ခုတေလာမွာ ဘဝအေၾကာင္း၊ဘဝေနနည္းေတြအေၾကာင္းပဲ ေတြးေနမိတယ္။ကတၱရာပံုးႀကီးမ်ား ရြက္ထား
သလို ေလးေလးနက္နက္ႀကီးေတြးတာေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့ေလ....၊ေဆးလိပ္ေလးဖြာရင္း၊ဘီယာေလးၿမံဳရင္း၊
ဟိုေငးဒီေငး ေငးရင္း ေတြးမိေတြးရာ ေတြးမိတာမ်ားပါတယ္။ဘဝကို တတ္ႏိုင္သ၍ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးျဖတ္သန္း
ခ်င္တယ္။အဲဒီလိုျဖတ္သန္းတဲ့သူေတြကိုလည္း သိပ္သေဘာက်တယ္...။ကိုယ္တိုင္လည္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါးျဖတ္
သန္းဖို႔ႀကိဳးစားေနတာပါပဲ။ခက္တာက ကိုယ္ျဖတ္သန္းေနပံုက ေပါ့ေပါ့ပါးပါးမဟုတ္ပဲ ဦးတည္ရာမဲ့၊ရည္ရြယ္
ခ်က္မဲ့ ႀကံဳသလို၊က်သလိုျဖတ္သန္းေနပံုႀကီးျဖစ္ေနတယ္။ပမာေျပာရရင္ သုခေကာင္းကင္ဘံုမွာ ေလာကဓံ
ေလႏွင္ရာအတိုင္း ေမ်ာခ်င္ရာေမ်ာေနတဲ့ ဒုကၡတိမ္တစ္စ ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ....။
ခက္တာက အဲဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္လည္း ဘဝဆိုသဟာႀကီးကို ဘယ္လိုျဖတ္သန္းရမွန္းမွမသိတာ....။
ဦးတည္ရာ၊ရည္ရႊယ္ရာတစ္ခုအေနနဲ႕ မိန္းမယူ၊ကေလးေတြေမြးၿပီး ငါကား လူပီသေပၿပီလို႕ ေၾကြးေၾကာ္
ရေလမလား....။သြားေလသူ ဂႏၻီရၾဆာႀကီးတစ္ဦးရဲ႕ ဝတၳဳဇာတ္ေကာင္တစ္ေယာက္လို အဆိပ္ပုလင္း
လည္ပင္းမွာဆြဲလို႕ဒီေန႔ဒီရက္မွစလို႔
သံုးႏွစ္အတြင္းမီလွ်ံနာမျဖစ္ရင္ ကိုယ့္ဘာသာအဆိပ္ေသာက္ေသမယ္ ဆိုၿပီး
က်ဳံးရုန္းလို႕ပိုက္ဆံရွာရေလမလား....။ဒါမွမဟုတ္ ေလာကီထုပၸတ္လူတို႔ဇာတ္မွာ
ေလာကီကို ညီးေငြ႕
ျပီဆိုၿပီး ဝတ္ေၾကာင္ကို ဖန္ေရဆိုးလို႔ စိပ္ပုတီးနဲ႔ရိပ္ႀကီးခိုရေလမလား.....။သို႔မွမဟုတ္ရင္လည္း ကိုရင္ရဲ႕
စကားျဖစ္တဲ့မွ်ေဝျခင္းဟာ ရွင္သန္ျခင္းျဖစ္တယ္ ဆိုတဲ့စကားကို ေမာင္ပိုင္စီးၿပီးသကာလ ပရဟိတအလုပ္
ေတြၾကားမွာပဲဘဝကိုနစ္ၿမဳပ္ထားလိုက္ရမလား....။
အင္း.....ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း အဲ့သာေတြအကုန္လံုးကို ေရဆံုးေရဖ်ားလုပ္ဖို႔တစ္ခုမွ စိတ္မဝင္စား...။အဲဒီ
ေတာ့ ေပါ့ေပါ့ေန၊ေပါ့ေပါ့စား၊ဆန္ကုန္ေျမေလး လို႔ အေျပာခံရမွ ခံရေရာ၊ေပါ့ေပါ့ေလးပဲ ေနဖို႔ႀကိဳးစားေတာ့
တယ္။ေပါ့ေပါ့ပါးပါးျဖစ္ဖို႔ဆိုေတာ့ ေလးေလးပင္ပင္ေတြကို လႊတ္ခ်ဖို႔ႀကိဳးစားၾကည့္တယ္။ကိုယ္က လႊတ္ခ်
ဖို႔ႀကိဳးစားတုန္းရွိေသး၊ကိုယ့္လက္က လြတ္က်သြားတာက ဘူးသီးေတာင္နဲ႔ေမာင္ေတာ....(အဲ.....သတင္း
ေတြဖတ္ရင္းနဲ႔ ေရာကုန္ပါၿပီ..ဘြာေတး:)) ပိုက္ဆံပဲဗ်။ပိုက္ဆံဆိုသဟာကို ဘယ္တုန္းကမွ စုဖို႕ေဆာင္းဖို႕
မစဥ္းစားခဲ့တာအမွန္ရယ္...။စကၤာပူမွာ ေလးႏွစ္သာၾကာတယ္ တစ္ျပားမွမစုမိ္ပါဘူးဆိုေတာ့ ရႊာျပန္ၿပီး
တိုက္ေဆာက္၊ကားစီးေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက မယံုႏိုင္တဲ့မ်က္လံုးျပဴးႀကီးနဲ႔ ေမာ့ၾကည့္ေလရဲ႕...။
ကိုယ္ေတြက ေငြေၾကးနဲ႕ ေရွ႕ေရးကို တြဲဖက္လို႔ ေတြးမၾကည့္တာေၾကာင့္လည္းပါမယ္ထင္တယ္။အဲ့ႏွစ္ခုကို
တြဲဖက္လို႔စဥ္းစားရင္လည္း ခ်က္ခ်င္းကို သက္ေသခ်င္စိတ္ေပါက္ေပါက္လာလို႔ မေတြးဘူးရယ္....။တစ္ခု
ျခင္းစီ ေတြးရင္ေတာ့ သူ႕ဟာနဲ႔သူ ဟုတ္ေနတာပဲဗ်၊ေငြေၾကးအေၾကာင္းေတြးမိရင္ သတိရမိတဲ့ ပံုျပင္ေလး
ရွ္ိတယ္။လူတိုင္းၾကားဖူးမွာပါ။သူဆင္းရဲတစ္ေယာက္ သူ႕ဟာသူ ေအးရာေအးေၾကာင္း အိမ္ေရွ႕မွာငုတ္
တုတ္ေလးထိုင္ေနတာကို ျမင္တဲ့ တက္က်မ္းေရးသူေဌးႀကီးတစ္ေယာက္က ခုလိုထိုင္မေနပဲ အလုပ္တစ္ခု
ခုလုပ္ဖို႔ မေနတတ္မထိုင္တတ္ တရားေဟာတဲ့ပံုျပင္ေလးေပါ့ဗ်ာ....။သူေဌးႀကီးက အဲ့လို ေျပာေတာ့ သူ
ဆင္းရဲက ျပန္ေမးတယ္....။အလုပ္လုပ္ေတာ့ဘာျဖစ္လဲတဲ့....။ဟ...အလုပ္လုပ္ေတာ့ပိုက္ဆံရတာေပါ့ဟ
လို႔ သူေဌးက ေျပာေတာ့ ပိုက္ဆံဘာလုပ္ဖို႔လဲ လို႔ ေမးျပန္တယ္။ဒီေတာ့သူေဌးႀကီးက ပိုက္ဆံရေတာ့
စီးပြားေရးတစ္ခုခုလုပ္၊စီးပြားေရးလုပ္ေတာ့ ပိုက္ဆံေတြပိုရ၊ပိုက္ဆံေတြပိုရေတာ့ ေအးေဆးထိုင္ေနလို႕ရ
တာေပါ့ ငစႏူရဲ႕လို႔ ရွင္းျပေတာ့ သူဆင္းရဲကျပန္ေျပာတာက ခုေရာ ေအးေဆးထိုင္မေနရလို႔လား......တဲ့...။
ဒီပံုျပင္ေလးက ဟုတ္သေယာင္ေယာင္၊မဟုတ္သေယာင္ေယာင္ပဲဗ်ေနာ္....။ဒီပံုျပင္ကို ဒီဘိတ္လုပ္ၾကေၾကး
ဆို ႏွစ္ဘက္စလံုးမွာ ေျပာစရာေတြတစ္ပံုႀကီးရွိမွာအမွန္ပါပဲ...။ကိုယ္ေတြပိုက္ဆံရွာေနတာလည္း ပိုက္ဆံကို
ကရိယာတစ္ခုအေနနဲ႔သံုးစြဲၿပီး ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာလုပ္ဖုိ႔ပဲမဟုတ္လားဗ်ာ၊ကိုယ္လုပ္ခ်င္ရာလုပ္တယ္ဆိုတာ
ကလည္း စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ မဟုတ္လားခင္ဗ်၊ဒီေတာ့ စိတ္ကို ခ်မ္းသာေအာင္ေမြးျမဴရာမွာ ပိုက္ဆံကိုမသံုးတဲ့၊
ဒါမွမဟုတ္ နဲနဲပဲသံုးတဲ့နည္းေတြနဲ႔စိ္တ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားရင္လည္း ရသေပါ့ မဟုတ္လား...။ေငြရွာရမွာ
အပ်င္းႀကီးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီလို ကိုယ့္ဟာကို ဆင္ေျခဆင္လက္ဆင္နားရြက္မ်ားကို တြင္တြင္
ႀကီးသံုးၿပီးသကာလ၊ေငြနဲနဲနဲ႔ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ အေခ်ာင္ထားနည္းေတြပဲ လိုက္ရွာေနလိုက္ေတာ့သဗ်ဳိး။
ဒီေတာ့ ညေနဘက္ ငါးနာရီထိုးလို႔ အလုပ္ၿပီးၿပီဆို လက္တဘက္က ကင္မလာေလးကိုင္၊လက္တဘက္က
ေယာပုဆိုးေလးထဲမယ္ ေရကူးေဘာင္ဘီေလးနဲ႔ အေမရႊာကထည့္ေပးလိုက္တဲ့ အညာသဘက္ေလး ထည့္
ထုပ္ၿပီး စက္ဘီးတစ္စီးနဲ႔ ၿမိဳ႕လံုးပတ္လည္ေလွ်ာက္သြားေတာ့တာပါပဲ....။လမ္းတေလွ်ာက္ ေကာင္းကင္
ကို ေမာ့ကာေမာ့ကာနဲ႕ သြား....၊တိမ္မ်ားလွတပတေတြ႕ရင္ ရိုက္ေတာ့တာပဲ....၊ေနနဲနဲေစာင္းၿပီဆို ေရကူး
ကန္ဆီသြားၿပီး ေရစိမ္ေနလိုက္တယ္.....၊ေရလား....ကူးပါတယ္....တစ္ေခါက္ေပါ့...၊တစ္ေခါက္ေလာက္ကူး
ၿပီး ေရစိမ္ရင္း ေတြးခ်င္ရာေတြး၊ေငးခ်င္ရာေငးရတာ တယ္ေကာင္းကိုးဗ်...။အေတာ္ေလးေအးလာၿပီဆိုမွ
ေရကူးကန္ကထြက္ၿပီး စားဖို႔ေသာက္ဖို႔စဥ္းစားရတယ္။တစ္ခါတစ္ေလ ဘြန္ေလး က အိႏၵိယဆိုင္မွာ ကုလား
စာသြားစား၊တစ္ခါတစ္ေလ ပန္နစူလာထိတတန္တကေျခဆန္႔လို႕ ျမန္မာစာသြားစား၊တစ္ခါတစ္ေလေတာ့
လည္း ေပါက္ေဖာ္ႀကီးမ်ားဆီမွာ အားေပး၊စိတ္ကူးေပါက္ရင္ ပိုင္အိုနီးယားအထိသြားၿပီး ယိုးဒယားစာေလး
ေတြ စားတဲ့အခါစားေပါ့ေလ...။အေသာက္ကေတာ့ သိပ္စဥ္းစားစရာမလိုဘူးရယ္....:P။ဒါေတာင္ တစ္ခါ
တစ္ေလ ဟိုင္းနကန္ေသာက္ရေကာင္းမလား၊က်ားၿမီးဆြဲရေကာင္းမလား စဥ္းစားရခက္ေနေသး.....:D။
ျပန္ေရာက္လို႔ အခ်ိန္ရွိေသးတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကြန္ျပဴတာေလးဖြင့္ၿပီး ေတာင္ေတာင္အီအီေလးေတြလုပ္သ
ေပါ့ဗ်ာ...၊အခ်ိန္ရလို႕ရွိရင္ဆိုတာက ခုတေလာမွာ အလုပ္ေတြၾကပ္လြန္းလို႕ ေန႕ေရာညပါလုပ္ေနရသဗ်ာ။
ပံုမွန္အလုပ္ခ်ိန္ မနက္၈မွ ညေန၅ အျပင္ ညဆယ္နာရီဆို တစ္ခါထြက္လုပ္ရျပန္တယ္။တစ္ခါတစ္ေလ
မနက္၅နာရီထိ၊တစ္ခါတစ္ေလ ၆နာရီ၊တစ္ခါတစ္ေလဆို မိုးစင္စင္လင္းတာေတာင္အလုပ္ကမျပတ္ႏိုင္လို႕
ေနမီး၊ညမီးကို ဆက္ေရာပဲ။ဘယ္ႏွယ္ ေငြရွာပ်င္းတယ္လည္းဆိုေသး၊ေန႕ေရာညပါအလုပ္ေတြဖိလုပ္ေနရ
လား လို႔ေမးမယ္ဆိုေမးစရာပါပဲ။လုပ္ခ်င္လို႕ရယ္မဟုတ္ဘူးဗ်၊လုပ္မယ့္သူကိုမရွိလို႕ ရွိသမွ်လူကုန္ ညီးညီး
ညဴညဴနဲ႕လုပ္ေနၾကရတာရယ္....။လုပ္သားအင္အားနဲ႕အလုပ္နဲ႕မမွ်ျဖစ္ေနတာေပါ့ဗ်ာ...။စေနညနဲ႔တနဂၤေႏြ
ေန႕ေတြမွာ အလုပ္မရွိလို႕ေတာ္ေသး...။
စေနညေတြမွာေတာ့ ညလံုးေပါက္လိုလုိ ေလွ်ာက္သြားေနတာပါပဲ။ကလပ္တက္ခ်င္တက္၊ကာလာအိုေက
ဆိုင္ေရာက္တဲ့အခါလည္းေရာက္၊အဲဒီလိုမွမဟုတ္လည္း ညသန္းေခါင္ထိ မရီနာေဘး မွာ သြားထိုင္ခ်င္ ထိုင္
ေနျဖစ္ပါရဲ႕....။တနဂၤေႏြေန႔မွာေတာ့ တစ္ေနကုန္အိပ္ပလိုက္ေတာ့တယ္။ဒါေတာင္ညေနဘက္ တစ္ေခါက္
ထပ္ထြက္လိုက္ေသးရဲ႕......။
ဆိုေတာ့ ရသမွ်အခ်ိန္ေလးမွာ ကြန္ျပဴတာေလးဖြင့္ၿပီး ခုဏက ေျပာသလိုေတာင္ေတာင္အီအီေလးေတြကို
အေျပးအလြားလုပ္ရပါတယ္။ေတာင္ေတာင္အီအီဆိုလို႔တစ္မ်ဳိးလည္းမထင္ပါနဲ႕ ဂိမ္းေလးဘာေလးေဆာ့၊
သင့္ၿပြန္မွာ သီခ်င္းေလးဘာေလးရွာ၊အလကားရတဲ့ ရုပ္ရွင္ေတြထိုင္ၾကည့္၊ဒီေလာက္ပါပဲ...။ခုတေလာမွာ
ေဖ့ဘြတ္အေကာင့္ႏွစ္ခုစလံုးကိုပိတ္ထားေလေတာ့ နဲနဲခံသာတယ္ေျပာရမယ္။ႏို႔မို႕ ေဖ့ဘြတ္ထဲမွာတင္
ရွိသမွ်အခ်ိန္ကုန္ေရာဗ်....။
ေဖ့ဘြတ္ေတြပိတ္ထားတယ္ဆိုလို႔ ပိတ္ရတဲ့အေၾကာင္းရင္းကို ေျပာရဦးမယ္....။ေျပာဆို ကၽြန္ေတာ္တို႕
သမိုင္းမွာ ကမာၻစစ္ပြဲေတြရဲ႕ စစ္ျဖစ္ရတဲ့အေၾကာင္းရင္းကိုသင္တဲ့အခါမယ္ လတ္တေလာအေၾကာင္းရင္း
နဲ႕ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းဆိုၿပီး ခြဲျခားသင္သလိုပဲ...၊ေဖဘြတ္ပိတ္ရတာကလည္း လတ္တေလာအေၾကာင္း
ရင္းနဲ႕ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းဆိုၿပီး ခြဲေျပာရမယ္ထင္ပါ့....။အေျခခံအေၾကာင္းရင္းကေတာ့ အခ်ိန္ကုန္လြန္း
လွလို႔ပဲဗ်။ခုႏွစ္ပိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ကုမၸဏီကလည္း အလုပ္အရမ္းေကာင္းၿပီး စီးပြားျဖစ္လာ
ေလေတာ့ အရင္လို သက္သက္သာသာေပါ့ေပါ့ပါးပါးမရွွိလွဘူးဗ်ာ....၊အေပၚမွာေျပာခဲ့သလို ေန႕ေရာညပါ
ခါးခ်ိေအာင္လုပ္ေနရေလရဲ႕....၊ကၽြမ္းက်င္အလုပ္သမားကရွားပါး၊လူထပ္ေခၚဖို႕ရာ ကိုတာ ကမရွိေလေတာ့
ရွိသမွ်လူနဲ႔အဆင္ေျပသလို လုပ္ေနရတယ္။
ဒီေတာ့ ရတဲ့အားလပ္ခ်ိန္ေလးထဲမွာ ေဖဘြတ္မွာပဲအခ်ိန္ကုန္ေနရင္မျဖစ္ေခ်ဘူးလို႔ ေတြးမိတာေၾကာင့္လဲ
ပါတယ္။ေနာက္တစ္ခုက ေဖ့ဘြတ္ကို ေကာင္းက်ဳိးထက္ အဆိုးေတြပဲ ေတြ႕လာရတယ္လို႔ ခံစားမိတာက
လည္း အေၾကာင္းတစ္ခုဆိုပါေတာ့ေလ....။အဲ့ဒါေတြက အေျခခံအေၾကာင္းဆိုပါေတာ့....။လတ္တေလာ
အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ခုတေလာမယ္ ေဖဘြတ္တစ္ခြင္မွာ အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ေတြအင္မတန္မွ ထၾကြေန
ၾကသဗ်၊ေဖ့ဘြတ္ဖြင့္လိုက္တာနဲ႕ အြန္လိုင္းစစ္သည္ေတာ္မ်ားရဲ႕ ရဲရဲေတာက္ေၾကြးေၾကာ္သံေတြ၊တင္းမာ
ခက္ထေရာ္လွတဲ့ အမ်ဳိးဂုဏ္၊ဇာတိဂုဏ္ကို ျမွင့္တင္သံေတြ၊ကမာၻမေၾကသီခ်င္းသံေတြနဲ႕ ရပေတာင္းကို
ခပ္လို႕ေပါ့ဗ်ာ....။
ဆိုေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲဆိုေတာ့ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး၊ျဖစ္တာက ကိုယ္ေတြပါ...၊ကိုယ္ေတြက ေဖ့ဘြတ္ဆိုတာကို
ဒီေန႕ေတာ့ စားစရာမရွိလို႕ ထမင္းဆီဆမ္း၊ဆားျဖဴးၿပီးစားလိုက္ရတယ္ဆိုတာမ်ဳိး၊ဒီေန႔ေရွာပင္ထြက္တာ
အက်ီ ၤတစ္ထည္ကို၁၅၀နဲ႔ ႏွစ္ထည္ဝယ္လာတယ္ဆိုၿပီး ၁၅က်ပ္တန္ေလးေတြကို ပလီစိေခ်ာက္ခ်က္ လုပ္
တာမ်ဳိး၊ဂေန႕ေတာ့မိုးေတြရြာလိုက္တာ.....ရႊာမွာက်န္ခဲ့တဲ့ မရွိတဲ့ရည္းစားကို လြမ္းေနတယ္ ဆိုတာမ်ဳိး၊
သင့္ၿပြန္က ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္းအစ ဆလိုင္းဖြာေထာင္အလယ္ ကိုအံႀကီးအဆံုး ႀကံဳသမွ်သီခ်င္းေတြရွယ္တာ
မ်ဳိး၊ႀကံဳေလရာရာမွာ ရိုက္လာတဲ့ မကိုးမကားဒါ့ပံုေတြတင္တာမ်ဳိးေတြေလာက္ပဲ အသံုးျပဳတတ္တာကလား။
အဲဒီေတာ့ကာ ေဖ့ဘြတ္ေလာကႀကီးတစ္ခုလုံး အေရးႀကီးလို႕ေသြးနီးၾကၿပီး၊တိုက္ပြဲေခၚသံေတြ တင္းၾကမ္း
ေျပ႕ေနတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးကာလမယ္ ကိုယ္က အဲဒီလို ဘာမဟုတ္တဲ့ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေလးေတြသြား
တင္ရင္ျဖင့္ စေကာေလာက္မွေစာက္မနက္တဲ့အမ်ဳိးဖ်က္၊သစၥာေဖာက္ေလာက္ေကာင္ႀကီးျဖစ္သြားႏိုင္သဗ်။
အခန္႔မသင့္ရင္ တိုင္းျပည္မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနတာေတာင္ ဂစ္တာတီးမပ်က္တဲ့ ဟို ဘုရင္ႀကီးနဲ႕လည္း
အႏႈိင္းခံရႏိုင္သဗ်၊အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္ မလုပ္ႏိုင္ရင္လည္း ေဘးကကိုးလို႔ကန္႕လန္႕လုပ္လို႕မေတာ္
ပါဘူးေလ၊မ်ဳိးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ား သူတို႔အလုပ္ သူတို႔လုပ္ၾကပါေစဆိုၿပီးအသာေလးအေကာင့္ပိတ္ထားလိုက္
တာပါပဲ။
အေကာင့္ဖြင့္ထားရင္လည္း ကိုယ္ကမေနႏိုင္ဘူးေလ....၊ေပါက္ကရေလးဆယ္ေတြတင္မိေနမယ္စိုးလို႕ပါ
ခင္ဗ်။အဲ့ဒါကေတာ့ လတ္တေလာအေၾကာင္းရင္း ဆိုပါေတာ့....။ကိုယ့္ရဲေဘာ္ေတြကေတာ့ ထင္မယ္.....၊
ဒီလူ သူ႕အေကာင့္ေတြကို ေတာ္ၾကာပိတ္လုိက္၊ေတာ္ၾကာျပန္ဖြင့္လိုက္ နဲ႕....ခုလည္း ျပန္ဖြင့္ဦးမွာပါ.....
ေၾကာင္ၾကာၾကာေရမငုတ္ပါဘူး.......လို႔.....:)။ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္တယ္....ကုိယ္ေတြက သံေယာဇဥ္
ႀကီးတတ္တာကခက္တာ....၊ေဖ့ဘြတ္ကိုေတာ့ သံေယာဇဥ္ရွိတယ္မဟုတ္ပါဘူး...။ကိုယ့္ရဲေဘာ္သူငယ္ခ်င္း
ေတြကိုပါ။သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ကိုယ့္အၾကားမွာ ဖံုးအဆက္အသြယ္၊ဂ်ီေတာ့အဆက္အသြယ္ေတြရွိတယ္ဆို
ေပမယ့္ တစ္ေန႕တာ ျဖစ္ပ်က္ေနသမွ်ေလးေတြကိုဘယ္သူမွ ေန႔တဓူဝ ေျပာျပမေနႏိုင္ဘူးမဟုတ္လား...။
ေဖ့ဘြတ္လိုေနရာမ်ဳိးမွာပဲ ေရးလိုက္ၾကတာမ်ဳိးကိုး...။ေဖ့ဘြတ္မသံုးေတာ့တဲ့အခ်ိန္မယ္ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း
ေတြအေပၚသစၥာပ်က္သလို ျဖစ္ေနေလေတာ့ အခ်ိန္နဲနဲၾကာလာရင္ စိတ္က ငါ့ရဲေဘာ္ေတြ ဘာေတြလုပ္လို႕
ဘာေတြျဖစ္ေနၾကပါလိမ့္...၊သြားေခ်ာင္းၾကည့္ဦးမွပါ ဆိုၿပီး ေဖ့ဘြတ္ဘက္ ျပန္လည္သြားျပန္ေရာ....။
ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေဖ့ဘြတ္ကိုနားထားၿပီး ဘေလာ့မွာ ၾကည္စင္ေကာင္းကင္ကို ဆက္ေရးဖို႔ႀကိဳးစား
ေနပါတယ္။ေရးဖို႕ကိုလည္း မႏွင္းဆီက ဂ်ီက်ေနေလရဲ႕....:))))။အမွန္ေတာ့ စိတ္ကူးထဲမွာ စကားလံုး
ေတြကို စီထားၿပီးသားရယ္...၊ဒါေပမယ့္ခ်ေရးလိုက္မယ္ႀကံစီတိုင္း အထမေျမာက္ဘူးျဖစ္ေနေလရဲ႕....။
အလုပ္ေတြရႈပ္ေနလို႔လည္းပါမယ္ထင္တယ္..၊ေနာက္တစ္ပတ္ဆိုအလုပ္ပါးသြားလိမ့္မယ္လို႕ေမွ်ာ္လင့္တာ
ပါပဲ....၊အဲ့ဒီေတာ့မွဆက္ေရးရမယ္...။ေျပာမယ့္သာေျပာရ မႏွင္းဆီမွာ အေၾကြးရွိေနတယ္။ေၾကာင္ဂိုဏ္းပို႔စ္
ကိုေရးေပးမယ္ဆိုၿပီး မေရးျဖစ္လိုက္တဲ့အေၾကြးပါ။ဘေလာ့ဆုိလို႕ ေမ်ာလြင့္တိမ္ရဲ႕နားခိုရာေလး ဒီဇြန္လမွာ
၂ႏွစ္ျပည့္ပါတယ္။ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၀ ကမာၻဖလားပြဲေတြက်င္းပတဲ့အခ်ိန္မွာစတင္ျဖစ္တဲ့ နားခိုရာေလး.......
ခု ၂၀၁၂ ယူရိုပြဲေတြက်င္းပေတာ့ ခ်ည္ထည္ရတု (
Cotton Anniversary )ဆိုလား၊ဘာဆိုလား ျပည့္သြား
ေလရဲ႕...။
ဒီေတာ့ကိုယ့္နားခိုရာေလးကို ကိုယ့္ဘာသာျပန္ၿပီး ေမြးေန႕ဆုေတာင္းလုပ္လိုက္ပါတယ္။ဆုေတာင္းဆို
ကိုယ္ေတြက ဘုရားကိုးဆူၾဆာမ်ားလို ဆုေတာင္းစာအရွည္ႀကီးလည္းမေရးတတ္၊ဖိုတိုေရွာ့ေတြဘာေတြ
နဲ႕ ေမြးေန႕ကိတ္ေတြဘာေတြလည္းလွတပတ မလုပ္တတ္ေလေတာ့ ေမြးေန႔မွသည္ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း
မ်ားစြာတိုင္ မေပ်ာက္ပ်က္ႏိုင္ပါေစေၾကာင္း........ရယ္လို႔ပဲ ကိုယ့္ဘာသာ တုိတုိနဲ႔မွတုတ္တုတ္ ဆုေတာင္း
လိုက္ရပါသဗ်ဳိး......။
(စကားမစပ္ ဒီၾကားထဲမအားလို႔ ေပ်ာက္ေနတာကို သတိတရနဲ႔ေမးၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေက်းဇူးတင္
ပါတယ္။အင္းေျပာမယ့္သာေျပာရ ကိုယ့္လည္း ေမာင္ပညတ္တစ္ေယာက္ကလြဲလို႕ ဘယ္သူမွမေမးပါဘူး
ေလ...၊သို႔ေပမယ့္ ဂလိုပဲ ေရာခ်ရသေပါ့ဗ်ာ.........:)))))
15 comments:
ဟ..နီရိုးဘုရင္ၾကီး နွစ္နွစ္ၿပည့္ေတာ့မယ္တဲ့..ကမာၻ႔ဖလားမွာလည္း မနွင္းဆီက ၀င္ကန္ေနတယ္ဆိုပါလား..
ဒါ ကမာၻ႔ေရးရာသတင္းပဲ..
ေဖ့ဘုတ္မွာ အၿမန္ရွယ္မွ ၿဖစ္မယ္..
let me share in facebook.
ဟယ္... မႏွင္းဆီ ျပန္လာျပီေကာ ။
မေျပာေပမယ့္ သတိရပါတယ္ ရင္ထဲက း)
ေတာ္ေသးတာေပါ့ ငါ့အူးေလး ဘေလာ့မွာေတာ့ ျပန္ေပၚလာလို႔.. ခုပဲ ေဖ့ဘြတ္ ေ၀ါမွာ သြားေရးမယ္ ေတြးေနတာ ဟဟဟ
လတ္စသတ္ေတာ့ သူက ပိတ္ထားတာကိုး.. ေကာင္းပါတယ္ မ်က္စိေအး နားေအးတာေပါ့ :D :D
အေၾကြးရွိတာ မွတ္မိေသးသကုိးးး....:P
ၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ ဖဘေပၚကဟာေတြကို ေရးသြားတာေလးေတြ..။ အဲလို ေျပာခ်င္တာ ရန္ျပန္လာေတြ႔ရင္ မေျပာတတ္လို႔ ျငိမ္ေနတာ...ဟိ...။
အလြမ္းျမိဳ႕တစ္ေယာက္ လာေရာက္ခဲ့ပါေၾကာင္း
ဟက္ပီးအနီဗာစရီပါ ဘဲမဂ်ီး ..
သူ႕ဟာသူပိတ္တာ သမ်ားကၾကားကငိုလိုက္ရေသး း))
ဒါဘဲ
အဲ----ေမ႔ေနတာေလ
ေမးခ်င္ေနတာၾကာေပါ႔
မႏွင္းဆီဆုိတာ
ဘူလဲ သယ္ရင္းဆုိရင္ေတာ႔ေျပာျပသင္႔တယ္
ဖြဘုတ္ အေၾကာင္းအလြန္ေကာင္းပါ၏
၂ ႏွစ္ျပည့္မွသည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ား စြာ အဓြန္႕ရွည္ေစေသာ၀္... ဖတ္၍ေကာင္း၏။ မႏွင္းဆီ ကြာတားဖုိင္နယ္ တက္ျပီလား အကိ္ု... :P
ဂလိုဘဲေပါ့ ကညိမ္းရာ
ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေပါ့....
အမ်ားၾကီးေတြးဖို႔ မလိုပါဘူး။
ေပးစရာရွိတဲ့အေၾကြးေတြကိုေဆိုတာကိုေတာ့ ေပးေပါ့ (ၾကည္စင္ေကာင္းကင္)ဆိုတာကိုေျပာတာ
ပါ။
မႏွင္းဆီကို သတိရ တာကေတာ့ ခ်မ္းမင္းတစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ပါဘူး ကၽြန္ေတာ္လည္းသတိရပါတယ္
( ဒီရင္ဘက္ၾကီးထဲက )
ဒီဘေလာ့ဒ္ေလးလည္း ခ်ဥ္ခင္ ခ်ဥ္မွ်င္ ရတုမွသည္ ေနာင္ ကညိမ္း ေရးေနသည့္အခ်ိန္ထိ အသက္ရွည္ပါေစ။
ဖြဘုတ္အေၾကာင္းေရးတာေတာ့ တုိက္တိုက္ဆို္င္ဆိုင္ခံစားေနရတာနဲ႔တထပ္တည္းပဲ.. ကိုယ္ေတြက မေလာက္ေလးမေလာက္စား သူငယ္ႏွပ္စားေလးေတြလိုကိုျဖစ္လို႔ ... :D
မႏွင္းဆီကို အားလံုးလိုလို ဝိုင္းလြမ္းေနၾကတာ ၾကားသိရေတာ့ ဂ်က္လိုပဲ စိတ္ဝင္စားတယ္ း)
ေမာင္ညိမ္းကိုျမင္ေတြ႔ေနတာမို႔ မေမးမိတာပါေနာ္။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ ပိတ္လိုက္ရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကိုေတာ့ ႀကိဳက္သြားၿပီ ကိုညိမ္းႏိုင္ေရ..၊ း) ေနာင္တခ်ိန္ အြန္လိုင္း မီဒီယာသမိုင္းကို သင္ၾကတဲ့အခါ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ရဲ႕ က်ဆံုးခန္းမွာ ကိုညိမ္းႏိုင္ရဲ႕ ျဖစ္စဥ္ေတြလည္း မပါဘူးလို႔ ဘယ္သူေျပာႏိုင္ မွာလဲ၊ ဘေလာ့ဂ္ဖက္ ျပန္လွည့္ၿပီး စာေလး ဖိဖိစိစိ ေရးဖို႔ စိတ္ကေလး ကူးေနတာကိုပဲ က်ေနာ္တို႔က က်ိတ္ဝမ္းသာေနရတာကိုးဗ်၊ ေဆာက္ျဖစ္မွ ေက်ာင္းဒကာရယ္လို႔ မဆိုရက္ေပမယ့္ လက္စ၊ လက္န ႐ွိသူဆိုေတာ့ ပို႔စ္ေတြ အေထြးလုိက္၊ အေထြးလိုက္ ေမ်ာလြင့္ေနမယ့္ ေကာင္းကင္တစ္ခုကို တမ္းတ ေနမိတယ္ လို႔ပဲ ဆိုပါရေစ ေတာ့ဗ်ာ၊ အဲဒီ ေကာင္းကင္ေလးလည္း ၂ ႏွစ္ျပည့္မွသည္ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာတိုင္ တိမ္မွ်င္၊ တိမ္ေတာင္၊ မိုးတိမ္ေတာင္ မ်ားစြာ တို႔ျဖင့္ တျပန္႔တျပဴး ႐ွိပါေစေၾကာင္း...။
မေရာက္တာၾကာလို႔
ေရာက္တတ္ရာရာကို တကူးတက ဖတ္သြားတယ္ဗ်ိဳ႕..:P
ေဖ့ဘြတ္ပိတ္လိုက္ေတာ့မွ ပို ့စ္ေတြ ဖတ္ရေတာ့တယ္..
Post a Comment