Friday, August 19, 2011

ေဆးဆိုးပန္းရိုက္သက္ျပင္းမ်ား

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အျပာ.....

ငါက ပရိုဖက္ရွင္နယ္က်က် အေပ်ာ္တမ္းေနထိုင္သူတစ္ေယာက္....

ငါက အစိမ္းရင့္ရင့္ေပၚက ထမင္းသိုး၊ဟင္းသိုး.....

ငါက မ်က္စိလည္လမ္းမွားလို့ ေရာက္လာတဲ့ ဒိုးတစ္လံုး....

(ဖိုးသူေတာ္မဟုတ္တဲ့ေနာက္ ဆန္ပိုရဖို့ ဘယ္တုန္းကမွေမွ်ာ္လင့္မထားခဲ့.....)

ဒီအတြက္ ငါ ဘယ္ေတာ့မွထီမထိုးခဲ့ပါဘူး.....။


ဂမ့္ေရ.....ငါလည္း စမတ္ဂိုင္းမဟုတ္ပါဘူးကြယ့္.....

ကဲ....ငါတို့လမ္းေတြေပၚအတူေျပးျကရေအာင္လား.......

လမ္းေတြေကာက္ေကြးသြားတဲ့အထိ....ဒါမွမဟုတ္ လမ္းေတြေျဖာင့္တန္းသြားတဲ့အထိ......။


ဘာတဲ့....ႏိုးပိန္းႏိုးဂိမ္းတဲ့လား.....ပိန္းသာပိန္း.....ဂိမ္းေတြက အျမဲအိ္ုဗာေနတုန္း.....။

ေရွ့ႏွစ္မွာ ငါမင္းကို ဂိမ္းအိုဗာလို့ ႏွုတ္ဆက္လိုက္ခ်င္ေသးတယ္ အျပာ....။


အစိပ္စိပ္ပိုင္းထားတဲ့အႏိုင္ေတြျကားမွာ ငါ့အရွုံးေတြက ဂ်ိုလီရဲ့က်ည္တစ္ေတာင့္လို ကရြတ္ကင္းေလွ်ာက္သြား...

ငါ ေကာ္ဖီမစ္လာဝယ္တာပါအျပာရဲ့ ေက်းဇူးျပဳျပီး ေကာ္ဖီမစ္ေတြမအမ္းပါနဲ့ေတာ့.....။

ရႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္လို ငါ....တစ္သက္လံုးပဲ ခါး ပါရေစ....။


ေဟာ.....ေျပာရင္းဆိုရင္း ရြာနားမွာ နဂါးေပၚလို့တဲ့.....

ေဂ်ာ္နီးတူးသည္ဝပ္စ္ေတြက အေရွ့အရပ္မွာအံုနဲ့က်င္းနဲ့.....

ငါတို့ဆိုတဲ့ နဂါးနီသီခ်င္းလည္း တျဖည္းျဖည္း တိမ္ဝင္လာျပီ....။


စတူးပစ္....စတူးပစ္....စတူးပစ္.....

ေက်းဇူးျပဳျပီး ထပ္တလဲလဲ မရြတ္ပါနဲ့ေတာ့လား အျပာ....။

ငါဆိုတဲ့ငါက.....

ဂ်ဳိက်ဳိးျပီး နားရြက္ပဲ့ေနပါတယ္ဆိုမွ အထားအသိုပါမွားေနတာ သိျပီးသားပါ....။


ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အျပာ.....

ငါ့ဘာသာငါ ေခ်ာက္ထဲက်ဖို့ လက္တစ္လံုးပဲလိုလို....ႏွစ္လံုးပဲလိုလို.....

ကိုယ္ေဒါသကိုယ္ တလိပ္လိပ္ ေထြးထုတ္ပါရေစ....။


တစ္သက္နဲ့တစ္ကိုယ္.....အကုသိုလ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ကုသိုလ္ပဲျဖစ္ျဖစ္...

ငါျဖစ္ခ်င္တာေလးျဖစ္ဖို့.....

တစ္မိနစ္ေတာ့ျငိမ္သက္ေပးျကပါ....။





18 comments:

မိုးယံ said...

ဂ်ိဳက်ိဳး ၿပီး နားရြက္ပဲ့ေနတဲ့ လူႀကီး ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ဖို႕.... အျပာေရာင္ တိမ္တိုက္ေတြေပၚမွာ တစ္မိနစ္ေတာ့ ၿငိမ္သက္ေပးလိုက္ပါတယ္... မဟုတ္တာေတာ့ မလုပ္နဲ႕ေနာ္။

ကုိကုိေမာင္(ပန္းရနံ႔) said...

အျပာဆုိေတာ့ ဘီလူးဘဲ ျဖစ္ရမယ္။ ဘီလူးဆုိမွေတာ့ ေတြ႔ကရာ ေကာက္စားၿပီေပါ့။ ခပ္ယဲ့ယဲ့ အသဲတစ္စုိင္၊ ခပ္ယုိင္ယုိင္ စိတ္တစ္တြဲ၊ ၿပီးေတာ့ ခပ္ခါးခါး ရည္မွန္းခ်က္တစ္တုိင္၊ အားလုံးအားလုံးကို အျပာေလးက စားေတာ့ေပမေပါ့။

ဟုတ္ကဲ့ပါ ဟုတ္ကဲ့ပါ။ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေနေပးပါတယ္။ တစ္မိနစ္ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ႏွစ္ဆုိလဲ ျဖစ္တယ္။ အျပာဆုိတဲ့ စကားၾကားရရင္ ေဆးခါးခြက္ထဲ ဆံတုံးမႏြယ္ ထည့္ေသာက္ရသလုိလုိ ျဖစ္လြန္းလုိ႔။ ဟာ ဟ။

ေမာင္ေလးလဲ ပ်ံ႔ႀကဲေနၿပီထင္ပါ့။ စိတ္ေတြ။ း)))

ခင္မင္လ်က္

Anonymous said...

စတူးပစ္ စတူးပစ္ စတူးပစ္ လုိ ့ ....

ငါ မေျပာဘူးေနာ္....... ဟိဟိ

(ေၾကာင္ျဖဴရွင္)

မွ်စ္ျပာ said...

အျပာေရ
နင့္ကငါ့ကို တစ္မိနစ္ညိမ္သက္ခိုင္းတယ့္ေပါ့
ငါညိမ္သက္ေပးပါမယ့္ ေခ်ာက္ထဲက်ေတာ့မယ့္ နင့္အတြက္
တို႕တေတြ အတူတူျငိမ္စက္ၾကရေအာင္အျပာေရ..
ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္လဲဆိုတာေတာ့ ငါလဲသိဘူး။
ဒါေပမဲ့ ျငိမ္သက္လိုက္ရေအာင္

ေပါက္ကရေရးသြားသည္..
ပံု
မွ်စ္ျပာ

စံပယ္ခ်ိဳ said...

တစ္သက္နဲ့တစ္ကိုယ္.....အကုသိုလ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ကုသိုလ္ပဲျဖစ္ျဖစ္...

ငါျဖစ္ခ်င္တာေလးျဖစ္ဖို့.....

တစ္မိနစ္ေတာ့ျငိမ္သက္ေပးျကပါ....။
အဲဒီစကားလုံးေတြကုိ ၾကိဳက္တယ္...
ခ်မ္းေၿမ့ပါေစရွင္။

ဖိုးၾကယ္ said...

ကဗ်ာလိုလိုဆိုေပမယ့္ တစ္မိနစ္ေလာက္ ျငိမ္သက္ျပီးမွ ေျပာလိုက္မယ္...ဒါဟာကဗ်ာပါပဲ :)

ခင္တဲ့(ဖိုးၾကယ္)

blackroze said...

တမိနစ္ေလာက္ျငိမ္ျငိမ္သက္သက္နဲ႕
ခံစားဖတ္ရႈ႕သြားပါတယ္...


Blackroze

Maung Myo said...

အျပာမင္းသားၾကီးး း)

Cameron said...

ကဗ်ာရဲ႔ ဆိုလုိရင္းကို သိပ္နားမလည္ေပမယ့္ ဖတ္သြားပါတယ္...။

ခင္တဲ႔
မိုးေငြ႔

Anonymous said...

သြားေတာ့ အျပာေရ သြားေတာ့ ....

Anonymous said...

ဟုတ္ကဲ့..
စိတ္ပါလက္ပါနဲ႕ ၁မိနစ္မက ျငိမ္ေပးပါ့မယ္..
N/A

ညိမ္းႏိုင္ said...

အျပာဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို့ေနထိုင္တဲ့ကမာၻ(ဝါ)ေလာက(ဝါ)
ေလာကဓံ(ဝါ)လူမွုဝန္းက်င္ကိုရည္ညြွန္းေရးဖြဲ့မိတာပါ...၊
အေပၚကကၽြန္ေတာ့္ေဘာ္ေဘာ္ေတြ စေနာက္တာနဲ့
ကၽြန္ေတာ့ကဗ်ာေလးပ်က္ရပါျပီဗ်ာ....လူဆိုးေတြ...:)))

San San Htun said...

တမိနစ္ေလာက္ ၿငိမ္သက္စြာ ကဗ်ာ ဖတ္သြားပါတယ္...

ဟန္ၾကည္ said...

ကဗ်ာလိုလို မဟုတ္ဘူးေလ...ဒါဟာကဗ်ာပါပဲ...ခံစားခ်က္ကို အေျချပဳတယ္...နရီရွိတယ္...ဒါဟာ ကဗ်ာေပါ့...ႀကဳိက္တယ္...

မအိမ္သူ said...

တစ္မိနစ္မကပါဘူး တစ္သက္လံုးၿငိမ္သက္ခဲ့ရတာ ဒီ့ထက္ပိုၿပီးၿငိမ္သက္စရာ ဘယ္မွာမ်ားရွိေသးလို႔လဲ။ ေခ်ာက္ထဲက က်မွာမဟုတ္ဘူး။ အခုထက္ထိ ေခ်ာက္ထဲကေန မတက္ႏိုင္ေသးတာ.. မဟာဒုကၡ တြင္းဆံုးက်တာထက္ ဆိုးေနလို႔ ... စကားမစပ္ အခုအျပာလဲ ေကာင္းေကာင္း မျပာႏိုင္ေတာ့တာ ၾကာၿပီေလ။

ShwunMi- said...

တစ္မိနစ္မက ျငိမ္သက္ပါတယ္ (အိပ္ခ်ိန္)
း)
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ကိုညိမ္းနိုင္..

ညီလင္းသစ္ said...

ဂမ့္ကို စမတ္ဂိုင္း မဟုတ္တဲ့ အေၾကာင္း ေျပာၿပီး လမ္းေတြေပၚမွာ ေျပးရေအာင္ ဆိုေတာ့ ေျပးေနရင္း တန္းလန္း.. သူ႔ေျခေထာက္က သံေျခထိန္းေတြ တေခ်ာင္းခ်င္းစီ ျပဳတ္ထြက္သြားတဲ့ အေႏွးျပကြက္ကို မ်က္စိထဲမွာ ျမင္မိတယ္ဗ်၊ အဲဒီ ျပကြက္ကို ေက်ာ္ၿပီး ကဗ်ာအဆံုးထိကို တစ္မိနစ္မက ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ပဲ ဖတ္သြားခဲ့တယ္..၊ ႀကိဳက္တယ္ ကိုညိမ္းႏိုင္....။

ကုိေအာင္(ပ်ဴႏိုင္ငံ) said...

ကုိေမာင္ေလးေရ ဘေလာ့ေဒးအတြက္ အမွတ္တရ ေရးေပးဖုိ႕ ခင္မင္စြာ တက္ဂ္(tag) ထားပါတယ္ ...