ေပါက္တတ္ကရ တနဂၤေႏြ

ဒီေန႕ကတနဂၤေႏြဆိုေတာ့မေန႕ကစေနေန႕ေပါ့ေလ.....၊ေပါက္တတ္ကရတနဂၤေႏြဆိုေပမယ့္စေနညေနနဲ႕
ပဲစလိုက္ၾကရေအာင္ဗ်ာ...။စေနေန႕ကအလုပ္ရယ္လို႕မယ္မယ္ရရမရွိဘူး....။ဒီေတာ့တစ္ေန႕လံုးရံုးမွာဖဲရိုက္
တဲ့သူကရိုက္၊ဘီဘီခ်တဲ့သူကခ်နဲ႕ ေနခ်င္သလိုေန၊ျဖစ္ခ်င္သလိုျဖစ္ေနၾကေတာ့တာပဲဗ်ဳိးးးးး။ေဘာစိမရွိဘူး
လားဆိုေတာ့ရွိေနတာပါပဲ...။ဒါေပမယ့္ ေဘာစိလည္း သိပ္ဂရုစိုက္လွတာဟုတ္ဝူးဗ်...၊ဒါနဲ႕ကၽြန္ေတာ္လည္း
ေစာေစာျပန္လစ္လာတာေပါ့ေလ...။ျပန္ေရာက္ေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း ေရမခ်ဳိး၊အဝတ္အစားမလဲေသးပဲ ကြန္
ျပဴတာေလးဖြင့္ဖဘေပၚတတ္ေနေသးတာကလား...။၄နာရီထိုးေတာ့မွမြင္းဂါးခ်က္စားဦးမွလို႕စိတ္ကူးေပါက္
ေရာ...။မြင္းဂါးခ်က္ဖို႕အတြက္က အိမ္ကေပးလိုက္တဲ့ ငါးဆီသတ္ထားၿပီးသားတစ္ထုတ္နဲ႕ မုန္႕ဖတ္ေျခာက္
ထုတ္တစ္ထုတ္ကအဆင္သင့္ရွိၿပီးသား...။

မရွိတာကၾကက္သြန္နီ...၊ဒီေတာ့ၾကက္သြန္နီထြက္ဝယ္ေရာ....။ေဝးေဝးလံလံေတာ့မဟုတ္ပါဘူး၊အိမ္ေအာက္
ထပ္တင္ပါ...။အဲဒီလိုၾကက္သြန္နီသြားဝယ္ေတာ့လမ္းမယ္အိမ္နီးနားခ်င္း၊သူငယ္ခ်င္း၂ေယာက္နဲ႕ေတြ႕ေရာ၊
ေတြ႕ေတာ့ စလံုးမွာရံုတင္ေနတဲ့ The Lady သြားၾကည့္မယ္လိုက္မလားဆိုတာနဲ႕မြင္းဂါးခ်က္မယ့္အစီအစဥ္
ကို Half time နဲ႕ ရပ္ဆိုင္းၿပီး ရီရြန္းက ရုပ္ရွင္ရံုကိုပါသြားပါေတာ့တယ္....။ရုပ္ရွင္ျပခ်ိန္က ၆း၂၅၊ကၽြန္ေတာ္
တို႕ေရာက္သြားေတာ့ ၆း၃၅ရွိေနၿပီ..။လက္မွွတ္ေတာင္မက်န္ေလာက္ေတာ့ဘူးထင္ေနတာရယ္...။က်န္ေန
ေသးတယ္ဗ်...။ဒါေပမယ့္တတိယတန္းပဲရေတာ့မယ္တဲ့...၊ပိတ္ကားနဲ႕အရမ္းကပ္ေနေပမယ့္ကိုးနာရီကားကို
မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ...၊ဒါနဲ႕ရရာပဲေပးဆိုၿပီးလက္မွတ္ျဖတ္၊အေပၚထပ္ကိုအေျပးတက္၊ရံုထဲကျပာကယာ
ဝင္ရသေပါ့ေလ...။

အထဲေရာက္ေတာ့ ဇာတ္လမ္းကျပေနၿပီ...၊ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႕လုပ္ႀကံခံရတဲ့အခန္းေတြဘာေတြ ေရွ႕ပိုင္းမွျပတယ္
လို႕ေျပာၾကေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကေတာ့မမွီေတာ့ပါ။လူတစ္ရာသာသာဆန္႕တဲ့ရံုထဲ ေဝ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့
အမ်ားစုကျမန္မာေတြခင္ဗ်။ကၽြန္ေတာ္တို႕ကိုတတိယတန္းကပဲက်န္ေတာ့တယ္ေျပာေပမယ့္ ေနာက္ဘက္
တန္းမွာ ေနရာလြတ္တခ်ဳိ႕ကို ေတြ႕ရပါတယ္။ၾကည့္ရတာေတာ့ ဘြတ္ကင္လုပ္ၿပီး မလာျဖစ္ေတာ့တာထင္
ရဲ႕.....။ဇာတ္လမ္းကေတာ့ အားလံုးသိတဲ့အတိုင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ဇာတ္လမ္းပါပဲ....။ကၽြန္ေတာ့္
အျမင္ေျပာရရင္ေတာ့ ေဒၚစုအေၾကာင္း၊ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း ထက္ ေဒၚစုနဲ႕ မိုက္ကယ္အဲရစ္တို႕ရဲ႕ အခက္အခဲမ်ားၾကားက ဆြတ္ပ်ံလြမ္းေမာဖြယ္ သံေယာဇဥ္အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလးလို႔ပဲျမင္ပါတယ္.....။

ဗီလိန္ကေတာ့ ဟုတ္ကဲ့........သိေတာ္မူၾကတဲ့အတိုင္းပါပဲဗ်ာ....:)။အျပင္အပနဲ႕ကြာျခားတဲ့ ေဗဒင္ေမးခန္း
ေတြ၊ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ကိုယ္တိုင္ပစ္သတ္ခန္းေတြ၊၁၉၈၈ဝန္းက်င္က ေရႊတိဂံုဘုရားေစာင္းတန္းေတြက ခု
ေခတ္ပံုစံ၊ေရႊေရာင္တစ္ေျပာင္ေျပာင္ျဖစ္ေနတာေတြကို နားလည္ေပးၿပီးၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့ မဆိုးဘူးလို႕
ေျပာလို႕ရပါတယ္...။ၿပီး ဒါရိုက္တာေျပာျပခ်င္တာကလည္း တိုင္းျပည္နဲ႕ မိသားစု မွာ တိုင္းျပည္ကိုေရြးခ်ယ္
ခဲ့တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ခံစားခ်က္နဲ႕ အဲဒီမိန္းမကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးစြာ၊နားလည္မႈရွိစြာ ပါရမီျဖည့္ေပးခဲ့တဲ့
ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ရဲ႕ သံေယာဇဥ္အလြမ္းဇာတ္ လို႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ယူဆတယ္ခင္ဗ်။

ေျပာစရာရွိတာကေတာ့ မီရွယ္ယို ပဲခင္ဗ်....။သူ႕ရဲ႕ဟန္ပန္ေတြက တစ္ကယ့္ကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပါ
ပဲဗ်ာ....။သရုပ္ေဆာင္သြားတာကလည္းေျပာစရာမရွိေအာင္ကို ဖမ္းစားသြားႏိုင္ပါတယ္...။စကားသံေလး
ဝဲေနတာကေတာ့ ထားလိုက္ေပါ့ဗ်ာ......ေနာ့....:))။ ေျပာရရင္ေတာ့ တစ္ခ်ဳိ႕ေတြေျပာသလို ဆိုးဆိုးရြားရြား
ညံ့ဖ်င္းလွတယ္လို႕ေတာ့ မထင္မိပါဘူး။သမိုင္းျဖစ္ရပ္မွန္မွတ္တမ္းတင္ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္၊လူတစ္ေယာက္
ရဲ႕အထုပၸတၱိကို အစအဆံုးရိုက္ျပထားတဲ့ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္မွ မဟုတ္ပဲေလဗ်ာ....ေနာ့...။


ဆိုေတာ့ ၂နာရီ၁၅မိနစ္တိတိၾကာတဲ့ အဲဒီဇာတ္လမ္းအၿပီးမွာေတာ့ ညကိုးနာရီထိုးလုၿပီခင္ဗ်။ကိုးခြဲေလာက္
ျပန္ေရာက္၊အဲဒီအခ်ိန္က်မွ ဟပ္တိုင္းေပးထားတဲ့ မြင္းဂါးကို ဆက္ခ်က္ရေပေတာ့တယ္...။က်က္ေတာ့ ဆာ
ဆာနဲ႕ တစ္ဝတစ္ၿပဲစားလိုက္တာ...ဗိုက္ကားၿပီးအိပ္ခ်င္သြားေရာ...။ဒီေတာ့ေစာေစာအိပ္ပလိုက္သေပါ့ဗ်ာ။
တနဂၤေႏြမနက္ေစာေစာထၿပီး မြင္းဂါးေလးစားေကာ္ဖီေလးတစ္ခြက္နဲ႕ဒီေန႕ေတာ့ ေအးေအးလူလူ ဘယ္မွ
မသြားပဲ ကြန္ျပဴတာေရွ႕ကမထတမ္းအြန္လိုင္းေပၚဖလန္းဖလန္းထမယ္လည္းႀကံေရာ၊ဝိုင္ဖိုင္က ခ်ိတ္မရ
ေတာ့ဘူးဗ်ဳိး...။အမ်ဳိးမ်ဳိးက်ဳိးစားေပမယ့္ ဘာျဖစ္သြားမွန္းမသိပါဘူးဗ်ာ....၊ဝိုင္ဖိုင္မရေတာ့မွ လစဥ္သာပိုက္
ဆံေပးၿပီး ေခ်ာင္ထိုးထားတဲ့ မိုဘိုင္းဘေရာ႔ဘန္႕ေလးကိုသတိရသြားတယ္...။


ရွာတယ္....ရွာတယ္....၊ရွာပါတယ္ခင္ဗ်ာ...ႏွာေခါင္းေပါက္ေလာက္က်ယ္တဲ့အခန္းေလးထဲမွာ ေျဗာင္းဆန္
ေအာင္ရွာေသာ္လည္း မိုဒန္းေလးကေတာ့ ထြက္မလာပါ။ၾကည့္ရတာ ျမန္မာျပည္ျပန္တုန္းက အိပ္ထဲပါလာ
ၿပီး ျမန္မာျပည္အျပန္မွာေတာ့ က်န္ခဲ့တယ္နဲ႕တူရဲ႕...၊မိုဒန္းေလ ရွာမေတြ႕ေတာ့ ဖံုးနဲကခ်ိတ္သံုးမယ္ၾကံျပန္
ေရာ..၊အဲဒီလိုႀကံမိေတာ့မွ ဖံုးလိုင္းအျဖတ္ခံထားရတာသြားသတိရသဗ်ာ....။ဒါနဲ႕ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဂ်ဴေရာင္း
အိုင္အမ္အမ္က စတားဟပ္ဆားဗစ္စင္တာေျပးရေတာ့တာပါပဲ....။တိုကင္နံပတ္ယူၿပီးေစာင့္လိုက္ရတာဗ်ာ
၂နာရီေလာက္ေစာင့္ရပါတယ္...၊ဒါေတာင္ကၽြန္ေတာ္ေရာက္သြားခ်ိန္က ၁၁နာရီခြဲသာသာမို႕ပါ။ညေနပိုင္း
ဆိုပိုၾကာပါတယ္....။

ကိုယ့္အလွည့္ေရာက္ေတာ့ ဆိုင္ရာေကာင္တာသြား ပါမစ္ကဒ္ေလးျပအက်ဳိးအေၾကာင္းေျပာျပလိုက္ေတာ့
ၿပီးခဲ့တဲ့လက အေႀကြး ၁၈က်ပ္က်န္ေနလို႕တဲ့ဗ်ာ...။ဒါနဲ႕ အေၾကြးရွင္း၊ၿပီးေတာ့ မိုဘိုင္းဘေရာ႔ဘန္႕ကိုလည္း
တစ္လက္စတည္းသက္တမ္းတိုးရပါတယ္...။အဲ့မိုဘိုင္းဘေရာ့ဘန္႕ေလးက 2 Mbps ထဲပါ။လစဥ္ေၾကးက
လည္း ၁၈က်ပ္ထဲေပးရပါတယ္...။ခုေတာ့ 7.2 Mbps ယူလိုက္ပါတယ္။လစဥ္ေၾကးကလည္း ၃၄က်ပ္ျဖစ္
သြားပါတယ္...။ဒါေတာင္ ငါးဆယ္ရာႏႈန္းေလ်ာ့ေစ်းနဲ႕ပါ။ပံုမွန္က ၆၈က်ပ္တဲ့ဗ်ာ....။မိုဒန္းေလးက အရင္လို
လက္တစ္လံုးသာသာေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူးဗ်။ကြန္ျပဴတာေမာက္စ္အေသးစားပံုစံေလး၊ၿပီးေတာ့ အရင္လို
ကြန္ျပဴတာမွာ တန္းထိုးလိုက္ရတာမ်ဳိးမဟုတ္ေတာ့ပဲ ယူအက္စ္ဘီႀကိဳးနဲ႕ဆိုေတာ့ ပိုအဆင္ေျပသေပါ့ေလ။
ၿပီး သူက ဝါယာလက္စ္ လည္းသံုးလို႕ရသဗ်ာ....။

ဒီလိုနဲ႕ ပစၥည္းအသစ္ေလးကို သေဘာအက်ႀကီးက်ၿပီး ေကာ့ပက္ေကာ့ပက္နဲ႕ ဂ်ဴေရာင္းအိုင္အမ္အမ္ကေန
ဖရီးေဖာလြန္းပ်ံကားစီးၿပီး ဘူတာရံုကိုျပန္လာခဲ့ပါတယ္...။ကားေပၚမွာ အဲဒီမိုဒမ္းေလးကိုေသခ်ာထုတ္ၾကည့္
မိေတာ့မွ.....လား...လား.....အေရးႀကီးတဲ့ ဆင္းကဒ္မွ ပါမလာဘူး အရပ္ကတို႕ေရ...။မပါဆို ကၽြန္ေတာ္က
သက္တမ္းတိုးတာဆိုေတာ့ သူကလည္းဘယ္ထည့္ေပးမလဲေလ..။ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ေပ်ာက္သြားပါတယ္
လို႕ေျပာဖို႕ေမ့ေနတာကိုး...။ဒါနဲ႕စီးလာတဲ့ လြန္းပ်ံဘတ္စ္နဲ႕ပဲ ျပန္လိုက္သြားရပါတယ္...။ကားေပၚမွာစဥ္း
စားမိေသးတယ္...၊ဒါကို ဟိုေၾကာင္လတ္တို႕၊ဒိုးကန္တို႕သိလို႕ကေတာ့ ညိမ္းႏိုင္တို႕မ်ား ဖရီးမ်ားရရင္ ႏွစ္
ေခါက္စီးတယ္လို႕ ကဲ့ရဲ႕ျပစ္ဆို၊စကားတင္းဆိုၾကဦးမွာရယ္.....လို႔ပါ....:))။

ဒါနဲ႕ဟိုေရာက္၊အက်ဳိးအေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ တိုကင္စာရြက္ေလးထုတ္ေပးေရာဗ်ဳိး..။ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း
ဘာ........ငါေနာက္တစ္ေခါက္တန္းစီရဦးမွာလား...။ငါမနက္က ၂နာရီၾကာေအာင္ေစာင့္ခဲ့ရၿပီးၿပီဟ...လို႕
ေျပာရေတာ့တာေပါ့...။ေကာင္မေလးက ဒီတစ္ခါက ျမန္ပါတယ္...၊မၾကာပါဘူး...တဲ့ဗ်ာ...။ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္
ပါတယ္...သူတို႕ တိုကင္နံပတ္ေပးပံုက ခြဲျခားထာတာကိုးဗ်...။၁၀မိနစ္သာသာပဲေစာင့္လိုက္ရပါတယ္....။
ကၽြန္ေတာ့္အလွည့္ေရာက္လာပါတယ္....။တစ္ခါအက်ဳိးအေၾကာင္းေျပာျပ၊ပါမစ္ကဒ္ေလးထုတ္ျပလိုက္ေတာ့
ဆင္းကဒ္တစ္ကဒ္အလကား(ဟုတ္ကဲ့အလကားပါ....:))ထုတ္ေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္ခင္ဗ်ား....။


ဒီလိုနဲ႕ မနက္၁၀နာရီေလာက္ကတည္းကထြက္သြားလိုက္တာ ညေနေလးနာရီမွပဲျပန္ေရာက္ပါေတာ့တယ္။
ျပန္ေရာက္ေရာက္ျခင္း ေဟာင္းေလာင္းျဖစ္ေနဗိုက္ကို အရင္ျဖည့္ရပါေသးတယ္။ၿပီးတာနဲ႕ ကြန္ျပဴတာေလး
ဖြင့္ၿပီး မိုဒမ္းအသစ္ေလးကို စမ္းသံုးၾကည့္လိုက္ေတာ့.......လိုင္းက ေသခ်င္ေလာက္ေအာင္ကို ေႏွးလိုက္
တာဗ်ာ....၊အရင္က  2Mbps ကမွ သူ႕ထက္ျမန္ပါလိမ္ဦးမယ္..။ခုဟာက ျမန္မာျပည္မွာသံုးရတာေလာက္
ကိုေႏွးေနတာဗ်ိဳး...။ေတာ္ေတာ္ကိုစိတ္ကုန္သြားပါတယ္...။ပိုၿပီးစိတ္ကုန္စရာတစ္ခုက ၁နာရီအတြင္းျပန္
ပြင့္ပါ့မယ္ေျပာတဲ့ ဖုံးလိုင္းက ခုထိမပြင့္ေသးတာပါပဲ...။ဒါနဲ႕ ဖံုးေနာက္တစ္လံုးနဲ႕ စတားဟပ္ကို ေခၚၿပီး
ကြန္ပလိန္းတတ္ရပါေတာ့တယ္...။အက်ဳိးအေၾကာင္းတစ္ခါထပ္ေျပာျပရပါတယ္..။အိုင္စီနံပတ္ကိုရြတ္ျပ
ရပါေသးတယ္....။ဟုတ္ကဲ့ အေျဖကေတာ့ ဆားဗစ္ဌာနကလူေတြ ဒီေန႕အလုပ္ပိတ္ရက္မို႕ဘာမွမတတ္
ႏိုင္ပါတဲ့...၊နက္ျဖန္မနက္၈နာရီမွ ဖံုးဆက္ၿပီးအက်ဳိးအေၾကာင္းေျပာျပလိုက္ပါတဲ့..၊သူမဘာမွမကူညီႏိုင္တဲ့
အတြက္ အရမ္းအရမ္းကိုဝမ္းနဲရပါတယ္တဲ့ ဗ်ာတို႕ရယ္....။


ဒီလိုနဲ႕ပဲ ဒီေနညမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ညိမ္းႏိုင္တစ္ေယာက္ ခႏၲီစ သည္းခံျခင္းဟူသည္မဂၤလာတစ္ပါးျဖစ္
ေၾကာင္းကိုေကာင္းစြာႏွလံုးသြင္းရင္း၊ေရႊေလာက္နီးနီးတန္ဖိုးရွိလွေသာ တနဂၤေႏြတစ္ရက္အားအသားလြတ္
ကုန္ဆံုးေစလိုက္ရရင္းျဖင့္ ယခုကဲ့သို႕ေပါက္ကရေလးဆယ္ႏိုင္လွေသာ ပို႕စ္တစ္ပုဒ္အားေရးသားလိုက္ရပါ
ေတာ့သည္ခင္ဗ်ား...........။