Saturday, September 11, 2010

အခ်ိန္=အေျပာင္းအလဲ(၁)

စကားခ်ီး

ခု ႏွစ္ပတ္၊သံုးပတ္ အတြင္းကၽြန္ေတာ္ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္အလုပ္အရမ္းရွုပ္ေနပါတယ္။မနက္၇နာရီေလာက္
ကတည္းက ဆိုက္ထဲကို ထြက္သြားလိုက္ရတာ ညသန္းေခါင္၊တခါတေလ ၁ခ်က္ထိုး မွအခန္းျပန္ေရာက္ပါတယ္။
ျပန္ေရာက္တာနဲ့ ကြန္ျပူတာေလးဖြင့္၊ဘယ္သူေတြ ဘာအသစ္ေတြ ေရးထားလဲဆိုတာ ကပ်ာကယာျကည့္၊
အာရုံက်တာေလးကို ကပ်ာကယာဖတ္၊က်န္တာေတြကိုေတာ့ အေျကြးအျဖစ္မွတ္ထားရပါတယ္။အရင္လို ကိုယ့္
ဘေလာ့လစ္ ထဲမွာအသစ္တက္လာသမွ်ကို အစဥ္အတိုင္းမဖတ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ကြန္မန့္ကေတာ့ေဝးေရာေပါ့။
အလုပ္မ်ားေနလို့ ဘေလာ့မလည္ႏိုင္တာကို ဒီေနရာကေန အားလံုးကိုေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ားးးးး။

နိဒါန္း

အဲဒီေလာက္ အလုပ္မ်ားေနေပမယ့္ အားတဲ့အခ်ိန္ေလးေတြမွာ၊ကားစီးေနတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ စိတ္အေတြး ေတြကို
တေမွ်ာ္တေခၚျကီး ျဖန့္က်က္မိပါေသးရဲ့.....။ေတြးမိတာေတြက တျခားေတာ့မဟုတ္ပါဘူး...။ကၽြန္ေတာ့္ဘဝ၊
ကၽြန္ေတာ့္အေျကာင္းေတြပါပဲ...။ေတြးမိတာမွ ဟိုးးးးးေလးငါး ဆယ္ႏွစ္ကအေျကာင္းေတြကိုပါျပန္ေျပာင္းလို့
ေတြးေတာေနမိတာပါ..။

အဲဒီအတိတ္ကိုျပန္ေတြးမိေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ေလးငါးဆယ္ႏွစ္ေလာက္က အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္အရြယ္ေမာင္ေလး
ဆိုတဲ့လူနဲ့ အခု သံုးဆယ္ေက်ာ္အရြယ္ေမာင္ေလး ဟာ ကြာခ်င္တိုင္းကြာ၊ျခားနားခ်င္တိုင္းျခားနားေနတာကို
သတိျပုမိပါတယ္။

ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြဟာ တမုဟုတ္ျခင္း မ်က္လွည့္ျပလိုက္သလို ေျပာင္းလဲသြားတာမဟုတ္ပဲ
အခ်ိန္နဲ့အမွ် နည္းနည္းျခင္း ေျပာင္းလဲသြားခဲ့တာပါ..။ကိုယ့္ဘာသာေတာ့ ေျပာင္းလဲလို့ေျပာင္းလဲမွန္း မသိလိုက္
မသိဘာသာ ေျပာင္းသြားတာေတြပါ။ခုလို ဘာသာ ျပန္ေျပာင္း ေတြးေတာမိေတာ့မွ ေအာ္.....ငါ အေတာ္ေျပာင္း
လဲသြားတာပါလား လို့ သတိျပုမိပါေတာ့တယ္...။

စာေပ

အခ်ိန္နဲ့အမွ်၊အသက္နဲ့အမွ် အေျပာင္းအလဲ အျဖစ္ဆံုးကေတာ့ ဖတ္ျဖစ္တဲ့စာေတြနဲ့ ဖတ္ခ်င္တဲ့ စာေတြပါ။
ဘယ္အရြယ္ကတည္းက စာေတြစဖတ္ခဲ့သလဲဆိုရရင္ စာေရးစာဖတ္စတတ္ကတည္းကလို့ ေျပာရမွာပဲ။
ခုနစ္ႏွစ္၊ရွစ္ႏွစ္အရြယ္ကတည္းက ဖခင္ျဖစ္သူက ေရြေသြးေတြ၊ေတဇေတြ၊တို့ေက်ာင္းသားေတြ လေပးနဲ့
ဝယ္ေပးျပီး စာဖတ္တတ္တဲ့အေလ့အက်င့္ ကို ျပုစုပ်ိုးေထာင္ေပးခဲ့ပါတယ္။

ကေလးဘဝကေတာ့ အဲဒီ ေရြေသြး၊ေတဇ တို့အျပင္ ဖတ္ခဲ့ျကိုက္ခဲ့တာက စံေရြျမင့္ရုပ္ျပစာအုပ္ေလးေတြပါ။
လက္ဝါးေလာက္အရြယ္စာအုပ္ပါးပါးေလးေတြပါ။ဝမ္းနည္းရမွာလား၊ဝမ္းသာရမွာလားမိသိန္းျကည္ တို့၊ကား
လမ္းေလွေလွာ္တို့ ဆို ခုထိေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္မိေနႏိုင္ေအာင္ကို အထပ္ထပ္အခါခါ ဖတ္ခဲ့တာေတြပါ။

ဆယ္ႏွစ္ႏွစ္၊ဆယ္သံုးႏွစ္အရြယ္၊၈၈ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာေတာ့ သိုင္းစာအုပ္ဘက္ကို လိုင္းေျပာင္းသြားခဲ့ပါ
တယ္...။ေနလင္းေအာင္၊မိုးေက်ာ္သူ၊ဝင္းျကြယ္ တို့ကကၽြန္ေတာ့္ အသဲစြဲ သိုင္းဘာသာျပန္စာေရးဆရာေတြပါ။
တေန့တေန့ ေလးအုပ္တြဲ၊ငါးအုပ္တြဲေတြကို ျပီးေအာင္ဖတ္ခဲ့တာ....။အုပ္တြဲရွည္ျကီးေတြဆို ကၽြန္ေတာ္က ကိုယ့္
ဘာသာ မျပီးႏိုင္ေလာက္ဘူးေအာင့္ေမ့ျပီး သံုးေလးအုပ္ပဲငွားသြား၊တညလံုးျပီးေအာင္ဖတ္လိုက္ေတာ့၊ေနာက္
ေန့ေရာက္ေတာ့ ဖတ္စရာကမရွိ၊ဇာတ္လမ္းကလည္း ေကာင္းခန္းေရာက္ေနဆိုေတာ့ မနက္ေစာေစာ မဖြင့္
ေသးတဲ့ဆိုင္ကို အတင္းတံခါးသြားေခါက္ျပီး ငွားဖတ္ရေလာက္ေအာင္ကို အစြဲျကီးစြဲခဲ့ပါတယ္...။

ဆယ့္ေလး၊ငါးႏွစ္ ေရာက္ေတာ့ စြန့္စားခန္းဝတၳုေတြဘက္ကို အာရံုေရာက္သြားျပီ။မင္းသိခၤ၊ရာဇဂဏီ၊ျမတ္ထြန္း
သစ္၊ေဆြလိွုင္ဦး တို့ရဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေတြက လူပ်ိုေပါက္ကေလး ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ စံျပပုဂိၢုလ္ေတြျဖစ္ခဲ့
ပါတယ္။တခ်ိန္ထဲမွာပဲ ဖတ္ျဖစ္ခဲ့တာေတြက အခ်စ္ဝတၳုေတြပါ။ေမာင္စိန္ဝင္း၊ျငိမ္းေက်ာ္ တို့ရဲ့ဝတၳုေတြဖတ္ျပီး
စိတ္ကူးေတြ အျကီးအက်ယ္ယဥ္ခဲ့မိ၊ရည္းစားထားဖို့အသဲအသန္ျကိုးစားမိခဲ့တာေပါ့..။တခန္းလံုးက ေခ်ာေတာ
ေမာေတာ ေကာင္မေလးေတြမွန္သမွ် ဟိုတေယာက္ကိုခ်စ္ရႏိုး၊ဒီတေယာက္ကိုျကိုက္ရႏိုးနဲ့ ကိုယ္ရည္ရြယ္ထား
တာ တခန္းလံုး ဆိုတာလို စိတ္ကစားမိခဲ့တယ္....။(သို့ေပမယ့္ လက္ေတြ့မွာ အျဖစ္မရွိခဲ့ေလေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ
လူပ်ိုျကီး ျဖစ္ေနေတာ့တာပါပဲ...။ဤကား စကားခ်ပ္(ဝါ)ေျကာ္ျငာ တည္း း) )

ဒီလိုနဲ့ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္၊အသက္ႏွစ္ဆယ္ အရြယ္မွာ ဒုတိယံမိ အေရးအခင္းေက်ာင္းပိတ္ရက္နဲ့ ျကံုရျပန္ပါတယ္။
ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ အဖြားအိမ္မွာ ရွိတဲ့ အေဖနဲ့ဦးေလးတို ့လူပ်ိုဘဝက စုထားခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြကို ေမာင္
ပိုင္စီးျပီး စာအုပ္ပံုေတြထဲ ေခါင္းႏွစ္ထားမိခဲ့တယ္ခင္ဗ်။အေဖလူပ်ိုဘဝက စုထားခဲ့တဲ့ ရွူမဝ၊ေငြတာရီ၊စႏၵာ
မဂၢဇင္းေတြ နဲ့ ဦးေလး စလံုးကိုမသယ္သြားႏိုင္လို့ထားခဲ့တဲ့ ဘာသာျပန္စာအုပ္ေကာင္းေတြကို တန္ဖိုးရွိစြာဖတ္
ခဲ့ရပါတယ္။

မွတ္မွတ္ရရအရွိဆံုးကေတာ့ စစ္နဲ့ျငိမ္းခ်မ္းေရး ၁၂အုပ္တြဲျကီးရယ္၊သခင္ဘေသာင္းရဲ့ ေျခေလးေခ်ာင္းေတာ္
လွန္ေရး စာအုပ္ရယ္၊ေသာ္တာေဆြရဲ့ ရွူမဝထဲမွာ လစဥ္ေရးခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝဇာတ္ေျကာင္းေတြရယ္ပါ။

အသက္အစိတ္ေလာက္မွာ စျပီးစိတ္ဝင္တစားရွိလာတာေတာ့ ဘာသာေရးစာအုပ္ေတြပါ။ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ
နဲ့ပတ္သက္တဲ့စာအုပ္ေတြကို ငယ္ငယ္ကတည္းကဖတ္ျဖစ္ေပမယ့္ အရမ္းျကီးစိတ္ဝင္တစားရွိလွတာေတာ့မ
ဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။၂၀၀၂၊၂၀၀၃ ေလာက္မွာ ဘာသာေရးစာအုပ္ေတြကို စိတ္ဝင္တစားရွာေဖြ ဖတ္ရွုမိခဲ့ပါတယ္။
အျကိုက္ဆံုးကေတာ့ ဆန္းလြင္ ရဲ့နာမည္ေက်ာ္ ရတနာသံုပါးကိုယံုျကည္ကိုးကြယ္လာသူတစ္ေယာက္အ
ေျကာင္း၊နဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြယံုျကည္ျကတာက ဆိုတဲ့စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ပါ။

ေနာက္ပိုင္းကာလေတြမွာ အဖတ္ျဖစ္ဆံုးကေတာ့ ဂ်ူး၊တာရာမင္းေဝ၊မင္းခိုက္စိုးစံ၊ေနာက္...ဘဝသရုပ္ေဖာ္ဝတၳု
ေတြပါ။ေမာ္ဒန္ဝတၳုေတြကို အေစာပိုင္းကာလေတြမွာ ဘယ္လိုမွဖတ္လို့မရခဲ့ဘူး။ကိုယ္တိုင္ကလည္း စာအုပ္
အငွားဆိုင္ေလး ဖြင့္ခဲ့ဖူးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဆိုင္မွာ သစၥာနီတို့၊ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္တို့၊တာရာမင္းေဝ တို့ကို စံုေအာင္
တင္ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ဘာသာေတာ့ ေယာင္လို့ေတာင္ကိုင္မျကည့္မိခဲ့ဘူး။သို့ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းကာလေတြမွာ
တာရာမင္းေဝရဲ့ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေျကးသြန္းယဥ္ေက်းမွုစာအုပ္ထဲက ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ျမူႏွင္းေဝေသာညမ်ား ဆိုတဲ့
ဝတၳုတိုေလးကစလို့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေမာ္ဒန္၊ပို့စ္ေမာ္ဒန္ေတြကို သေဘာအေတာ္က်သြားမိပါတယ္။

ခုခ်ိန္မွာေတာ့ စာစံုဖတ္ျဖစ္သြားပါျပီ။ငယ္ငယ္ကလို တစ္လိုင္းဆိုတစ္လိုင္းမဟုတ္ေတာ့ပဲ ေတြ့သမွ်ကိုဖတ္ျဖစ္
ပါတယ္။ဒါေပမယ့္စာဖတ္ခ်င္တဲ့စိတ္ေျကာင့္သာဖတ္ျဖစ္တာျဖစ္ျပီးငယ္ငယ္တုန္းကလိုဖတ္ခ်င္လွတဲ့စာအုပ္၊
ဖတ္ခ်င္လွတဲ့စာေရးစရာရယ္လို့ (အျကည္ေတာ္ နဲ့ ေမာင္ေကာင္းထိုက္ရဲ့ ဟာသပေဒသာ ကလြဲလို့ ) သတ္သတ္မွတ္မွတ္ မရွိေတာ့ပါဘူးခင္ဗ်။

ဖတ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့စာအုပ္ေတြကပဲ လူ့စိတ္ကိုေျပာင္းလဲေစခဲ့သလား၊လူ့စိတ္ အေျပာင္းအလဲကိုလိုက္လို့ စာအုပ္ေတြ
ကို ဖတ္ျဖစ္ခဲ့သလားဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္မေျပာတတ္ပါဘူး။ဒါေပမယ့္အသက္ကေလးရလာကာမွဟာသစာအုပ္
ေတြကိုပဲ ဖတ္ခ်င္စိတ္ရွိေတာ့တာေတာ့အမွန္ပါပဲခင္ဗ်ား....။

(ကၽြန္ေတာ္ စာေရးတဲ့အခါမွာျဖစ္ျဖစ္၊စကားေျပာတဲ့အခါမွာျဖစ္ျဖစ္ စာေရးဆရာေတြရဲ့ကေလာင္အမည္ေရွ့မွာ
ဦး(သို့)ဆရာ၊ဆရာျကီး ဆိုတာမ်ိုး ထည့္ေလ့ထည့္ထ မရွိခဲ့ပါဘူး။ကေလာင္အမည္ကို ကေလာင္အမည္အတိုင္း
သံုႏွုန္းတာ ပိုအဆင္ေျပမယ္ထင္လို့ပါ။ရိုင္းသလိုျဖစ္ရင္ခြင့္လြတ္ဖို့ေတာင္းပန္ပါတယ္။စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေလးစား
မွုအျပည့္ရွိပါေျကာင္း.....။)

ရုပ္ရွင္

ကၽြန္ေတာ္ဝါသနာပါတဲ့အေျကာင္းအရာေတြအထဲမွာ ရုပ္ရွင္လည္းပါ ပါတယ္။ငယ္ငယ္က ျကိုက္ခဲ့တဲ့ ရုပ္ရွင္
အမ်ိုးအစားက အက္ရွင္ဇာတ္ျကမ္းေတြ...။ဒရမ္မာဆို လံုးဝ၊လံုးဝ မျကည့္။ဟာသကားေတြကို နည္းနည္းပါးပါး
ျကည့္မိေပမယ့္ ျကိုက္လွတယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။အေပါင္းအသင္းေတြက ဒီကားေလး အရမ္းရီရတာ ျကည့္ ျကည့္စမ္းပါ ဆိုမွ ျကည့္ျဖစ္တာမ်ိုး ကလား....။

ခုေနာက္ပိုင္းကာလေတြမွာ အက္ရွင္ဆို စိတ္မဝင္စားခ်င္ေတာ့ဘူး။အထူးသျဖင့္ဘာမွန္းမသိ ပစ္ခတ္၊ညွစ္သတ္
ေနတာမ်ိုးဆို ဘယ္လိုမွ ျကည့္လို့မရေတာ့ဘူး။(ငယ္တုန္းကေတာ့ ပစ္ခတ္ေနရင္ျပီးေရာ ျကိုက္ျပီးသား း))
ခုေတာ့ ဒရမ္မာကားေလးေတြပဲျကည့္ခ်င္ေတာ့တယ္။ေနာက္ ဟာသကားေတြ လည္းျကည့္ခ်င္စိတ္ေပၚလာ
တယ္။ငယ္ငယ္က မျကိုက္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာဟာသကားေတြကိုေတာင္ျကည့္လို့ရလာခဲ့ျပီ ။

သီခ်င္း

ငယ္ငယ္က သိပ္ျပီးစိတ္မဝင္စားခဲ့တဲ့ အရာေတြထဲမွာ သီခ်င္းေတြလည္းပါ ပါတယ္။လကၻက္ရည္ဆိုင္မွာဖြင့္ထား
တဲ့ သီခ်င္းေတြေလာက္သာ နားေထာင္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ ဂီတကို အေတာ္စိတ္ဝင္စားတဲ့သူေတြ
အမ်ားျကီးရယ္..။ျမဝတီမွာ သီခ်င္းဆိုခဲ့ဖူးတဲ့သူေတြ၊သူငယ္ခ်င္းေတြစုျပီး အေပ်ာ္တမ္းတီးဝိုင္းေလး ေထာင္ထား
ျကသူေတြ အမ်ားျကီးရယ္...။ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သီခ်င္းေတြကို စိတ္မဝင္စားခဲ့မိဘူး။ဂီတာ တီးတတ္ဖို့
ဆိုတာေဝးလို့ ဂီတာမွာ ျကိုးဘယ္ႏွစ္ေခ်ာင္းပါသလဲဆိုတာေတာင္ ဝိုးတို့ဝါးတားရယ္...။

ငယ္စဥ္က ကိုယ္တိုင္ဝယ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကက္ဆက္ေခြဆိုလို့ မွတ္မွတ္ရရ ရဲသြင္ရဲ့ ႏွင္းဆီလွိုင္းမ်ားဆိုတဲ့ တေခြပဲရွိ
တယ္။ဒါေတာင္နားေထာင္ခ်င္လို့မဟုတ္ဘူး။သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က အဲဒီအခ်ိန္က သူတို့ဆိုင္မွာ ကက္ဆက္
ေခြအေရာင္းဆိုင္ဖြင့္လို့ သူငယ္ခ်င္းဆိုင္ မို့လို့ သက္သက္အားေပးတဲ့သေဘာရယ္...။ဗီြစီဒီ၊ဒီဗီဒီ ေခတ္ေရာက္
ေတာ့လည္း ဇာတ္လမ္းေခြေတြသာ ဝယ္ျဖစ္ရင္ဝယ္ျဖစ္မယ္၊သီခ်င္းေခြကိုေတာ့ မ်ားမ်ားစားစားမဝယ္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။

လြန္ခဲ့တဲ့ေလး၊ငါး ႏွစ္ ကစလို့ သီခ်င္းေတြကိ ုတခုတ္တရ နားေထာင္ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ခုခ်ိန္မွာေတာ့သီခ်င္း နားမေထာင္ျဖစ္တဲ့ရက္ဆိုတာ တစ္ရက္မွမရွိ။ အလုပ္ထဲမွာ နားျကပ္နဲ့နားေထာင္၊ေရခ်ိုးရင္း နားေထာင္၊
ကြန္ျပူတာဖြင့္လိုက္တာနဲ့ စစခ်င္းသီခ်င္းေတြကို ဖြင့္ထားျပီးနားေထာင္၊ဘေလာ့ေတြလည္လို့ သီခ်င္းေတြ သူ
တို့ဘေလာ့ေလးေတြမွာ တင္ေပးထားရင္လည္း နားေထာင္၊ခုေတာ့ သီခ်င္းေတြမွ မရွိေတာ့ရင္ လူ့ဘဝျကီးက
အဓိပၸါယ္မဲ့သြားေတာ့မယ့္အျဖစ္မ်ိုးေရာက္သြား လိမ့္မယ္လို့ေတာင္ထင္လာမိတယ္။သီခ်င္းေတြကိုလည္း ႏွစ္ႏွစ္
ကာကာ ခံစားတတ္လာခဲ့ပါတယ္..။

ဆက္ရန္

1 comment:

noblemoe said...

ေအာ္ ဒီလိုကိုးးးးး

သာယာခ်မ္းေျမ့ပါေစရွင္း
မိုး