Wednesday, October 12, 2011

တိမ္ေတြဆီသို႔ (၁)

ကၽြန္ေတာ္ မေလးရွား၊ကြာလာလမ္ပူကို အလည္သြားျဖစ္မယ္လို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကိုေျပာျပေတာ့ သူက
"ခင္ဗ်ား..ခုလို ခရီးေတြေလွ်ာက္သြားတာ ဘာအတြက္လဲဗ်...၊ဘာေၾကာင့္တုန္း...."လို႔စူးစမ္းသမႈျပဳလာပါတယ္..။
ဟုတ္ပါရဲ႕....သူေမးလာေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာ အဲဒီေမးခြန္းကို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ေမးမိပါတယ္...၊အေျဖေတြ
အမ်ားႀကီးထြက္လာေပမယ့္ အဓိက အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ တစ္ခုတည္းပါ....၊ကၽြန္ေတာ္ ခရီးထြက္ရတာ ဝါသနာပါလို႔ပါပဲ....။

ဟုတ္ပါတယ္...၊ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဝါသနာႏွစ္ခုရွိပါတယ္..၊ကိုယ့္အိမ္မွာ ျငိမ္ၿပီး စာအုပ္ေတြဖတ္ခ်င္ဖတ္..၊ဒါမွမဟုတ္
သြားခ်င္ရာေလွ်ာက္သြားခ်င္တဲ့ ဝါသနာေတြပါပဲ...။အဲဒီလိုေလွ်ာက္သြားေနရရင္ ေပ်ာ္ေနတာပဲခင္ဗ်....။တစ္ေန႔
တစ္ေန႔ ဘယ္သြားရရင္ေကာင္းမလဲလို႔ စိတ္ကူးယဥ္ရတာကလဲအေမာပါပဲဗ်ာ....၊အားေနရင္ ဂူးဂဲကေျမပံုထဲ
စိတ္ကူးနဲ႔ကမာၻပတ္ရတာကလည္း တစ္မ်ဳိး.....:)။ဒီၾကားထဲ အႏုိင္ႏိုင္ငံက ဘေလာ့ဂါ ကိုကိုမမမ်ားက သူရို႔
ေရာက္ေနရာ ႏိုင္ငံေတြအေၾကာင္း ေရးထားေတြ ဖတ္ရလို႔ကေတာ့ ခုခ်က္ခ်င္းကို ထသြားခ်င္စိတ္ေတြ မဟား
ဒယားေပၚလာေတာ့တာပါပဲဗ်ာ....။

သို႔ေပမယ့္...သို႔ေပမယ့္ေပါ့ေလ.....၊ခရီးသြားတယ္ဆိုတာကလည္း လက္ထဲ ပတ္စပို႔ရွိရံုနဲ႔ ေငါက္ဆိုထသြားလို႔
ရတာမ်ဳိးမွမဟုတ္တာကလား...၊ပိုက္ဆံကလည္းရွိဦးမွ....၊ပိုက္ဆံရွိရံုနဲ႔ သြားလို႔ရပလားဆိုေတာ့လည္း ကိုယ့္မယ္
အခ်ိန္ကလည္းရွိဦးမွ....၊ကိုယ့္က်မ္းမာေရးကလည္းေကာင္းဦးမွ...၊အေျခအေနကလည္းေပးဦးမွ....၊ဆိုေတာ့...
ကၽြန္ေတာ့္မယ္ ခရီးကတင္း တစ္ခါထြက္ဖို႔ဆိုတာအေတာ္ေလး လုပ္ယူရသဗ်ာ.....။

အခုလည္းၾကည့္...၊ရွင္ၾကားပူနဲ႔ မေလး၊မေလးနဲ႔ ရွင္ၾကားပူဆိုတာ လင္မယားႏိုင္ငံ ရယ္.....။နိစၥဒူဝဆိုသလို
မေလးကလူေတြ ဒီဘက္လာအလုပ္လုပ္ၾက၊အလည္ထြက္ၾက၊ဒီ စလံုးကလူေတြလည္း မေလးဘက္ ေန႔စဥ္
အလုပ္သြားလုပ္ၾက၊အလည္ထြက္ၾကနဲ႔ ကူးရသန္းရအင္မတန္မွလြယ္ကူတာကလား....၊အဲ....ကၽြန္ေတာ့္အတြက္
ကေတာ့ ေတာ္ရံုနဲ႔ ထသြားဖို႔ရာမလြယ္လွဘူးဗ်.....။သူမ်ားဝန္ထမ္းဆိုေတာ့ကာ ခြင့္ယူဖို႔ရာ အေတာ္ေလးခ်ိန္ဆ
ေနရတာကလား....။

ဒါေပမယ့္ ဒီခရီးကို ထြက္ခ်င္ေနတာအေတာ္ၾကာပါၿပီ...၊ၿပီး မေလးရွားဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ သာမန္အလည္
ခရီးဆိုတာထက္ အဓိပၸါယ္အမ်ားႀကီး ပိုရွိပါတယ္....။ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ မေလးဘက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ခင္
ရတဲ့ ဖဘနဲ႔ ဘလ ကသူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိလို႔ပါပဲ...။သူရို႕နဲ႔ေတြ႔ခ်င္တာကလည္း ဒီခရီးကိုသြားျဖစ္ရျခင္းရဲ႕အဓိက
အေၾကာင္းရင္းတစ္ရပ္ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ....။

မေလးသြားမယ္ဆိုေတာ့ အြန္လိုင္းေပၚက ခ်စ္ခင္ရတဲ့အစ္မေတာ္တစ္ေယာက္ကို ေမးရစမ္းရေသးသဗ်၊ဘယ္
သို႔ဘယ္ပံု သြားရလာရတယ္ဆိုတာေပါ့ေလ....၊အဲဒီအစ္မ(နာမည္ေတာ့ေျပာေတာ့ဘူး..၊သူမႀကိဳက္ဘူးထင္လို႔)
ကလည္း ေသေသခ်ာခ်ာႀကီးကို ေျပာျပရွာပါတယ္...၊ဘယ္လိုသြား၊ဝႈိက္ကဒ္ဘယ္လိုျဖည့္ဆိုတာကအစ၊ဟို
ေရာက္ရင္ ဘယ္သူ႔ကိုခ်ဥ္းကပ္...၊အဲ...အရမ္းမခ်ဥ္းကပ္နဲ႔ သူကသမာဓိသိပ္မခိုင္ဘူးဆိုတာကအဆံုး...၊အေသး
စိတ္ေျပာရွာပါတယ္....:P။ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္အစ္မေရ.....။ထို႔ျပင္တစ္ဝ မေလးကရွိရွိသမွ် သယ္ရင္းအားလံုး
ကိုလည္း ဖံုးနံပတ္ေတြေတာင္း...၊ေမးစမ္း..လုပ္ရပါေသးရဲ႕....။အားလံုးက ကူညီၾကပါတယ္...။အားလံုးကိုေက်းဇူး
တင္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ား...........။

အဲ.....စကားဦးသန္းတာေနတာနဲ႔တင္ မေလးေရာက္ေတာ့မယ္မထင္...:).ဆိုေတာ့ စၾကပါစို႔ဗ်ာ....ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕
မေလးခရီး.....။ရွင္ၾကားပူ ဂ်ဴေရာင္းအိုင္အမ္အမ္ ကုန္တိုက္ႀကီးေအာက္ ကေန မနက္ရွစ္နာရီစထြက္ပါတယ္....။
Causeway Link Express ဆိုတဲ့ ကားႀကီးနဲ႔ပါ။ဒီအိပ္စပရက္ႀကီးက ခရီးသည္ပို႔ေဆာင္ေရးသီးသန္႔ကိုပဲ ဝန္
ေဆာင္မႈေပးသဗ်...၊ဘယ္ေလာက္ေတာင္သီးသန္႔ဆန္လိုက္သလဲဆိုရင္ ကားေပၚမယ္ ေရမတိုက္၊တီဗီြမရွိ၊
ယုတ္စြအဆံုး အက္ဖအမ္ေရဒီယိုေလးေတာင္မဖြင့္ပါဘူးဗ်ာ....၊တစ္ကားလံုးမွ ခရီးသည္ကလည္း ငါးေယာက္
တည္းရယ္....။ကားဆရာ မေလးႀကီးကလည္း အင္မတန္စကားမ်ားသဗ်ာ...၊တစ္လမ္းလံုး စကားတစ္ခြန္းမွကိုမ
ေျပာတာပါ...:)။အင္မတန္မွကို စိတ္ခ်မ္းသာလက္ခ်မ္းသာနဲ႔ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ႀကီးကို စတင္ထြက္ခြာလာ
ေတာ့ပါတယ္ခင္ဗ်ား.............:)))

ႏွစ္ဘက္ေသာမိဘ...(အဲ..သီတင္ကၽြတ္ၿပီဆိုေတာ့ ေယာင္သြားလို႔....:D)ႏွစ္ဘက္ေသာ လဝက မ်ားကိုျဖတ္သန္း
ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ေတြ႕ျမင္ရတဲ့ ရႈခင္းေတြက ဒီဘက္ကမ္းက စလံုးနဲ႔တစ္ျခားဆီကိုျဖစ္သြားၿပီဗ်ဳိး...။ဒီမွာအၿမဲ
ျမင္ေတြ႔ေနရတဲ့ မြန္းၾကပ္လွတဲ့ ကြန္ကရိၿမိဳ႕ေတာႀကီးနဲ႔မတူ၊လမ္းမႀကီးတစ္ေလွ်ာက္ စိမ္းလန္းစိုေျပလွတဲ့ ဆီအုန္းစိုက္ခင္းေတြ၊ေတာင္တန္းအသြယ္သြယ္ေတြ၊အရမ္းလွတဲ့ တိမ္တိုက္ေတြကို မ်က္ဆိတစ္ဆံုးေတြ႕ျမင္ရ
ပါၿပီ.....။ဒီလိုရႈခင္းေတြကို ျမင္ေတြ႕ခံစားရေတာ့ ျမန္မာျပည္က်ဳိက္ထီးရိုးခရီးကိုသတိရမိပါရဲ႕....၊အင္း...ကၽြန္ေတာ္
တို႔ကေတာ့ ဘယ္ေရာက္ေရာက္ ျမန္မာျပည္ပဲလြမ္းေနမိတာပါပဲဗ်ာ....။


ကားစီးခ်ိန္စုစုေပါင္း ၅နာရီတိတိ ၾကာျမင့္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ေရာက္ပါၿပီဗ်ာ....၊ေကအယ္ လို႔အတိုေကာက္ေခၚတဲ့
ကြာလာလမ္ပူၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးဆီကို......။




















ဆက္ရန္......

22 comments:

စံပယ္ခ်ိဳ said...

ဖတ္လာလုိက္တာငါ႔ႏွယ္ေနာ္...
ဘယ္ေတာ႔မ်ားမိဂ်က္တုိ႔ေနတဲ႔ေနရာ
ေရာက္မလဲလုိ႔....ပုံေလးေတြၾကည္႔လုိက္
စိတ္ကုိခ်မ္းသာလုိ႔ေပါ႔...
ေအာ္ ေရာက္လဲေရာက္ေရာ
ရပ္လုိက္ေတာ႔တာပါပဲရွင္...
ေကာင္းၾကေသးရဲ့လားရွင္။
ခင္မင္စြာျဖင္႔ jasmine

Anonymous said...

ဟို အမႀကီး ဆိုတာ ခဥမ မဟုတ္လား ညင္း ညင္း...

ညိမ္းႏိုင္ said...

စံပယ္>>> ေအးဟာ...ဘာေရးေရးအဲ့တိုင္းပဲ လိုရင္းကို
မေရာက္ႏိုင္ဘူး....:))

ရဲထြန္းေဇာ္>>>မေျပာဘူး အေသခံမယ္....ကြင္း..ကြင္...
ကြင္း.....:P

ကိုရင္ said...

ဟိုတစ္ေယာက္ေၿပာေတာ့ အိတ္ကေလးပိုက္ၿပီး မ်က္စိသူင္ နားသူငယ္နဲ႔တဲ့..ခုစာထဲမွာေတာ့ အဲလို မဖတ္ရပါလား...:D

Cameron said...

ဆက္ရန္ကိုေစာင့္ဖတ္လိုက္ပါဦးမယ္... ပံုေတြေတာ့ ဖဘမွာ အကုန္ၾကည့္ျပီးဆိုေတာ့..။

ညိမ္းႏိုင္ said...

ပို႔စ္ကဘယ္ကေနဘယ္လို ၂ခုျဖစ္သြားလဲမသိပါဘူးဗ်ာ၊
အဲ့ဒါနဲ႔ တစ္ခုဖ်က္လိုက္ပါတယ္...၊ဖ်က္လိုက္တဲ့ပို႔စ္က
ကြန္မန္႔ေတြျပန္ကူးလိုက္ပါတယ္ဗ်ား...:)))

သက္ေဝ....
IMM ကေန အဲဒီလိုကားၾကီးစီးၿပီး မေလးကို သြားလို႔ရတယ္ဆိုတာ အခုမွ ၾကားဖူးေတာ့တယ္... ခရီးစဥ္ေလး ဆက္ပါအံုး... း))

October 12, 2011 8:12 AM
Blogger အမွတ္တရ ေန႕စြဲမ်ား.... said...

ကြန္မန္႕ေပးလိုက္ပါတယ္ ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ ....
အဲ႕ဒိ အစ္မ ဆိုတာေလ ....

October 12, 2011 8:26 AM
Blogger Nyi Linn Thit said...

စလံုးကေန ေကအယ္လ္ကို ၅ နာရီေလာက္ စီးရတာကိုး၊ က်ေနာ္က ဒီ့ထက္မ်ား နည္းမလားလို႔ ေအာက္ေမ့ေနတာ ကိုညိမ္းႏိုင္ရ၊ က်ေနာ့္မွာေတာ့ အဲဒီဖက္က ဘေလာ့ဂါေတြက သူတို႔သြားခဲ့တဲ့ ခရီးေတြ အေၾကာင္း ႐ွဳေထာင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ တင္ျပတာေလး ေတြကိုပဲ ႀကိဳးစား ရင္းႏွီးေနရတာ..၊ စလံုးလာဖို႔ ႀကံလိုက္တိုင္း ျမန္မာျပည္ကို ဦးစားေပးလိုက္ ရတာခ်ည္း ျဖစ္ေနတာဗ်၊ မၾကာခင္ေတာ့ လာလည္ႏိုင္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရတာ ပဲဗ်ာ...။ း)

October 12, 2011 1:35 PM

ကုိကုိေမာင္(ပန္းရနံ႔) said...

ေမာင္ေလး။
အေတာ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းပုံရတယ္။ ဒါနဲ႔.. ဟုိ တစ္ေယာက္ကုိေကာ ေတြ႔ခဲ့ေသးလား။ ဖဘမွာ လာခဲ့ လာခ့ဲ ဆုိၿပီး မ်က္လုံးစိမ္းေလးနဲ႔ ဖိတ္ေခၚတဲ့သူေလ။ း))

အေပၚတစ္ပုဒ္ ေအာက္တစ္ပုဒ္ ႏွစ္ပုဒ္ တူမ်ား ေနသလားလုိ႔ ေသခ်ာ ဖတ္ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ တူေနသလုိဘဲ
ဗ်။ း))

ခင္မင္လွ်က္

မဒမ္ကိုး said...

ေတာသားျမိဳ႕ေရာက္ဆိုတာ ဒါမ်ိဴးေပါ႔ကြယ္ း)
သူကပဲစိတ္ကူးယဥ္ရေသးတယ္
ႏွစ္ဘက္ေသာမိဘမ်ားတဲ႕ ဟိဟိ
ေအးေလ ၀ါလဲကၽြတ္ျပီကိုးးးးးးးးး)
စိတ္ကူးေလးေတြယဥ္လို႕ ..း)
(လာ..ေနာက္တစ္ေခါက္ပီနန္းဒိုးမယ္ း)

ညီရဲ said...

အစ္ကို မေလးရွား သြားတာလား...
သိေတာင္ မသိလိုက္ဘူး...
ခရီးထြက္တာ ေကာင္းပါတယ္။ စိတ္လက္ေပ့ါပါးတာေပါ့...
စိတ္ထဲမြန္းၾကပ္လာတိုင္း ခရီးထြက္လိုက္တာက အေကာင္းဆံုး ေဆးတစ္ခြက္ပဲ..

Crystal said...

ဟုတ္တယ္၊ က်ိဳက္ထီးရိုးသြားခ်င္တယ္ ...

Maung Myo said...

လူစံုေတာ့ ပုလင္းေထာင္ၾကေသးလား း)

ဘယ္ေတြေရာက္ၾကေသးလား ေခ်ာင္ဂ်ိဴေခ်ာင္ၾကား ဟိဟိ

ေန၀သန္ said...

ဆက္ရန္ကိုေမွ်ာ္ေနပါတယ္.. ကိုရင္.. း))))


ခင္မင္လ်က္
ေန၀သန္

blackroze said...

ဟင္...ဒါေလးဘဲလား...
တုိတိုေလး
Jas ေျပာသလိုဘဲ မေလးလဲေရာက္ေရာ
post လည္းျပီးသြားေရာ...
သူမ်ားျဖင့္ဘာမွေတာင္မေတြ႕လိုက္ရေသးဘူး
သစ္ပင္ေတြနဲ႕တိမ္ေတြဘဲေတြ႕ရေသးတယ္..
ေနာက္ထပ္တင္ဦးေလ..

Anonymous said...

မူးလိုက္တာ ကိုညိမ္းႏိုင္ ရယ္ ေနေကာင္းကာစရွိေသးတယ္ ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ

An Asian Tour Operator said...

ေနာက္တခါ ဆိုဆုံလုိ႕ ရၿပီ..

ေမသိမ့္သိမ့္ေက်ာ္ said...

အဲ တစ္ေန႔ကမွ ျပန္ေရာက္တာ။ မသိလိုက္ဘူး။ လမ္းမွာေတြ႔ရင္ ေတြ႔မွာေနာ္။ း)


ခင္တဲ့
ေမသိမ့္

ဖိုးၾကယ္ said...

အမ္....တိုးလို႔တမ္းလန္းၾကီးပါလား...အလိုလုပ္ရဘူးလကြယ္ :P

ခင္တဲ့(ဖိုးၾကယ္)

ကိုထြဋ္ said...

ေပ်ာ္စရာၾကီးေပါ့..

မွ်စ္

...အလင္းစက္မ်ား said...

မနာလိုဘူး.......... အဲ့သည္တစ္ခုပဲ ေျပာမယ္... ဒါပဲ....

ေၾကာင္ျဖဴမ်ားရွင္ (ကကလ)

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ဘလ က လူေတြနဲ႔ ဖလန္းဖလန္း လုပ္ခ်င္လို႔ သြားခ်င္တာ ၾကာေပါ့။ အပိုင္း ၂ မွာ ပံုေတြ ၾကည့္လိုက္အံုးမယ္။

Anonymous said...

တပုဒ္ျပီးတပုဒ္ ဆက္တိုက္ဖတ္ဖို႕လာပါျပီ။ တိမ္ေတြၾကည့္ဖို႕ အသင့္ျပင္ထားပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆီမွာ တႏွစ္ပတ္လံုး တိမ္ကင္းစင္ေလ့ရွိေတာ့ အာၾကိဳးမန္တက္လာပါျပီ။
N/A

San San Htun said...

ေမ်ာလႊင့္တိမ္တို ့ နားခိုရာ ဆိုတဲ့အတိုင္း ကိုၿငိမ္းက တကယ္ တိမ္ၾကိ ုက္သကိုး...