မေန႕က အိမ္နဲ႕ ဖံုးေျပာျဖစ္သည္...၊အေမနဲ႕ေျပာ....၊အစ္မနဲ႕ေျပာ...၊ၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွာအေဖနဲ႕ေျပာ
ေတာ့ အေဖက ဒီမွာေတာ့ နဲနဲေအးလာၿပီကြ......တဲ့....။အေဖကအဲ့လုိေျပာေတာ့ သတိရေနတဲ့ ေဆာင္းကို
လြမ္းသြားမိတယ္...။မေန႔ကလည္း ရဲထြန္းေဇာ္က ဖဘမွာ sweetdecemberဆိုၿပီးဒါ့ပံုေလးတစ္ပံုတင္ေတာ့
ဘဝရဲ႕ခ်ဳိၿမိန္လွတဲ့ဒီဇင္ဘာေဆာင္းေန႔၊ညေတြကိုသတိတရနဲ႕လြမ္းမိပါရဲ႕......။ဟုတ္သည္.......၊ကၽြန္ေတာ့္
အတြက္ေတာ့ ေႏြသည္ ပ်င္းရိ၊ၿငီးေငြ႔မႈ ကိုယူေဆာင္လာေလ့ရွိသလုိ၊မိုး ကေတာ့ နာက်င္လြမ္းေမာစရာမ်ား
ကို ေဆာင္က်ဥ္းလာတတ္သည္။သို႔ေသာ္ ေဆာင္း သည္ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ၾကည္ႏူးစရာမ်ား၊ေပ်ာ္ရြင္မႈမ်ား
ကိုသာ လက္ေဆာင္ေပးေလ့ရွိပါသည္။ထို႕အတြက္ေၾကာင့္ပင္ ေဆာင္းသည္ ကၽြန္ေတာ့ အခ်စ္ေတာ္ရာသီ
ဥတုေလးတစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့ပါသည္....။
ငယ္ဘဝျဖတ္သန္းမႈမ်ားကိုကၽြန္ေတာ္သိပ္မမွတ္မိပါ။တမ္းတမ္းတတလည္းမျဖစ္မိပါ။သို႔ေသာ္ေဆာင္းေရာက္
လာသည္ႏွင့္တစ္ျပိဳင္နက္ကၽြန္ေတာ္သတိရမိတာေလးတစ္ခုရွိသည္။အေဖ၊အစ္မတို႕ႏွင့္အတူ ေဆာင္းနံနက္
ခင္းမ်ားတြင္လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ျခင္းပင္..။ေမေမ့လက္ရာသိုးေမြးဦးထုတ္ေလးကိုယ္စီေဆာင္းရင္း၊ဖလံထည္
အေႏြးဝတ္စံုေလးဝတ္ရင္း၊ ကန္တစ္ရာ ဟုကၽြန္ေတာ္တို႕ေခၚေလ့ရွိသည္ ငါးေမြးျမဴေရးကန္မ်ားဘက္သို႕
ေဖေဖႏွင့္အတူ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့ျခင္းမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ ေဆာင္းဝင္လာတိုင္းသတိရမိသည္။ေဖေဖတို႕
လူႀကီးမ်ားကေတာ့ ပံုမွန္ေလးေလွ်ာက္ေနၾကေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကေတာ့ ဟိုးအေရွ႕ကိုအေျပးေလးသြား
လိုက္၊ေမာလာလွ်င္လူႀကီးေတြကိုငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ေစာင့္လိုက္ႏွင့္ ေဆာင္းခ်မ္းခ်မ္းတြင္ ေခၽြးေလးမ်ားပင္
စို႔လာေတာ့သည္။အျပန္လမ္းတြင္မေတာ့ ဟာေနၿပီျဖစ္ေသာ ဗိုက္ကို ေကာက္ညွင္းငခ်ိတ္ႏွင့္ပဲျပဳတ္ပူပူေႏြး
ေႏြးေလးျဖည့္လိုက္ရသည္မွာလည္း မေမ့ႏုိင္ေသာ တမ္းတမႈေလးတစ္ခုပင္....။
~~~~~~~~~~~~~~~~~
ဘူးပင္ေလးမ်ားပ်ဳိးရင္း၊ဘူးစင္ေလးတစ္စင္ထိုးျခင္းပင္....။ေကာက္ရိုးမ်ားၾကားမွ ထိုးထြက္လာေသာ ဘူးပင္
ေလးမ်ားကို မနက္လမ္းေလွ်ာက္ရာမွျပန္ေရာက္လာတိုင္း တခုတ္တရ ေစာင့္ၾကည့္ရသည္က ကၽြန္ေတာ့္
အတြက္ေတာ့ အင္မတန္အေရးႀကီးလွေသာအလုပ္တစ္ခုပင္...။ဘူးပင္ေလးမ်ား အတန္ျမင့္မားလာၿပီဆို
လွ်င္ အညႊန္႕ျဖတ္ေပးရသည္။ျဖတ္လိုက္ေသာဘူးညႊန္႕မ်ားကို ပုဇြန္ေလးျဖင့္ ေၾကာ္ခ်က္ေလးခ်က္သည့္
ေန႔တြင္မေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္မိသားစုလံုး ထမင္းစားၿမိန္လွသည့္ေန႔တစ္ေန႔ ကိုပိုင္ဆိုင္ရေလၿပီ...။
စင္တြင္ အသီးတင္ၿပီဆိုလွ်င္ ပထမဆံုးအသီးကို မခူးပဲအေျခာက္ထားေလ့ရွိသည္။ေနာင္ႏွစ္အတြက္ မ်ဳိး
အျဖစ္ပင္...။ေနာက္အသီးမ်ားကိုေတာ့ လက္ေဆာင္ေပးတန္ေပး၊ေရာင္းတန္ေရာင္းသလို အိမ္တြင္လည္း
တစ္ခါတစ္ရံ ဘူးသီးေၾကာ္ ေၾကာ္စားၾကသည္။ဟိုးတုန္းကေတာ့ ခုလိုမ်ဳိး အသင့္သံုးအေၾကာ္မႈန္႕ေတြေပၚ
ေသးသည္မဟုတ္ပါ။အိမ္နီးနားခ်င္းအေၾကာ္သည္အေဒၚႀကီးထံမွ မုန္႕ႏွစ္အနည္းငယ္ဝယ္ၿပီးေၾကာ္ရသည္။
မ်ားေသာအားျဖင့္ ညေနပိုင္းတြင္ေၾကာ္ၿပီး ညစာဟင္းအျဖစ္ ဘူးသီးေၾကာ္သုပ္ စားၾကသည္။
ဒီေန႔ ဘူးသီးေၾကာ္စားၾကမယ္ေဟ့....ဟု အေမမွာေၾကာ္ျငာလိုက္သည့္ေန႔တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေမာင္ႏွမႏွစ္
ေယာက္စလံုး ညေနေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ကို ခါတိုင္းထက္ ေမွ်ာ္ေမာေနရတတ္သည္။ေက်ာင္းဆင္းသည္ႏွင့္
အရင္လို အရုပ္သည္မ်ား၊ဘူေဗာင္းသည္မ်ားေရွ႕တြင္ ေငးေမာမေနေတာ့....၊အိမ္သို႔သာ ဒုန္းစိုင္းေျပး
ေလေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ေလာက္တြင္ ေမေမလည္း သူ၏ဘူးသီးေၾကာ္စီမံကိန္းကို
စတင္ေနၿပီျဖစ္သည္။မန္က်ီးမွည့္၊ငုတ္သီးပြ၊ၾကက္သြန္ျဖဴတို႕ႏွင့္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ အခ်ဥ္လည္းအသင့္ျဖစ္
ေနၿပီ၊အေၾကာ္တစ္ခ်ဳိ႕လည္း စကာဗန္းေလးထဲေရာက္ေနၿပီ..၊ကၽြန္ေတာ္တို႕ေမာင္ႏွမ ေက်ာင္းစိမ္းကိုပင္
မလဲႏိုင္ပဲ ဗန္းထဲမွ ဘူးသီးေၾကာ္ပူပူေလးကို အခ်ဥ္ရည္ျဖင့္ တစ္ခုၿပီးတစ္ခုတို႔စားၾကသည္မွာ ေမေမမွ...
ဟဲ့ကေလးေတြ ညစာသုပ္စားဖို႔ခ်န္ဦး ဆိုမွ ရပ္ေလေတာ့သည္....။
~~~~~~~~~~~~~~
အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝေရာက္ေတာ့ ေဆာင္းညခင္းမ်ားတြင္ ေစာင္ေထြးေထြးေလးျခံဳၿပီး ေစာေစာ
အိပ္ေလ့ရွိသည္။မနက္ေစာေစာထ စာက်က္မည္ဆိုေသာအေၾကာင္းျပခ်က္က အိပ္ရာေစာစြာဝင္ဖို႕ရာ
ေကာင္းစြာလံုေလာက္သည္မဟုတ္ပါလား....။တကယ္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ေစာေစာထၾကပါသည္။ညေန
ကတည္းက လွည္းက်င္းစုစည္းထားေသာအမႈိက္မ်ားႏွင့္အတူ သစ္တံုးႀကီးႀကီးတစ္တုံးကို မီးရိႈ႕ၿပီး မီးလႈံရင္း
စာက်က္ၾကေလ့ရွိသည္။အစ္မျဖစ္သူက အမွန္တကယ္စာက်က္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မီးဖိုတစ္ဖို
ႏွင့္ ေဆာ့ရင္း၊ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွင့္အတူ မီးလာလႈံေသာ ေခြးႀကီးစုတ္ဖြားအား စရင္းျဖင့္ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ
ေဆာင္းနံနက္ခင္းမ်ားကိုေက်ာ္ျဖတ္လာခဲ့ပါသည္....။
~~~~~~~~~~~~~
ေဆာင္းညသည္ ရွည္လ်ားလွပါသည္....။သို႔ေသာ္ ထိုထိုေသာ ေဆာင္းညမ်ားကိုပင္ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္မက္
ရသည္။လသာေသာေဆာင္းညခင္းမ်ားတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔မိသားစုေတြ အိမ္ေရွ႔ေျမကြက္လပ္တြင္ ထိုင္ခံု
ေလးမ်ားခ်၍ မိသားစုဝိုင္းဖြဲ႕ထိုင္ေလ့ရွိ၏။ထိုစဥ္က ရုပ္ျမင္သံၾကားစက္ေတြဘာေတြ ရွိသည္မဟုတ္ေသး၊
ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ပင္လားမသိ...၊အားလပ္ေနေသာ ေဆာင္းညခင္းမ်ားသည္ ေႏြးေထြးေသာ မိသားစု
အရသာကို အျပည့္အဝေပးစြမ္းႏိုင္ေလသည္။
ေနာက္ပိုင္းကာလမ်ားတြင္ အေဖ၊အေမတို႕အိမ္ျပင္ထြက္ထိုင္ေလ့မရွိေတာ့ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့
ေဆာင္းညခင္းမ်ားတြင္ အိမ္ေရွ႕ထိုင္ခံုေလး၌ တစ္ေယာက္တည္းပင္ ထိုင္ေလ့ရွိသည္။ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ႏွင့္ အတန္ငယ္ကြာလွမ္းေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွာ ႏွစ္စဥ္ နတ္ေတာ္၊ျပာသိုလမ်ားသို႔ေရာက္
ေလတိုင္း၊အသံမစဲပ႒ာန္းပြဲက်င္းပၿမဲပင္ျဖစ္ရာ၊ ညလူေျခတိတ္ခ်ိန္တြင္ ပ်ံလြင့္လာတတ္ေသာပ႒ာန္းတရား
ကို နာၾကားရသည္မွာ ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းေလစြ....။တိတ္ဆိတ္ရွည္လ်ားေသာ ေဆာင္းညလယ္တြင္
တစ္ပါးၿပီးတစ္ပါး ရြတ္ဖတ္သြားေသာ တရားသံကိုနာခံရင္း ဒီကိုယ္ေတာ္ကေတာ့ ဦးဇင္းဓမၼထင္ရဲ႕၊ဒီဦးဇင္း
ကေတာ့ ဦးဇင္းတိေလာကပဲျဖစ္မယ္...အစရွိသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္သိေသာ ဦးဇင္းမ်ားျဖစ္ေလမလားရယ္လို႕
ခန္႔မွန္းေနတတ္ခဲ့သည္...။
~~~~~~~~~~~~~~~~
ကၽြန္ေတာ္အရြယ္ေလးအတန္ရလာေတာ့ ယစ္ေရႊရည္ယမကာဟုေခၚေသာ သူရာအရက္ကိုႀကိဳက္ႏွစ္သက္
တတ္လာၿပီ..။အရက္သမားတို႔မည္သည္ ဥတုသံုးပါးစလံုးေသာက္တတ္ၾကသည္မွန္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္
အတြက္ေတာ့ ေဆာင္းညမ်ားသည္သာ အျခားအျခားေသာညမ်ားထက္ ပိုလို႕ေသာက္ျဖစ္တတ္သည္။ပိုလို႕ေသာက္ေကာင္းေနတတ္သည္။ည ကိုးနာရီထိုး၍ ကၽြန္ေတာ့္ဆိုင္ေလး ပိတ္သိမ္းၿပီးသည္ႏွင့္ စက္ဘီးကို
သြက္သြက္ေလးနင္းလို႕ လမ္းထိပ္သူရာဆိုင္သို႔ခ်ီတတ္စၿမဲပင္...၊ပံုမွန္အားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တစ္ဦးတည္း
သာ အရက္ကိုဇိမ္ဆြဲ၍ ေသာက္ေလ့ရွိသည္။ေစာင္ၿခံဳလို႕မေႏြးေသာရင္ကို သူရာရည္ျဖင့္ အေအးေပ်ာက္
ေစလ်က္ တစ္ေယာက္တည္း ေတြးခ်င္ရာေတြး၊ေငးခ်င္ရာေငးရသည္မွာလည္း အရသာတစ္မ်ဳိးပင္....။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေသာ္ အေမခူးခပ္ေပးထားေသာ ထမင္းကိုစားၿပီး အိမ္ေရွ႕ ဝရန္တာတြင္ထိုင္လ်က္
ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ဖြာကာ မၿပီၤးေသးေသာ အေတြးပန္ခ်ီကားကို ေဆာင္းညမ်ားတြင္ ဆက္လက္ေရးဆြဲေနမိ
တတ္သည္။ညလူေခ်တိတ္ခ်ိန္၊ ဟိုးအေဝးမွ ပ်ံလြင့္လာတတ္ေသာ၊ရပ္ကြက္တြင္းမွ ေက်ာင္းသားငယ္တို႕၏ တစ္စာစာတစ္အံအံစာက်က္သံစည္းခ်က္ကို နားေထာင္ရင္း၊ရင္ကြဲပုရစ္တို႕၏ တက်ီက်ီျမည္သံကိုမပ်င္းမရိ
အာရံုစိုက္ေနရင္း၊ ေဆာင္းည၏အေအးဓာတ္ကို တစိမ့္စိမ့္ခံယူရင္း ဇရက္မင္းစည္းစိမ္ကို ခံစားရသည္
မွာလည္း ခုခ်ိန္မွာ လြမ္းေမာဖြယ္ရာပင္.....။
~~~~~~~~~~~~~~~~
ယခုခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေဆာင္းသည္ ကၽြန္ေတာ့္ အေဝးတြင္ သူ႔အလိုအတိုင္း ေအးၿမဲေအးေနပါသည္။ေဝးေန
ေသာ္လည္း ေဆာင္း ဆိုသည့္အသံၾကားလိုက္ရရံုျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ထဲ ၾကည္ႏူးေအးျမမႈတုိ႔ ဝင္ေရာက္
စၿမဲပင္...။ေဆာင္းအေဝးတြင္ ရွိေနသည့္တိုင္ ျပကၡဒိန္စာမ်က္ႏွာထက္ ေဆာင္းရက္တို႔ခ်ဥ္းနင္းဝင္ေရာက္
လာသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲတြင္လည္း ခ်မ္းေျမ႕ေအးျမေသာ ေဆာင္းနံ႔ျဖင့္ သင္းပ်ံထံုရီလ်က္......။
ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ေတာ့ ေႏြသည္ ပ်င္းရိ၊ၿငီးေငြ႔မႈ ကိုယူေဆာင္လာေလ့ရွိသလုိ၊ မိုး ကေတာ့ နာက်င္၊လြမ္း
ေမာစရာမ်ားကို ေဆာင္က်ဥ္းလာတတ္သည္။သို႔ေသာ္ ေဆာင္းသည္ကၽြန္ေတာ္အတြက္ၾကည္ႏူးစရာမ်ား၊
ေပ်ာ္ရြင္မႈကိုသာ လက္ေဆာင္ ေပးေလ့ရွိပါသည္။ ထို႕အတြက္ေၾကာင့္ပင္ ေဆာင္းသည္ ကၽြန္ေတာ့္
အခ်စ္ေတာ္ရာသီဥတုေလးတစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့ပါေတာ့သည္....။
19 comments:
စာဖတ္ရင္း ေဆာင္းရနံ ့ကို ခံစားမိသလို ၿမန္မာၿပည္ေဆာင္းကို လြမ္းတယ္..ကိုညိမ္း အေရးညက္တယ္ဗ်ိဳ ့...
ေတာ္ေတာ္ေနာက္တဲ့ ေမာင္ေလး။
အရက္ေသာက္ၿပီးျပန္လာ၊ အိမ္၀ရံတာမွာ ေဆးလိပ္ဖြာ၊ ဇရက္မင္းစည္းစိမ္က်က် စဥ္းစားခန္းဖြင့္ၿပီး ပ႒ာန္းတရား နာၾကားသတဲ့။ း)
ႀကဳံႀကဳံးဖူးေပါင္ဗ်ာ။ ကုိရင္တုိ႔ မဒုိးကန္တုိ႔ေကာ ႀကဳံဖူးၾကရဲ့လား။
အင္း... ဟုိ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္လုိ ျဖစ္ေနၿပီ။
သီခ်င္းၿငီးတြားၿပီး ဆန္ေဆးရင္း ရွဴရွဴေပါက္သတဲ့။ တစ္ခ်ိန္ထဲ အလုပ္သုံးခု။
ေမာင္ေလးနဲ႔ေတာ့ ခၽြတ္စြပ္ တူတယ္။ ေအးေလ.. ပါရမီရွင္ေတြဆုိေတာ့လဲ တစ္ခ်ိန္ထဲ အလုပ္မ်ားမ်ား လုပ္ႏုိင္သား။ ဒါေၾကာင့္ စလုံးကုိ ေစာေစာ ေရာက္လာတာထင္ပါ့။ ဟာ ဟ။
ခင္မင္လွ်က္
တဂ်င္းမီးးး
.
“ကၽြန္ေတာ္၏ လြမ္းစရာ့ ေဆာင္းျဖစ္ပါသည္။”
ဟုတ္ တားနာမည္ပါတယ္ေနာ္ ဝမ္းတာတယ္
ေကာင္းတယ္ဗ်ာ..
ေဆာင္းကို လြမ္းစဖြယ္ တင့္ျပီးတဆင့္ သတိရေအာင္ ေရးလာခဲ့တာပဲ။ ေနာက္ပိုင္းေရာက္ေလ ပိုသတိရေလပဲ..
အရက္ေသာက္ၿပီးျပန္လာ၊ အိမ္၀ရံတာမွာ ေဆးလိပ္ဖြာ၊ ဇရက္မင္းစည္းစိမ္က်က် စဥ္းစားခန္းဖြင့္ၿပီး ပ႒ာန္းတရား နာၾကားသတဲ့။..ပိုင္ထွာ..
ေရးတဲ့သူ အမူးမေၿပတာၿဖစ္မယ္..
ေဆာင္းန႔ံေတြက ဘီဘီ နံ႔ေတြ ရေနသလိုပဲသားရယ္.:D
ေဆာင္းတြင္းမွာ အမွတ္ရစရာေတာ့ သိပ္မရွိဘူးဗ်..
အိပ္လို႕ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္..
မွ်စ္
အိမ္ကိုလြမ္းေနပါတယ္ဆိုမွ လာလာစတယ္ေတာ႕
ဟယ္ .. ဗူးသီးေၾကာ္စားခ်င္လုိက္တာ
အာပူလွ်ာပူေလးလည္းေသာက္လုိက္ရရင္ေကာင္းမွာ
ၾကာဇံခ်က္ေလးဆိုလည္းျဖစ္တာပဲ
၀ါး ၀ါးးးးး၀ါးးးးးးးးးးးးးးး စားခ်င္တြားဘီ ... း(((
ဒီဇင္ဘာ ဒီဇင္ဘာ
ခုေတာ့လည္း တစိမ္းေတြလိုပါပဲလားေနာ္ ...
ကိုေမာင္ေလးေရ....ပိုစ့္တစ္ပုဒ္လုံးေဆာင္းရနံ႕ေတြသင္းေနလိုက္တာမ်ား....
ဖတ္လို႕ေကာင္းပ....
ေဆာင္းကိုလည္းေတာ္ေတာ္ေလးလြမ္းသြားမိတယ္....
:(
အသူရာ အရည္ခါးေတြ ဒင္းက ေမာ့ခဲ့ျပီးေတာ့ ပဌာန္းနာတယ္ဆိုေတာ့ မလြန္ဘူးလားကြယ္ း)))
ဗူးသီးေၾကာ္ဆုိလို႔အိမ္ကုိသတိရေနမိတယ္
ေမေမကအျပင္မွာ ၀ယ္မေကြ်းဘူး
အားတဲ႔ရက္အိမ္မွာ လုပ္ေကြ်းတယ္
ယစ္ေရႊရည္ယမကာဟုေခၚေသာ သူရာအရက္ကိုႀကိဳက္ႏွစ္သက္
တတ္လာၿပီ..။အရက္သမားတို႔မည္သည္ ဥတုသံုးပါးစလံုးေသာက္တတ္ၾကသည္မွန္ေသာ္လည္း
တဲ႔ဟယ္
မိဘေတြကုိသတိရမိလုိ႔ ေတာ္လွပါရဲ့ ေျပာမလုိ႔ပါပဲ
တူသြားျပန္ျပီမိဂ်က္အတုိင္းပဲ
ခင္ခင္မင္မင္ jasmine
ဟမ္...ေဆာင္းအလြမ္းကလည္း ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ဆန္လွပါကလား...ဖတ္တဲ့လူကို လြမ္းရင္းနဲ႔ သြားရည္က်တဲ့လူက် ေလခ်ဥ္တက္တဲ့လူတက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရက္ပါေပ့...
ေဆာင္းရာသီက လွေတာ့လွပါရဲ႕ ကညိမ္းႏိုင္ရယ္...ဒါေပမယ့္ မနက္ ၅ နာရီထၿပီး လုပ္ငန္းခြင္၀င္ရတဲ့ ဦးဟန္ၾကည္တို႔မွာေတာ့ သိပ္မနိပ္လွေပဘူး...ေကြးေနရရင္ေတာ့ ဇိမ္ေပါ့...
ေဆာင္းကိုခ်စ္တယ္... ရွမ္းျပည္က ေဆာင္းတြင္းဆိုရင္ မနက္ခင္း ျမဴမႈန္ေတြၾကားထဲမွာ ေျပးရတာကို ၾကိဳက္တယ္.. က်ဴရွင္အသြား ဘာတစ္ခုမွ မေဖာ္ႏိုင္ေအာင္ထားျပီး စက္ဘီးစီးရတာကိုလည္း ၾကိဳက္တယ္.... ဒီကေဆာင္းကေတာ့ ဘာကိုမွ မလွန္ရဲေအာင္ပါပဲဗ်ာ... :P
ခင္မင္လ်က္
ေန၀သန္
ေနာက္ဆိုရင္ တစ္ေယာက္တည္း မလုပ္ပါနဲ ့အစ္ကိုရာ... ကၽြန္ေတာ္တို ့ႏွစ္ေယာက္ စကားေလးတေျပာေျပာနဲ ့ကစ္ၾကတာေပါ့... အစ္ကိုေျပာမွ ရြာက ေဆာင္းညေတြကိုေတာင္ ျပန္သတိရသြားမိတယ္...
လမ္းေလ်ာက္ထြက္တယ္။ ျပန္လာရင္ ေကာက္ညွင္းေပါင္းေလးနဲ ့ ပဲျပဳတ္နဲ ့ စားတယ္။ သိပ္စားေကာငး္တာပဲ။ လူၾကီးေတြဟာ အပင္စိုက္ သိပ္ေတာ္တယ္။ ငါလည္း သူတို ့ အားက်လို ့ စိုက္ဖူးတယ္။ လံုး၀ မျဖစ္ထြန္းဘူး။
ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း နင့္ဟာက ယမကာနဲ ့ အဆံုးသတ္သြားတာပါပဲလား အိကုရယ္။
သဂ်ီးမင္း ေျပာသြားတာေလး သေဘာက်တယ္။ ဟီးဟီး
ေပ်ာ္စရာေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာပဲေနာ္.. အစ္ကို႔ငယ္ဘ၀ေလးက.. ၾကီးေတာ့မွ ပ်က္စီးတာ ယမကာေတြက ပါလာၿပီ ဟြင္းဟြင္း :P
ကိုညိမ္းႏိုင္ရဲ႕ ေဆာင္းအက္ေဆးေလးက ခ်စ္စရာ ေကာင္းတယ္ဗ်ာ..၊ ညဥ့္နက္ေလေလ အေအးပိုေလေလ ျဖစ္တတ္တဲ့ ေဆာင္းလိုပဲ အက္ေဆး တစ္ခုလံုးက ေဆာင္းနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ အမွတ္ရစရာ ေတြကို တရစ္ၿပီးတရစ္ ဆြဲတင္၊ ေခၚေဆာင္ သြားလိုက္တာ....၊ ပို႔စ္လည္း ဆံုးေရာ အလြမ္းေတြ ၾကားမွာ ခ်မ္းၿပီး က်န္ရစ္ ခဲ့ေတာ့တယ္...။
ဒီပို႔စ္ေလးကို ဖတ္ေတာ့ခပ္ငယ္ငယ္က
ေဆာင္းအေၾကာင္းေတြကို ျပန္သတိရမိတယ္။
ေျခအိတ္၊ လက္အိတ္ေတြစြပ္၊ ေခါင္းစြပ္ေတြ စြပ္ၿပီး မီးလံႈခဲ့တာေတြကို ျပန္သတိရမိတယ္။
အင္း...ေဆာင္းကေတာ့ အခု နာမည္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ ေဆာင္းနဲ႔ႏွင္းလည္း တကြဲစီ ျဖစ္ေနၿပီ။
Post a Comment