C for..............

စကၤာပူမွာ ကၽြန္ေတာ္သေဘာအက်ဆံုးအရာတစ္ခုရွိတယ္ဗ်.....။အဲ့ဒါကဘာလို႔မ်ားထင္သလဲရဲေဘာ္တို႔....။
လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးေကာင္းတာလား.......ဟင့္အင္း.....။အင္တာနက္၊အြန္လိုင္းလား......မဟုတ္......။
အရာအားလံုးက စည္းကမ္းတက်ရွိၾကတာကိုလား.......ဟုတ္ဝူးရယ္.....၊ဒါျဖင့္စန္တိုဆာကိုလား......ႏိုးပါ.....။
လူေနမႈစနစ္ကိုလား.....လံုးဝမွားပါတယ္....။

ကၽြန္ေတာ္သေဘာက်တာက တိမ္ေတြကိုပါ.....။ဟုတ္ပါတယ္....စကၤာပူက တိမ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္သေဘာ
က်တယ္ဗ်......။ေျပာရရင္ ဒီစကားကနဲနဲအႏၱရာယ္ႀကီးတာေတာ့အမွန္ပဲ....၊အခန္႔မသင့္ရင္မ်ဳိးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ေတြ
ရဲ႕ပါးစပ္ဖ်ားမွာကားကနဲျဖစ္သြားႏိုင္တာမ်ဳိးလား.....။ဟုတ္တယ္ေလ....မင္းကစကၤာပူကတိမ္မွလွတယ္ထင္
ရသလား.....ေရြကြပ္ထားလို႕လား....၊ျမန္မာျပည္က တိမ္ကဘာျဖစ္ေနလို႕လဲ...ဘာညာ...သာရကာဆိုကိုယ္
လည္း ဘာမွျပန္ေျပာတတ္မယ္မဟုတ္ေပဘူး......:)))။ဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္ကတိမ္ေတြကိုလည္းသေဘာက်
ပါတယ္....၊ေလာေလာဆယ္ စကၤာပူကတိမ္ေတြကိုပဲ ျမင္ေနရတာမို႕ ဒီကတိမ္ေတြကိုပဲ သေဘာက်ေနရပါ
တယ္............လို႕.......:)))))

အဲဒီေန႕က တရုတ္ႏွစ္ကူးေန႔ပဲ....၊အေဖာ္ေတြဘာေတြမပါ ပါဘူး....၊တစ္ေယာက္တည္း ေလွ်ာက္သြားတယ္၊
ဘယ္သြားရမွန္းမသိတဲ့အဆံုး ကိုယ္သိပ္ေပ်ာ္ေမြ႕တဲ့ ပန္နစူလာနဲ႕ မရီနာေဘးပဲေရာက္သြားတာပါပဲ....။
ဘယ္ဘက္က ပန္နစူလာေပါ့၊အလည္ကဘုရာေက်ာင္းက ပန္နစူလာနဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က ဘုရားေက်ာင္း၊
အဲ့ဘုရားေက်ာင္းကိုျမင္တိုင္း ဆူးေလက ဧမာေႏြလဘုရားေက်ာင္းကိုသတိရတယ္....။

 တိမ္ေတြမွာ အေရာင္ရွိတယ္...၊ဒါေပမယ့္ သူ႕နဂိုအေရာင္က အျဖဴပဲ(ထင္တယ္)၊အေျခအေန၊အခ်ိန္အခါ
ကိုလိုက္ၿပီး တစ္ခါတစ္ေလအနက္ေရာင္၊အနီေရာင္၊အညိဳႏုႏု၊မိႈင္းမိႈင္းမံႈေရာင္ေတြေျပာင္းေနတတ္ေလရဲ႕...။

အဲဒီေန႕က ဘြန္ေလးကို ဖိုးၾကယ္နဲ႕ေတြ႕ဖို႕သြားတာ...၊ဘာလုပ္ဖို႕လဲ....ဘီဘီခ်ဖို႕....။သူေပ်ာက္ေနတာၾကာ
ၿပီ...၊သူ႕ဆီက ကဗ်ာေလးေတြထြက္ထြက္က်လာတတ္တယ္...၊ဒါေပမယ့္သူမေရးေတာ့ဘူး...။ေကာင္မေလး
တစ္ဘက္၊အလုပ္တစ္ဘက္....၊ဘက္၂ဘက္ၾကားဗ်ာမ်ားေနတယ္ထင္တာပဲ....၊ဖံုးဆက္ဦးမွ.....။

ဆည္းဆာဆိုတာ ညေနမွမဟုတ္ပါဘူး၊နံနက္ခင္းကိုလည္းဆည္းဆာလို႕ေခၚသတဲ့....၊ဆည္းဆာတစ္ခု
ဝင္သြားၿပီးရင္ ဆည္းဆာတစ္ခုထြက္လာမွာပါ...၊အေမွာင္ဖံုးတဲ့ ညေတြကိုေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးရင္ေပါ့ေလ....။
တစ္ခုပဲရွိတယ္....၊ညေတြၾကားမွာ ေပ်ာက္ဆံုးမသြားဖို႔ေတာ့လိုသေပါ့.....။

အဲဒီေန႕က မနက္ေစာေစာ ဂ်ဴေရာင္းIMM မွာေရာက္ေနတယ္...၊မေလးကိုသြားမလို႕ ေက်ာပိုးအိတ္ေလးကို
လြယ္လုိ႔ေပါ့....၊ခင္မာလည္းမဝယ္ရေသးဘူး...၊ဖံုးေလးနဲ႔ပဲ ဆည္းဆာတိမ္ေတြကို ရိုက္လိုက္တယ္.....။

လူတစ္ေယာက္ကို ေဘာင္တစ္ခုခုကေနၾကည့္တာ မေကာင္းဘူးလို႔ဆိုၾကတယ္...၊အျမင္က်ဥ္းတယ္ေပါ့....။
ကိုယ္ကေတာ့ ေဘာင္ခတ္ၾကည့္တာမ်ားတယ္....၊သူ႕ရဲ႕အတိတ္နဲ႕ အနာဂတ္ေတြမပါတဲ့ ပစၥဳပၸန္သက္သက္
ေဘာင္နဲ႕ေပါ့....၊သူဘယ္ကလာသလဲ.....၊ဘယ္ကိုသြားမွာလဲ....၊သိပ္စိတ္မဝင္စားပါဘူး...၊ေလာေလာဆယ္
ကိုယ့္နားရွိေနတယ္.....ေတာ္ၿပီေပါ့ေလ.....။

ဒီပံုက အန္တီတင့္နဲ႕ စလံုးမွာပထမဆံုးေတြ႕တဲ့အႀကိမ္မွာပါ။တီတင့္တို႔နဲ႕ စကားေျပာေနတုန္း ဖံုးတစ္ေကာ
ဝင္လာတယ္....၊သူနဲ႕ေျပာမယ့္စကားေတြက ဘာမွအေရးမႀကီးတဲ့ စကားေတြပါ၊ဒါေပမယ့္ က်န္တဲ့သူေတြ
ၾကားလို႕မျဖစ္ဘူး၊ဘာလိ္ုလဲဆိုေတာ့လည္း ဘာမွမဟုတ္ဘူး...ဒီလိုပဲ...၊ဒါနဲ႕ အျပင္ထြက္စကားေျပာတယ္။
ေျပာရင္းနဲ႕ အျပင္ကိုေငးၾကည့္ေတာ့ လွေသာတိမ္ေတြကို ေဘာင္တစ္ခုအတြင္းကေနျမင္လိုက္ရတယ္...။

 ေမ်ာလြင့္ျခင္းအတူတူ ဘယ္သူျမတ္သည္လဲ လို႕ေမးရမယ္ထင္တယ္....၊ေမ်ာလြင့္တိမ္မွာ ေႏွာင္ႀကိဳးမပါ
ဘူး....(အင္း...မပါဘူးလို႕ေတာ့ ယံုၾကည္ထားတာပဲ...)၊လူလႊတ္တဲ့စြန္ေလးေတြမွာေတာ့ ႀကိဳးတန္းလန္းနဲ႕၊


အဲဒီေန႕က ၾကားရက္တစ္ရက္ရက္ပဲ.....၊အလုပ္ေစာေစာၿပီးေတာ့ ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႕ ခင္မာေလးကိုင္လို႕
ထြက္လာခဲ့တယ္...၊ေျခဦးတည့္ရာပါ။Chinese Garden ကိုေရာက္သြားတယ္..။ဒီလိုပဲ....ေကာင္းကင္ကို
ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ တိမ္ေတြကိုေတြ႕တာနဲ႕ ရိုက္လိုက္တယ္....၊

လူ႔ဘဝဆိုတာ ေမြးဖြားျခင္းနဲ႕ ေသဆံုးျခင္းအၾကားမွာ ေလွ်ာက္လွမ္းရတဲ့ တံတားတစ္စင္းဆိုပါေတာ့.....။
ဒီလိုတံတားလိုေတာ့ အၿမဲတမ္းေျဖာင့္ျဖဴးေခ်ာေမြ႕ေနမယ္လို႔ေမွ်ာ္လင့္လို႕မရပါဘူး...။ဘဝအေမာေတြၾကား
မွာ ေလွ်ာက္ေနတဲ့ေျခလွမ္းကို ခဏေလးရပ္လို႕ စိတ္ထဲမွာ လွတယ္၊သာယာတယ္လို႔ထင္တဲ့ တိမ္မွ်င္စ
ေလးေတြကိုေမာ့ၾကည့္မိတယ္....၊စိတ္ေတြကို ကာလသံုးပါးနဲ႔လြတ္ကင္းတဲ့ေနရာေလးမွာ ေမ်ာလြင့္ထား
လိုက္တယ္..။စိတ္ကူးဆိုတာ ယဥ္တိုင္းလွေနတာပဲမဟုတ္လား......။

Chinese Garden ထဲက တံတားခံုးေလးပါ...။လူရွင္းေအာင္မနဲေစာင့္ရတယ္...၊ကိုယ္ကလူရွင္းေအာင္
ေစာင့္တယ္...၊အေစာင့္ေတြက တံခါးပိတ္ဖို႕ ကိုယ့္ကိုေစာင့္ေနတယ္....၊မတတ္ႏိုင္ဘူး...၊လူရွင္းမယ့္အခ်ိန္
က ပန္းၿခံပိတ္လုခမန္းအခ်ိန္ေလးပဲ...။

ငယ္ငယ္ကေနခဲ့တဲ့ ၿခံဝင္းေလးရဲ႕ေထာင့္မွာ "သင္းသတ္ " ထားတဲ့ ကုကၠိဳပင္ႀကီးတစ္ပင္ရွိတယ္၊ကိုင္းဖ်ား၊
ကိုင္းနားေတြကိုလည္းခ်ဳိင္ထားၿပီးၿပီ၊အပင္ႀကီးကိုေတာ့ အိမ္နဲ႔မလြတ္လို႔မလွဲႏိုင္ေသးဘူး...၊ပင္ေျခာက္ႀကီး
ထီးထီးေပါ့ေလ....။၁၀ေပအျမင့္ေလာက္မွာ ခြဆံုတစ္ခုရွိတယ္....၊ငယ္စဥ္ကေလးဘဝက သူငယ္ခ်င္းရယ္
လို႔ ကစားေဖာ္မရွိတဲ့ ကိုယ့္မွာ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ကာလေတြမွာ ကိုယ့္ရဲ႕အေဖာ္က စာအုပ္ေတြပဲ၊
သိုင္းစာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊အေဖ့အသဲစြဲ ေမာင္သာရစာအုပ္တစ္အုပ္အုပ္ျဖစ္ခ်င္လည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္၊
ဒါမွမဟုတ္အဖြားအိမ္က မ လာတဲ့ ဦးေလးရဲ႕ ပန္းသာမစာအုျဖစ္ေနေကာင္းျဖစ္ေနႏိုင္တယ္၊တစ္ခါတစ္ေလ
ေတာ့ အေမ့ရဲ႕ ဝင္းဦးစာအုပ္တစ္အုပ္အုပ္လည္း ပါလာတတ္တယ္၊ဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ေတာ့ သံုးလမွတစ္ႀကိမ္
ထုတ္တဲ့ သုတပေဒသာစာအုပ္ျဖစ္မယ္....။

စာအုပ္တစ္အုပ္အုပ္ကိုကိုင္ၿပီး အဲဒီသစ္ပင္ခြဆံုမွာ သြားထိုင္ေနတတ္တယ္။စာအုပ္ဖတ္လိုက္၊ေကာင္းကင္
ကိုေမာ့ၿပီး တိမ္ေတြကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္ကူးယဥ္လိုက္နဲ႕ ေႏြရာသီကိုကုန္ဆံုးေစခဲ့တယ္...။တိမ္ေတြကိုခ်စ္တဲ့
စိတ္ဟာ ငယ္စဥ္ကတည္းကအထီးက်န္တတ္သူရဲ႕ရင္ထဲကို တိတ္တိတ္ေလးဝင္လာတယ္ထင္ရဲ႕....။
စကားမစပ္ ေဆးလိပ္ကို ခုႏွစ္တန္းႏွစ္ကတည္းက အဲဒီသစ္ပင္ႀကီးေပၚတတ္ၿပီး ခိုးေသာက္တတ္ၿပီ....။

ဒီတိမ္ေတြကလည္း Chinese Garden ထဲက တိမ္ေတြပါပဲ......။

" ေကာင္းကင္ " နဲ႔ ပင္လယ္ ၾကားမွာ တစ္စံုတစ္ရာဆက္ႏြယ္မႈရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဒါဟာ တိမ္ေတြပဲ....။

ကိုယ့္ႏွလံုးသားပင္လယ္ျပင္မွ သံေယာဇဥ္ေတြကို ေရေငြ႔ပ်ံလို႕.....ဟိုးေကာင္းကင္ယံမွာ ခ်စ္ျခင္းတိမ္တိုက္
ေတြအျဖစ္ ေငြ႔ရည္ဖြဲ႕ေစခဲ့ေလရဲ႕.....၊ဒါေပမယ့္ကြယ္....၊ေလာကဓံမုန္တိုင္းေတြလာရင္ ျခားနားျခင္းေတာင္
တန္းေတြနဲ႔ ထိခိုက္လို႕ ကိုယ့္ခ်စ္ျခင္းတိမ္တိုက္ေတြက မ်က္ရည္မိုးအျဖစ္ ျပန္လည္က်ဆံုးရမွာပါပဲေလ....။

အေပၚကပံုကေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့တရုတ္ႏွစ္ကူးကာလမွာ ညီရဲရယ္၊တူမေလးခ်ဳိခ်ဥ္ရယ္နဲ႕ စန္တိုစာသြားတုန္းက
ကမ္းေျခမွာရိုက္ခဲ့တဲ့ပံုေလး.....။ ေအာက္က ပံုေသးက လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ႏွစ္ေလာက္က စန္တိုစာကမ္းေျခမွာပဲ
တစ္ေယာက္တည္း ဘီဘီတစ္ဘူးနဲ႕သြားထိုင္ၿပီးေတြးခ်င္ရာေတြး၊ေငးခ်င္ရာေငးခဲ့တုန္းက ဖံုးအစုတ္ေလး
နဲ႕ရိုက္ထားခဲ့တဲ့ပံု.....၊

တိမ္ဆိုတာ မတည္ၿမဲတတ္တဲ့သေဘာ၊တည္ေနစဥ္ခဏေလးအတြင္းမွာလည္း ပံုသ႑ာန္အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာင္း
လဲေနတတ္တဲ့သေဘာ၊ျဒပ္ထည္မယ္မယ္ရရမရွိတဲ့သေဘာကိုေဆာင္ရဲ႕....၊ဒါေပမယ့္ မရွိကိုပဲ အရွိတရား
လုပ္ၿပီး ခ်စ္ျခင္း၊မုန္းျခင္းမ်ား ဖြဲ႔တည္ေနမိေလတယ္.......။ေမ်ာလြင့္တိမ္တစ္စရဲ႕ ခဏတာနားခိုမႈကိုေပးခဲ့
တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ " ေကာင္းကင္ "