ဝမ္းသာစရာ နဲ့ေတြ့ေတာ့ ဝမ္းသာခဲ့..၊ ဝမ္းနည္းစရာနဲ့ေတြ့ေတာ့ ဝမ္းနည္းခဲ့..။
အခ်စ္ နဲ့ေတြ့ေတာ့ ခ်စ္မိခဲ့...၊အမုန္း နဲ့ေတြ့ေတာ့ မုန္းမိခဲ့...။
အမ်ားမိုးခါးေရ ေသာက္ေတာ့လည္း....တစ္ေပါက္၊ႏွစ္ေပါက္ ဝင္ေသာက္မိခဲ့...။
သေဗၺသခၤါရာ၊အနိစၥာ...၊စိတ္ေတြ ျငိမ္သက္သြားေအာင္လည္း ခိုဝင္နားမိခဲ့...။
ေနာက္ေက်ာမွာလည္း ဓားေတြ အစင္းစင္း စိုက္ခဲ့...၊ရင္ဘတ္မွာလည္း အနမ္းေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္ပြင့္ခဲ့..။
အဲဒီ ကိုယ္တိုင္ေရးပံုတူတစ္ခ်ပ္ အေျကာင္း...ျမက္ခင္းေလးကိုေျပာလိုက္ေတာ့...သူက...
“မင္း...ေတာ္ေတာ္လူပီသတာပဲ..ကဲ..အိပ္လိုက္ေတာ့....အိပ္လိုက္ေတာ့......” လို့ျပန္ေျပာတယ္...။
ဒါနဲ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ့ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းတိုးဝင္လို့ ႏွလံုးသားကို ကြန္ရက္...၊
လမင္းေျကာင့္ ေလလြင့္လာတဲ့ တိမ္ေတြအေပၚ ျဖန့္က်က္လိုက္ေတာ့....၊
သူရို့ ရြာခ်လိုက္တဲ့ မ်က္ရည္ေတြနဲ့ ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး ေလာင္ကြ်မ္းခဲ့ရ...။
ကၽြန္ေတာ္သူ့ကို ေျပာခဲ့တယ္...ကိုယ္ဘာမွ မလိုခ်င္ခဲ့ပါဘူး...တကယ္လို့ လိုခ်င္တာရွိခဲ့ရင္ေတာင္ ဒါဟာ
ယံုျကည္မွုနဲ့ နားလည္မွု တစ္ခုပါပဲ.....လို့...။
အဲဒီ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေလးအေျကာင္း ျမက္ခင္းေလးကို ေျပာျပေတာ့ သူက...
“ မင္းကိုယ္တိုင္ေတာင္မွ မေပးႏိုင္တာပဲကြာ....မယူခ်င္ပါနဲ့...ကဲ...အိပ္လိုက္ေတာ့..အိပ္လိုက္ေတာ့...”
လို့ျပန္ေျပာတယ္...။
ဒါနဲ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ့ေက်ာေပၚ ပက္လက္လွန္...၊တပ္မက္ျခင္းက်ည္ဆန္ေတြနဲ့ ေျကြလုဆဲ ပင္လယ္ေရေတြ
ကို တေပါက္ခ်င္းေျခြခ်ခဲ့ေတာ့၊ကၽြန္ေတာ္ရရွိခဲ့တာက အမွန္တရားနဲ့ နာက်င္မွုေတြ...။
ျကည္ႏူးျခင္းလား၊ေျကကြဲျခင္းလား၊တမ္းတမွုလား၊တပ္မက္မွုလား၊
ဘာသာမကြဲျပားပဲ....ကိုယ့္နဖူးကို ကိုယ္ျပန္စမ္းမိေတာ့ ငါးရာႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ထက္ တစ္ ပဲပိုတဲ့ အပူခ်ိန္နဲ့ ....
ငါ...ဖ်ားေနပါေရာလား...။
အဲဒီလို မက္ခဲ့မိတဲ့ အိပ္မက္ေတြအေျကာင္း ျမက္ခင္းေလးကို ေျပာျပေတာ့သူက...
“ေဆာင္းတြင္း အိပ္မက္ ကေယာက္ကယက္ပါကြာ...ကဲ...အိပ္လိုက္ေတာ့အိပ္လိုက္ေတာ့..” လို့ျပန္ေျပာတယ္...။
ဒါနဲ့ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ့ပခံုးေပၚ ေခါင္းအံုးလို့ ကိုယ္တိုင္ခ်န္ထားခဲ့တဲ့ ေျခရာေတြလိုက္ေကာက္ေတာ့၊ ကၽြန္ေတာ္
ရွာေဖြေတြ့ရွိခဲ့တာက ဆီသည္မ ရဲ့အက္ေျကာင္းထပ္ ဓာတ္ျပားခ်ပ္ေတြ....။
ျမားအစင္းစင္း ရင္မွာ ခေတာ့ သစၥာစကားတစ္ခြန္းလို အခါခါ မည္တမ္းမိတာက ေမေမ...ေမေမ...ေမေမ...၊
ျမားဆိပ္တက္ေနသူရဲ့ ကေယာင္ကတမ္း စစ္ခ်ီေတးတစ္ပုဒ္ အေျကာင္း ျမက္ခင္းေလးကို ေျပာျပေတာ့ သူက...
“မင္းတမ္းတခဲ့တာေမေမလား၊ေမတၱာတရားလား၊မင္းေဘးမွာရပ္တည္ေပးမယ့္ လူတစ္ေယာက္လား....ကဲ
အိပ္လိုက္ေတာ့...အိပ္လိုက္ေတာ့...” လို့ျပန္ေျပာတယ္...။
“ ဟင့္အင္း..ဒီတစ္ခါ မအိပ္ေတာ့ဘူး သူငယ္ခ်င္းရယ္...ကိုယ္ထြက္သြားေတာ့မယ္....”
ကၽြန္ေတာ္ ျမက္ခင္းေလးကို ႏွုတ္ဆက္လို့ အေရွ့ဘက္က တိုက္ခတ္လာတဲ့ အေနာက္ေလနဲ့ အတူ ျဖစ္တည္ျခင္း
ခရီးလမ္း ကိုလွမ္းခဲ့မိပါတယ္...။
ဒီလိုနဲ့ ကၽြန္ေတာ္...ရုပ္ခႏၶာက အခါခါ အိုမင္း...၊စိတ္အလ်ဥ္ကေတာ့ အျကိမ္ျကိမ္ပ်ိုပ်စ္...၊
ႏွစ္မ်ားျကာေတာ့ ျမက္ခင္းေလးဆီ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာပါတယ္....။
“အိုး...မင္းျပန္လာျပီလား...”
“အင္း...ျပန္လာခဲ့ျပီ....၊ကိုယ္..ဟိုမွာ ခ်စ္ခဲ့မိတယ္ေလ...၊ျပီးေတာ့ အသဲလည္း ကြဲခဲ့ျပီေပါ့...”
“မင္း ဘယ္သူ့ကို ခ်စ္ခဲ့မိလို့လဲ ”
“မိန္းကေလး တစ္ေယာက္လို့ ဆိုတာပဲ...၊ခက္တာက သူက လူအရမ္းပီသတယ္ေလ....”
“ေအးေလ...လူျဖစ္ျပီး မင္းက လူပီသတာကိုး...၊ခုလည္း လူပီသသူကိုမွ ခ်စ္ခဲ့မိျပန္ျပီ...ကဲ...အိပ္လိုက္ေတာ့၊
အိပ္လိုက္ေတာ့....”
ဒါနဲ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ့ရင္ခြင္ထဲ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခြင္ကို အပ္...သက္ေတာင့္သက္သာ ေမွးစက္ခဲ့တယ္...၊
ျမက္ခင္းေလးကလည္း သူ့ရဲ့ ျကမ္းတမ္းႏူးညံ့တဲ့ လက္ေတြနဲ့ေပြ့ဖက္၊ဝင္သက္ထြက္သက္ေတြကို ျငိမ္သက္
ေစခဲ့ပါရဲ့....။
( ဤတြင္ျပီး၏ )
7 comments:
ေအးေလ...လူျဖစ္ျပီး မင္းက လူပီသတာကိုး...၊ခုလည္း လူပီသသူကိုမွ ခ်စ္ခဲ့မိျပန္ျပီ...ကဲ...အိပ္လိုက္ေတာ့၊
အိပ္လိုက္ေတာ့....../
အဲဒါ က်ဳပ္ကုိ ရည္ညြန္ဖြဲ႕သီထားေလသလားဗ်....ဟင္..။
ရင္ဘတ္ခ်င္းထပ္တူက်ေနမွေတာ့ အားလုံးဟာ ဒုိးယုိေပါက္ပြင့္လုိ႔..။
လူပီသ တယ္ဆုိလုိ႔ ငယ္ငယ္ကဘၾကီးဘုန္းၾကီးေၿပာတာသြားသတိရတယ္
လူပီသတယ္ ဆုိတာ တခ်ိဳ႕ကလူၾကီးၿဖစ္လုိ႔ လူပီသတယ္ တခ်ိဳ႔ လူပီသလုိ႔လူၾကီးၿဖစ္တယ္ဆုိတာေလးကုိပါ
ေသာေသယ်ံ
ကိုေမာင္ေလးေရ
ကဗ်ာဖတ္ျပီး စိတ္ထဲတမ်ိဳးဘဲ
ဘာမွေတြးမေနပါနဲ့ ကဲ အိပ္လုိက္ေတာ့ အိပ္လိုက္ေတာ့
ဖတ္ၿပီးငိုင္သြားတယ္....။
ဟူးးးးးးးးးးးးးးးး
ငိုက္ေနတဲ့အခ်ိန္လာဖတ္တာ စာတစ္ပုဒ္လံုးအိပ္လိုက္ေတာ့ အိပ္လိုက္ေတာ့ဆိုေတာ့
ကိုေမာင္ေလးေရ ဘာေျပာရမွန္းေတာ့မသိေတာ့ပါဖူး
စိတ္ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ပဲေတာင္းဆုျပဳမိပါတယ္။
သာယာခ်မ္းေျမ့ပါေစရွင္း
မိုး
အိပ္ေတာ့ အိပ္ေတာ့ဆုိေတာ့ အခုဘဲ အိပ္ရာ ျပင္ရေတာ့မလုိလုိ း))
ခံစားမႈနဲ႔ဖြဲ႔တည္ထားလုိ႔ စာေလးေတြက လပ္ဆတ္ေနတယ္။ ရင္ေမာစရာႀကီးေနာ။
ခင္မင္လ်က္
ကုိကိုေမာင္(ပန္းရနံ႔)
နာက်င္ေနခ်ိန္မွာ ႏွစ္သိမ့္ေပးတဲ့ ေနရာကို ျပန္ေရာက္လာေသးတာပဲ ကံေကာင္းလွပါျပီ..။
Post a Comment