ေလွကားထစ္မ်ား

သူပတ္ဝန္းက်င္ကိုသတိထားၾကည့္မိခ်ိန္တြင္ ေလွကားထစ္မ်ားကိုတက္လွမ္းေနၿပီျဖစ္သည္...။သူဘယ္သို႕
ေရာက္ေနသနည္း...၊ဘယ္အခ်ိန္ကာလကတည္းကဒီေလွကားထစ္မ်ားကိုတက္လွမ္းေနျခင္းျဖစ္သနည္းဆို
သည္ကိုေတာ့သူေဝဝါးေထြျပားေနဆဲျဖစ္သည္...။သူသည္အတိတ္ေမ့ေဝဒနာခံစားေနရာမွရုတ္တရက္ ျပန္
ေကာင္းလာသူတစ္ဦးကဲ့သို႕ အရာရာတြင္ ရႈပ္ရႈပ္ေထြးေထြးျဖစ္ေနေလသည္။ေသခ်ာသည္ကေတာ့ သူ
ေလွကားထစ္မ်ားကိုတတ္ေနျခင္းျဖစ္သည္...။သူ႕ကိုယ္သူ ျပန္ဆန္းစစ္မိသည္...။သူ႕ေခါင္းတြင္ဦးထုတ္ခပ္
ေသးေသးတစ္လံုးကိုေဆာင္းထားသည္။ေျခေထာက္တြင္ ဖိနပ္ခပ္ပါးပါးတစ္ရံရွိသည္။သူ႕အဝတ္အစားမ်ား
သည္လည္းခပ္ႏြမ္းႏြမ္းပင္ျဖစ္သည္။ထို႔ျပင္သူေက်ာပိုးအိတ္ေသးေသးတစ္လံုးကိုလည္းလြယ္ထားေသးသည္။
ေနာက္..သူ၏ ဘယ္ဖက္အိတ္ကပ္ေလးထဲတြင္ တစ္စံုတစ္ရာ ပါသည္။သူအိပ္ကပ္ေလးအေပၚ  ညာဘက္
လက္ျဖင့္ ဖိစမ္းမိခ်ိန္တြင္ စည္းခ်က္မညီလွေသာ္လည္း ေႏြးေထြးသည့္ သူ႔ႏွလံုးခုန္သံကို ျပန္စမ္းမိသည္။
ထိုတစ္စံုတစ္ရာသည္ မည္သို႔မည္ပံုေရာက္ရွိလာသနည္း...သူမသိပါ။

သူ႕ေက်ာပိုးအိတ္ေလးထဲတြင္သန္႔ရွင္းၾကည္လင္လွေသာေရမ်ားပါသည့္ ေရပုလင္းတစ္လံုး၊ၾကမ္းေသာလည္း
အာဟာရျဖစ္ေစသည့္ေပါင္မုန္႔ညိဳတစ္လံုးႏွင့္စာအုပ္တစ္အုပ္ပါသည္။ထိုအရာမ်ားကိုလမ္းခုလတ္တြင္ေတြ႕
ဆံုခဲ့ရေသာေယာက်ၤားႀကီးတစ္ဦးႏွင့္မိန္းမႀကီးတစ္ဦးတို႔ကၾကည္သာႏွစ္လိုစြာထည့္ေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ကို
သူသတိရမိသည္။သူေဆာင္းထားေသာဦးထုတ္ႏွင့္သူစီးထားေသာဖိနပ္ပါးေလးသည္လည္း တစ္ခုေသာ
ေလွကားထစ္အခ်ိဳးအေကြ႕ရွိစင္တစ္စင္ေပၚမွသူမမွီမကမ္းႏွင့္လွမ္းယူလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ကိုလည္း ေကာင္း
စြာသတိရလာသည္...။သူ႕အဝတ္အစားမ်ားကိုေတာ့မမွတ္မိေတာ့ပါ..။ေသခ်ာသည္ကေတာ့လက္ရွိသူ႕ထံမွ
အရာအားလံုးသည္ တစ္ပါးသူထံမွ လုယက္ယူငင္လာျခင္း၊သူတစ္ပါးမွမႏွစ္လိုစြာေပးအပ္လိုက္ေသာပစၥည္း
မ်ားျဖစ္ေနျခင္း မဟုတ္ေပ။ထိုအသိတစ္ခုတည္းႏွင့္ပင္ သူစိတ္သန္႕၊ေက်နပ္ရသည္...။

သူ ေက်ာပိုးအိတ္ေလးကိုေသခ်ာစြာလြယ္ရင္း ေလွကားထစ္မ်ားကိုတစ္ထစ္ျခင္း ေျဖးေျဖးမွန္မွန္တတ္လာခဲ့
သည္...။ေလွကားထစ္မ်ား မည္သည့္ေနရာတြင္အဆံုးသတ္မည္ကိုလည္းေကာင္း၊ထိုအဆံုးသတ္တြင္ မည္
သည့္အရာမ်ားရွိေနလိမ့္မည္ကိုလည္းေကာင္း၊ယုတ္စြအဆံုး ဘာအတြက္ေၾကာင့္ ဤေလွကာထစ္မ်ားကို
တတ္ေနရျခင္းျဖစ္သည္ကိုလည္းေကာင္း သူမသိပါ..။သူသိသည္မွာ သူေလွကားထစ္မ်ားကိုတက္ေနသည္။
ေလွကားထစ္မ်ား၏လမ္းခုလတ္တြင္ေရာက္ေနၿပီ...၊သို႕အတြက္ သူေလွကားထစ္မ်ားကိုဆက္လက္တက္
လာျခင္းပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။

သူတက္လာရာတစ္ခ်ဳိ႕ေသာေလွကားထစ္မ်ားေပၚတြင္ အစားအေသာက္၊အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းကိရိယာ
တစ္ခ်ဳိ႕ကို ေတြ႕ရွိရခ်ိန္တြင္ ေလွကားထစ္မ်ားကို သူတစ္ေယာက္တည္းတက္ေနရျခင္းမဟုတ္ပဲ အျခားသူ
မ်ားလည္း ရွိေနေၾကာင္းသတိျပဳမိလာသည္။ထိုအရာမ်ားသည္ ေရွ႕မွတက္ႏွင့္ၿပီးသူတို႔မွ ေနာက္လူတို႔အ
တြက္ခ်န္ရစ္ထားခဲျ့ခင္း၊သို႕မဟုတ္ သယ္မသြားလို၍ခ်န္ထားခဲ့ျခင္းသာပင္.....။ထိုအရာမ်ားထဲမွ ေကာင္းႏိုး
ရာရာတစ္ခ်ဳိ႕ကို သူ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ ထည့္သယ္လာခဲ့မိသည္..။မ်ားမ်ားမဟုတ္ပါ...။သူသည္ေလာဘႀကီး
သူတစ္ေယာက္မဟုတ္ပါ။အျခားသူေတြအတြက္ခ်န္ထားခဲ့ရဦးမည္ကိုသူေကာင္းစြာသေဘာေပါက္ပါသည္။

လူတစ္ခ်ဳိ႕ သူ႕ကိုေက်ာ္ျဖတ္ တက္လာၾကသည္။တစ္ခ်ဳိ႕က အေလာတႀကီး...၊တစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ့ သူ႕လုိပင္
ပံုမွန္ေျခလွမ္းမ်ားႏွင့္ျဖစ္သည္။တစ္ခ်ဳိ႕သည္ ဝတ္ေကာင္းစားလွမ်ားကို ဝတ္ဆင္ထားၾကသည္။သို႕ေသာ္
သူတို႔တြင္ ဦးထုတ္မပါၾကေပ။တစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ့ က်ယ္ျပန္႕ေသာအနားမ်ားရွိသည့္၊ခိုင္ခံသည့္ဦးထုတ္ကို
ေဆာင္းထားသည္။သူတို႕အဝတ္အစားမ်ားက ႏြမ္းပါးေသာ္လည္း သူတို႕ဂရုစိုက္ဟန္မတူေပ။သူတို႕၏
ဦးထုတ္မ်ားက်နေသခ်ာဖို႕ကိုသာ အေလးမူဟန္ရွိၾကသည္။တစ္ခ်ဳိ႕သာသူမ်ားကမူ ေလွကားထစ္မ်ားကို
အလြယ္တစ္ကူတက္ႏိုင္ေစဖို႕ရာ တုတ္ေကာက္၊ေတာင္ေဝွးမ်ားပါၾကသည္။ထိုသူတို႔၏ေက်ာပိုးအိတ္မ်ား
တြင္လည္းအဖိုးတန္ပစၥည္းမ်ားေလာ၊အမႈိက္မ်ားေလာ မသိႏိုင္သည့္အရာမ်ားျဖင့္ ဖူးေဖာင္းျပည့္ႏွက္ေန
ေလသည္။ေလွကားထစ္မ်ားကို လွမ္းတက္ေနရသူမ်ားအဖို႔ ေလးပင္လွေသာေက်ာပိုးအိတ္မ်ားလိုအပ္ပါ
သလား၊သူ စဥ္းစား၍မရပါ...။သူ႕အတြက္ေတာ့ အနည္းငယ္ဆိုလံုေလာက္ပါၿပီ...။


လူငယ္ေလးတစ္ဦးသည္ သူႏွင့္ေဘးျခင္းယွဥ္ကာ ေလွကားထစ္မ်ားကို လွမ္းတက္လာရင္း ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ
ၿပံဳးျပေလသည္။သူျပန္ၿပံဳးျပလိုက္ခ်ိန္တြင္ ထိုလူငယ္ေလးသည္ သူ႕ပခံုးကို တစ္ခ်က္ပုတ္ရင္း ေလွကားထစ္
မ်ားကို တစ္ထစ္ျခင္းတက္လွမ္းသြားသည္။သူ၏ညာဘက္ပခံုးတြင္ ေႏြးေထြးရင္းႏွီးမႈတစ္ခုက်န္ရစ္ခဲ့သည္။
သူလည္း ထိုလူကေလးကို မမွီမကမ္းႏွင့္ ျပန္လည္လွမ္းပုတ္လိုက္မိသည္။ထိုလူကေလးကို ထိမိသလား၊
မထိမိသလား....၊ကိစၥမရွိပါ။သူသည္လည္း ေႏြးေထြးခင္မင္မႈတစ္ခုတံုျပန္လိုက္ျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။


သူ ရုတ္တစ္ရက္ ယိုင္းယိုင္သြားသည္။လူတစ္ဦး အေလာတႀကီးတတ္လာရင္း သူ႔အားပုခံုးခ်င္းဝင္တိုက္
သြားျခင္းျဖစ္သည္။သူအံၾသတစ္ႀကီးျဖစ္ရသည္။ေလွကားထစ္မ်ားသည္ မက်ယ္ျပန္႔လွေသာ္လည္း သူသည္
ေဘးသို႔ကပ္၍တက္ေနျခင္းသာျဖစ္သည္။သူသည္ ထိုသူအတြက္ ခလုတ္ကန္သင္းျဖစ္မေနပါ။သို႕ေသာ္
အဘယ္ေၾကာင့္သူ႔အားဝင္တိုက္ရပါသနည္း....။သူၾကာၾကာမေတြးေတာ့ပါ။ေလွကားထစ္မ်ားကို တက္လွမ္း
ေနရသူျခင္း အတူတူပင္ျဖစ္သည္မဟုတ္ပါလား....။


ေလွကားထစ္မ်ားကို သူသတိထားၾကည့္မိသည္...။မညီညာလွပါ၊က်င္းခ်ဳိင့္မ်ား၊အဖုအထစ္မ်ားရွိေနပါသည္။
တခ်ဳိ႕ေလွကားထစ္မ်ားသည္ ေစာက္နက္သည္။က်ဥ္းေျမာင္းသည္။တခ်ဳိ႕သူမ်ားသည္ သူတို႕ကိုယ္တိုင္
တက္ရင္း သူတို႔တတ္ႏိုင္သေလာက္ ျပဳျပင္သြားၾကသည္။မညီညာသည္မ်ားကိုညီေအာင္ညိွၾကသည္။
က်င္းခ်ဳိင့္မ်ားကို ျဖည့္သြားၾကသည္။တစ္ခုေသာ အခ်ဳိးအေကြ႕တစ္ေနရာတြင္ အသက္ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္
အရြယ္ ခပ္ပိန္ပိန္အမ်ဳိးသမီးႀကီးတစ္ဦးသည္ သူ႔ခြန္သူ႔အား ႏွင့္မမွ်ေအာင္ပင္ အားမာန္အျပည့္ျဖင့္
နိမ့္ပါးဆိုးရြားစြာပ်က္ဆီးေနေသာ ေလွကားထစ္မ်ားကို ျပဳျပင္ေနသည္။လူတစ္ခ်ဳိ႕က သူမ ကိုကူညီၾက
သည္။တစ္ခ်ဳိ႕ကမူ ေႏွာက္ယွက္ၾကသည္။အမ်ားစုႀကီးကမူ သူမကိုေလးစားစြာဦးညႊတ္ၾကသည္။သူသည္
လည္း အမ်ားနည္းတူ ဦးညႊတ္ခဲ့သည္။သူမသည္ အားလံုးကိုၿခံဳ၍ ျပံဳးျပခဲ့သည္။သူမ၏အျပံဳးတြင္ တည္ၿငိမ္
ရင့္က်က္မႈ၊ယံုၾကည္မႈတို႔ကိုေတြ႔ျမင္ရမည္ျဖစ္သည္...။


တစ္ခုေသာအခ်ဳိးအေကြ႕အေရာက္တြင္ လွပေသာ၊သာေတာင့္သာယာရွိေသာ ဥယ်ာဥ္တစ္ခုကို သူ....
ဘြားကနဲေတြ႕လိုက္ရသည္...။သူဥယ်ာဥ္သာအတြင္းခပ္ေျဖးေျဖးပင္ေလွ်ာက္လွမ္းဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္။
သစ္တစ္ပင္ရိပ္ေအာက္တြင္ တစ္စုံေသာေမာင္ႏွံတို႕ ပန္းသီးတစ္လံုးကို ႏွစ္ေယာက္မွ်ေဝစားေနရင္းမွ
သူ႔ကို ၿပံဳးရြင္ကာႏႈတ္ဆက္ေနသည္...။သူလည္းျပန္လည္ၿပံဳးျပႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။သူတို႔အၿပံဳးေတြ သူႈ႕ကို
ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္လိုစိတ္မပါသလို၊သူ၏တံုျပန္ၿပံဳးတြင္လည္း အားက်စိတ္မပါဝင္ခဲ့ပါ။တစ္ဦး၏ေရြးခ်ယ္
မႈကို အျခားတစ္ဦးက ေလးစားျခင္းသာပါေပသည္...။


သူတစ္ခုေသာေက်ာက္တံုးေဘးတြင္ ေက်ာပိုးအိတ္ကို ခၽြတ္ပံုထားလိုက္သည္။သူ႔ဦးထုတ္ငယ္ကိုလည္း
ေက်ာက္တံုးေပၚတစ္ရိုတစ္ေသတင္ထားလိုက္သည္။ဖိနပ္ပါးေလးကို အသာအယာခၽြတ္၍ေထာင္ထားလိုက္
သည္...။သူ၏ခရီးေဖာ္မ်ားျဖစ္၍ သူေလးစားရေပမည္..။ထိုေနာက္ သူ ညီညာစိမ္းလန္းေသာ ျမက္ခင္းျပင္
ေပၚတြင္ လွဲေလ်ာင္းအပန္းေျဖေနရင္းမွ ၾကည္လင္သာယာေနေသာ ေကာင္းကင္ျပင္ႀကီးကိုေငးေမာၾကည့္
ေနမိသည္...။မိုးေကာင္းကင္ တစ္ေနရာတြင္ ေမ်ာလြင့္ေနေသာတိမ္ျဖဴျဖဴတစ္အုပ္ကိုေတြ႔ျမင္ေနရသည္...။
သူသည္ အဝတ္စုတ္စတစ္ခုကိုပံုခ်ထားသည့္ႏွယ္....သူ႔စိတ္ခႏၶာတစ္ခုလံုးကိုေျဖေလ်ာ့ကာ အနားယူေန
မိသည္။ခဏတာမွ်သာျဖစ္သည္...။သူ႔တြင္ဆက္လက္တက္ရဦးမည့္ေလွကားထစ္ေတြက်န္ေနပါေသးသည္။


ေခ်ာေမြ႕ေျပျပစ္မႈကင္းေသာ အခ်ဳိးအေကြ႕မ်ားေသာ ေလွကားထစ္မ်ားကို တစ္ခ်ဳိ႕လူမ်ားက ေပ်ာ္ရြင္စြာ
တက္ေနၾကသည္။တစ္ခ်ဳိ႕ကမူ ညီးညဴေရရြတ္ရင္းတက္ၾကသည္။တစ္ခ်ဳိ႕က သြက္လက္စြာ၊တစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ့
ေျဖးေလးေႏွးေကြးစြာ..။တစ္ခ်ဳိ႕သည္ ေလွကားထစ္မ်ားကိုတက္ရင္းေမာပန္းႏြမ္းနယ္ေနၾကၿပီျဖစ္သည္။
တခ်ဳိ႕ေသာသူမ်ားက ထိုသို႔ပင္ပန္းစြာလွမ္းတက္ေနရသူတို႔ကို လက္ကမ္းကူညီၾကသည္။ေဖးမရိုင္းပင္းၾက
သည္။သူသည္လည္း သူႏွင့္နီးရာလူတစ္ခ်ဳိ႕ကို လက္ကမ္းေဖးမခဲ့သည္။သူကိုယ္တိုင္လည္း ၾကမ္းေသာ၊
မေျပေသာေလွကားထစ္မ်ားကို တက္လွမ္းေနရသူျဖစ္ရာ စိတ္ရွိသေလာက္ေတာ့ မေဖးမႏိုင္ခဲ့ပါေခ်...။


မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ေလွကားထစ္မ်ား၏အဆံုးပိုင္းဆီသို႔ တျဖည္းျဖည္းနီးကပ္လာၿပီျဖစ္ပါသည္။သူ အဆံုးပိုင္း
ကိုလွမ္းေမ်ာ္ၾကည့္မိသည္...။အဆံုးတြင္ မည္သည့္အရာမ်ားရွိေနမည္နည္း၊ေလွကားထစ္မ်ား၏အဆံုးပိုင္း
တြင္ ဘာကိုမွၾကည့္ျမင္၍မရေအာင္ ျမဴခိုးတို႔ျဖင့္ ပိန္းပိတ္ေန၏။ထိုျမဴခိုးမ်ားအတြင္းတြင္ အမွန္တကယ္
အဆံုးသတ္သည္ရွိပါသလား...၊သို႔မဟုတ္ ေနာက္ထပ္ေလွကားထစ္မ်ားရွိေနေသးသလား၊အဆံုးသတ္သြား
သည္ဆိုလွ်င္လည္း ထိုအဆံုးသတ္တြင္ မည္သည့္အရာက သူ႔ကိုႀကိဳဆိုေနမည္နည္း၊အေကာင္းေလာ..၊
အဆိုးေလာ...၊သူမသိႏိုင္ပါ..၊တျခားသူမ်ားလည္းသိႏိုင္ပါမည္လား...။


သူ႔ေရွ႕မွလူမ်ားသည္ ေလွကားထစ္မ်ား၏အဆံုးသတ္အတြင္းရွိ ျမဴခိုးမ်ားၾကားသို႔ တေရြ႕ေရြ႕တိုးဝင္ကြယ္
ေပ်ာက္သြားၾကသည္...။သူသည္လည္း ေလွကားထစ္မ်ားကို တစ္ထစ္ျခင္း၊တစ္ထစ္ျခင္း.......။
သူသည္ ေလွကားထစ္မ်ားကို တက္ေနသူတစ္ဦးျဖစ္ပါသည္....။