စေနည.....၁၂နာရီ.....။
ရုပ္ျမင္သံျကားစက္ကို ပိတ္လိုက္တယ္...။
ဖံုးထဲက ေဆာ့လက္စဂိမ္း ကိုပိတ္တယ္....။
ကြန္ျပူတာေလးထဲက ဖြင့္လက္စသီခ်င္းကိုလည္းပိတ္တယ္....။
ေနာက္ဆံုး....ဂလိြ....ဂလြိ....နဲ့ျမည္ေနတဲ့ အဲကြန္းကိုပါ ပိတ္လိုက္တယ္....။
တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ျခင္းက ၁၀ေပပတ္လည္ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲကို တေရြ့ေရြ့ တြားဝင္လာျပီ...။
ဒီကမာၻေလာကျကီး ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း....ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္တစ္ခုက....နာဂစ္လွိုင္းေတြလို...
တရိပ္ရိပ္...တက္လာခဲ့တယ္....။
ကြန္ျပူတာဖန္သားျပင္မွာ “ ေမ်ာလြင့္တိမ္......”ဆိုတဲ့ စာမ်က္ႏွာတစ္ခုေပၚေနတယ္....။ခ်ိတ္ထားတဲ့ လင့္ေလး
ေတြကို တစ္ခုျခင္း မွ်ားေလးနဲ့ လိုက္ေထာက္မိတယ္..။ဟင့္အင္း....မဖတ္ခ်င္ဘူး....။ခုခ်ိန္မွာဘာမွမဖတ္ခ်င္ဘူး။
ဖြင့္ထားတဲ့ ဂ်ီေတာ့ မွာ မီးလံုးေလးေတြ စိမ္းမေနဘူး..၊အေကာင့္ သံုးခုက သူငယ္ခ်င္း သံုးဒါဇင္ထဲ...တစ္ေယာက္
ေယာက္ေတာ့ရွိေနမွာ....၊ဒါေပမယ့္ မေျပာခ်င္ဘူး....။
ဖံုးေလးကိုေကာက္ကိုင္တယ္....၊ေတာ္ျပီ....ဘာမွမေဆာ့ခ်င္ေတာ့ဘူး....၊ခ်က္ခ်င္းျပန္ခ်တယ္....။
တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုဖံုးဆက္ရမလား...၊သူတို့ေျပာခ်င္မွန္းမသိ...၊မေျပာခ်င္မွန္းမသိ....မဆက္ေတာ့ပါဘူး....
လို့ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္....။
ဟိုဘက္တိုက္ခန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြဝိုင္းဘက္ကူးရင္ေကာင္းမလား...၊ေနပါေစေလ...သူတို့ လူငယ္ဘာဝ....။
ေဘးမွခ်ထားတဲ့ စီကရက္ဘူးဆီ လက္လွမ္းမိတယ္....။ဒီေန့အဖို့ အေတာ္ေသာက္ျဖစ္ေနျပီ...၊ေတာ္မွ.....
မေသာက္ေတာ့ပါဘူးေလ....။
တစ္ေယာက္တည္း ျငိမ္ျငိမ္ေလးထိုင္ရင္း ခ်ဥ္းနင္းဝင္ေယာက္လာတဲ့ အထီးက်န္စိတ္ကို တိတ္တဆိတ္ေစာင့္
ျကည့္ေနမိတယ္...။
အေတြးေတြက လွုပ္လွုပ္ခတ္ခတ္.....။
အထီးက်န္စိတ္ ဆိုတာ...လူသားတစ္ေယာက္အတြက္ ေမြးရာပါ ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုး တစ္ခုမ်ားလားမသိ....။
ငယ္ရြယ္စဥ္ကေလးဘဝမွာ မိဘ၊ေမာင္ဘြား၊ေဆြမ်ိုး ေတြက အထီးက်န္စိတ္ကို သတိထားမိေစလိမ့္မယ္
မဟုတ္ေပဘူး...။
အရြယ္ေလးေရာက္လာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ....၊ျပီးေတာ့ ခ်စ္သူ.....။ကစားခုန္စား၊ေက်ာင္းစာ....ဒါေတြက
အထီးက်န္စိတ္ကို ေခါင္းေထာင္ခြင့္မေပးခဲ့....။
ဘဝမွာ ဝါသနာပါရာ...အလုပ္ေလးေတြ....၊စိတ္ပါဝင္စားရာ...အရာဝတၳုေတြ....၊ခ်စ္ခင္မိရာ တိရိစာၦန္ေလးေတြ
က လူသားတစ္ေယာက္ရဲ့ဘဝမွာ အေဖာ္အျဖစ္ရပ္တည္ေပးေကာင္းေပးႏုိင္ပါလိမ့္မယ္.....။
ဒါေပမယ့္......ဒါေတြဟာ....လူသားတစ္ေယာက္ရဲ့အထီးက်န္စိတ္ကို အခ်ိန္ျပည့္ေျဖေဖ်ာက္ဖို့ရာ...မတတ္ႏိုင္ခဲ့။
ဒီလိုနဲ့ ပံုရိပ္ေယာင္ကမာၻငယ္ေလးေတြ ျကားမွာ လြင့္ေမ်ာစိတ္ေတြကို ေက်ာက္ခ်.....ေနသာသလိုေနတတ္ဖို့
က်ိုးစားမိတယ္ထင္ရဲ့....။ဖန္သားျပင္ျကီး၊ငယ္ေတြေပၚက ပံုရိပ္ေယာင္တိရိစာၦန္ဥယ်ာဥ္၊ပံုရိပ္ေယာင္ဟိုတယ္၊
ပံုရိပ္ေယာင္လယ္ယာေျမ၊ပံုရိပ္ေယာင္စားေသာက္ဆိုင္၊ပံုရိပ္ေယာင္တိုက္ပြဲေတြ....၊ပံုရိပ္ေယာင္ ကား၊ရထား၊
ဆိုင္ကယ္.....၊ပံုရိပ္ေယာင္စကားလံုးမ်ား....၊ပံုရိပ္ေယာင္သူငယ္ခ်င္း...၊ပံုရိပ္ေယာင္ခ်စ္သူ...၊ပံုရိပ္ေယာင္အလြမ္း
အေဆြး...၊ပံုရိပ္ေယာင္အေနာက္အေျပာင္မ်ား....။
ပံုရိပ္ေယာင္ကမာၻက ေဘးထြက္ဆိုးက်ိုးေတြကိုလည္းသယ္ေဆာင္လာခဲ့...။အရာရာျငီးေငြ့လြယ္လြန္းတဲ့ စိတ္က လည္းအာရံုအသစ္ေတြကိုေတာင့္ေတာင့္တတ.....။ပံုရိပ္ေယာင္ကမာၻဟာ ကမာၻအစစ္မွာ က်င္လည္ေနရသူတစ္
ေယာက္အတြက္ အျမဲမွန္ကန္ေနတဲ့ အေဖာ္ျဖစ္မလာႏိုင္.....။
အထီးက်န္စိတ္ကို ေျဖေဖ်ာက္ႏိုင္ဖို့ဆိုတာ....အဆိုပါ အထီးက်န္စိတ္ကို ေကာင္းစြာအသင့္အတင့္ ႏွလံုးသြင္းႏိုင္
ဖို့လိုတယ္....လို့ ေတြးထင္မိပါတယ္...။တနည္းအားျဖင့္ အထီးက်န္စိတ္ကို အထီးက်န္စိတ္သက္သက္ ေကာင္းစြာ
လက္ခံႏိုင္တဲ့တစ္ေန့မွာ ကၽြန္ေတာ္တို့ အတြက္ အေဖာ္ဆိုတာ လိုအပ္ေနေတာ့မယ္မထင္ပါ....။
ဒါေပမယ့္...ဒါေပမယ့္ေပါ့ေလ....၊အေတြး က အေတြး....၊လက္ေတြ့က လက္ေတြ့....။
ျပီး...ကိုယ့္အေတြးဆိုတာကလည္း...မွန္းေကာင္းမွန္ရာ.....ရယ္....။
ဒီလိုနဲ့ ပံုရိပ္ေယာင္ကမာၻထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ့ ေပ်ာ္ဝင္.....စီးေမ်ာရင္း.......။
14 comments:
အခုျဖစ္ေနတာလား... အခုမွ ၉ ခြဲပဲရွိေသးတယ္..။ ကလပ္ေလးဘာေလး သြားလိုက္.. :D.. မွန္ပါ့..။
အထီးက်န္စိတ္ကို ေျဖေဖ်ာက္ႏိုင္ဖို့ဆိုတာ....အဆိုပါ အထီးက်န္စိတ္ကို ေကာင္းစြာအသင့္အတင့္ ႏွလံုးသြင္းႏိုင္
ဖို့လိုတယ္
အဲဒါေလး ဟုတ္တယ္..။ ဒါေပမယ့္ တကယ္အထီးက်န္ေနရင္ေတာ့ မလြယ္ဘူး..။
ခင္မင္လ်က္
ေန၀ႆန္
အမေလး...ဘယ္မွာေနတာဒုန္း..ေျပာလိုက္စမ္းဘာ.... အထီးမက်န္ေအာင္.....လာခဲ့..၃၃ ၾကီးကို တြင္းထဲတြန္းပို႔ လိုက္မယ္ :P
ခင္တဲ့ ( ဖိုးၾကယ္ )
ေနဝႆန္>>>စေနည ၁၂နာရီပါဆိုမွ....လူဇိုးးးးးးးး။
ဖိုးျကယ္>>>ညြွတ္ျခြာဖ်ား....၊ေမတၱာထားတယ္လား....၊တြင္းထဲေတာင္တြန္း
ပို့ဦးမယ္...တဲ့....၊ေတဘီျဆာ....:)
လူဆိုတာ အထီးတည္း ေနတတ္တဲ့ သတၱဝါမဟုတ္ေတာ့လည္း အားလံုးလိုလို အနည္းနဲ႔အမ်ား အထီးက်န္ဖူးၾကမွာ ေသခ်ာပါတယ္၊ တခ်ိဳ႕ဆို လူေတြ အမ်ားႀကီးၾကားမွာ သြားလာေနထိုင္ ေနရင္းနဲ႔ကို တစ္ေယာက္ထဲ အထီးက်န္ ေနတာ..၊ သတိျပဳစရာ တခ်က္ေလးက အထီးက်န္ျခင္းကေန စိတ္က်တဲ့ အဆင့္ထိ ေရာက္မသြားဖို႔ပါပဲ..၊ ခင္ရာေဆြမ်ိဳးေတြ မ်ားမ်ားဆံုႏိုင္ပါေစဗ်ာ..။
မီးလံုးေလး စိမ္းေနတာပဲ ေခၚလိုက္ပါေတာ့လား ကိုူယ့္ပါသာ တစ္ေယာက္တည္း ခံစားေနျပီးေတာ့ း)
ဒီလိုပါပဲ ဒါဟာျဖစ္တတ္တယ္ က်ေနာ္ကေတာ့ အဲ့လိုျဖစ္ေနရင္ တစ္ေယာက္တည္း ေနေနတာထပ္ ဒီဘေလာ့ေလးနဲ႕ ပက္သက္တဲ့သူေတြကို မွ်ေ၀ ခံစားပစ္လိုက္တာပါပဲ သူတို႕ဟာ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေတြပဲ။
အစ္ကိုလည္း မွ်ေ၀ ခံစားနုိင္ပါေစဗ်ာ။
ကိုညီလင္းသစ္>>>ဟုတ္တယ္...အကို...ကၽြန္ေတာ္လည္းအဲ့လိုျဖစ္တယ္....။
လူေတြျကားမွာ....၊သူငယ္ခ်င္းေတြျကားမွာ....တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနသလို
မ်ိုး....။အင္း....စိတ္ကလည္း...က်ခ်င္ရင္ က်ေနတာပါပဲ.....။ဒါေပမယ့္...
အျမဲေတာ့ဟုတ္ပါဘူး...။တစ္ခါတစ္ေလပါ...၊ခုဟာက နဲနဲပံုျကီးခ်ဲ့လိုက္တာ..:))
ေက်းဇူးပါအစ္ကို...။
ေမာင္မ်ိုး>>>ေအာင္မာ...နင္ကအျမဲပုန္းေနျပီး...ဘယ္နားမီးစိမ္းေနလို့လဲ..:)
ေက်းဇူး...ညီ...။
တေယာက္ထဲ အေတြးေတြမ်ားတဲ့ ညမ်ဳိးဆိုရင္ စာအုပ္တအုပ္သာ ဖတ္ေနလိုက္တာ အေကာင္းဆံုး ထင္တယ္။ အဲဒီလို အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ စာဖတ္ခ်င္စိတ္လည္း ေပ်ာက္ေနတတ္ေသးတယ္။
အေတြးကပဲ အေသးအဖြဲကို ပံုႀကီးခ်ဲ ့ေစတဲ့အမ်ိဳးမဟုတ္လားဗ်ာ .. တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း ..အထီးက်န္ျခင္းက Feel တစ္မ်ိဳးပဲဗ် ..
ဟူး.... ေကာ္မန့္အရွည္ႀကီးေရးထားတာ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိဘူး.. ငါ့ဆီမွာ ၄ နာရီထိုးၿပီကြယ္... (မနက္)
ကိုျမစ္>>>စာအုပ္လည္းဖတ္ခ်င္ပါဘူးဗ်ာ...။သို့ေပမယ့္ စိတ္မပါလည္း ျကိတ္
မွိတ္ဖတ္ပလိုက္တယ္....။အျကံေပးတာ၊လာလည္တာ ေက်းဇူးအကို...။
ျဆာအုပ္>>>ေအးဗ်....၊ခုလည္း နဲနဲပံုျကီးခ်ဲ့လိုက္တာ....:)))
ကိုလတ္>>>နာ့ဖံုး၊နာ့ကန္ကိုတိျပီမဟုတ္လား...နင္...နာ့ကို လာေႏွာက္ေတာ့
မယ္ဆိုတာသိလို့ ဘေလာ့ေစာင့္နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္ေတြက နင့္ကြန္မန့္ကို
ဖ်က္ပလိုက္တာ....ဟဟဟ....:D
ကြၽန္ေတာ္ဆိုပိုဆိုးပါေသးတယ္။ အြန္လိုင္းမွာေတာင္စိမ္းေနတဲ့သူမရွိ း(
အထီးက်န္ သိမ္ငယ္မႈမ်ားစြာရယ္...မင္းမရွိတဲ႕ေန႕ေတြရယ္ ကိုယ္တေယာက္ထဲအားေတြငယ္....
လရိပ္အိမ္>>>ဘယ္သူမွမရွိတာထက္...၊ပုန္းေနျကတာကပိုဆိုး...။
ဟုတ္တယ္ေလ...မရွိတာက မအားျကလို့ လို့ ေျဖေတြးေပးႏိုင္ေသး...၊ပုန္းေန
ေတာ့ ကိုယ့္ကိုပဲ စကားမေျပာခ်င္သလိုလို...:(
ကိုရဲ>>>မင္းမရွိတဲ့ေန့ေတြမွာ အားငယ္ရေျကးဆို....ေန့တိုင္းကို အားကငယ္
ေနရမွာရယ္....:)
ပံုရိပ္ေယာင္တစ္ခုကို ပံုရိပ္ေယာင္တစ္ခုလာေခ်ာင္းတာ။
Post a Comment