ကၽြန္ေတာ္ညိမ္းႏိုင္ကား ႏံု၏၊ရိုး၏။ရိုးရံုမက အ သည့္ဘက္ပါ ပါသြားေလ၏။ထို့ျပင္တစ္ဝ နဲနဲလည္း မအူမလည္
ႏိုင္ေလေသာဟူလို....။ဒါေတာင္ ရန္ကုန္ျမို့ေတာ္ျကီးႏွင့္ မိုင္ သံုးဆယ္အကြာမွာေနေပလို့...၊မိုင္ သံုးရာအကြာ
ေလာက္မွာေနလွ်င္ျဖင့္ ဒီတစ္သက္ သံုးစားလို့ရေတာ့မည္မထင္...:)။ဘြဲ့ကေလး၊ထမင္းစားလက္မွတ္ကေလး ရ
သည္ႏွင့္အစိုးရအလုပ္မွာ၊ကိုယ္ပိုင္ဆုိင္ကေလးေတြမွာပဲအခ်ိန္ေတြကုန္ခဲ့ေတာ့ေခတ္မွီေလာကဓာတ္ပညာေတြ
ႏွင့္ေဝးကြာသြားတာကလည္း အလြဲမ်ား၏အေျခခံအေျကာင္းရင္းျဖစ္ေပေတာ့သည္တစ္မံု့....။
အမွန္က ဒီလို အလြဲမ်ားအေျကာင္းကို ဘယ္သူ့ကိုမွမေျပာဟု စိတ္ဆံုးျဖတ္ထားခဲ့သည္။(ကိုယ့္ဘာသာ ရွက္လို့)
သို့ေပမယ့္ မေျပာရမေနႏိုင္ စိတ္ထဲကလိကလိမို့ ဘေလာ့ထဲခ်ေရးပလိုက္သည္....၊မွတ္ကေရာ...:)))
ကၽြန္ေတာ္ ရွစ္တန္းေရာက္ေတာ့ အေဖက က်ူရွင္တက္၊ေက်ာင္းတက္လြယ္ကူေစဖို့ စက္ဘီးေလးတစ္စင္းဝယ္
ေပးခဲ့၏။ထုိင္းႏိုင္ငံလုပ္မိေက်ာင္းဘီးကေလးပါ....။ဟိုတုန္းက စက္ဘီးတစ္စီးရွိရင္ အေတာ့္ကို အလုပ္ျဖစ္တာ
ကလား...၊တန္ဖိုးကလည္း မနဲေခ်...၊ခုေတာ့ျဖင့္ စက္ဘီးဆိုတာ ကေလးမုန့္ဖိုးေပးသေလာက္ပဲ တန္ေျကးရွိ
ေတာ့မည္ထင္၏။ဆိုေတာ့ အႏွီးစက္ဘီးကေလးကို အင္မတန္မွတန္ဖိုးထားေပေတာ့သည္တစ္မံု....။
တစ္ေန့တြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ခ်စ္စြာေသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးသည္ သူ၏လြန္စြာမွအေရးတျကီးႏိုင္လွေသာ ကိစၥ
တစ္ခုအား တိုင္ပင္လိုသည္ဆိုသျဖင့္ သူေခၚရာေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လိုက္သြားေလေတာ့သည္....။
သူေခၚရာေနရာကား ဖြင့္တာသိပ္မျကာေသးသည့္ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ျဖစ္ေလ၏စကားမစပ္ျဖတ္ေျပာ
ရေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ရွစ္တန္းႏွစ္ေလာက္တြင္မွ ျမန္မာျပည္ျကီး၌ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ယဥ္ေက်းမွုစတင္ထြန္းကား
လာျခင္းျဖစ္သည္။ရွစ္တန္းေက်ာင္းသားေလးေတြ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္သည္ဆိုသည္မွာ ထိုစဥ္က အင္မ
တန္မွ ေဂၚလီက်ျခင္းျဖစ္ေပ၏။ကၽြန္ေတာ္တို့သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္ကား ေက်ာင္းစာတြင္ သူမ်ားေနာက္ျဖစ္
ေကာင္းျဖစ္မည္...၊အႏွီးလိုကိစၥမ်ားတြင္ကား အင္မတန္မွ ပိုင္အိုနီးယားမ်ားျဖစ္ကုန္ျကေသာဟူလို.....:)
အဲ..ေရွ့စကားကိုဆက္အံ...၊သူငယ္ခ်င္း၏အေရးျကီးကိစၥကား သူ၏ႏွလံုးသားကိစၥပင္....။(ေျပာပါပေကာ....
ဒါမ်ိုးဆို အကၽြႏ္ုပ္တို့တစ္သိုက္မွာ အင္မတန္သြက္ေလ၏...)သို့ကလိုေျကာင့္ ေအးေအးေဆးေဆး ရင္ဖြင့္ႏိုင္ရန္
အလို့ငွာ ဆိုင္၏ဟိုးအတြင္းဘက္ေထာင့္တြင္ထိုင္ျကေလသည္....။လက္ဘက္ရည္တစ္ေယာက္တစ္ခြက္မွာျပီး
သကာလ...သယ္ရင္းျဖစ္သူသည္ သူ့ကိစၥအားတိုင္ပင္ပါေလေတာ့သည္....။အေျကာင္းကား သူေျကြေနေသာ
ေကာင္မေလးအား ရည္းစားစာေပးရန္အလို့ငွာ မဟာဗ်ူဟာမ်ား ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ျခင္းပင္တည္း....:D
သူကား သူျကံစည္ထားသည္မ်ားကို ေျပာ၏...၊သို့ပါေသာ္ျငား....နားထဲ မဝင္သည္တစ္ခါ ဝင္သည္တစ္လွည့္....။
အဘယ္ေျကာင့္နည္း.....၊ကၽြန္ေတာ္၏ စိတ္ႏွင့္ မ်က္လံုးအစံုက ဆိုင္ေရွ့ရပ္ထားေသာ စက္ဘီးကေလးဆီ၌သာ
ေရာက္ေနေသာေျကာင့္ပင္တည္း.....။ထိုသို့ သူ့ဘက္လွည့္ နားေထာင္လိုက္၊ဆိုင္ေရွ့ လွည့္ျကည့္လိုက္ ျဖစ္
ေနစဥ္အခိုက္...၊စြပ္က်ယ္လက္ျပက္ႏွင့္လူတစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ့္စက္ဘီးေလးအား ေသာ့ခတ္ထားေသာ
ေနာက္ဘီးအားမ၍တြန္းေရြ့ယူေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရေလေတာ့သည္။
ရင္ထဲထိတ္ကနဲ ျဖစ္သြားျခင္းႏွင့္အတူ....ေလ၏လွ်င္ျမန္ျခင္းမ်ုိးျဖင့္ ထုိလူ့ထံေျပးထြက္သြားျပီးေနာက္.....
“ ေဟ့လူ...ဒါဘာလုပ္တာတုန္း....” ေဟ့လူေတြဘာေတြသာေျပာရ...သူက ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ၂ဆေလာက္ျကီး
တာ...။သို့ေပမယ့္ ဟန္ကိုယ့္ဖို့ပဲေလ...၊ထိုလူလည္းေျကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္သြားျပီး.....
“ ဟင္...စက္ဘီးေရြ့တာေလ...”
“ဘာကိစၥေရြ့ရသတုန္း....ဒါက်ုပ္ဘီးဗ်.....ဟြင္းးးး”
“ ဆိုင္ေရွ့ေရျဖန္းမလို့ စက္ဘီးေတြ ေဘးကပ္ေရြ့တာပါ......”
“အြန္.......အ....အ.....အကိုက.....”
“ေအး...ငါက ဒီဆိုင္က စားပြဲထိုးပဲ...မင္းကဘာထင္လို့တုန္း.....”
“ ေအာ္.....မသိလို့ပါဗ်ာ....ေဆာတီးေနာ္...ဟီး.....”
သြားပါေလေရာ...ပိတ္သက္ျကီးေရ...။ကၽြန္ေတာ္ျဖင့္...အားလည္းနာ....၊ရွက္လည္းရွက္.....၊ဘာေျပာလို့ေျပာရ
မွန္းကိုမသိေတာ့တာ...။ေတာ္ေသးတာက ထိုလူက ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲ သူ့အလုပ္သူဆက္လုပ္ေနလို့...။
ဒါနဲ့ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္နဲ့ လိုက္ထြက္လာတဲ့သူငယ္ခ်င္းကို ေငြရွင္းခိုင္းျပီး သုတ္ေျခတင္လာရပါေရာလား
ေနာင္ လေပါင္းမ်ားစြာ အဲ့ဆိုင္ဘက္ကို ေျခဦးေတာင္မလွည့္ျဖစ္ေတာ့....၊ရွက္လည္းရွက္..၊အားလည္းနာ....:)။
ဘယ္ႏွယ္....ဆိုင္ေရွ့တံျမက္စည္းလွည္းဖို့၊ေရျဖန္းဖို့ရာ စက္ဘီးေတြ ေဘးဘက္ေရြ့တာကို ဥစၥာသြားေျခာက္ရ
တယ္လို့...၊တကယ္ဆို ဆိုင္ေရွ့ဘက္မွာထိုင္ေနသူေတြ အမ်ားျကီးရယ္...၊ဘယ္သူက လာယူမွာတဲ့တုန္း....။
သို့ေပမယ့္ အဲ့တုန္းက စက္ဘီးအသစ္ေလးကို စိတ္ပူေနတာကတစ္ေျကာင္း....၊ငယ္ေသးတဲ့အရြယ္ဆိုေတာ့
ဘာမွေသခ်ာမစဥ္းစားႏိုင္တာလည္းပါတာေပါ့ေလ...။
ေနာက္တစ္ခါအလြဲကေတာ့ ရည္းစားစာအလြဲ....။
ကိုးတန္းႏွစ္မွာေပါ့.....။သူငယ္ခ်င္းေတြ ကိုယ္ဆီကိုယ္ငွ အိစီကလီစီေလးေတြ ရကုန္ေတာ့ ညိမ္းႏိုင္လည္း ဘာသားနဲ့ထုထားလို့တုန္း....၊ရင္ထဲ ရြပိုးထိုးျပီေပါ့....။ဆိုေတာ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ျကံပါေလေရာ....။
ရွစ္တန္းက ေခ်ာေတာေမာေတာေလး....:)။ဟိုတုန္းကေတာ့ ခ်စ္လွ၊ျကိုက္လွထင္မိတာပါပဲ...။အမွန္ကငယ္သူမို့ စိတ္ကစားျခင္းရယ္ပါ....။ဒီေတာ့ ဘာလုပ္မလဲ.....၊ေကာင္မေလးအခန္းေရွ့သြား...၊ေလွ်ာက္ျပန္သံေပး၊ေျခေအး
ဝမ္းေယာင္လုပ္ရေပတာေပါ့...၊မ်က္လံုးခ်င္း စကားေျပာလို့အေတာ္ေလးဟုတ္လာျပီဆိုေတာ့ စာေပးဖို့လုပ္ရ
ေရာ....။ဆိုေတာ့ တစ္ညမယ္...စာက်က္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီးသကာလ....ရည္းစားစာတစ္ေစာင္ကို ျကိုးစား
အားထုတ္....တကုတ္ကုတ္နဲ့ ေရးေတာ့တာပဲဗ်ိုး...။ေရးတာေတာင္ ပန္းႏုေရာင္ စာေရးစကၠူေလးေတြဝယ္ျပီး
ေရးတာရယ္...။ေရးလိုက္....မျကိုက္....လြင့္ပစ္လိုက္....၊ေနာက္တေစာင္ထပ္ေရး....မျကိုက္....ျဖဲပစ္....။အင္း...
ဒီအတုိင္းဆို စာရြက္ေလာက္မည္မထင္ေတာ့...၊ဒီေတာ့ တစ္ရြက္ထဲမွာပဲ ေရးလိုက္..၊မျကိုက္ ျခစ္ပစ္လိုက္...၊
အေပၚက ထပ္ေရး...၊ေနာက္မွအေခ်ာျပန္ကူးမယ္ေပါ့ေလ...။
သန္းေခါင္သန္းလြဲထိ ျကိုးစားျပီးတဲ့ေနာက္ စိတ္ျကိုက္ စာတစ္ေစာင္ရေရာ....။ဒါနဲ့ အေခ်ာျပန္ကူးေရးေပါ့.....။
ေရးျပီးသားအေခ်ာေလးေရာ၊အျကမ္းစာရြက္ေလးကိုပါ သခ်ၤာ(၁)ပံုႏွိပ္စာအုပ္ျကီးထဲထည့္ညွပ္ျပီး အိပ္ပစ္လိုက္
တယ္...။အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့ ေကာင္မေလးနဲ့ ျကည္လို့...ႏူးလို့.....:)
မနက္က်ေတာ့ အိပ္ရာထေနာက္က်ျပီ...။ကပ်ာကယာထ....၊က်ူရွင္ကေျပးရေသး....။ျပန္ေရာက္တာနဲ့ ထမင္း
ကိုကမန္းကတမ္းစား...၊ရည္းစားစာေလးကို ပန္းေရာင္စာအိပ္ေလးထဲထည့္....၊သူေလးေက်ာင္းသြားမယ့္ လမ္းထိပ္က သြားေစာင့္ေနသေပါ့ေလ...။လာပါျပီ....ဆင္မယဥ္သာေျခလွမ္းနဲ့ ခ်စ္ေသာ သူမေလး...။
သူကလည္းကၽြန္ေတာ့္ကိုလွမ္းျမင္လိုက္တာနဲ့ သိသည္ေပါ့...ဘယ္ေျခလွမ္း လွမ္းေနသလဲဆိုတာ..၊အနားေရာက္
ရွက္ျပဳးနဲ့ ေခါင္းေလးငံုလို့.....။ဒါနဲ့ သူ့ေဘးအသာကပ္...စာေလးေပး....၊ဟင့္အင္း ခ်က္ခ်င္းေတာ့ ဘယ္ယူလိမ့္
မလဲ....မူသည္ေပါ့....၊ဆိုေတာ့ သူ့လြယ္အိပ္ေလးထဲ အသာေလးထည့္ေပးလိုက္ေတာ့ ဘာမွမေျပာရွာ.....:)။
ဟား........ေပ်ာ္လိုက္တာဗ်ာ....၊ရင္ေတြလည္းတထိပ္ထိပ္နဲ့....၊ဟိုတုန္းကေတာ့ တကယ္ကို ရို့မန့္သေပါ့...။
ခုခ်ိန္မယ္ျပန္ေတြးေတာ့ ရီ၊ျပံုးစရာ.......:)။ညေရာက္ေတာ့ ပိုလို့ေတာင္အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့...။စာထဲမယ္နက္ျဖန္
အေျဖေတာင္းမယ္ထည့္ေရးထားတာကိုး....၊ဟင္...ျမန္ထွာလို့ မေျပာေျကး....၊ကၽြန္ေတာ္က ခုဆိုခုပဲ...ရဘူးဗ်..:)
ေနာက္ေန့မနက္ေစာေစာလမ္းထိပ္ကသြားေစာင့္ေနသေပါ့.....။ေဟာ....လာပါျပီ...၊မေန့ထက္ေတာင္ပိုလွေန
သလိုလို....၊မ်က္လံုးေလးေတြမွာ ျကည္ႏူးရိပ္ေလးေတြ စိုလက္လို့....၊ေရြ့...နိပ္ဟ....ညိမ္းႏိုင္တို့ ရည္းစားရရခ်ည္
ေသးရဲ့....။ဒါနဲ့အနားအသာကပ္.....အေျဖေတာင္းပါတယ္....၊သူကေလးက ရီျပံုးခ်င္စိတ္ကို မနဲခ်ိုးႏွိမ္ထားရဟန္
နဲ့ ႏွုတ္ခမ္းကို အေပၚသြားေလးနဲ့ကိုက္လို့...၊ရွက္ျပံုးထင္ရဲ့...၊သူ့လြယ္အိပ္ထဲက စာအိပ္ေလးတစ္အိပ္ထုတ္ျပီး
ကၽြန္ေတာ့္ကိုေပးပါတယ္....။ဟင္...ဒါကၽြန္ေတာ့္ စာပဲ....။
“ေရာ့...ကိုယ့္ဘာသာ ျပန္ဖတ္ျကည့္ဦး....” ျပံုးမ်က္လံုးနဲ့ သူ...ဒါပဲေျပာပါတယ္....။
အြန္.....ဘာျဖစ္လို့ပါလိမ့္....။လမ္းေပၚတင္ သိခ်င္စိတ္နဲ့ ကၽြန္ေတာ့္စာေလး ျပန္ဖြင့္ျကည့္ေတာ့.......
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္တစ္ညလံုးေရးတဲ့ ရည္းစားစာမွ ရည္းစားစာအစစ္....၊သို့ေပမယ့္....အေခ်ာျပန္ကူးထားတဲ့
စာေတာ့မဟုတ္...၊ျခစ္ရာဗရပြ....၊ျပင္ရာဗလေပြနဲ့ ေျကာင္ျခစ္သလိုေရးထားတဲ့ ကိုယ္ ကိုယ္တိုင္ပဲဖတ္လို့ရျပီး
တျခားသူေတြ ဖတ္မရေအာင္ရွုပ္ပြေနတဲ့ အျကမ္းစာျဖစ္ေနပါေရာလား.....။သခ်ၤာပံုႏွိပ္စာအုပ္ထဲအေခ်ာစာရြက္
ႏွင့္အျကမ္းစာရြက္ အတူတူေရာညွပ္ထားမိရာမွ ေသခ်ာဖြင့္မျကည့္မိပဲ အျကမ္းစာရြက္ကိုမွစာအိပ္ထဲထည့္ေပး
မိလ်က္သားျဖစ္သြားပါသေကာ....။
ေတပါဘီ......ဗ်ာ.....။ဒီလိုရည္းစားစာမ်ိုးကို ဘယ္လိုေကာင္မေလးက ခုန္ေသာႏွလံုး၊ျပံုးေသာမ်က္ႏွာနဲ့ဖတ္လို့
ရမွာတဲ့လဲ....။ဤသို့ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ ရြပိုးလည္း ပထမဆံုးတိုက္ပြဲမွာတင္ အတံုးအရံုး က်ဆံုးျငိမ္သက္သြားပါ
ေတာ့သည္...။ေကာင္မေလးအခန္းဘက္ ေျခဦးျဖင့္မလွည့္ေတာ့.....။လမ္းမွာေတြ့ေသာ္ ရီခ်င္ျပံုးခ်င္စိတ္ျဖင့္
ရြင္ျမူးေနတတ္သည့္ သူ့ဟန္ပန္ကိုေတြ့ျမင္ရတိုင္း ရွက္စိတ္တုိ့က ငယ္ထိပ္ေရာက္လာေတာ့ေခ်သည္တစ္မံု...။
(ေနာင္ေသာ္ ေကာင္မေလးသူငယ္ခ်င္းကေျပာသည္မွာ အဲ့သည္ခ်ိန္ကကၽြန္ေတာ္သာဆက္က်ိုးစားေသာ္ရႏိုင္
သည္တဲ့....၊ေကာင္မေလးကကၽြန္ေတာ့္စာကို ဖတ္ျပီး သူ့ခမ်ာ တစ္ညလံုးေရးထားရွာသားဟုေျပာသည္ဆိုပဲ၊
သို့ေသာ္....အဲ...သိုေသာ္လည္းေပါ့ေလ.....:))
ေနာက္အလြဲကို ဆက္အံ....:)
အသက္၂၀ေက်ာ္အရြယ္မယ္....ကၽြန္ေတာ္ အစိုးရအလုပ္ဝင္လုပ္ေနျပီ...၊တဘက္ကလည္း စာေရးကိရိယာ၊
စာအုပ္အငွားႏွင့္အေရာင္းဆိုင္ေလးဖြင့္ထားျဖစ္ခဲ့သည္...။အစိုးရအလုပ္က မိမိဂ်ူတီရက္ပဲသြားရသည္ဆိုေတာ့
အားရက္ေတြရွိေတာ့ အဆင္ေျပသည္ေပါ့....၊ဂ်ူတီရက္တြင္ ၂၄နာရီဝင္ရသည့္အတြက္ ေနာက္ေန့မွာအိပ္ေရး
ပ်က္သည္ေတာ့ရွိသေပါ့ေလ...။
တစ္ေန့တြင္ေတာ့ ဂ်ူတီအထြက္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ လိုအပ္ေသာစာအုပ္မ်ား ရန္ကုန္တက္ဝယ္ခဲ့သည္....။ရန္ကုန္
ျမို့လယ္ ၃၁၊၃၂၊၃၃ လမ္း၊ပန္းဆိုးတန္းတစ္ခြင္ တစ္ဆိုင္ဝင္၊တစ္ဆိုင္ထြက္ေပါ့ေလ....။ေန့လည္ခင္းေလာက္
မွာ ျမို့လယ္မွ ေစာ္ဘြားျကီးကုန္း၊ေစာ္ဘြားျကီးကုန္းမွတစ္ဆင့္ ဟိုင္းလပ္လိုင္းကားစီးျပီးျပန္လာခဲ့သည္....။
ထိုအခ်ိန္ကေႏြေန့လည္ခင္းျကီး...၊ပူလိုက္တာဗ်ာ....မေျပာပါနဲ့ေတာ့....၊ပူကလည္းပူ၊အိပ္ကလည္းအိပ္ခ်င္၊
ပင္ကလည္းပင္ပန္းဆိုေတာ့ ဟိုင္းလပ္လိုင္းကားကို ေခါင္းခန္းကယူျပီး ျပန္လာခဲ့ေတာ့သည္....လမ္းတြင္တစ္ေရး
အိပ္မည္အျကံႏွင့္ေပါ့ေလ....။
ေခါင္းခန္းတြင္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လည္းပါေသး၏။ကၽြန္ေတာ္က အလယ္မွာထိုင္သည္...။ေခါင္းခန္းတြင္
ထိုင္ရသည္မွာ ေနာက္ဘက္မွာထက္ ေခ်ာင္ခ်ိသည္ဆိုေသာ္လည္း မသက္သာလွ...၊တဘက္က ကိုယ္မသိသည့္
ေကာင္မေလးျဖစ္ေနသည္မို့ ပို၍လည္းစိတ္က်ဥ္းက်ပ္ရေခ်သည္...။ကားကလည္းစုတ္ခ်ာလွသည္...။အမိုးက
လည္းေပါက္ျပဲလို့ ၊မ်က္ႏွာက်က္လည္းမရွိေတာ့...၊တာလပတ္စႏွင့္ ကပ္ထားရသည္...။ကားတံခါးခ်က္ကလည္း
ေအာ္ရဂ်င္နယ္မဟုတ္...၊အိမ္ျပူတင္းေပါက္ခ်က္ကို ျပန္တပ္ထားတာရယ္....။(ထိုစဥ္က ဟိုင္းလပ္လိုင္းကားမ်ား
စီးဖူးသူတိုင္း ေတြ့ျကံုဖူးပါလိမ့္မည္....။)
ဆိုေတာ့ ပူကလည္းပူ....၊တံခါးကလည္း တဂ်ံုးဂ်ံုးနဲ့ေပါ့....။သို့ေပမယ့္ အိပ္ေရးပ်က္ထားသည့္၊ပင္ပန္းေနသည့္
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကားထြက္ျပီးသိပ္မျကာေမွးကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္....။ေမွးကနဲအိပ္ေပ်ာ္မည္ျကံကာ
ရွိေသး....နားထဲတြင္ ဂြိ ကနဲ အသံတစ္သံ က်ယ္ေလာင္စြာျကားလိုက္ရသည္.....။
“ ဟိုက္....တိုက္ပဟ......” ရုတ္တရက္ မို့ ကၽြန္ေတာ့္ႏွုတ္မွ ေယာင္ထြက္သြားမိေလသည္...။တကယ္လည္း
စိတ္ထဲတြင္ ေခြးေသာ္လည္းေကာင္း၊တစ္ခုခုကို လည္းေကာင္းကားက ဝင္တိုက္မိသည္ထင္လိုက္တာကိုး....။
“ဟင္...ဘာတုန္း....ဘာတုန္း....” ကားသမားလည္း ဘရိတ္ကိုေမွးလိုက္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ လွည့္ေမးေလသည္...။
သူလည္းဇေဝဇေဝါ.....။ဒီေတာ့မွ အိပ္တစ္ဝက္စိတ္ကို မနဲျပန္ျပီးမန္မိုရီေခၚယူရသည္....။
လား....လား....တျခားဟုတ္ရိုးလား....၊ကားသမားလက္ခ်က္ပင္.....၊တစ္ျခားမဟုတ္.....၊ပ်င္းရိျငီးေငြ့ဖြယ္ေကာင္း
သည့္ ေႏြေန့လည္ကို သူက ကားကက္ဆက္ဖြင့္ျခင္းျဖင့္ ေျဖေဖ်ာ္လိုက္ျခင္းပင္တည္း....။သူ့ကားကက္ဆက္က
ဟိုတစ္ခ်ိန္က တိတ္သားေခြထည့္ဖြင့္ရသည့္စက္...၊ဖြင့္သည့္အေခြက ခုႏွစ္ေဆြး၊ရွစ္ေဆြးကအေခြ...၊ျပီးဖြင့္လက္
စေခြျဖစ္ပါလိမ့္မည္...သီခ်င္းသံက တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ထြက္လာျခင္းပင္...၊ဒီျကားထဲ အသံကို ဂိတ္ဆံုးတင္ထား
လိုက္ေသး...၊ဆိုေတာ့ စစျခင္းတြင္ နားထဲ ဂြိ ကနဲျကားလိုက္ရျခင္းပင္တည္း....။
“အာ.....ခင္ဗ်ား ကက္ဆက္ဖြင့္တာလား....သိပါဘူးဗ်ာ.....ကၽြန္ေတာ့္နာထဲ ဂြိကနဲ ကိန္ကနဲျကားလိုက္ေတာ့
ေခြးမ်ားဝင္တိုက္မိသလားလို့....ဟီးဟီး....”
ကားသမားကား သူ့ကက္ဆက္သံကို အဲ့လိုေထာပနာျပုေတာ့ ႏွုတ္ခမ္းစူ၏။ေဘးမွေကာင္မေလးက သူ့ပါးစပ္ကို
လက္ျဖင့္ပိတ္ကာ တခြိခြိႏွင့္....။ကၽြန္ေတာ္လည္း ေဘးမွာေကာင္မေလးပါေတာ့ နဲနဲေတာ့ရွက္သြားသည္ေပါ့...။
ကေတာက္...ငါ့ႏွယ္....ျဖစ္လိုက္မွျဖင့္ ဟူ၍သာေရရြတ္လိုက္ႏိုင္ေတာ့ေခ်သည္တစ္မံု.....။
(သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေျပာျပေတာ့ မင့္မလဲပက္က်ိျကေနတာပဲ အရာရာနဲ့အေျကာင္းေျကာင္း...၊ဒီအေျကာင္းကို
စာေရးျပီး ေသာျကာတို့၊ရယ္စရာတို့လို မဂၢဇင္းေတြကိုပို့ပါလားဟုအျကံေပးျကေလေသာဟူလို...။)
ကဲ...ေနာင္ေတာ့ က်န္အလြဲမ်ား၊စလံုးအလြဲမ်ား၊ယိုးဒယားအလြဲမ်ားဆက္ပါဦးမည္....၊ခုေတာ့ စာလည္းရွည္ျပီ၊
မိုးလည္းတိတ္ျပီမို့ ထူးအိမ္သင္ရဲ့ တစ္ေန့စာအလြဲမ်ားသီခ်င္းေလးညီးရင္း အျပင္ထြက္၍လမ္းသလားလိုက္ပါ
ဦးမည္။ဤတြင္တစ္ခန္းရပ္စို့ ရဲေဘာ္တို့......:)))
23 comments:
နဲနဲစီေလး လြဲခဲ့တာေလးေတြကို ဖတ္ရင္း သေဘာက်သဗ်ား။ ဆက္ျပီး လြဲတာေလးေတြ မွ်ပါအံုးလို႕ မ်က္ႏွာပူပူနဲ႕ပဲ ေတာင္းဆိုပါရေစ..
N/A
စိတ္ရႈပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဖတ္လိုက္ရတာ ဖတ္ရက်ိဳးနပ္သြားတယ္။ ရီလိုက္ရတာ ပထမအလႊဲက အရီရဆံုးပဲ။ ရွစ္တန္းေက်ာင္းသားအရြယ္က ဥစၥာေခ်ာက္တာကလည္း ႏွစ္ႏွစ္သံုးႏွစ္ ကေလးက်ေနတာပဲ။ အိမ္ကသားသား ႏွစ္ႏွစ္ သံုးႏွစ္အရြယ္တုန္းက တျခားကေလးေတြ အိမ္လာလည္ရင္ သူကစားစရာ ကိုင္ၾကည့္တိုင္း ျပန္ရင္ အိမ္ယူသြားမွာစိုးလို႔ မ်က္လံုးေထာင့္ေထာက္နဲ႔ အလစ္မေပးဘဲ ၾကည့္ေနတတ္တာကို သြားသတိရတယ္။
ဖတ္ရင္းနဲ႕ ရယ္လိုက္ရတာ..... တိုက္ပဟ ကို မ်က္လံုးထဲကို ျမင္လို႕... :D
ခင္မင္လ်က္
ေန၀ႆန္
ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ကိုယ္ေတြေတာင္မွ ခုထက္ထိဥစၥာေျခာက္တတ္တုန္း။ အလြဲမ်ားနဲ႕ကိုညိမ္းႏိုင္ေပါ့ေလ။
စက္ဘီး သူခိုး ဆိုၿပီး မထိုးလိုက္မိလို႕ ေတာ္ေသးတာေပါ႔ ေမာင္ေလးေရ လြဲတတ္ပေလတယ္
ေရႊစင္ဦး
နဲနဲေလးလည္းလြဲေနမယ္ လြဲလြဲေလးလည္းေကာင္းပါတယ္....
နဲနဲေလးေတာ႔လြဲပါသည္ကုိ
jasmine ဘ၀မွာ မလြဲရေအာင္ဖတ္သြားပါတယ္
ဒီမွာ ဦးညိမ္းႏိုင္ ခင္ညားၾကီးဒီကိုလာရင္ မလြဲေအာင္ေနပါ...ဒါျဗဲ....
စက္ဘီးေတာင္ ဒီေလာက္ခိူးမွာေၾကာက္ရင္ ဒင္းမိန္းမရလို႕ကေတာ့ ဘယ္ေယာက်ၤားမွ အနားကပ္ခံမွာမဟုတ္ဘူး...... ဟီ
ပံု
/
အေနာနိမတ္
စေနေမာင္မွ်စ္
ေပါ႕ေပါ႔ပါးပါးေလးနဲ႔ ဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္.. ဖတ္ရင္းနဲ႔ အသံထြက္ေအာင္ ရယ္လိုက္မိေသး..
အေရးႀကီးတာက....ခုေရာ ဘယ့္ႏွယ္တုန္း လဲြေသးသလား...။
ခုမွ ၁ ဆိုေတာ့ ၂ေတြ ၃ေတြနဲ႔ လဲြဦးမဲ့ပံုပါေလ...ခိြ :)
ကိုညိမ္းႏိုင္ရဲ႕ အလြဲေလးေတြက အခုျပန္ၾကည့္ေတာ့ ရယ္စရာေကာင္း တယ္ဗ်၊ ျဖစ္ေနတုန္းမွာေတာ့ အေတာ့္ကို ထူပူေနမွာပဲ၊ ရည္းစားစာ မွားေပးတာကို ႀကိဳက္တယ္ဗ်၊ အခုေခတ္မွာသာဆို ဒါေမာ္ဒန္ပဲ ဆိုၿပီး ခပ္တည္တည္နဲ႔ ဆက္လို႔ရတယ္၊ Behind the scene ကို ျမင္ေစခ်င္လို႔..၊ ဘာညာေပါ့ေလ..။ း)
ဟားဟား
လူစံုမွ ဖြင့္ခ်တယ္ဆိုပါေတာ့ .. :D
ကိုအန္ေအ>>>ေရးမွာဗ်ိုး....မပူနဲ့....။မ်က္ႏွာပူရမယ့္သူ
ကကၽြန္ေတာ္ဗ်....:)
အစ္မငယ္ႏိုင္>>>စိတ္ရွုပ္ေနခ်ိန္မွာ ရီစရာေလးဖတ္လိုက္
ရလို့ စိတ္ေတြနဲနဲျဖစ္ျဖစ္ ေပါ့သြားတယ္ဆိုရင္ကို ကၽြန္ေတာ္
လြဲခဲ့ရက်ိုးနပ္တယ္ခင္ဗ်....:)
ေနဝႆန္>>>ဟိုတုန္းကေတာ့ မရီႏိုင္ဘူးဗ်ိုး...ခုမွသာ
ျပန္ေတြးမိတိုင္း ျပံုးမိတာ....။
လရိပ္အိမ္>>>ဟုတ္တယ္ဗ်ိုး...ခုထိလြဲလို့ေကာင္းတုန္း..။
အစ္မေရြစင္>>>ေအာင္မေလး....ထိုးရင္ကၽြန္ေတာ္ပဲ
ခံရမွာ....အဲ့တုန္းက ကၽြန္ေတာ္က ကေလးသာသာ
လူဖလံေလး...၊အဲ့အကိုျကီးက ၂၀ေက်ာ္အရြယ္ ဗလ
ေကာင္းေကာင္းနဲ့....:)
ကိုရဲ>>>ခုခ်ိန္မွသာ လြဲလြဲေလးကေကာင္းတယ္လုပ္ႏိုင္
တာ...၊ဟိုတုန္းကေတာ့ မေကာင္းႏိုင္ဘူးဗ်ိုးးးး:)။
jasmine(ေတာင္ျကီး)>>>မလြဲေအာင္လာအားေပးတာ
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်...။
စေနေမာင္မွ်စ္>>>အဲ့လာရင္လြဲမွာေျကာက္လို့ ခုထဲက
ေသခ်ာေအာင္လုပ္ေနရတယ္ေလ....:)...။ေအးပါ...ငါကမိန္းမ ရ,မရက ထားပါ...၊နင္သာ တစ္ မ ထဲ မ ေနတာေလ..၊ခုကတည္းက အဲ့ေလာက္ မ ေနရင္
ရျပီးလို့ကေတာ့ ငါတို့ေတြကို အိမ္လည္ေတာင္ အလာခံ
မယ္ပံုမေပၚ....:)
အစ္မေခ်ာ>>>ဖတ္လို့ေကာင္းတယ္ဆိုလို့ ေရးရက်ိုး
နပ္ထွာဗ်ာ...၊ခုလိုအားေပးတာ ေက်းဇူးဗ်ိုးးးးးးး။
အစ္မခ်စ္>>>မွန္းတာမွန္ပါ့...။ခုထိလြဲလို့ေကာင္းတုန္းဗ်ိုးး
ကိုညီလင္းသစ္>>>ဟုတ္တယ္အကိုေရ...အဲ့တုန္းက ထူရံု
မက...၊မ်က္ႏွာဘယ္ထားရမွန္းကိုမသိတာ...၊အဲ့တုန္းက
ဆက္က်ိုးစားရင္ ခုေန မိန္းမေတာင္ရျပီးျဖစ္မွာ...၊အဲ...
ခက္တာက ရွက္ျပီးဘာမွဆက္မလုပ္ရဲေတာ့လို့ေလ...:)))
မမိုးခါး>>>အဟီး...ဟုတ္ပါ့...ခုမွေပါ့သြားတာ....:)))
ဟြင္းဟြင္း...ဟြင္း....
ကိုယ့္ဘာသာ အျဖစ္မရွိတာကိုမ်ား ေကာင္မေလးက ေနာက္တစ္ခါ စာေပးရင္ အဆင္ေျပမေယာင္ ၿဖီးတယ္ေပါ့ေလ..
ငွင္း ငွင္း ငွင္း...ဒါေၾကာင့္ အခုထိ အထီးက်န္ႀကီး ျဖစ္ေနေသးတာကိုး။
နည္းနည္းေလးပဲလြဲပါတယ္...မ်ားမ်ားေလးေတာ့ လြဲပါကြယ္...စိတ္ေက်နပ္ရင္ ျပီးျပီေကာင္းတာပဲ....ထပ္ေရးပါဦး ေနာက္တစ္ေန႔စာ အလြဲမ်ားနဲ႔.... :P
ခင္တဲ့(ဖိုးၾကယ္)
ညံ့လိုက္ထွာလြန္ေရာ.... ငါသာ နင့္သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ေနလို ့ကေတာ့ နားရင္း ၂ ခ်က္ေလာက္ ပိတ္တီးၿပီး စာျပန္လုိက္ေပးခိုင္းတယ္။
ေကာင္မေလးက သနားခ်စ္နဲ ့ ခ်စ္သြားလို ့ နင့္ကို လမ္းမွာ ေတြ ့တိုင္း ျပံဳးျပတာကို နင္က ေၾကြးရွင္ ျမင္သလို ေရွာင္မွေတာ့ ဟိုက အသည္းေပါက္မွာေပါ့ ကြယ္..။
ဘာပဲေျပာေျပာ ရယ္သြားတယ္... ဟဟဟ
လြဲခ်င္သလိုလြဲ ေကာင္မေလးေတြေရွ႕မွာ မလြယ္ဖို႔ အေရးၾကီးတာ...။
စာမွားေပးတာ ညံ့ခ်က္ဗ်ာ။ မိုးယံတို႔ဆို အဲသလို မွားရင္ ေခ်ာ္လဲေရာထိုင္ လုပ္ေနအံုးမွာ း)
ကမိုးယံ>>>အခ်င္းခ်င္း အဲ့လိုအမွန္ေတြ မေျပာေျကးေလ
ကြယ္....။
ဖိုးျကယ္ေလး>>>ျဖစ္ျပီးမွေတာ့ စိတ္ေက်နပ္ရေတာ့တာ
ပဲ ညီေရ...မေက်နပ္လည္း ဘာမွတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ..
ျဖစ္ျပီးသြားဘီ...။ေနာက္ ၂ေတြ ၃ေတြကေတာ့ လာမယ္
ျကာမယ္ပဲ....:))))
အလင္းစက္>>>ေအးဟ...အဲ့တုန္းက နင့္လို အခ်ြန္နဲ့ပင့္
ေပးမယ့္သူငယ္ခ်င္းမရွိတာ ကံဆိုးတာပဲ.....:)))
ကိုျမစ္>>>ေကာင္မေလးေရွ့လည္းလြဲတာပဲရယ္...:)
မိုးယံလား...ဟုတ္ပါ့....ေခ်ာလဲရင္ေရာထိုင္ရံုမက
တေရးေတာင္အိပ္မယ့္လူ....:D
ေအာ္ ျဖစ္ရေလ၊ း))))
နည္းနည္းေလး လဲြလဲြ မ်ားမ်ားလဲြလဲြ လြဲေနတာေလး ေကာင္းဖူးလား။ အခုလိုပိုစ္ေလးေတြ ဖတ္ရတာေပါ့ :D
မေရာက္တာၾကာလို႔ နာမည္ေလး ေျပာင္းသြားတာ မသိလုိက္ဖူး။ နာမည္ေျပာင္းကင္ပြန္းတပ္က ဘယ္ေတာ့လုပ္မွာလဲ း))
ဟုတ္တယ္အစ္မ ကင္ပြန္းတပ္ပို့စ္ေရးျပီးျပီေလ...ျပန္လာ
ဖတ္ေပး..ရဝူး....:))) တစ္ဆစ္ခ်ိုးျပီးကတည္းကေပ်ာက္
သြားတယ္ေနာ္...၊စာေတြျပန္ေရးပါလားအစ္မ...။
ေလာကမွာ မလြဲဘူးတဲ့လူ ရွိလို႔လားကြယ္။ နဲနဲလြဲတာနဲ႔ မ်ားမ်ားလြဲတာဘဲ ကြာမွာပါ။ စိတ္မပ်က္ပါနဲ႔ တခါတေလလဲ အလြဲေကာင္းေလးေတြ ၾကံဳတတ္ပါေသးတယ္။
Post a Comment