Tuesday, September 10, 2013

ႀကိဳးတန္း လမ္းေလွ်ာက္ၾကရသူမ်ား


တစ္ခုေသာမိုးနံနက္ခင္းတြင္ျဖစ္သည္။ကၽြန္ေတာ္အိပ္ယာမွႏိုးလာေတာ့ နံနက္ရွစ္နာရီခန္႕ရွိၿပီ။ကိုယ္လက္
သန္႕စင္ၿပီးေနာက္ ထမင္းစားပြဲေပၚမွအုပ္ေဆာင္းအားဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့ အေမဝယ္ေပးထားခဲ့ေသာ ပဲျပဳတ္
တစ္ပန္းကန္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ပဲျပဳတ္ေလးမ်ားမွာ ညိဳလြင္သန္႕စင္လွသည္။ထိုပဲျပဳတ္ေလးမ်ား ႏူးဖုိ႕၊
ပြဖို႕ စားေဆာ္ဒါေတြထည့္ၾကရသည္။စားေဆာ္ဒါဆိုေတာ့ကိစၥမရွိေသး၊ေနာက္ပိုင္းတြင္ေရာင္းပန္းလွေစ
ဖို႕ အေရာင္ခၽြတ္ေဆးေတြပါသံုးၾကသည္တဲ့…။

မတတ္ႏိုင္၊သူ႕ဘာသာ ဘာပဲပါပါေလာေလာဆယ္ေတာ့ ပဲျပဳတ္ႏွင့္တမင္းၾကမ္းကို ဆီဆမ္းဆားျဖဴၿပီး
ေကာ္ဖီေလးႏွင့္ ေမ်ာခ်မည္။အင္း….ဆီကေရာ….၊စားအုန္းဆီက ဘာျဖစ္တယ္ညာျဖစ္တယ္ဆို၍
ပဲဆီပဲ အိမ္မွာသံုးေနသည္မွၾကာၿပီ…။ထိုပဲဆီဆိုသည္မွာလည္း စားအုန္းဆီကိုပင္ အနံ Scent ထည့္
ၿပီး ပဲဆီဟုေျပာေရာင္းၾကသည္တဲ့…။အခ်ဳိ႕မႈန္႕ေတြကလည္း ဘာ၊ညာ ေရာဂါေပါင္းစံုျဖစ္သည္ဟု
ေျပာၾကေရးျပန္သျဖင့္ အခ်ဳိ႕မႈန္႕မစားရဲပဲ ၾကက္သားမႈန္႕ေျပာင္းသံုးသည္။ဟိုတေလာကပင္ အဆိုပါ
ၾကက္သားမႈန္႕ေတြကလည္း မစားသင့္ဆိုၾကျပန္သည္။ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္သည္။ဒီေခတ္ၾကက္
သားေစ်းႏွင့္ ၾကက္သားမႈန္႕ခ်ည္းသက္သက္ေတာ့ မရႏိုင္၊အျခားပစၥည္းေတြေရာရမည္။ဘာေတြေရာ
သနည္း၊ဘယ္လိုဓါတုပစၥည္းေတြပါသနည္း…..။

ဒုတိယံပိမတတ္ႏိုင္ပါ။ကၽြန္ေတာ္တို႕သာမန္လူမ်ားအဖို႕ ဒီပဲျပဳတ္၊ဒီဆီ၊ဒီၾကက္သားမႈန္႕မ်ားကိုပင္
သံုးႏိုင္ေအာင္ ျပဴးၿပဲၿပီးရွာေဖြေနရသည္ပဲ။ဒါမွမစားခ်င္လည္း ငတ္မည္။ဒီအေတြးႏွင့္ပင္ ကိုယ့္ဘာသာ
ေျဖသိမ့္ၿပီး ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေဖ်ာ္ရသည္။ေကာ္ဖီမစ္မ်ားထဲတြင္ မက်ီးေစ့မႈန္႕မ်ားေရာသည္၊အုန္းမႈတ္၊
အုန္းဆံဖတ္မ်ားအမႈန္႕က်ိတ္ထည့္သည္။ေရေႏြးတြင္ေပ်ာ္ဝင္လြယ္ေစဖို႕ဓာတုပစၥည္းမ်ားသံုးသည္၊
ႏို႕မႈန္႕မ်ားတြင္လည္းမယ္လမင္းဓာတ္ေတြပါသည္ ဟုေျပာၾကသျဖင့္ ေကာ္ဖီမစ္မေသာက္ပဲ ေကာ္
ဖီမႈန္႕ဝယ္ၿပီးကိုယ့္ဘာသာ အိမ္မွာေဖ်ာ္ေသာက္သည္။အင္း……သိပ္ေတာ့လည္းမထူး…ကၽြန္ေတာ္
တို႕ သံုးေနသည့္ ႏို႕ဆီေတြကေရာ….၊(ေရေရာၿပီး)ႏြားႏို႕တစ္ပုလင္းကို ငါးရာေပးရသည္။ႏုိ႕ဆီတစ္ဘူး
ကို ေျခာက္ရာေပးရသည္။ႏြားႏို႕တစ္ပုလင္းကိုခ်က္လို႕ ဘယ္နည္းႏွင့္မွ် ႏို႕ဆီတစ္ဘူးမရႏိုင္။ဒီေတာ့
ဒီႏို႕ဆီဘူးထဲတြင္ ဘာေတြပါသနည္း။ကၽြန္ေတာ္တို႕ငယ္ငယ္က စည္သြပ္ဘူးႏို႕ဆီဆိုသည္မွာ အခြင့္
ထူးခံလူတန္းစားေတြသာသံုးႏိုင္သည့္အရာ…၊ကိုယ္ေတြကေတာ့ ခ်က္ႏို႕ဆီကိုသံုးၾကရသည္။ႏို႕ကို
ခ်က္သည္မွန္ေသာ္လည္း တြက္ေခ်ကိုက္ဖို႕ ဖြဲႏုမႈန္႕ေတြေရာၾကသည္။ဖြဲႏုနံေလးတစ္ေထာင္းေထာင္းႏွင့္
ေပါ့။ေနာက္ ခ်က္ႏို႕ဆီမ်ားတြင္ တာရွည္ခံရန္ လူေသအေလာင္းမ်ားမပုပ္ရန္ ထိုးေသာေဆးတစ္မ်ဳိး
ကိုထည့္ၾကသည္ဟု ၾကားဖူးသည္…။အင္း…..ယခုေခတ္ စည္သြပ္ဘူးႏို႕ဆီမ်ားတြင္ေရာ….တာရွည္
ခံရန္အဘယ္သို႕ေသာ ဓာတုပစၥည္းမ်ားကိုထည့္သြင္းအသံုးျပဳၾကပါလိမ့္။နာမည္ေက်ာ္ နယူးဇီလန္မွ
ႏို႕မႈန္မ်ားပင္ က်မ္းမာေရးႏွင့္မညီညႊတ္သျဖင့္ ျပန္သိမ္းၾကရသည္။တရုတ္ႏို႕မႈန္႕မ်ားကေတာ့ မေျပာ
ပါႏွင့္ေတာ့…..။

မုန္႕ပဲသေရစာေတြ၊ကိတ္မုန္႕၊ေပါင္မုန္႕မ်ားတြင္လည္း တာရွည္ခံရန္၊အျမင္လွရန္ ဓာတုပစၥည္းေပါင္း
စံုသံုးၾကသည္။မုန္႕ဟင္းခါးဟင္းရည္ထဲ အနံေမႊးေစဖို႕ ဓာတုပစၥည္းေတြထည့္ၾကသည္။အေၾကာ္
ေၾကာ္သည့္အခါ ၾကြတ္ရြေနေစဖို႕ ပလတ္စတစ္ေတြထည့္ေၾကာ္ၾကသည္။မည္သည့္အေၾကာ္အေလွာ္
ဆိုင္မဆို မဲညစ္ေနေသာ ဆီမ်ားကို ထပ္ကာတလဲလဲသံုးေနၾကသည္။ထန္းလ်က္ခဲကိုပင္ အေရာင္
ေျပာင္းေစဖို႕ ဓာတုပစၥည္းမ်ားသံုး၍ အေရာင္ခၽြတ္ၾကသည္တဲ့….။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ား၏အသဲစြဲ ငပိရည္ထဲတြင္ ယူရီးယားဓာတ္ေျမၾသဇာေတြပါသည္တဲ့၊
၉၀ရာခိုင္ႏႈန္းတြင္တဲ့….။ငရုတ္သီးမႈန္႕ထဲတြင္ပါေသာ မိႈသည္ အသဲကင္ဆာ၊အသဲေရာင္အသားဝါ
ဘီ၊စီ တို႕ကိုျဖစ္ေစႏိုင္သည္တဲ့…။ငရုတ္သီးမႈန္႕ကို အေရာင္လွေစရန္ ဓာတုဆိုးေဆးေတြသံုးၾက
သည္တဲ့….။အသီးအႏွံေတြကေရာ….ဘာထူးေသးသနည္း….၊ငွက္ေပ်ာသီးမ်ားကို တစ္ရက္အတြင္း
ဝင္းပလာေစရန္ ဓာတုေဆးရည္မ်ားတြင္စိမ္ၾကသည္။ဖရဲသီး၊ပန္းသီးမ်ားကို ေဆးထိုးၾကသည္။
ရြက္ျဖန္းေျမၾသဇာေတြ၊ပိုးသတ္ေဆးေတြ တရားလြန္သံုးၾကသည္။အသီးအႏွံမ်ားကို မစားခင္
 စံုေထာက္ႀကီးဦးစံရွား စံုစမ္းသည့္အလား အနံ႕ခံရသည၊္ တစ္ရြက္ျခင္း၊တစ္ဖတ္ျခင္းကို ျပဴးၿပဲ
ၾကည့္္ရသည္။ဆားရည္၊ေရေႏြး၊ေရေအးေပါင္းစံုတြင္ ေဆးေၾကာရသည္။ကိုယ့္အိမ္မို႕လို႕ ကိုယ္
ဒီလိုလုပ္ႏိုင္ေသာ္လည္း စားေသာက္ဆိုင္မ်ားတြင္ သြားေရာက္စားေသာက္ၾကသည့္အခါ…..
 မည္သို႕ လုပ္ၾကရပါမည္နည္း။

ပုလင္းသြပ္အစားအစာမ်ားကေရာ….၊ရဲပေတာင္းခပ္ေနေသာ ငရုတ္ဆီပုလင္းမ်ားတြင္ အဘယ္မည္ေသာ
ဆိုးေဆးမ်ား၊ဓာတုပစၥည္းမ်ားပါ ပါသနည္း၊ခရမ္းခ်ဥ္သီးေဆာ့သည္ အမွန္တကယ္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးအႏွစ္ ႏွင့္
ထုတ္လုပ္ထားပါသည္လား….၊အသီးအႏွံေပါင္းစံုနာမည္မ်ားတံဆိပ္ကပ္ထားေသာ အခ်ဳိရည္ေပါင္းစံုမ်ား
ကေရာ….၊အေရာင္၊အဆင္းအနံ၊အရသာ ရွိေစဖို႕ႏွင့္ ေစ်းကြက္တြက္ေျခကိုက္ဖို႕ရာ အဘယ္မည္ေသာ
ဓာတုပစၥည္းမ်ား သံုးထားပါသနည္း….။

စီးကရက္ႏွင့္အရက္သည္ က်မ္းမာေရးႏွင့္ထိခိုက္ေစသည္မွာ တကမာၻလံုးသိၾကသည္။သိသည့္အေလ်ာက္
ပံုစံမ်ဳိးစံုကန္႕သတ္ၾကသည္။ေသာက္သံုးသူတို႕မွလည္း မေသာက္ရမေနႏို္င္လို႕ ေသာက္သံုးၾကသည့္တိုင္
ေဘးအႏၱရာယ္မွအသက္သာဆံုးျဖစ္ေစရန္ ေရြးခ်ယ္ေသာက္သံုးၾကသည္။စီးကရက္ဆိုလွ်င္ နီကိုတင္းႏွင့္
ကတၱရာ အနဲဆံုးပါေသာ light စီးကရက္အမ်ဳိးအစားကိုေရြးခ်ယ္ၾကသည္။ကၽြန္ေတာ္တို႕ျမန္မာျပည္တြင္
လက္ရွိေစ်းကြက္အတြင္း၌စီးကရက္တံဆိပ္အမ်ဳိးအစားတစ္မ်ဳိးတည္းသာရွိသည္။ထိုတံဆိပ္ႏွင့္စီးကရက္
သည္လည္း စီးကရက္အမ်ဳိးအစားတစ္မ်ဳိးတည္းသာ ျဖန္႕ခ်ီသည္။ထိုစီးကရက္တြင္ နီကိုတင္းႏွင့္ကတၱရာ
အခ်ဳိးအစားဘယ္ေလာက္ပါဝင္သည္လည္းဆိုတာ မေဖာ္ျပပါ။ကၽြန္ေတာ္တို႕တြင္  ေရြးခ်ယ္စရာဘာမွ
မရွိပါ။သို႕ေသာ္ထိုစီးကရက္ကို မည္သည့္အကန္႕အသတ္မွမရွိပဲ ၁၀ႏွစ္သားေလးမ်ားပါမက်န္ ေပါေပါ
ေလာေလာႀကီး ဝယ္ယူေသာက္သံုးႏိုင္ေပသည္။

အရက္ကေရာ……ဘာထူးပါသနည္း။တေလာက ျပည္တြင္းအရက္ခ်က္စက္ရံုတြင္အလုပ္လုပ္ေနေသာ
သူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးႏွင့္စကားစပ္မိေတာ့ သူကယခုလိုေျပာျပသည္။သူ႕တို႕စက္ရံုသည္ အျပင္လူအဝင္
အထြက္ကို အင္မတန္စည္းကမ္းတင္းက်ပ္သည္တဲ့၊အရက္စပ္သည့္အခန္းဆိုလွ်င္ ဆိုင္ရာတာဝန္ရွိသူ
သာဝင္ခြင့္ရွိသည္တဲ့…၊သူတို႕စက္ရံု၏အရက္စပ္ေဖာ္ျမဴလာကိုလူသိမခံလိုေသာေၾကာင့္ေတာ့မဟုတ္
တဲ့….၊အခန္းထဲတြင္သိုေလွာင္ထားေသာ ဓာတ္ေျမၾသဇာအိတ္မ်ားကို လူမသိေစလိုေသာေၾကာင့္
သာျဖစ္သည္တဲ့….။ေကာင္းၿပီ။ျပည္တြင္းျဖစ္အရက္မ်ားကို စိတ္မခ်ပါက ႏို္င္ျခားျဖစ္အရက္မ်ားကို
ေသာက္သံုးႏိုင္ပါသည္။ျမန္မာျပည္တြင္ အမ်ဳိးအစားအစံုဆံုး၊ေရြးခ်ယ္ရန္အမ်ားဆံုးအရာမွာ အရက္
သာျဖစ္သည္။သို႕ေသာ္ အဆိုပါႏိုင္ငံျခားျဖစ္အရက္မ်ားသည္ အစစ္ျဖစ္ေနလိမ့္မည္ဟု မည္သူမွ်
အာမမခံႏိုင္ပါ။ေစ်းႀကီးလွေသာ အႏွီးႏိုင္ငံျခားျဖစ္အရက္မ်ားကို မည္သို႕ ပုလင္းသြပ္ထားသည္
ျဖစ္ေစ၊ပုလင္းဝတြင္ အဘယ္မည္ေသာ ေဘာေစ့ အစရွိသည္တို႕ခုခံထားသည္ပဲျဖစ္ေစ၊ကၽြန္ေတာ္
တို႕ျမန္မာျပည္တြင္ အတုထုတ္ႏိုင္ပါသည္။ကဲ……ကၽြန္ေတာ္တို႕ မည္သို႕ေရြးခ်ယ္ရပါမည္နည္း။

ရုပ္ကို အာဟာရေစာင့္သည္ဟုဆိုၾကသည္။ကၽြန္ေတာ္တို႕ အသက္ခႏၶာေလး တည္ၿမဲေနေစဖို႕
အစားအေသာက္မ်ား စားၾကရသည္၊ရသာတဏွာလည္းမည္သူမွ် မကင္းႏိုင္ေသးသည္မို႕ လွ်ာ
ရင္းျမက္ေစမည့္ေကာင္းႏိုးရာရာေလးမ်ားကို ေရြးခ်ယ္စားသံုးၾကသည္။သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕
စားေသာက္သမွ်တြင္ က်မ္းမာေရးအတြက္အက်ဳိးမရွိသည့္အျပင္ ဆိုးက်ဳိးကိုေပးေသာ ဓာတု
အဆိပ္ေပါင္းစံုတို႕ ေပါင္းစပ္ပါဝင္လ်က္ရွိေနေပၿပီ။တနည္းအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ပတ္လည္
တြင္ ေဘးအႏၱရာယ္မ်ားဝန္းရံေနေပၿပီ။

အစားအေသာက္တစ္ခုတည္းပင္ေလာ…..မဟုတ္ေသး….။
တစ္ရက္သားတြင္  မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္အိမ္သို႕ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ထြက္လာခဲ့သည္။ဆိုင္ကယ္စီး
ဦးထုတ္ကို ေမးသိုင္းႀကိဳးႏွင့္တစ္ကြေဆာင္းထားပါသည္။စက္ဘီး၊ဆိုင္ကယ္မ်ား ဥဒဟိုသြားလာေနသည့္
လမ္းမႀကီးေပၚတြင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တစ္နာရီ ကီလို၃၀သာသာျဖင့္ မွန္မွန္ေလးစီးလာခဲ့သည္။ထိုအခ်ိန္
တြင္ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ယဥ္ေၾကာမွ ဘတ္စ္ကားႀကီးတစ္စီးကို ခရီသည္တင္ဟိုင္းလပ္လိုင္း
ကားေလးမွ အသဲအသန္ေက်ာ္တက္လာသည္။ဘတ္စ္ကားႀကီးကလည္း အေလ်ာ့မေပး၊လိုင္းကား
ေလးကလည္း ဟြန္းသံတညံ့ည့ံႏွင့္ျမန္ႏႈန္းျမွင့္ၿပီးေက်ာ္တက္သည္။ရန္ကုန္-ျပည္လမ္းသည္ႏွစ္လမ္း
ေမာင္းလမ္းသာျဖစ္သည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွ ကၽြန္ေတာ္ပင္ လြတ္လမ္းမျမင္၍ ဆိုင္ကယ္ကို ကပ်ာ
ကယာ ေဘးထိုးဆင္းလိုက္ရသည္။ေထာင္းကနဲထြက္လာေသာ ေဒါသႏွင့္အတူ ထိုလိုင္းကားကို
လွည့္ၿပီး ဆဲေတာ့မည္ျပင္ေတာ့ ကိုေရႊဟိုင္းလပ္လိုင္းကားေလးမွာ လွမ္းဆဲလို႕မၾကားႏို္င္ေသာေနရာ
သို႕ေရာက္သြားေလၿပီ။ထိုကားေလး၏ေနာက္ၿမီးပိုင္းတြင္မေတာ့ နည္းပညာတကၠသိုလ္ေက်ာင္း
ဝတ္စံုႏွင့္ လူငယ္ေလးမ်ား ေလးငါးေယာက္က တြဲလြဲခိုလ်က္ တစ္လြင့္လြင့္ႏွင့္ပါသြားသည္ကို
စိတ္မခ်မ္းသာဖြယ္ေတြ႕ေနရသည္။

မသြားမျဖစ္၊မစီးမျဖစ္သျဖင့္ နိစၥဓူဝ သြားလာေနရေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ရံုးသမားမ်ား၏အသက္
သည္ လိုင္းကား ဒရိုင္ဘာတို႕လက္ထဲတြင္သာ ဝကြက္ရွိလ်က္ရွိသည္။စားဝတ္ေနေရးကို ေန႕စဥ္
ႏွင့္အမွ် ျပဴးၿပဲရွာေနရသူအခ်င္းခ်င္းေပမို႕ ခရီးသည္တင္လိုင္းကားသမားမ်ား၏ဘဝကိုလည္း
အျပစ္ေျပာရန္မစြမ္းသာပါ…..။သူတို႕လည္း အျခားတစ္ပါးေသာတိုင္းျပည္မ်ားမွ ဘတ္စ္ကား
ဒရိုင္ဘာမ်ားလို အေအးေပးစက္ဖြင့္ထားေသာ ဘတ္စ္အေကာင္းစားႀကီးမ်ားအား စမက္က်က်ဝတ္
လွ်က္၊ေအးေအးလူလူ၊အႏၱရာယ္ကင္းကင္းေမာင္းႏွင္ခ်င္ေပမေပါ့….။သို႕ေသာ္ ျမန္မာျပည္၏
ေခတ္ကား၊စနစ္ကား…….(အင္း…မေျပာေတာ့ပါဘူး….ေျပာရင္ ေဒါသသံေတြ အလိပ္လိုက္ပါ
လာလိမ့္မည္)။

တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈကေရာ….၊ေညွာ္နံ႕ နံသည့္ကိစၥ အေျခအတင္စကားမ်ားရာမွ လူမိုက္ငွား၍ မ်က္ႏွာကို
ဘလိပ္ဓါးႏွင့္ျခစ္သည္တဲ့၊သူ႕ဘာသာစားေသာက္ဆိုင္ထဲ ကားႏွင့္ဝင္လာသည့္သူကို အသားလြတ္ အုပ္စု
ဖြဲ႕ ျပႆနာရွာသည္တဲ့၊ေျမကိစၥႏွင့္ မိန္းမႀကီးတစ္ဦးကို ေခါင္းျဖတ္သတ္သည္တဲ့။မႏၱေလးက်ဴံးေဘးလမ္း
ေပၚတြင္ အုပ္စုဖြဲ႕၍ ခုတ္သည္၊ထစ္သည္၊ရိုက္ႏွက္ၾကသည္တဲ့။အင္းယားကန္ေဘာင္တြင္ အသားလြတ္
ဓားႏွင့္လိုက္ခုတ္သည္တဲ့…။ငါးႏွစ္သမီးေလးကို အိမ္နီးနားခ်င္းမွ မေစာင့္ေရွာက္ပဲ  မေတာ္တေရာ္ျပဳသည္
တဲ့၊အထက္တန္းေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသားေလးေတြ က်ဴရွင္လစ္ၿပီး ေဒးကလပ္၊ေဒးပါတီေတြသြားၾက
သည္တဲ့…။ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္တစ္ဦးမွ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးကို ရဲကင္းရံုထဲတြင္ အဓမၼက်င့္သည္တဲ့….။

တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈ မရွိသည့္အခါ၊ဝိသမေလာဘသားမ်ားမွ မေတာ္မတရားစီးပြားရွာၾကသည္။အရက္၊
မူးယစ္ေဆးဝါးမ်ား ေပါေပါေလာေလာစိတ္ထင္တိုင္း ဝယ္ယူသံုးစြဲႏိုင္ၾကသည္။အားကစား၊စာေပ၊
အႏုပညာတို႕ကုိ လြယ္လြယ္ကူကူလိုက္စားႏိုင္ရန္ စီစဥ္မေပးထားသည့္အခါ လူငယ္မ်ားသည္
ဂိမ္းဆိုင္မ်ားတြင္ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္သည့္ကစားနည္းမ်ားအား အုပ္စုလိုက္ကစားျခင္းမ်ား၊အြန္လိုင္း
ေပၚမွ မေထာ္မနန္းဝက္ဆိုက္မ်ားအား ပိတ္ထားျခင္းမရွိသျဖင့္ အားပါးတရၾကည့္ရႈျခင္းမ်ား၊ထိုမွ
တစ္ဆင့္ အြန္လိုင္းေပၚမွ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ မေတာ္တေရာ္ျပဳျခင္းမ်ား၊ေသြးေဆာင္ျခင္းမ်ား၊ေနာက္
တစ္ဆင့္တက္ကာ အခ်ိန္မတန္ေသးပဲလိင္မႈကိစၥရႈပ္ေထြးမႈမ်ား၊လူငယ္မ်ား အုပ္စုဖြဲ႕၍အသားလြတ္
ရမ္းကားမႈမ်ား၊ဂိုဏ္းဖြဲ႕လာျခင္းမ်ား၊မူးယစ္ေဆးဝါးေရာင္း၊ဝယ္၊သံုးစြဲမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာပါေတာ့သည္။

ထို႕ျပင္ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈမရွိသည့္အခါ တရားဥပေဒႏွင့္တရားဥပေဒကို ေစာင့္ေရွာက္၊ထိန္းသိမ္း
ရသူတို႕အေပၚ၌ ျပည္သူမွ အယံုအၾကည္မရွိၾကေတာ့ေပ။မိမိအေပၚမတရားအျပဳခံရသည့္အခါမ်ား
တြင္ မိမိဘက္က မွန္ေနသည့္တိုင္ တရားဥပေဒကို လည္းေကာင္း၊တရားဥပေဒကို ထိန္းသိမ္းရသူ
မ်ားကိုလည္းေကာင္း အားမကိုးေတာ့ေပ။မတရားမႈတစ္ခုကို တရားဥပေဒကေျဖရွင္းမေပးႏိုင္သည့္
အခါ ကိုယ့္ဥပေဒႏွင့္ကိုယ္ တရားစီရင္ၾကေတာ့သည္။မတရားမႈကို မတရားမႈႏွင့္ ေျဖရွင္းၾကေတာ့
သည္။ထိုအခါ ႏွစ္ထပ္ကြမ္းမတရားမႈသာျဖစ္ေပၚလာေတာ့ေလသည္။

တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈမရွိျခင္း၊တရားဥပေဒကိုကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရသည့္သူမ်ားမွ ရွိရွိသမွ်အဂတိတရား
မ်ားကို လိုက္စားျခင္းမ်ား သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မည္မွ်ပင္ တရားဥပေဒေဘာင္အတြင္ စည္းကမ္းရွိ
စြာေနထိုင္သည္ျဖစ္ပါေစ ေဘးရန္မကင္းႏိုင္ေပ။ဥပေဒေဘာင္အတြင္းေနထိုင္ျခင္း ေဘးကင္ရန္ကြာ၊
စိတ္ခ်မ္းသာဆိုသည့္ ေဆာင္ပုဒ္မွာ ျမန္မာျပည္အတြက္ေတာ့ အင္မတန္ေျပာင္ေျမာက္သည့္
ဟာသတစ္ပုဒ္သာသာပင္။လံုၿခံဳစိတ္ခ်ရသည့္ လူမႈဘဝ၊လူမႈဝန္းက်င္ဆိုသည္မွာ အဘယ္မွာနည္း။

ကၽြန္ေတာ္ စကၤာပူတြင္ရွိေနစဥ္က ခင္မင္ရေသာအစ္မတစ္ဦးေျပာဖူးေသာစကားအခ်ဳိ႕ကို
ျပန္သတိရမိသည္။ထိုအစ္မမွာ စကၤာပူကုိအေျချပဳ၍ အလုပ္ကိစၥျဖင့္ အျခားႏိုင္ငံမ်ားသို႕
ခရီးထြက္ရသူျဖစ္သလို၊ျမန္မာႏိုင္ငံသို႕လည္း မၾကာခဏအလည္အပတ္ျပန္ႏိုင္သူျဖစ္
သည္။သူကေျပာဖူးသည္။သူဘယ္ႏိုင္ငံကျပန္လာလာ(ျမန္မာႏိုင္ငံအပါအဝင္) စကၤာပူေျမ
သို႕ ေျခခ်လိုက္သည္ႏွင့္ လံုၿခံဳစိတ္ခ်ရသည္ဟူေသာ ခံစားခ်က္ကို ခံစားရသည္ တဲ့…။

ဟုတ္ေတာ့လည္းဟုတ္သည္။စကၤာပူတြင္ေနထိုင္လုပ္ကိုင္ေနရေသာသူတစ္ဦးသည္ ဥပေဒ
ႏွင့္အညီ၊စည္းကမ္းရွိစြာ တရားဝင္ေနထိုင္သူတစ္ဦးျဖစ္ပါက မည္သည့္အရာရွိကိုမွ် ေၾကာက္
ေနရန္မလို၊မည္သည္မွ်ဂရုစိုက္ရန္မလိုေပ။လဝကမွ ရစ္မွာမပူရ၊(သင့္ကို မလိုအပ္လွ်င္ အရာရွိ
သည္ စကားပင္တစ္ခြန္းဟမည္မဟုတ္)။အေကာက္ခြန္ကရစ္မွာမပူရ၊မည္သည့္ရဲကိုမွ်မေၾကာက္
ရ။တက္စီကားမ်ား ေစ်းပိုေတာင္းမွာမပူရ၊ဘတ္စ္ကားမ်ားစည္းကမ္းရွိစြာျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္
ေမာင္းၾကသည္။ည၁၂နာရီတစ္ခ်က္မွ အမ်ဳိးသမီးငယ္တစ္ဦးတည္း မိမိအိမ္ကိုလမ္းေလွ်ာက္ျပန္
လာ၍ မည္သည့္အႏၱရာယ္မွ မစိုးရိမ္ရ…..။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ျမန္မာျပည္တြင္ေရာ…..။ဟုတ္ကဲ့…..အားလံုးကို ေၾကာက္ေနရပါေသးသည္။
ေန႕ေရာညပါ မည္သည့္ေနရာတြင္မဆို ဘာမဆိုျဖစ္သြားႏိုင္သည္ကို ပူပင္ေနရပါေသးသည္။
လိမ္မွာ၊ညာမွာ၊အတုမိမွာ၊အစားအေသာက္မွားမွာ၊ကိုယ့္ဘက္မွ မွန္ေနပါလ်က္ႏွင့္ အမႈအခင္း
ျဖစ္ၿပီး ရံုးျပင္ကနားမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ရမွာ….၊ဘာမဟုတ္တာေလးႏွင့္ ကိုယ့္အသက္ကိုရန္ရွာ
ခံရမွာ...၊ေနရင္းထိုင္ရင္း အသားလြတ္ ဓားႏွင့္အခုတ္ခံရမွာ……။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံသားမ်ားအတြက္ လံုၿခံဳစိတ္ခ်ရေသာ လူမႈဘဝ၊လူမႈဝန္းက်င္၊က်မ္းမာေရး
ႏွင့္ညီညႊတ္ေသာ ေနထိုင္၊စားေသာက္ႏိုင္မႈ၊အေၾကာင္းေၾကာင့္ အမႈအခင္းျဖစ္လွ်င္ မိမိခံစားရ
မည့္ တရားမွ်တမႈ၊မိမိမွန္လွ်င္၊တရားဥပေဒႏွင့္အညီေနထိုင္လွ်င္ မည္သူ႕ကိုမွ် မေၾကာက္မရြံ႕
ရမႈ တို႕ ဆိုသည္မွာ အဘယ္မွာပါနည္း…….။

တစ္ေလာက ရုပ္ျမင္သံၾကားမွ ႏိုင္ဂါရာဂါေရတံခြန္ႀကီးအေပၚမွ ႀကိဳးတန္းလမ္းေလွ်ာက္ျပေသာ
လူစြန္႕စားတစ္ဦးအေၾကာင္း ၾကည့္လိုက္ရသည္။ထိုလူစြန္႕စားသည္ သူ႕ထံတြင္ မည္သည့္လံုၿခံဳ
ေရးႀကိဳးမွ် ခ်ည္ေႏွာင္ထားျခင္းမရွိေပ။ႀကိဳးတန္းေအာက္မွလည္း ပိုက္ကြန္အစရွိသည္တို႕ႏွင့္
ကာကြယ္ထားျခင္းမရွိေပ....။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတို႕ ဘဝကေရာ.....မည္သည့္ လံုၿခံဳစိတ္ခ်ရမႈမရွိ၊မည္သည့္အကာ
အကြယ္မွမရွိပဲ ဘဝႀကိဳးတန္းေပၚလမ္းေလွ်ာက္ေနရသည္ႏွင့္ မထူးပါလားခင္ဗ်ား.........။

16 comments:

လသာည said...

ဟုတ္တယ္။ ေန႔စဥ္ သြားသတိ၊ စားသတိနဲ႔ ေနရတဲ့ဘ၀ေတြပါ....

Anonymous said...

အမ်ားၾကီးေလွ်ာက္မေတြးနဲ ့ေလ၊ ကိုယ္ရဲ့ လက္႐ွိဘ၀မွာ အေကာင္းဆံုးလုပ္ျပီး ပတ္၀န္းက်င္ကိုအက်ိဳးျပဳနိဳင္ရင္ျပဳ ၊ မျပဳနိုင္လည္း ကိုယ့္ေၾကာင့္မထိခိုက္ရင္ေတာ္ျပီေလ။ အစားအေသာက္ဆိုရင္လည္း ဒီအတိုင္းပဲ။ ျမန္မာလူမ်ိဳးအမ်ားစုစားေနရတာက ဒီအတိုင္းပါ။အျခားကိုစိတ္မခ်ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ပာာကိုယ္စိုက္ပ်ိဳးစားေသာက္႐ံုပ။ ေနာက္ျပီး လူကေသခ်ိန္တန္မွေသမွာပါ။ ေသခ်ိန္တန္သူေတြဆိုလည္း အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ့ေသရတာပါပဲ။ျမ
တအားၾကီးအေတြးေခါငျပီး ေသြးပ်က္ေနစရာမလိုပါဘူး။ အဲဒီလိုအတြးေခါင္ေနရင္ေတာ့ဘယ္ေနရာမွာေနေနေပ်ာ္မွာမပာုတ္ပါ။က်န္တဲ့လူေတြလည္း အသက္နဲ ့ပါပဲ ။ အဲဒီလိုတိုးတက္တဲ့နိုင္ငံမွာေနေတာ့လည္းမေသေတာ့ဘူးတဲ့လား။ ကိုယ္မသိတာပဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ရာဇ၀တ္မွဳမရွိတဲ့၊ မတရားမွဳမ႐ွိတဲ့ နိင္ငံေတာ့႐ွိမယ္မထင္ပါဘူး။ က်မတို ့နိုင္ငံကမဖြံ ့ျဖိဳးေသးတာမွန္ေပမယ့္ ေနလို ့မျဖစ္ေလာက္ေအာင္ဆိုးေနတာမပာုတ္ပါဘူး ။ ပတ္၀န္းက်င္ကို၊ ကိုယ္ေနရတဲ့ဘ၀ကိုအဆိုးၾကည့္ျမင္ေနရင္ ဘယ္ေတာ့မွ သပာဇာတျဖစ္မွာမပာုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္နိုင္ငံ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကိုအထင္ေသးစိတ္၀င္ေနရင္ဘယ္ေနရာမွာေနေနသိမ္ငယ္စိတ္နဲ ့ေနရပါလိမ့္မယ္။ ဘယ္ေနရာမွလူေကာင္းေတြၾကည့္မ႐ွိသလို အဆိုးလည္းထိုနည္းတူပါပဲ။ ၾကည့္တတ္ျမင္တတ္ရင္အလွအပကိုျမင္နိုင္ျပီး ေနတတ္ရင္လည္းေက်နပ္စရာပပါ။ ဆရာၾကီး၀င္လုပ္တယ္လို ့မထင္ပါနဲ ့။ အဲဒီလိုမရည္႐ြယ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ရဲ့အျမင္ကိုေျပာၾကည့္တာပါ။ က်မက ကိုျငိမ္းနိုင္ရဲ့ ပရိတ္သပ္ပါ။ အရင္ကေတာ့တိတ္တိတ္ကေလးပဲဖတ္ပါတယ္။ စိတ္ျငိဳျငင္သြားရင္ေတာ့ေတာင္းပန္ပါတယ္။
ေလးစားစြာျဖင့္
စိုးမိုးသူ
ကေလးေဆး႐ံု
မႏၱေလး

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

ကေမာင္ေလး။
ေရးလုိက္ရင္ အမွန္ေတြခ်ည္းဘဲ။
ဒါေပမဲ့လုိ႔ အဲဒါေတြက ေရွာင္လြဲမရေတာ့လဲ အခက္သားကလား။ သူႀကီးမင္းတုိ႔ ေရႊႏုိင္ငံသူႏုိင္ငံသားေတြကေတာ့ အဲဒါေတြနဲ႔ က်င့္သားရေနပါၿပီ ကေမာင္ေလးေရ။ အဆိပ္ကုိ တစ္ေန႔နဲနဲစီ စားေသာက္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ ၾကာလာရင္ အဆိပ္ၿပီး (အဆိပ္မသင့္)ေတာ့သလုိမ်ိဳးေပါ့။ အခုလုိ ေရးျပတင္ျပေပးတာကိုေတာ့ သေဘာက်တယ္။ Health and Safety ဆုိတာ ေနရာတုိင္းမွာ အေရးအႀကီးဆုံးမဟုတ္လား။ ျပဳျပင္ႏုိင္တဲ့အစုိးရတက္လာရင္ေတာ့ တေျဖးေျဖး ျပဳျပင္ေပးရင္ ပုိေကာင္းပါလိမ့္မယ္။ အခုေတာ့ ဂလုိဘဲ သဲအလူလူး ဖုန္အလူးလူးၾကားထဲမွာ ေပ်ာ္ျမဳးၾကေသးတာေပါ့။ း)

ညီလင္းသစ္ said...

သိပ္ေကာင္းတယ္ ကိုညိမ္း...၊ ေျပာသြားခဲ့တာေတြက က်ေနာ္တို႔အားလံုး ျမင္ေန၊ ဖတ္ေန၊ ၾကားေနရတဲ့ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ေတြ ခ်ည္းပါပဲ၊ ဒါေတြက ဟိုးအရင္ ကတည္းက ႐ွိေန၊ ျဖစ္ေန ခဲ့ေပမယ့္ ပြင့္လင္းလာတဲ့ အေျခအေနနဲ႔ မီဒီယာ အားေကာင္းလာမႈေအာက္မွာ ပိုၿပီးေတာ့ သိလြယ္၊ ျမင္လြယ္၊ ထိ႐ွလြယ္ ျဖစ္လာေတာ့တယ္၊ ဒီလိုေတြ ေရးၾက၊ ေျပာၾကတာေတြ မ်ားလာတဲ့အခါ ျပည္သူလူထု အတြက္ေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့ ႏိုးၾကားဖို႔၊ ပိုၿပီးေတာ့ က်န္းမာေရးအသိ ႐ွိဖို႔ ျဖစ္လာမွာပါပဲ၊

အင္း.. ကိုညိမ္းသာ စကၤာပူမွာ ဆက္႐ွိေနဦးမယ္ ဆိုရင္ အခုလို ေဆာင္းပါးမ်ိဳးေတြ ဖတ္ခြင့္ ရဦးမွာ မဟုတ္လို႔ ေတြးၾကည့္ရင္ ႀကံဖန္ေက်းဇူးတင္စရာ ပါပဲဗ်ာ...။ း)

ေရႊအိမ္စည္ေမ said...

ဒါ အမွန္ေတြပါပဲ.....အမွန္တရားဟာ နားေတာ့ခါးတတ္ပါတယ္ေပါ့..။ သို႔ေပမယ့္ တကယ္ကို လက္ေတြ႔ျဖစ္ပ်က္ေနၾကတာပါ...။ အကိုက အစားအေသာက္ကိစၥကိုသာ ထိပ္ဆံုးကေျပာခဲ့ေပမယ့္ ဒါ့ထက္ ဆိုးတဲ့ အေျခအေနေတြ အမ်ားၾကီးျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနပါတယ္။
ဒါ ဟာ တိုးတက္မႈရဲ႕ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးလို႔ ေျပာလို႔ကိုမရပါဘူး။ မထိန္းကြပ္ႏိုင္မႈ၊ လ်စ္လ်ဴရႈမႈေတြရဲ႕ ျပယုဂ္ေတြပါပဲ။
ရက္သိပ္မျခားပဲ ပို႔စ္ေတြ ဖတ္ခြင့္ရတဲ့ေက်းဇူး အကိုညိမ္းႏိုင္။

Cameron said...

အစအဆံုးဖတ္ျပီး ခႏၵာကိုယ္အႏံ႔ွအဆိပ္ေတြပ်ံ႔သြားတယ္လို႔ ခံစားလိုက္ရတယ္ ..ေမာတယ္...ေက်ာခ်မ္းေနတယ္...။

Myanmar Family said...

(((က်မတို ့နိုင္ငံကမဖြံ ့ျဖိဳးေသးတာမွန္ေပမယ့္ ေနလို ့မျဖစ္ေလာက္ေအာင္ဆိုးေနတာမပာုတ္ပါဘူး ။ ပတ္၀န္းက်င္ကို၊ ကိုယ္ေနရတဲ့ဘ၀ကိုအဆိုးၾကည့္ျမင္ေနရင္ ဘယ္ေတာ့မွ သပာဇာတျဖစ္မွာမပာုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္နိုင္ငံ ကိုယ့္လူမ်ိဳးကိုအထင္ေသးစိတ္၀င္ေနရင္ဘယ္ေနရာမွာေနေနသိမ္ငယ္စိတ္နဲ ့ေနရပါလိမ့္မယ္။ )))

ဟာသပဲ...... ဟိဟိ ။ ကညိန္းႏိုင္ေရ ေဆာကတီးပါေတာ္။ ဂလိုပဲ ျမန္မာျပည္က ၀ါးလံုးေခါင္းလသာ ေတြ ေခါင္းမာေနၾကတုန္းမို ့ အေျပာင္းအလဲ ဆိုတာ ေျခလွမ္းစ မရႏိုင္ေသးတာလို ့ပဲ ............။

Myanmar Family said...

(အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ေသရတာပါပဲ) ဒီလို စကားမ်ဳိး ကေလးေဆးရံု လိပ္စာနဲ ့ လူတစ္ေယာက္ဆီက ထြက္လာတာ ေတာ့ နည္းနည္း အံ့ေအာမိတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခု အတြင္း မျဖစ္သင့္တဲ့ ကင္ဆာမ်ဳိး ျဖစ္ပြားလာတာ၊ အေသ မေစာသင့္ပဲ ေသကုန္တာ ဒါေတြကို မသိဘူးဆိုေတာ့ အေတာ္ေလး ပိန္းတယ္လို ့ပဲ ေျပာပါရေစ ဂ်ီးေတာ္ေရ။

(ရိုင္းသြားရင္း ကန္ေတာ့ပါရဲ့.. မေနႏုိင္လုိ ့)

မင္းဧရာ said...

အင္း....
ထုသား ေပသား ေတြက်ေနပါျပီေလ
ေသ ကာမွ ေသျပီမွတ္ရမွာပဲ
ေရွာင္လႊဲျပီးေနလုိ႔မွ မရတာကိုး
စီးပြားေရး သမားေတြကလည္း ကိုယ့္က်ိဳးပဲ
ထည့္တြက္ေနၾကတယ္ က်န္မာေရး ၀န္ၾကီးဌာန ကလည္း
ကိုယ့္က်ိဳးပဲ ထည့္တြက္ေနၾကတယ္
အဲေတာ့ က်ေနာ္တို႔က ေသဖို႔ေစာင့္ေနရံုသာေပါ့ဗ်ာ
စိတ္ကုန္တယ္ ေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး ။

San San Htun said...

ေခတ္ၾကီးကို အရိွအတိုင္း ေဖာ္ၿပတယ့္ ပို ့စ္ေကာင္းေလးပဲ ကိုညိမ္း...မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြ လက္ထက္မွာ စိုးရိမ္ပူပန္ေၾကာက္လန္ ့စရာမလို ့တယ့္ သာယာေအးခ်မ္းတယ့္ ဘဝေလးေတြ ပိုင္ဆိုင္ဖို ့ ေမွ်ာ္လင့္ရတာပဲဗ်ာ...

သိ ဂၤ ါ ရ said...

ေသလိုက္ၾကတာ ... ေသာက္ေသာက္ကို လဲ လို႔ ... စာရင္းေတြ အရ ... ဇယား ေအာက္ေျခနားကပ္ေနတာလဲ ... ကမ ၱာသိ ပဲ ... အင္းေလ ... သတင္းေတြ ခုထိ ေမွာင္ေနတုန္း ... လူမ်ားသူၾကား သိသေလာက္ လူေျပာသူေျပာ မမ်ားရဲၾကေသးဘူး ဆိုေတာ႔လည္း ... ဒီ ဆင္းရဲတြင္း ကို ပဲ ေကာင္းေနပါၿပီ ထင္ၾကသတဲ႔ ... ။ ဟိုဘက္ေခတ္ ... ရုပ္ရွင္ဇာတ္ပို႔ သရုပ္ေဆာင္ ေဒၚ ခင္ေအးဟန္ ႀကီး ေျပာသလို ....... " ေျပာကို မေျပာခ်င္ေတာ႔ပါဘူး ေအ " လို႔ ပဲ .... ေျပာလိုက္ခ်င္ပါေတာ႔ ရဲ႕ ... :)

ျမတ္ပန္းႏြယ္ (Myat Pan Nwe) said...

အမွန္တရားေတြကို ဖတ္ရင္း မခ်င္႔ရဲ ျဖစ္သြားခဲ႔ရပါတယ္ရွင္။

Tommy Girl said...

လာဖတ္သြားတယ္ အစ္ကို...
၀င္ေတာ့ မေဆြးေႏြးေတာ့ဘူး.. ကၽြန္ေတာ္ သိပ္မသိတဲ့ (မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့) အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္ေနလို. :D

SHWE ZIN U said...

ဖတ္သြားတယ္ ကေမာင္ေလး ေရ ... စားစရာ ေတြ ကို အဆိပ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ျပစ္တဲ႕ သူေတြကို ဘယ္လို အေရးယူၾကမလည္း ..

အမ လည္း ဘယ္ေတာ႔ ဘာေရာဂါျဖစ္မလည္းနဲ႕ ေရတံခြန္ ႀကီးေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္လွ်က္ပါ

ခင္မင္တဲ႕
ေရႊစင္ဦး

ေမာင္သီဟ said...

ေအးဗ်ာာာာ ေရွာင္လႊဲလို႔မရနုိင္တဲ႔ အရာေတြခ်ည္းပဲမုိ႔ ေရွာင္နုိင္သေလာက္ေတာ႔ ေရွာင္ပါတယ္ဗ်ာာ
တေန႔ေန႔ေတာ႔ တျဖည္းျဖည္း လူလိုသိလာၾကရင္ လူေတြအေရးထည္႔ေတြးၿပီး ဆင္ျခင္လာမယ္ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ

ေမာင္ဘႀကိဳင္

Burman Managers,Engineers and Scientists said...

Please also visit my blog

http://wunzinminraja.blogspot.sg/
ဝန္ဇင္းမင္းရာဇာ