လိေမၼာ္သီးစားသူမ်ား

ေပါက္ေဖာ္တို႕ႏွစ္ကူးကားေရာက္ရွိလာေခ်ၿပီ...။ႏွစ္ကူးသို႕ေရာက္ေသာ္ ဆိုင္ရာေပါက္ေဖာ္တို႕လည္းေပ်ာ္
ၾက၏။မဆိုင္ေသာက်န္သူတို႕လည္းေပ်ာ္ၾက၏။ေပ်ာ္ေပမေပါ့......ေပါက္ေဖာ္တို႔ႏွစ္ကူးကားအစားလည္း ေပါ၊
အေသာက္လည္းမ်ား၍ အန္ေပါင္းကလည္းရေသးကိုး။ထိုျပင့္တစ္ဝ ပိုေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းသည္ကား ေပါက္ေဖာ္
တို႕ ႀကီးစိုးရာတိုင္းျပည္ဌာနမ်ားတြင္ ႏွစ္ကူးပိတ္ရက္ကလည္း အနဲဆံုး သံုးရက္မွသည္ ကိုးရက္ထိရၾက ရေလကား အႏွီးတိုင္းျပည္မ်ားတြင္အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနၾကရသူတို႕အဖို႕ေပ်ာ္ပြဲႀကီးပင္မဟုတ္တံု႕ေလာ......။

ထိုသို႕ ႏွစ္ကူးကာလသမယသို႕ေရာက္လာေလေသာ္....အျခားေသာသူတို႔ေပ်ာ္ေနေသာ္လည္းမေပ်ာ္ႏိုင္သူ
တစ္ဦးကား ကိုရင္သာဝ တည္း...။အဘယ္ေၾကာင့္နည္း...ဆိုေသာ္ ကိုရင္သာဝ၏ခ်စ္စြာေသာဇနီးသည္ျဖစ္
သူ မဒမ္သာဝတစ္ေယာက္ပိတ္ရက္ကာလတြင္ကိုရင္သာဝရွိရာသို႕ ေပါက္ခ်လာမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္
သတည္း....။

ကိုရင္သာဝႏွင့္ မဒမ္သာဝတို႔ကား....ဘဝေပးေရစက္ေၾကာင့္တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးခ်စ္ၾကင္ၾကေသာေမာင္ႏွံမ်ား
ပင္ျဖစ္လင့္ကစား ေရွးေရွးကုသိုလ္နဲေသာေၾကာင့္ထင့္....တစ္ေယာက္တစ္နယ္ဆီျဖစ္ေနၾကရွာေလ၏...။
ထိုေၾကာင့္ပင္လွ်င္ မဒမ္ဝ မွာ ခ်စ္စြာေသာကိုရင္သာဝရွိရာသို႕အလုပ္ပိတ္ရက္မ်ားတြင္တစ္လတစ္ခါ၊ႏွစ္ခါ
ဆိုသလို အေျပးေလးလာေတြ႕ရရွာသည္....။ကုိရင္ချမာမလဲ ပိတ္ရက္မ်ားတြင္ မဒမ္အလာကို လည္ပင္း
ေညာင္ေရအိုးျဖစ္မတတ္ေမွ်ာ္ေနတတ္ရွာေလသည္...။

သို႔ျဖစ္တၿပီးကား...ဤမွ်တစ္ဦးကိုတစ္ဦးခ်စ္ရွာၾကပါလ်က္ ယခုမူ ကိုရင္သာဝချမာ အဘယ္ေၾကာင့္ ေမာင္
ႀကီးမေပ်ာ္ႏိုင္ျဖစ္ေနရပါသနည္း....။ရွင္းအံ ရဲေဘာ္တို႔.......။မဒမ္ဝ ကားကိုရင္သာဝကို အင္မတန္မွခ်စ္ရွာ
သည္.....။ဘဝကံအက်ဳိးေပးေၾကာင့္ ပိေတာက္ႏွင့္ခ်ယ္ရီပမာ တစ္ေယာက္တစ္နယ္ဆီမွာ ေနၾကရရွာ
ေသာ္လည္း မဒမ္၏စိတ္ကား ကိုရင့္ဆီမွာသာတစ္ရစ္ဝဲဝဲရွိေနတတ္ေလ၏။ကိုရင့္ကိုသာလြမ္းေနတတ္ရွာ
၏။ကိုရင့္ကိုသာတမ္းတေနတတ္ရွာသည္...။လြမ္းလြန္းမကလြမ္းလာလွ်င္ ခ်စ္လင္ရွိရာ တစ္နယ္ျခားဆီသို႕
ချမာေလးမွာ အေျပးကေလးအေရာက္လွမ္းလာရ၏။ခ်စ္လင္အနားေရာက္လွ်င္ ခြဲခြာေနသမွ် ရက္မ်ားစြာ
အတြက္ အတိုးခ်၍အလြမ္းေျဖရေလ၏။မွန္ေလသည္...။တစ္ညတာေဝးေသာ ကိႏၷရီေမာင္ႏွံပင္ ရက္ေပါင္း
ခုႏွစ္ရာ အလြမ္းေျဖ၍မေျပႏိုင္သည္မဟုတ္တံု႕ေလာ....။


သို႔ဆိုေသာ္......မဒမ္ဝ ကား ခ်စ္လင္ကိုရင္ႏွင့္ေတြ႕ေသာ္ မည္သို႔မည္ပံုအလြမ္းေျဖသနည္း၊ခ်စ္လင္အနား
ကယုကယင္ခ်စ္ခြန္းတံုတင္ေလသလား...မဟုတ္...၊ခ်စ္လင္အလိုလိုက္၊ခ်စ္လင္အႀကိဳက္ေဆာင္ကာ ခ်က္
ျပဳတ္ေကၽြးေမြး၊ျပဳစုေပးေလသလား...ေဝး၏ ရဲေဘာ္....။မဒမ္ကားကိုရင့္ကို လြမ္းလွပါသည္၊ေဆြးလွပါသည္
ယခုမွပင္ လြမ္းသမွ်ကို အတိုးႏွင့္တစ္ကြ ေျဖေလ်ာ့ရပါသည္ဟုဆိုကာ ျမင္ျမင္ေလရာ ေတြ႕သမွ် အစား...
ဖိကာစားတတ္ေလေသာ္ဟူလို....။အစာဝေသာ္...စပါး ဟူေသာေနရာသို႕သြားကာ ဇိမ္ခံ၍ အလြမ္းေျဖ
တတ္ျပန္ေသး၏။သို႔စပါးတြင္ဇိမ္ခံ၍ၿပီးေသာ္ ေရွာ့ပင္းေမာတစ္ကာေလွ်ာက္၍ ႀကံဳရာလက္ညိဳးထိုး ဝယ္ခိုင္း
တတ္ေလ၏။


ဤသို႔ မဒမ္၏ ထူးဆန္းေသာ အလြမ္းေျဖနည္းကို ကိုရင္သာဝကားခ်စ္ေသာစိတ္ႏွင့္ ေကာင္းစြာသည္းခံႏိုင္
၏။သည္းခံႏိုင္ေပမေပါ့...၊ယခင့္ယခင္မ်ားက မဒမ္မွာ ကိုရင့္အနား ေနရလွ ပိတ္ရက္ ၂ရက္ကိုးခင္ဗ်......။
ထိုပိတ္ရက္ႏွစ္ရက္အတြင္း မဒမ္စားသမွ်၊ဝယ္သမွ်ကို ကိုရင့္မွာ က်ိတ္မွိတ္သည္းခံေနႏိုင္ေပသည္။ယခုမူ
ေပါက္ေဖာ္တို႔ႏွစ္ကူးပိတ္ရက္ ခုႏွစ္ရက္ခုႏွစ္လီ  ကိုရင့္အနား မဒမ္တစ္ေယာက္လြမ္းရေလသမွ် အလြမ္း
ေျဖမည္ဆိုေသာ္....ကိုရင္သာဝ ေခါင္းခဲရေလၿပီ...။မခဲခံႏိုင္ရိုးလား....။ယခင္ကာလ ႏွစ္ရက္သာသာေန
သြားစဥ္ကပင္ ကိုရင့္လြမ္းလြန္းလို႕ အရင္ရက္ေတြက မစားႏိုင္မေသာက္ႏိုင္ျဖစ္ေနရတာ...ခုမွ ကိုရင့္မ်က္
ႏွာ ၾကည့္စားရတာ စားေကာင္းလိုက္တာဟု ဆိုကာ တစ္ခါစား ဒန္ေပါက္ဆို ႏွစ္ပြဲတည္း...။ေၾကးအိုးဆို သံုး
ပြဲတည္း...၊ယခုမူ ခုႏွစ္ရက္ပတ္လံုးေနမည္ဆိုေသာ္.....ကိုရင့္မွာ ေတြးပင္မေတြးဝံ့ရွာေတာ့သည္တစ္ကား။


ထိုျပင့္ တိုက္ဆိုင္ခ်င္ေတာ့ ကိုရင့္မွာလည္း ထိုရက္ပိုင္းအတြင္း အလွဴ သံုးခုျပဳလုပ္ထားေသာေၾကာင့္ ေငြ
ေၾကးကုန္ခန္းေနေခ်ေလ၏။တစ္ခုေသာအလွဴကား မီးေဘးအလွဴျဖစ္၏။ထိုအလွဴကားအေၾကာင္းမဟုတ္၊
မဒမ္ကိုယ္တိုင္စိတ္တူသေဘာတူထားေသာအလွဴျဖစ္၏။က်န္အလွဴႏွစ္ခုကိုကား မဒမ္မသိ၊ေပးသိ၍လည္း
မျဖစ္၊အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အလွဴတစ္ခုမွာကုလားသံုးေကာင္အလွဴျဖစ္၍ ေနာက္တစ္ခုကား ဘီယာဝိုင္း
အလွဴျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္တည္း...။ထို႔ေၾကာင္ပင္လွ်င္ ကိုရင္သာဝတစ္ေယာက္ ေခါင္းေျခာက္ေနေလ
ေသာဟူလို.....။


သို႔ႏွင့္ ကိုရင္သာဝကား မဒမ္ဝ ေရာက္လာေသာ္ ယခင္ကလို အလြမ္းမေျဖႏိုင္ေစရန္ လွည့္ပတ္ညာဝါး ရ
မည္ကို  အလုပ္ခန္းကုလားထိုင္ေပၚ ေမ်ာက္ထိုင္ေလး ထိုင္ရင္း စဥ္းစား၏၊ေတြးေတာ၏၊အႀကံႀကီးႀကံေန
ေလေတာ့သည္။သို႔အႀကံထုတ္ရင္း အခန္းတြင္းရွိ လိေမၼာ္သီးစကၠဴဖာမ်ားရွိရာ အၾကည့္တစ္ခ်က္ေရာက္
သြားသည္ရွိေသာ္....ဖ်က္ဆိုအႀကံေကာင္းတစ္ခ်က္ ရသြားေလေတာ့သည္...။ထိုလိေမၼာ္သီးဖာမ်ားကား
ႏွစ္ကူးမတိုင္မွီတစ္ေန႕ကပင္ ကိုရင္သာဝ၏သူေဌးျဖစ္သူမွ အလုပ္သမားမ်ားအား အခ်ဳိးခ်ေဝေပးရန္
ကိုရင္သာဝအား တာဝန္ေပးအပ္သြားျခင္းျဖစ္ေလသည္။စုစုေပါင္း အလုပ္သမားတစ္ရာရွိရာ တစ္ဦးလွ်င္
ငါးလံုးႏႈန္းႏွင့္ တစ္ဖာလွ်င္အလံုးႏွစ္ဆယ္ပါ ဖာအစိတ္ျဖစ္ေလသည္...။


ထိုေန႕ညေနတြင္ ကိုရင္လည္း သူ၏အႀကံေကာင္းကို စတင္အေကာင္အထည္ေဖာ္ေလေတာ့သည္။သူေဌး
မွ အလုပ္သမားတစ္ဦးလွ်င္ ငါလံုးႏႈန္းဟု သတ္မွတ္သြားေသာ္လည္း ကိုရင္သာဝက တစ္ဦးလွ်င္ သံုးလံုး
သာေဝေပးလိုက္သည္။အလုပ္သမားမ်ားမွာလည္း လိေမၼာ္သီးမွ်ေလာက္ႏွင့္ေတာ့ ဘာမွျပန္မေျပာၾကပါ။
ထိုသို႔ေဝေပးလိုက္ေသာ္ ကိုရင့္ထံတြင္ လိေမၼာ္သီးအလံုးႏွစ္ရာ၊ဖာဆယ္ဖာတိတိ က်န္ရွိေနေလၿပီ။ထိုက်န္
ေနေသာလိေမၼာ္သီးဖာမ်ားအနက္ တစ္ဝက္တိတိကို မိမိအိမ္သို႔ပို႔လိုက္ေလသည္...။တစ္ဝက္ကိုမူ အလုပ္
ခန္းအတြင္းထည့္သြင္း သိမ္းဆီးထားလိုက္ေလေတာ့သည္....။


ေနာက္တစ္ေန႕တြင္ မဒမ္တစ္ေယာက္ ကိုရင္ရွိရာေရာက္လာေခ်ေလၿပီ...။ကိုရင္သာဝလည္း ၿပံဳးကာရႊင္
ကာ ခ်စ္ဇနီးအား ဆီးႀကိဳ၏။ထိုေနာက္ မဒမ္အား အိမ္ခန္းတြင္း ေခၚေဆာင္သြားၿပီးေသာ္ လိေမၼာ္သီးမ်ား
အားျပလိုက္ၿပီးလွ်င္.........

ကိုရင္။      ။ မိန္းမေရ ဒီမွာ ငါ့မိန္းမဖို႔ လိေမၼာ္သီးေတြကြယ့္....


မဒမ္ဝ။     ။ ဟယ္...ဟုတ္ပါ့ အမ်ားႀကီးပါလား......


ကိုရင္။     ။ေအးကြယ့္ ဒီလိေမၼာ္သီးေတြက သာမန္လိေမၼာ္သီးေတြမဟုတ္ဘူးကြယ့္....၊ဒီအသီးေတြက
ႏွစ္ကူးကာလမွာ ဘိုးေတာ္အန္းကုန္းႀကီးကို လွဴထားတဲ့လိေမၼာ္သီးေတြေလ....။အဲ့သာကို မေန႔ကပဲ ဘံု
ေက်ာင္းက ပိုက္ဆံလွဴၿပီး သြားစြန္႕လာတာ...။


မဒမ္။     ။အို...ကိုရင္ကလည္း ေစ်းကဝယ္ရရဲ႕သားနဲ႔....ဘယ့္ႏွယ္....


ကိုရင္။     ။မတူဘူးမိန္းမရဲ႕....၊ဘိ္ုးေတာ္အန္းကုန္းစြန္႕လိုက္တဲ့ လိေမၼာ္သီးကိုစားရင္ တစ္ႏွစ္လံုး က်မ္းမာ
ေရးေကာင္းမယ္၊ႀကံတိုင္းေအာင္လို႕ ေဆာင္တိုင္းေျမာက္မယ္၊လာဘ္လာဘလည္း အရမ္းရႊင္လိမ့္မတဲ့ကြ၊
အဲ့သာေၾကာင့္ ကိုရင့္မယ္ ပိုက္ဆံေတြအမ်ားႀကီးလွဴၿပီး တရုတ္ေတြနဲ႔အၿပိဳင္ မနဲစြန္႔လာရတာမိန္းမရဲ႕...။
ကဲ...ငါ့မိန္းမအေခ်ာအလွေလး ဒီထက္ပိုေခ်ာလွလာေအာင္၊တစ္ႏွစ္လုံးအလုပ္အကိုင္အဆင္ေျပေအာင္
မင္း ဒီလိေမၼာ္သီးေတြက္ို စားႏိုင္သေလာက္သာစားစမ္းကြာ......။


ထုိသို႔ ကိုရင္သာဝမွ ဘိ္ုးေတာ္အန္းကုန္းႏွင့္ မဒမ္အား ေကာင္းစြာ သိမ္းသြင္းလိုက္သည္ရွိေသာ္ ဘိုးေတာ္
မွန္သမွ် အယံုႀကီးယံုတတ္ေသာ မဒမ္ဝ လည္း လိေမၼာ္သီးဖာမ်ားအား ကုတင္ေအာက္ထိုးကာ တစ္လံုးၿပီး
တစ္လံုး ထမင္းလြတ္ထိုင္စားေနေလေတာ့သတည္း....။


ညေနေရာက္ေသာ္ ကိုရင္လည္းအလုပ္သြားဖို႔ျပင္ရသည္။ကိုရင္ကား ထိုရက္ပိုင္းအတြင္း ညဆိုင္းတာဝန္
ယူထားရသူျဖစ္၏။သို႔ျဖစ္ရကား ကိုရင့္မွာ မဒမ္ဝကို အိမ္တြင္တစ္ေယာက္တည္းမထားခဲ့ရက္ရွာ။
အေၾကာင္းမွာ ေရခဲေသတၱာထဲ တစ္လလံုးစာ ၾကက္ဥ၊ငါေသတၱာ အစရွိသည္ သိုေလွာင္ထားသည္ျဖစ္ရာ၊
ေတာ္ၾကာ မဒမ္ဝ မွာ ကိုရင့္လြမ္းလို႕ဟုအေၾကာင္းျပကာ အကုန္ယူစားေသာ္ ဘိုင္က်ေနေသာ ကိုရင္အဖို႕
တစ္လလံုးဗိုက္ေမွာက္ေနဖို႕သာရွိသည္မဟုတ္တံုေလာ...။သို႕ႏွင့္ ကိုရင္သာဝလည္း ဆင္ႀကံ ႀကံပံုကား...


ကိုရင္။    ။မိန္းမေရ...အေရးႀကီးတာေျပာစရာတစ္ခုရွိေသးသဟ....


မဒမ္။    ။ဘာတုန္း...ကိုရင္......


ကိုရင္။     ။ခုတေလာ ကိုရင္တို႕အိမ္မယ္ ရုပ္ဆိုးဆိုးသရဲမတစ္ေကာင္ဘယ္ကဘယ္လိုေရာက္ေနတယ္
မသိ၊ညညဆိုဒီသရဲမ အေတာ္ေခ်ာက္သဟ....


မဒမ္။     ။ေအာင္ျမတ္ေလး...ဖ်ားဖ်ား...၊ဒါျဖင့္က်ဳပ္တစ္ေယာက္တည္း မေနရဲဘူးေတာ့္...။


ကိုရင္။     ။ေအးဟ...အဲ့သာေၾကာင့္ မင္းညဘက္ေတြ ငါနဲ႔ အလုပ္မွာလိုက္အိပ္ေခ်ကြယ္..ဟုတ္လား....။


မဒမ္။    ။အင္း ဟုတ္တယ္...အဲ့တာေကာင္းတယ္...၊ေနဦး ေစာင္ေတြ၊ေခါင္းဦးေတြနဲ႔အတူ ညလယ္စာအ
တြက္ စားစရာေတြလုပ္သြားဦးမွ....။


ကိုရင္။     ။အို...စားစရာအတြက္မပူနဲ႔....ကိုရင္အားလံုးစီစဥ္ထားတယ္...လာလာသြားၾကမယ္.....။


သို႔ႏွင့္ပင္ မဒမ္တစ္ေယာက္ သရဲေၾကာက္သျဖင့္ ညဘက္တြင္ ကိုရင့္အလုပ္ခန္းတြင္ လုိက္အိပ္သည္ရွိ
ေသာ္......။


ကိုရင္။    ။ကဲမိန္းမ....ေဟာဒီမွာ မင္း ညည ဆာရင္စားဖို႔ .....


မဒမ္။     ။ဟင္....ဒီမွာလည္း လိေမၼာ္သီးေတြပါလား......


ကိုရင္။     ။ေအး....ဒီလိေမၼာ္သီးေတြကလည္း ကြမ္းရင္မယ္ေတာ္ေက်ာင္းက စြန္႕လာတာကြယ့္၊မယ္ေတာ္
ေက်ာင္းက လိေမၼာ္သီးစားေပးရင္ မယ္ေတာ္လို ေမာ္ဒယ္ျဖစ္လာလိမ့္မယ္တဲ့ဟ....၊ကဲ....မင္းအတြက္ ခ်စ္
လြန္းလို႕ ငါ့မယ္ တရုတ္ေတြနဲ႕ ဒါးခ်င္းယွဥ္ခုတ္ရမတတ္ သြားစြန္႕လာရတာ...စားသာစားေပေတာ့.....။

ဟု ဆိုလိုက္လွ်င္....ေမာ္ဒယ္မေလးလို ပိန္ခ်င္လွေသာ မဒမ္လည္း လိေမၼာ္သီးဖာမ်ားေပၚတြင္ ဝက္ဝံမႀကီး
ဝပ္သကဲ့သို႔ အားရပါးရ ထိုင္ခ်ၿပီးလွ်င္ လိေမၼာ္သီးမ်ားအား တစ္လံုးၿပီးတစ္လံုးစားေနေလေတာ့သတည္း..။


ထိုသို႔ လိေမၼာ္သီးမ်ားအား ႏွစ္ရက္ခန္႔မပ်က္စားမိသည္ရွိေသာ္ မဒမ္ဝ လည္း ပါးစပ္ပင္ဟဟမဖြင့္ႏိုင္၊သြား
မ်ားေလပင္အသလပ္မခံႏိုင္ ေအာင္ က်ိန္းလ်က္ရွိေနသည္ျဖစ္ရကား သူအင္မတန္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ပါသည္
ဆိုေသာ ဒန္ေပါက္ကိုပင္လွ်င္ ယခင္ကလို၂ပန္းကန္မေျပာႏွင့္ ပန္းကန္ဝက္ပင္ မနဲကုန္ေအာင္ အစိလိုက္
ၿမိဳခ်ရေလေတာ့သည္။ညညဆိုလည္း သရဲေၾကာက္၍ ကိုရင့္အလုပ္ခန္းသို႕လိုက္ေနရသည္ျဖစ္ရာေန႔ခင္း
မွအတိုးခ်အိပ္ရသည္ ျဖစ္သျဖင့္ စပါးသို႔လည္းေကာင္း၊ေရွာ့ပင္းေမာမ်ားသို႕လည္းေကာင္းဘယ္မွမသြားႏိုင္
ရွာေတာ့ေပသည္တကား။


ဤသို႕လွ်င္အႀကံပိုင္ေသာ ကိုရင္သာဝအေၾကာင္း ၾကားရသည္ရွိေသာ္ ကၽြႏ္ုပ္လည္း...ေအာ္...လိေမၼာ္သီး
စားသူမ်ား ပါေပတကားဟူေရရြတ္မိေလေတာ့သည္...။မွန္ေပသည္...။မဒမ္သာဝကား ခ်မ္းသာ၊ထီေပါက္၊
နိဗၺာန္မေရာက္မွီစပ္ၾကား ေမာ္ဒယ္ျဖစ္ခ်င္ရကား လိေမၼာ္သီးစားသူျဖစ္သလို၊ ကိုရင္သာဝသည္လည္း မဒမ္
ကို လိမ္ကာ၊လွည့္ကာျဖင့္ ေမာ္ၾကြားကာ ႏိုင္စားသြားသူျဖစ္ရကား လိမ္ေမာ္သီးစားသူပင္ မဟုတ္တံု႕ေလာ
ရဲေဘာ္တို႕...............။



(မွတ္ခ်က္။    ။အကၽြႏ္ုပ္သည္ ဤစာစုကို အဘယ္မည္ေသာ သူထီးႏွင့္ သူမ တို႕ကိုမွ် ရည္ရြယ္ျခင္းမရွိပါ။
အကယ္တႏၱဳ...အၾကင္ဇနီးေမာင္ႏွံသည္ အျပင္ေလာက၌  ဤစာစုထဲကလိုအျဖစ္မ်ဳိးရွိသည္ျဖစ္အံ.....၊
တိုက္ဆိုင္မႈသက္သက္ဟုသာ မွတ္ယူေတာ္မူၾကပါကုန္ေလာ့....အို..စာရႈသူအေပါင္း ရဲေဘာ္ေကာင္းတို႔...။

ထိုျပင့္တစ္ဝ....ဤစာစု၏ ေခါင္းစဥ္ကို ကၽြႏ္ုပ္အားေပးသြားသူမွာ နပ္နပ္ ေခၚ ေမာင္ေမာင္နပ္ ေခၚ နတ္
ဆိုးႀကီးျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းစြာမွတ္တမ္းတင္အပ္ေပေတာ့သည္တကား.............:)))))