Friday, September 24, 2010

အရွုံး ရာဇဝင္

ဖံုးေခၚမိတယ္.....။
မတ္ေဆ့ ပို့မိတယ္....။
ဂ်ီေတာ့ မွာေမွ်ာ္မိတယ္....။
ဖဘ မွာ ေစာင့္ေနမိတယ္....။

အျကိမ္ျကိမ္ရွုံးနိမ့္ခဲ့တဲ့ တိုက္ပြဲတစ္ခုကို အရွုံး တစ္ခု ထပ္ရဖို့ အတြက္ အခါခါ တိုက္ခဲ့မိပါတယ္....။

ဘီးစီးေနလို့တဲ့လား.....။
သက္ျပင္းေတြက ျမစ္ေရလိုစီးဆင္း....ကိုယ့္ရင္မွာ မုတ္သုန္ ဝင္ျပီ ဟန္နီ....။

ေရးမိတဲ့ ဒိုင္ယာရီထဲမွာ ရက္စြဲေတြ ရဲပေတာင္းခတ္....နာက်င္ျခင္းေတြက အေခာဘဏီ တပ္ခ်ီလာခဲ့ျပီ....။

ေဝးကြာဖို့ဆိုတာ ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့တဲ့ အခ်ိန္းအခ်က္တစ္ခုပါ...။တကယ္ေရာက္ရွိလာခဲ့ေတာ့လည္း....အသဲခိုက္
မတတ္ နာက်င္ရပါတယ္...။

အစကတည္းက မနီးစပ္ခဲ့ျကေပမယ့္ ေဝကြာျခင္းေတြရဲ့ ထိုးႏွက္မွုက လူကို ရူးမတတ္ပါပဲ.....။

ပြဲေတာ္ည မေရာက္ခင္ ဇာတ္လမ္းက သိမ္းႏွင့္ခဲ့ျပီေပါ့...။

ျမင္ျမင္သမွ်ဟာ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အလြမ္းေတြပါပဲ ဟန္နီ...။

ရွိပါေစေတာ့ ေလ....။

ျကိုးစင္ေပၚတတ္ရမယ့္သူအတြက္ ကျကိုးကကြက္ မလိုအပ္ပါဘူး...။

ရံွုးသူရဲ့ ရာဇဝင္မွာ ဧကရီသခင္မ နန္းသိမ္းပြဲ ခံယူပါေတာ့...။

ေကာင္းကင္မွာ ျကယ္ကုေဋ ဝန္းရံခလို့ လမင္းသခင္မ စိုးစံေလျပီလား.....၊
မိုးတိမ္ေတြလည္း ေလႏွင္ရာ ေမ်ာလြင့္ရေတာ့မွာေပါ့ေလ...။

ေလ်ာက္ေသာလမ္းမွာ ရနံတို့ေဝ၍ ျကယ္တို့လည္း ဝန္းရံခ...၊
သာေသာ ဘဝကို ရပါေစ...။
ကိုယ္ဆုေတာင္းေပးေနပါ့မယ္....။

ေကာင္းကင္မွာ သာတဲ့ လမင္း အတြက္ေတာ့ ျမက္ဖ်ားက ႏွင္းတစက္က မက္ေလာက္စရာရွိမယ္ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်က္ေတာ့ ငဲ့ျကည့္ေပးခဲ့ပါေနာ္...။

ႏွုတ္ဆက္ေတးသြားကိုေတာင္ ဆိုညည္းခြင့္မရခဲ့တဲ့ေနာက္.....အရာရာဟာ ျပီးဆံုးသြားျပီေပါ့...။

အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း မႏိုးတမ္းမက္ခ်င္ခဲ့တဲ့ အိမ္မက္တစ္ခုက ႏိုးထရဦးမွာေပါ့ေလ.....။

7 comments:

ေမပယ္လ္ said...

ကဲ..ဒီတစ္ခါေတာ့ မႏုိးတမ္း မက္ခ်င္တဲ့ အိပ္မက္
မက္ဖုိ႔ ...လာဗ်ာ..ခ်မယ္...ခ်ီးယားစ္..။
သစၥာရွိတာ ဒါပဲ ရွိတယ္:)

ေငြလမင္း said...

ဒီပို့စ္ေလးကို ကိုေမာင္ေလးရဲ့ ဟန္နီဖတ္မိရင္ ေျကြရင္ေျကြေနမွာ
ဒါေပမဲ့ မနိးတမ္းမက္ခြင့္ မေပးရင္လဲ မမက္ပါနဲ့ေတာ့
ဖတ္ျပီး စိတ္မေကာင္းဘူး ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေနပါ

noblemoe said...

စာဖတ္ျပီးစိတ္မေကာငး္ျဖစ္မိပါတယ္ ကိုေမာင္ေလးေရး
ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေရွ့ဆက္ျပီး ကံေကာင္းျခင္ေတြနဲ့သာဆံုပါေစ...

သာယာခ်မ္းေျမ့ပါေစေနာ္
မိုး

ညိမ္းႏိုင္ said...

ျပတိုက္ေရ....ခ်ီးယားစ္ ဗ်ာ....ကၽြန္ေတာ္တို့ အသည္းေတြ က်မ္းမာေစဖို့ အတြက္ ခ်လိုက္ျကရေအာင္...။

ေငြလမင္းေရ....သူဖတ္ျဖစ္ဖို့ ရာခိုင္ႏွုန္း အရမ္းနည္းပါတယ္....။ကိုယ့္ရဲ့ ဘေလာ့ကို သူမွမသိတာ....။

ညိမ္းႏိုင္ said...

မမိုး.....စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတာကို အားနာလိုက္တာဗ်ာ...ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရးျပီးမွ မတင္ဖို့ စဥ္းစားေသးတယ္..။လာဖတ္တဲ့သူေတြက ကၽြန္ေတာ္ ဘာျဖစ္
လို့ျဖစ္မွန္းလဲမသိႏိုင္ျကဘူးေလ...။ဘာမွလဲ အက်ိုးမရွိဘူး...။ဒါေပမယ့္ ခ်ေရး
လိုက္ေတာ့ ပို့စ္တင္လိုက္ေတာ့ ေဝဒနာ နည္းနည္ေလ်ာ့ သြားသလားလို့ပါ..။
လာေရာက္ခံစားေပးတာကို ေက်းဇူးပါခင္ဗ်ာ...။

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

စိတ္တင္းထား.. စိတ္တင္းထား..
ဒါမ်ိဳးက ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတယ္။ လုိအပ္ရင္ သံကုန္ဟစ္ၿပီး ေၾကြးေၾကာ္ပစ္လုိက္ပါ။ ဒါမွ ေ၀ဒနာေတြ လြင့္စင္သြားမွာ။

ခင္မင္လ်က္
ကုိကုိေမာင္(ပန္းရနံ႔)

Unknown said...

မင္းစိုးရိမ္ရင္ စိုးရိမ္တာေတြ တကယ္ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္