စင္းရဲ့ အႏိၱမခရီးမ်ိုးေပါ့.....။

ဒီလိုနဲ့.....ဒီလိုနဲ့....ဒီလိုနဲ့.....

ခရမ္းရင့္ႏွလံုးသားတစ္ျခမ္းကို......

ေဟာင္ကမ္း ငါးဆယ့္တစ္လမ္းရဲ့ ဘတ္စ္စတန္းတစ္ေနရာမွာ

လိပ္ျပာေတြက ညမကူးမွီ အျပီး သျဂိုၤလ္လိုက္သတဲ့......။


(ခုတေလာ ဘာစာမွမေရးျဖစ္ဘူး....၊ေရးစရာအေျကာင္းျခင္းရာေတြ၊စိတ္ကူးေတြရွိေနပါလ်က္နဲ့ အပ်င္းထူ
ေနတာကတစ္ေျကာင္း...၊ခုတေလာ ဖဘမွာ ေသာင္းက်န္းေနတာကတစ္ေျကာင္း၊မအားတာကတစ္ေျကာင္း၊
အေျကာင္းေျကာင္းေသာအေျကာင္းေတြေပါင္းစုျပီးသကာလ ဘေလာ့ေလးကိုပစ္ထားမိပါေရာလား....။
ကေန့ေတာ့ မျဖစ္ေခ်ဘူး...၊သူမ်ားဘေလာ့ေတြမွာပို့စ္အသစ္မေတြ့ရင္ ဖုန္တတ္ေနျပီေလးဘာေလး သြားသြား
စမိေတာ့ ကိုယ့္ဘေလာ့ကိုလည္းသူမ်ားမေျပာခင္ ကိုယ့္ဘာသာ ဖုန္ခါလိုက္ပါတယ္....:D

ဒီကဗ်ာေလးကိုလြန္ခဲ့တဲ့ရွစ္လေလာက္က ေရးထားတာ....၊ကိုယ့္ဘာသာေတာင္မျကိုက္လို့ draft ထဲမယ္
ေျမျမုပ္ထားတာေလး ျပန္အသက္သြင္းလိုက္တာပါ....။ဘယ္သူမွလည္းျကိုက္မယ္မထင္ပါဘူး...။သို့ေပမယ့္
ေလာေလာဆယ္ကလည္းဒါပဲရွိေတာ့ တတ္ႏိုင္ဘူးရယ္....:)))

ေဟာင္ကမ္း ၅၁လမ္းရဲ့ လမ္းေဘးကားမွတ္တိုင္မွာ (ေနာက္ေန့အလုပ္ရွိေနသည့္တိုင္)မနက္လင္းအားျကီးအထိ
တစ္စံုတစ္ရာကိုေစာင့္ေမွ်ာ္ခဲ့ဘူးရဲ့...၊အခုျပန္စဥ္းစားေတာ့ ဘာကိုေစာင့္ေနမွန္း၊ဘာကိုေမွ်ာ္လင့္ေနမွန္း ကိုယ္
တိုင္မသိေတာ့...၊အဲ့ညတုန္းကလည္း မသိခဲ့ပါ....။ေစာင့္ေတာ့ေစာင့္တာပါပဲ....။ဒါေပမယ့္ေစာင့္ရက်ိုးေတာ့
နပ္သဗ်....၊ေနာက္တစ္ေန့မနက္မွာ တစ္စံုတစ္ရာကိုယတိျပက္ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္သြားခဲ့ပါတယ္.....။ကဲ...ဒါပါပဲဗ်ာ....
ဒီကဗ်ာေလးရဲ့ ေနာက္ေျကာင္းကေတာ့....:))))

18 comments:

လရိပ္အိမ္ said...

ကဗ်ာလိုလိုစာလိုလိုေတြလဲဖတ္ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ။

thadarhline said...

ႏွလံုးသားတျခမ္းကို သၿဂၤဳလ္လိုက္ၿပီလား။။။
ကဗ်ာလိုလိုေလးကလည္း ေကာင္းေလစြ။
ခင္မင္လ်က္
သဒၶါ

ေမဓာ၀ီ said...

အမွန္တရားက ခါးလိုက္တာ ...
က်မအတြက္ေတာ့ အဲဒီစာေၾကာင္းေလးနဲ႔ပဲ ဒီပို႔စ္က ျပည့္စံုသြားၿပီ။
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ က်မလဲ ေလာေလာဆယ္ အဲဒီလို ေရရြတ္ေနမိလို႔ပါ။

ကဗ်ာေလးရဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္းကေတာ့ ... ဟန္နီသို႔ ေပါ့ေလ :))

မအိမ္သူ said...

ငါးဆယ့္တစ္လမ္းညက
ထြက္က်လာတဲ့ကဗ်ာတစ္စ
ရင္ကိုထိရွေစခဲ့တယ္..
အဲဒီညက...
စံပယ္ေတြေၾကြသတဲ့လား
တခါတေလမွာ အခါးေတြက
စစ္မွန္တဲ့အရသာကိုေပးတတ္ၾကေသးတယ္ေလ...
အဲဒါလည္း ရသတစ္ပါးဘဲမဟုတ္လား... :))

ShwunMi- said...

ဟတ္ခၽြိ.. ဖံုခါတာနဲ့ တိုးလို႔ နွာေခ်သြားပါတယ္ =)
တစ္ခါက ဆိုေတာ့ အခု ဘတ္စကားမီသြားျပီ ထင္ပါတယ္..

မိုးယံ said...

လက္စသတ္ေတာ့ ေဟာင္ကမ္း ၅၁ လမ္းဆိုတာ ႏွလံုးသာေတြ ေျမျမဳပ္တဲံ သခ်ိဳင္းႀကီးကိုးးးးးးးးးးးး

မွ်စ္မိုးညိမ္း said...

ၾကိဳက္တယ္... ႏွလံုးသားတစ္ျခမ္းကိုေျမျမဳပ္တယ္ဆိုတဲ့အကို..ဘီယာေတြေလွ်ာ့ေသာက္ပါ.....
အရက္ေလွ်ာ့ေသာက္ပါ။

ကဗ်ာေလးကိုၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ..

ေန၀သန္ said...

ကိုညိမ္းရဲ႕ကဗ်ာေတြကို ဥာဏ္မမီတာမ်ားတယ္.. း)


ခင္မင္လ်က္
ေန၀ႆန္

မိုးစက္ပြင့္ said...

ျဖစ္ရပ္မွန္ကဗ်ာေလးက ေကာင္းလိုက္တာ။
ကိုယ့္ဖာသာ ေမးမိတယ္....။ အစြဲအလန္းၾကီးတဲ့သူေတြက အႏုပညာသမားေတြျဖစ္လာတာလား၊ အႏုပညာ၀ါသနာထံုသူေတြက အစြဲအလန္းၾကီးတာလား ....လို႕။

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ဒီဘေလာဂ္႕ကို လာတာ လူေတာင္ ဖုန္နည္းနည္း ေပသြားတယ္ ဘေလာ႕ပိုင္ရွင္က ေတာ္ေတာ္ဖုန္ခါထားပံုရတယ္။ း)
ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ ေရးထားပံုရတဲ႕ ကဗ်ာေလးက ဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္

ညီလင္းသစ္ said...

“လမင္းနဲ႔ နီးခ်င္တဲ့ ၾကယ္ကေလး..၊ စံပယ္အ႐ိုင္းေတြ ရဲ႕ ျဖဴစင္မႈမ်ိဳး...၊ လမ္းမီးတိုင္ေတြနဲ႔ အၿပိဳင္...” နမိတ္ပံု ေတြ လန္းလွခ်ည့္လား၊ ႀကိဳက္တယ္ ကိုညိမ္းႏိုင္...၊ ကဗ်ာေတြ ေမြးတတ္တဲ့ အဲဒီလို ေမွာ္ဝင္ညေတြ တခါတေလမွာ တကယ့္ကိုပဲ လိုအပ္ပါတယ္...။ း)

SHWE ZIN U said...

သႀကီး ေနာ္ မညစ္ပတ္နဲ႕ ဖံုခါရင္ ေျဖးေျဖးခါ သူမ်ားေတြ စီ ကူးစက္သြားၿပီ ရသ ေျမာက္လို႕ ေပါ႔ေနာ္

ကုိကုိေမာင္(ပန္းရနံ႔) said...

ေကာ္ဖီခါးခါးတစ္ခြက္သာ အမွန္တရားဆုိရင္ အဲဒီ အမွန္တရားကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္စြာ မ်ိဳခ်ပစ္လုိက္မယ္။ ဟာ ဟ။

ဘယ္ကလာ မေကာင္းဘဲ ေနပါ့မလဲ။ ဒီေလာက္ေကာင္းေတာ့ ေကာက္ေၾကာင္းေတြကုိ။ ႀကိဳက္ပါ့ႀကိဳက္ပါ့ ေမာင္ေလးေရ.....။ ကဗ်ာေလးထဲမွာ စကားလုံးေလးေတြ လန္းဆန္းေနတယ္ေလ။

ခင္မင္လ်က္

...အလင္းစက္မ်ား said...

လူေတြ အထင္ အျမင္မွားေအာင္ လုပ္ေနျပန္ဘီ.... နင္အဲ့ေလာက္ အစြမ္းအစ ရွိေနမွေတာ့ ခုလို ဘယ္ျဖစ္ေနမလဲ..... ဟဲဟဲ....... လာေသးတယ္. ဟန္နီေတြ ဟန္ျပာေတြနဲ ့ ...... :))))))))))))

San San Htun said...

ခိုက္တယ္ဗ်ာ။

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

စာေၾကာင္းေလးေတြ ဖဲြ႔ထားတာ သေဘာက်တယ္။

လသာည said...

ေကာင္းတယ္.. အဖဲြ႔အႏဲြ႔ေလးေတြ း)

ေစာ said...

အဲဒီ ဒဏ္ရာေတြ ကုေနရတာနဲ့ပဲ ဘဝၾကီး တဝက္ၾကိဳးမွန္း မသိျဖစ္သြားတာ။

အခ်ိန္က ကုစားသြားမွာပါ။
ကဗ်ာက လူရဲ ့ခံစားခ်က္ကို ပီျပင္ေအာင္ မေဖာ္ျပနိုင္လို ့ မၾကိဳက္တာလား။

လာဖတ္တဲ့ သူေတြကေတာ့ ၾကိဳက္ၾကတာ အဲဒီေလာက္ မခံစားရလို ့လား မသိဘူးေနာ္။