နင့္အသက္ငါ့ေပး ဆရာႀကီးညိမ္းႏိုင္ ႏွင့္ ကုမၼာရီဂိုဏ္း အရႈပ္ေတာ္ပံုႀကီး ( အပိုင္း ၁ )

တစ္ေန႔သ၌ ကၽြႏ္ုပ္နင့္အသက္ငါ့ေပးဆရာႀကီးညိမ္းႏိုင္ သည္ အိမ္တြင္အားယားေနသည္ေနာက္ ပံုမွန္ဝတၳဳ
စာအုပ္ထက္၃ဆမွ်ထူ၍၂ဆမွ်ႀကီးေသာ ဟယ္ရီေပၚတာလက္စြဲ သရဲ၊တေစၥ၊ဖုတ္၊ၿပိတၱာ၊ကေဝ၊ယကၡ၊ဘီလူး
အမ်ဳိးမ်ဳိးႏွိမ္ႏွင္းနည္းက်မ္းႀကီး အား စိတ္ပါဝင္စားစြာဖတ္ရႈငိုက္မ်ည္းေနခိုက္ ေဒါက္....ေဒါက္...ေဒါက္...ဟူ
ေသာ တံခါးေခါက္သံကိုၾကားလိုက္ရသျဖင့္ ျပင္းစြာအမ်က္ထြက္ရေလေတာ့သည္....။

ကၽြႏ္ုပ္။     ။ဘယ္သူလဲကြေဟ.....အိမ္ေရွ႕ကတံခါးလာေခါက္တာ...

ဧည့္သည္။     ။ဆရာႀကီး....က်ဳပ္တို႕ အင္းစိန္စီအိုင္ဒီကပါ...ခဏေလာက္တံခါးဖြင့္ပါဦး....

စီအိုင္ဒီကဟူေသာအသံၾကားလွ်င္ ျမန္မာျပည္ကို ကၽြန္ျပဳအုပ္စိုးလွ်က္ရွိေသာ ဗ်စ္တစ္သွ်တို႕၏လက္ပါးေစ
မ်ားကို မ်ားစြာစပ္မွ်င္ကပ္သည့္အေလ်ာက္.....ကၽြႏ္ုပ္လည္း ေအာက္ပါအတိုင္း ဘုေတာလိုက္ေလ၏


ကၽြႏ္ုပ္။     ။ေဟ့.....ဒီမွာ ညီေလး အကိုတို႔နဲ႕ခဏေလာက္စခန္းကိုလိုက္ခဲ့ပါလို႕ ေခၚမလို႕လားကြေဟ...။
ဒီလိုေခၚရံုနဲ႕ ေၾကာက္မယ္မ်ားထင္ေနသလား....ဖြင့္ဘူးကြာ.....ကူလီမ်ဳိးေဟ့ ဒို႔ဗမာ အဲ.....သခင္မ်ဳိးေဟ့
ဒို႕ဗမာကြ......။


စီအိုင္ဒီအရာရွိ။     ။အာ......ဘာေတြေျပာေနသတုန္းဆရာႀကီးရဲ႕...ဆရာႀကီးကို ဖမ္းဖို႔မဟုတ္ပါဘူး၊ဆရာ
ႀကီးဆီက အကူအညီေတာင္းခ်င္လို႕ပါ၊လုပ္စမ္းပါ တံခါးဖြင့္ပါဦး အျပင္မွာ ေနပူလြန္းလို႔ပါဗ်။

ကၽြႏ္ုပ္။     ။ေအာ္...ဂလိုလား.....အင္း ဒါဆိုေတာ့လည္းဝင္ခဲ့ၾကေပေတာ့၊နဂိုကကို တံခါးကေစ့ရံုေစ့ထား
တာဟ....။

ဤသို႕ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဝင္ခြင့္ျပဳလိုက္လွ်င္ အင္းစိန္စီအိုင္ဒီမွ အရာရွိဆိုေသာလူႏွစ္ဦးသည္ တံခါးကိုတြန္း
ဖြင့္ ဝင္ေရာက္လာေလေသာဟူလို...။တစ္ဦးကား အသက္၃၀ခန္႕ တည္တည္တန္႕တန္႕ပံုစံရွိ၏။တစ္ဦး
ကား အရပ္ျမင့္ျမင့္၊ဗိုက္ရြဲရြဲ၊မ်က္ႏွာမွာ ကေလးမသာရုပ္ႏွင့္ျဖစ္၏၊အသက္မွာငယ္ေသးဟန္တူသည္။

အသက္၃၀ခန္႕အရာရွိ။     ။က်ဳပ္ကေတာ့ အင္းစိန္စီအိုင္ဒီက ဆားပုလင္းအြတ္ေထာင္ပါပဲ၊သူကေတာ့
က်ဳပ္လက္ေထာက္ ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္ တဲ့...။ 



ကၽြႏ္ုပ္။     ။ေအာ္...ဆားပုလင္းအြတ္ေထာင္နဲ႕ ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္ တို႕ကိုး....၊အင္း...ခင္ဗ်ားတို႕နာ
မည္ကိုေတာ့ သတင္းစာေတြထဲ ဟိုးေလးတေၾကာ္ေၾကာ္ပါေနေတာ့ သိေနတာၾကာေပါ့၊ခုမွလူခ်င္းသိရေပ
တယ္....။ဒါနဲ႔ ဆားပုလင္းကေတာ့ထားပါေတာ့ ဟိုတစ္ေယာက္က ဘယ္ႏွာငံျပာရည္ပုလင္းျဖစ္ရသတုန္း။


ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဤသို႕စပ္စုလိုက္သည္ရွိေသာ္......


ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္။    ။ဂလိုေလဆရာႀကီးရဲ႕ ငံျပာရည္ဆိုေတာ့ ခ်ဳိငံေလးေပါ့ဗ်ာ....၊ခ်ဳိငံဆိုေတာ့
ငိုျပန္ သြားရေပမေပါ့....ငွဲ....ေလ်ာင္း.....ငွဲ....ေလ်ာင္း.....


ဟု ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္မွ သြားအၿဖီးသားႏွင့္ ေအာက္ကလိအာသံကိုျပဳလ်က္ ျပန္ေျဖေလ၏။


ကၽြႏ္ုပ္။     ။အိမ္း.....ငိုျပန္ရမွာ ဘယ္သူေတြပါလိမ့္ေနာ္...လူဆိုးေတြလား...ေၾကြးရွင္ေတြလားေတာ့
မေျပာတတ္...၊ကဲ ရွိေစေတာ့ေလ...၊လာရင္းကိုရွင္းပါဦး စံုေထာက္မင္းတို႕ရဲ႕...။


ဆားပုလင္းအြတ္ေထာင္။    ။ေျပာရမွေတာ့ ခက္ရႈပ္ရႈပ္ပဲ ဆရာႀကီးေရ....၊ဂလိုဗ် မဂိုလမ္းထဲက ပါရာအန္
စီဗစ္ ေဆးတိုက္က ကုလားဆရာဝန္ႀကီးမစၥတာနာရရန္းတစ္ေယာက္ မေန႕က ဆံုးသြားသဗ်....။


ကၽြႏ္ုပ္။   ။ဘာေတြဆံုးသြားသတုန္း....ေဆးဖိုးေတြလား....။


ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္။     ။ေဝးထွာ.....ဆရာႀကီးရယ္....ေသသြားတာကိုေျပာတာဗ်။


ကၽြႏ္ုပ္။     ။ေဟ့....ကေလးက ကေလးဘာသာေနစမ္း...၊ငါကေသခ်ာေအာင္ ေမးရသကြ...ဟြမ္း...။

ကၽြႏ္ုပ္လည္း ကၽြႏ္ုပ္အား ဝင္ေရာက္ႏွိပ္ကြပ္ေသာ ငံျပာရည္ပုလင္းအား ျပန္ႏွက္လိုက္ေလလွ်င္ သင္းသည္
ၿငိမ္သြားေလေတာ့သည္....။

ဆားပုလင္း။    ။သူေသသြားတာက ထူးေတာ့ထူးဆန္းတယ္....၊ဘာဒဏ္ရာမွလည္းမေတြ႕ရ၊လူကလည္း
က်မ္းမာေရးက မေသခင္အထိေဒါင္ေဒါင္ျမည္ပဲတဲ့...၊ေသမွသာအသက္ရႈရပ္သြားဆိုပဲ...။

ကၽြႏ္ုပ္။    ။ေသမွေတာ့ အသက္ရႈရပ္မေပါ့ စံုေထာက္ေရွာ္ဂ်ီးရယ္....၊ကဲထားေတာ့...အဲ့သာ က်ဳပ္နဲ႕ဘာ
ပတ္သက္သတုန္း....။

ဆားပုလင္း။     ။ဘာပတ္သက္သလဲဆိုေတာ့ သူေသသြားေတာ့ သူ႕လက္ထဲမွာ ေဟာဒီအရုပ္ေလးကို
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုတ္လ်က္သားေတြ႕ခဲ့ရလို႕ပဲ ဆရာႀကီးရ....။


ဟုေျပာရင္း လူႀကီးလက္ညိွးသာသာ အရုပ္ကေလးတစ္ခုအား ကၽြႏ္ုပ္ေဘးရွိစားပြဲေပၚသို႕ ေဒါက္ကနဲ
တင္လိုက္ေလသည္။ကၽြႏ္ုပ္လည္း ထုိအရုပ္ေလးအား ေကာက္ယူၾကည့္မိသည္။သစ္သားျဖင့္ထြင္းထုထား
ေသာ မိန္းမကေခ်သည္အရုပ္ေလးျဖစ္သည္၊အရုပ္ေလး၏ေအာက္ေျခတြင္လည္း စၾကာပံုႏွင့္ @ g f b
ဟူေသာ စာလံုးေလးလံုးပါေလ၏

ကၽြႏ္ုပ္။    ။ဒါ တစ္မ်ဳိးေသာဂမၻီရျပင္ညာ နဲ႕ စီရင္ထားတဲ့ တစ္စံုတစ္ရာေသာ အစီအရင္ကြဲ႕.....။

ဆာပုလင္း။     ။ဟုတ္မယ္ဆရာႀကီး...၊အင္း...ဆရာႀကီးကေတာ့ ျမင္တာနဲ႕ဒက္ကနဲသိသကိုး၊ဒါေၾကာင့္
လည္း နင့္အသက္ငါ့ေပးဆရာႀကီးညိမ္းႏိုင္ ရယ္လို႕ ျမန္ျပည္တစ္လြားဖိန္႕ဖိန္႕တုန္ေအာင္ေၾကာ္ၾကားေပး
ဒါကိုးးးးး။ဒါျဖင့္ ဒါက ဘယ္လုိဂိုဏ္းက ဘယ္သို႕ဘယ္ပံု၊ဘယ္လိုရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ စီရင္ထားတာလဲဆိုတာ
အမိန္႕ရွိပါဆရာႀကီး...။

ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဆားပုလင္းႀကီးမွ နဲနဲေျမွာက္လိုက္ေလလွ်င္ ၾကြခ်င္ခ်င္ျဖစ္သြားေသာ စိတ္အား အသာထိန္း
လွ်က္.....

ကၽြႏ္ုပ္။     ။ဒါေတာ့အတပ္ေျပာဖို႕ ေစာေသးသကြယ္....၊အျခားေသာသဲလြန္စေတြမ်ား ရေသးလား...။

ဟုအသာေဖာေရွာလိုက္လွ်င္ ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္မွ ဟြမ္း....ဒါနဲ႕မ်ား သူပဲသိသလိုလိုတတ္သလိုလို
နဲ႕ အာရြီး....ဟု မၾကားတၾကားဝင္ႏွက္ေလေသာ ဟူလို.....။


ဆားပုလင္း။    ။တစ္ျခားေတာ့ ေထြေထြထူးထူးမေတြ႕ရဘူးဆရာႀကီး...၊ေတြ႕လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕အတြက္
ဘာမွထူးျခားမွာမဟုတ္ဘူးေလ....၊ဒီေတာ့ဆရာႀကီးအားလွ်င္ျဖင့္ တစ္ခ်က္ေလာက္လိုက္ၾကည့္ေပးပါလား
ဗ်ာ...။


ကၽြႏ္ုပ္။    ။အိမ္း....အားတာေတာ့မအားဘူးကြယ္....၊ဘာမွလုပ္စရာမရွိတာတစ္ခုပဲ...အဲေလ....လုပ္စရာ
ေတြက ေပါသကိုး....သို႕ေပမယ့္ ဆားပုလင္းႀကီးတို႕ကို တစ္ဘက္တစ္လမ္းကကူညီရေပမေပါ့...၊ကဲလာ
ေျပာေနၾကာတယ္....သြားၾကစို႕ ထမင္းဆိုင္ကို....။


ငံျပာရည္ပုလင္း။   ။အြန္...ထမင္းဆိုင္ကို ဘာသြားလုပ္မတုန္း....။


ကၽြႏ္ုပ္။    ။ဘာသြားလုပ္ရမတုန္း...က်ဳပ္ ဘိုင္ျပက္ေနလို႕ ခုထိေန႕လည္စာမစားရေသး...ခုလိုဒကာေပၚ
တုန္း ထမင္းသြားစားမလို႔ေပါ့ဟဲ့......။


ဆားပုလင္း။   ။ဟုတ္ပါၿပီေလ...၊မဂိုလမ္းမွာပဲ ဆိတ္သားခပတ္ သြားစားၾကတာေပါ့ေလ....၊ဟိုဝတၳဳထဲ
မလဲ အဲ့ဟာပဲသြား သြားစားၾကမဟုတ္လား.....။


သို႕ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႕ သံုးဦးသား အာဂပါးစပ္လူျဖစ္က်ဳိးနပ္ပဟဲ့ ဟုေရရြတ္လ်က္ ဆားပုလင္း၏ေအာ္စတင္
ကားမဲေလးႏွင့္ မဂိုလမ္းသို႕ခ်ီတက္ ၾကေလေတာ့၏

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

သို႕ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႕ သံုးဦးသား မဂိုလမ္းမွ ကုလားကာကာဆိုင္တြင္ အင္းစိန္စီအိုင္ဒီမွ ကဒ္ျပားအားအသံုးျပဳ ခ်ိန္းေျခာက္ၿပီး ဆိတ္သားခပတ္ႏွင့္ ပလာတာ ဆယ့္ႏွစ္ပြဲအား အလကား ဗိုက္ကားေအာင္စားၿပီးလွ်င္

ေအာ္စတင္ကားေလးေပၚ၌ ေခတၱမွ် ထမင္းလံုးစီလိုက္ေသး၏။အတန္ငယ္ေနျမင့္မွ အခင္းျဖစ္ပြားရာ ပါရာ

အန္စီဗစ္ေဆးတိုက္သို႕ သြားေရာက္ၾကေလေတာ့သည္။

ေဆးတိုက္မွာ လူရွင္းလ်က္ရွိသည္။ေဆးေကာင္တာတြင္ အရပ္ျမင့္ျမင့္၊အသားမဲမဲ၊ရုပ္ခပ္ဆိုးဆိုးလူတစ္

ေယာက္သည္ ဆရာဝန္ကုတ္အားဝတ္လ်က္ ထိုင္ေနၿပီး ကၽြႏ္ုပ္တို႕ကိုျမင္သည္ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္အား ေမးတစ္

ခ်က္ဆက္ၿပီး  ဘာျဖစ္သတုန္း.....ဟုေမးလိုက္ေလသည္။

ကၽြႏ္ုပ္။   ။ခါးေတာ့နဲနဲနာေနတယ္ဗ်၊တေလာက ၾကည့္ကုန္းသိုင္းက်င့္လိုက္တာ.....

ဆရာဝန္။    ။ဒါျဖင့္ ပါရာနဲ႕စီဗစ္ ေသာက္...၊ဟိုတစ္ေယာက္ကေရာ....

ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္။    ။ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ခုတေလာ ဝမ္းပ်က္ေနတယ္....

ဆရာဝန္။    ။အင္း ပါရာနဲ႕စီဗစ္ ေသာက္ေလ....ေပ်ာက္မွာပါ။ေျပာေနာက္တစ္ေယာက္...

ဆားပုလင္း။    ။ပါရာနဲ႕ စီဗစ္ ေသာက္ခ်င္လို႕...ဟာ....ရႈပ္ကုန္ဘီ...၊ဒီမွာ က်ဳပ္တို႕က အင္းစိန္စီအိုင္ဒီ က

ဗ်၊မစၥတာနာရရန္းအမႈအတြက္လာတာ...၊ဘယ္ႏွာလူျမင္တာနဲ႕ ဘာျဖစ္သတုန္း လို႔ဆီးေမးရသတုန္း...။

ခင္ဗ်ားတို႕ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ဘာေၾကာင့္သူေမးတိုင္းေျဖရသတုန္း...။

ကၽြႏ္ုပ္။   ။သိဘူးေလ...၊ၾဆာဝန္ကေမးေတာ့ က်ဳပ္တို႕ေျဖရသေပါ့ေလ....၊အက်င့္ကပါေနသကိုး.....။

ဆရာဝန္။    ။အိမ္း..က်ဳပ္လည္း လူျမင္ရင္ လူနာထင္ေနသကိုး...။စိတ္မရွိပါနဲ႕ေလ...၊က်ဳပ္နာမည္က

ေဒါက္တာတုိတုိလပ္ လို႔ေခၚပါတယ္။မစၥတာနာရရန္းနဲ႕တြဲဘက္ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။

ကၽြႏ္ုပ္။    ။အန္...ေဒါက္တာနာမည္ကလည္းဗ်ာ....၊က်ဳပ္ကေတာ့ နင့္အသက္ငါ့ေပးဆရာႀကီးညိမ္းႏိုင္ပါ။

ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ေဒါက္တာ...။

ေဒါက္တာတိုတိုလပ္။    ။ေအာ္....နင့္အသက္ငါ့ေပးဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားလည္းဆရာဝန္ပဲလား...ၾကည့္ရတာ

ဗိေႏၵာဆရာထင္ရဲ႕....။

ကၽြႏ္ုပ္။    ။မဟုတ္တာ....က်ဳပ္က ျမန္မာဂမၻီရလွ်ဳိ႕ဝွက္ဆန္းက်ယ္နကၡတၱေဗဒသုတစြယ္စံု မဂၢဇင္း

ဟုတ္ေပါင္ရႈပ္ကုန္ပါဘီ...၊က်ဳပ္က ျမန္မာဂမၻီရလွ်ဳိ႕ဝွက္ပညာေတြကို အထူးတလည္လိုက္စားက်င့္ႀကံအား

ထုတ္ေပါက္ေျမာက္ၿပီးျဖစ္တဲ့ ဆရာႀကီးတစ္ဆူပဲဗ်။ဒီစီအိုင္ဒီကဆရာေတြက အကူအညီေတာင္းလို႕လိုက္

ေပးရတာပဲ...။

ေဒါက္တာ။    ။ေအာ္...မသိလို႕ပါဆရာႀကီးရယ္....၊ဒါျဖင့္ ဒီကႏွစ္ေယာက္က စီအိုင္ဒီကေပါ့ ဟတ္လား။

ငံျပာရည္ပုလင္း။    ။ဟုတ္ပါတယ္...၊ကၽြန္ေတာ္က ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္ပါ။သူက ဆားပုလင္းအြတ္

ေထာင္တဲ့....၊မေန႕ကေတာ့ျဖင့္ ခင္ဗ်ားကိုေဆးတိုက္မွာမေတြ႕ရပါလား၊ဒါနဲ႕ ေနပါဦး ခင္ဗ်ားက လူနာ

ဘာျဖစ္ျဖစ္ ပါရာနဲ႕စီဗစ္ပဲတြဲေသာက္ဖို႕ေပးသလားဗ်ာ....။

ေဒါက္တာ။    ။ဟုတ္တယ္ေလ..မေန႕က နာရရန္းရဲ႕ဂ်ဴတီဗ်၊က်ဳပ္ဂ်ဴတီမဟုတ္ေတာ့ က်ဳပ္လည္း ဂ်င္

ဝိုင္းသြားေနသေပါ့...အဲေလ... ေလ့က်င့္ခန္းသြားလုပ္ေနသေပါ့။ ပါရာနဲ႕စီဗစ္ပဲ ေပးတာကေတာ့ဗ်ာ...

ေမာင္ရင္ပဲ က်ဳပ္တို႕ေဆးတိုက္နာမည္ကိုသာ ၾကည့္ေပေတာ့...၊ေျပာမယ့္သာေျပာရ အဲ့ေဆးအတြဲအစပ္

နဲ႕ က်ဳပ္နဲ႕က အက်ဳိးေပးသဗ်..၊ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္က ကိုးဆယ္ရွစ္ပါးေပ်ာက္ေဆးတြဲ လို႕ေတာင္နာမည္ေပး

ထားေသးသကိုး....။

ဆားပုလင္း။    ။ကဲ...ကဲ.....ေတာ္ၾကပါေတာ့....၊ေပါက္ကရေတြ....၊ကဲ ေဒါက္တာ...က်ဳပ္တို႕အထဲဝင္

စစ္ေဆးလိုက္ဦးမယ္...၊ဆရာႀကီး....အမႈျဖစ္တာက အတြင္းဘက္ လူနာၾကည့္တဲ့အခန္းထဲမွာပဲဗ်....။

လာ...သြားၾကည့္ၾကစို႕....။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ဤသို႕ျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႕ သံုးဦးသား အတြင္းခန္းသို႕ဝင္ေရာက္သည္ရွိေသာ္ ေဒါက္တာတိုတိုလပ္လည္း

မေယာင္မလည္ႏွင့္ လိုက္ပါဝင္ေရာက္လာေလသည္။လူနာၾကည့္ခန္းကား သာမန္မွ်ပင္ျဖစ္ၿပီး၊ကုတင္တစ္

လံုး၊စားပြဲႏွင့္ကုလားထိုင္တစ္စံုသာရွိေလသည္။စားပြဲေပၚတြင္ လူနာမွတ္တမ္းစာအုပ္တစ္အုပ္၊ေဘာပင္

တစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ပန္းအိုးတစ္လံုးရွိၿပီးလွ်င္၊ ပန္းအိုးထဲတြင္ ပန္းတစ္ပြင့္ထိုးထားသည္။ကၽြႏ္ုပ္လည္း ထိုပန္းကို

ျမင္လွ်င္ အထူးပင္အံၾသသြားရၿပီး ကၽြႏ္ုပ္၏မ်က္လံုးအစံုသည္ ထိုပန္းကိုျမင္သည္ႏွင့္ စူးရွေတာက္ေျပာင္

လာရေလေတာ့သည္။

ကၽြႏ္ုပ္။     ။ဒီမွာ စံုေထာက္ႀကီး...ခင္ဗ်ားဒီပန္းကို မေန႕ကတည္းကေတြ႕သလား၊ခုမွထိုးထားတာလား...။

ဆားပုလင္း။   ။မေန႕ကတည္းကေတြ႕သဗ်...၊ဒါဘာပန္းတုန္း...၊အမႈနဲ႕ဘာပတ္သက္သတုန္း....။

ကၽြႏ္ုပ္။    ။အိမ္း....က်ဳပ္လည္း ရုပ္တုေလးကိုျမင္ကတည္းက ရိပ္မိၿပီးသားပါ။ခု ဒီပန္းကိုေတြ႕ေတာ့ ပိုေသ

ခ်ာသြားသေပါ့ဗ်ာ...၊ဒီပန္းကို ဘယ္သူ ထိုးထားသတုန္း....ေဒါက္တာ....။

ေဒါက္တာတိုတိုလပ္။    ။ေရာ္....မေန႕ကက်ဳပ္ဂ်ဴတီမွမဟုတ္ပါဘူးဆို..၊က်ဳပ္ဘယ္သိႏိုင္မတုန္း....။ပန္းအုိး

ကိုအၿမဲလဲလွယ္တာကေတာ့ က်ဳပ္တို႕ေဆးတိုက္က နာ့စ္မေလး မိုးငြပ္ပဲဗ်....၊သူပဲေနမယ္.....။

ကၽြႏု္ပ္။    ။မိုးငြပ္.......မိုးငြပ္....ဒီနာမည္အဆန္းပါလား....ဒါျဖင့္သူဘယ္မတုန္း...။

ေဒါက္တာ။     ။ဒီေန႕သူခြင့္ယူသဗ်၊မေန႕က မစၥတာနာရရန္းဆံုးသြားတာကို စိတ္မေကာင္းလြန္းလို႕ ဒီေန႕

မလာႏိုင္ေၾကာင္း ဖံုးဆက္ေလရဲ႕...။

ကၽြႏု္ပ္။     ။ဒါျဖင့္္ သူ႕ဘယ္မွာေနသတုန္း...၊သူ႕လိ္ပ္စာသိလား...။

ေဒါက္တာ။    ။က်ဳပ္ေသခ်ာေတာ့မသိဘူး၊ေျမနီကုန္းဘက္ေနသလိုလိုေျပာတာပဲ၊သူ႕ကို နာရရန္းခန္႕ထား

တာဗ်၊မစၥတာနာရရန္းေတာ့ ေသခ်ာသိမယ္...။

ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္။    ။အြန္.....ခင္ဗ်ားေျပာမွပဲ ေသသူကိုသြားေမးရမလိုျဖစ္ေနၿပီ။

ဆားပုလင္းအြတ္ေထာင္။    ။ေနဦးဗ်၊က်ဳပ္ မေန႕က နာရရန္းရဲ႕ မွတ္စုစာအုပ္ေလး သိမ္းထားတာရွိတယ္၊
အဲ့မွာရွာၾကည့္ဦးမယ္....။

ကၽြႏ္ုပ္။     ။ဟုတ္ဘီေလ...၊ျမန္ျမန္ရွာဗ်ဳိ႕....၊သူ႕ကိုမိရင္ ဒီအမႈကတစ္ဝက္ေလာက္ၿပီးၿပီဗ်.....။

ဆားပုလင္း။    ။ဒါျဖင့္ က်ဳပ္တို႕ အင္းစိန္စီအိုင္ဒီရံုးလို အျမန္လစ္စို႕ဗ်ဳိး.....၊က်ဳပ္ရံုးခန္းထဲမွာ အဲ့မွတ္စု

စာအုပ္က်န္ခဲ့သဗ်....။

ကၽြႏ္ုပ္။     ။အင္...အေတာ္ေစ့စပ္ေသခ်ာတဲ့ ဆားပုလင္းေပပဲ...၊ကဲ..ဒါျဖင့္ ဒီ လူနာမွတ္တမ္းပါသိမ္းခဲ့ဗ်ာ၊

လိုရမယ္ရ...။

ေဒါက္တာတိုတိုလပ္။    ။အမ္....ခင္ဗ်ားတို႕ ဒီစာအုပ္ကိုသိမ္းေတာ့ က်ဳပ္က လူနာလာရင္ ဘယ္လိုေရးရ

မတုန္း...။

ငံျပာရည္ပုလင္း။    ။အိုဗ်ာ....ခင္ဗ်ားမွာမယ္မယ္ရရေရးစရာဘာရွိတုန္း....၊လူနာနာမည္ပဲ စာရြက္လြတ္

တစ္ခုမွာေရးထားလိုက္...၊ေပးမယ့္ေဆးက ပါရာနဲ႕စီဗစ္ ပဲမဟုတ္လား...၊ေထြေထြထူးထူုးေရးစရာမလိုပါ

ဘူး.....။

ဤသို႕ ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္မွ ဝင္ႏွက္ေလေသာအခါ ေဒါက္တာႀကီးလည္းၿငိမ္က်သြားေလေတာ့

သည္။ကၽြႏ္ုပ္တို႕လည္း ေအာ္စတင္ကားမဲေလးအား မိုင္ကုန္ႏွင္လ်က္ အင္းစိန္စီအိုင္ဒီရံုးႀကီးဆီသို႕ အျမန္

ခ်ီတက္ခဲ့ၾကေလသေတာ့တည္း...........။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ကၽြႏ္ုပ္တို႕ သံုးဦးသား အင္းစိန္စီအိုင္ဒီ ရံုးတြင္းသို႕ကျပာကယာဝင္ေရာက္လာေသာအခါ ရံုးအေပါက္ဝ

တြင္ ေစာင့္ေနေသာ ျပာတာေကာင္ေလးမွ ဆီးၿပီးလွ်င္....

" ေဟာ...ဆရာတို႕ျပန္လာပလား...ေရာ့...ေရာ့....၊ဒီကဧည့္သည္လည္း တစ္ထုပ္ယူ...." ဟုဆိုၿပီးလွ်င္

ကၽြန္ေတာ္တို႕လက္တြင္းသို႕ အထုပ္ေလးတစ္ထုပ္စီထည့္ေပးေလ၏။ကၽြႏု္ပ္လည္း အထုပ္ေလးကိုဖြင့္

ၾကည့္ေသာအခါ လက္ဘက္ေျခာက္မ်ားျဖစ္ေနသည္ကိုေတြ႕ရေလသည္။

ကၽြႏု္ပ္္။     ။ဘာလုပ္ဖို႕တုန္း လက္ဘက္ေျခာက္က...

ျပာတာေလး။     ။ဟိုမွာ မင္းႀကီး ဆူေနၿပီေလ....၊ဒါေၾကာင့္ လက္ဘက္ေျခာက္ထုပ္ေပးတာ....

ဆားပုလင္း။    ။ဟယ္...ဒီေကာင္...လူႀကီးေတြကိုေနာက္တီးေနာက္ေတာက္နဲ႕...၊ဒါနဲ႕မင္းႀကီးက ဘာ

ေၾကာင့္ဆူသတုန္း....။

ျပာတာေလး။    ။ဒီလုိဆရာရဲ႕.....အခုေလး တင္ပဲ ရံုးကို ေကာင္မေခ်ာေခ်ာေလးတစ္ေယာက္လာၿပီးလိမ္

သြားလို႕ေလ....၊မင္းႀကီးျပန္လာလို႕သိေတာ့ စီအိုင္ဒီကို ဝင္လိမ္သြားရေအာင္ ရွိတဲ့လူေတြ ႏံုရ၊အရသလား

ဆိုၿပီး ဆူေနတာ....။

ျပာတာေလးစကားဆံုးေသာ္ ကၽြႏု္ပ္တို႕လည္း တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး အံၾသမိရ၏။

ဆားပုလင္း။    ။ကဲလာဗ်ာ....ဆရာႀကီးကိုလည္း မင္းႀကီးနဲ႕မိတ္ဆက္ေပးရင္း၊အက်ဳိးအေၾကာင္းလည္း

ေမးၾကည့္ရေအာင္....။

သို႕ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႕ သံုးဦးသား ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းႏွင့္ မင္းႀကီးရံုးခန္းထဲ ဝင္လာၾကေလေတာ့သည္။

မင္းႀကီးကား....သူ၏ႏႈတ္ခမ္းေမြးႀကီးေထာင္ေနေအာင္ ေဒါသထြက္ေနၿပီးသကာလ တံေတြးမ်ားတြင္တြင္

ထြက္ေစလ်က္ ဒမ္....၊ရွစ္....၊ကိုး....၊ဘူ....၊ေနာက္ေခ်း....၊အစရွိေသာ ဘိလပ္အဆဲမ်ားျဖင့္ သူ႕ေရွ႕တြင္

တန္းစီရပ္ေနေသာ စံုေထာက္မ်ားကို ဆဲဆိုေနေလေတာ့သည္။

ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဤသို႕ ဘိလပ္သားတစ္ဦးမွ ျမန္မာလူမ်ုိးမ်ားကိုဆဲေနသည္ကိုျမင္ေသာ္ အမ်ဳိးသားေရး

စိတ္ဓာတ္မ်ား ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထလ်က္ အနီးမွ ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္အား " ဟေကာင္ရ.....

ဘိလပ္သားတစ္ဦးက ဒို႕ျမန္မာေတြကိုဆဲဆိုေနတာေကာင္းသလား....သြား ျပန္တုတ္ထည့္လိုက္စမ္း..."

ဟု ပါးစပ္ကလည္းေျမွာက္ေပး...၊လက္ကလည္း သူ႕ခါးအားကိုင္၍ ေရွ႕သို႕တြန္းထည့္လိုက္သည္ရွိေသာ္...

ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္မွာ မင္းႀကီးေရွ႕သို႕ ငိုက္စိုက္ ငိုက္စိုက္ေရာက္သြားၿပီးလွ်င္..........

" ဟဲ့ ငေျမြတိုး....၊ဖိုးလေမသား....၊အရုိးကိုက္ေကာင္....၊ေဖတရာ...ေမာင္တစ္က်ိတ္...ဦးေလးအစိတ္သား

ရဲ႕....." 

ဟူ၍ အယုတၱအနတၱမ်ားတစ္သီႀကီးမ်ားျဖင့္ မင္းႀကီးအားဆဲဆိုေလေတာ့သည္။မင္းႀကီးႏွင့္ တစ္ကြ

အားလံုးေသာ စံုေထာက္မ်ားမွာ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင့္ သူ႕အားဝိုင္းၾကည့္ေနၾကေလေတာ့သည္။

၁၀မိနစ္ခန္႕ ဆဲဆိုၿပီးေသာမွ ရပ္သြားေလေတာ့သည္။

မင္းႀကီး။   ။ေမာင္မင္း မွ်စ္....ကၽြႏ္ုပ္အား ဘာေျပာသနည္း...ေမာင္မင္းေျပာစကားမ်ားအား ကၽြႏ္ုပ္နား

မလည္....။

ငံျပာရည္ပုလင္း။    ။အဲ.....ဟို....ဟိုသင္း....ဘာမွဟုတ္ပါဘူး မင္းႀကီး....။

ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္လည္း အူတီးအူေၾကာင္နဲ႕ ေလ်ာခ်လိုက္ေလလွ်င္၊အတို႕အေထာင္လုပ္ခ်င္ေသာ

စံုေထာက္တစ္ဦးမွ......

" အဲ့ဒါ သူ မင္းႀကီး ကို ျမန္မာလို ဆဲေနတာဗ်...." 

မင္းႀကီး။    ။ေအာ္....ကၽြႏ္ုပ္ ဆဲတာကုိမေက်နပ္လို႕ ျပန္ဆဲတာေပါ့ေလ...ေကာင္းဒယ္...ေကာင္ဒယ္...၊

ေမာင္မင္း ခုလိုမခံခ်င္စိတ္ရွိတာ ေကာင္းဒယ္....၊ဟို ေကာင္ေဒြ...ဒီ ေကာင္ေလးကို နမူနာယူၾက...။

ဟု မင္းႀကီးကဆိုလိုက္ေလေသာ္ အတို႕အေထာင္စံုေထာက္လည္း ဇတ္ပုသြားရေသာဟူလို....။

ဆားပုလင္းအြတ္ေထာင္။    ။ဟ...ငါ့ေကာင္ရ...ဒီတစ္ခါ မင္းသတၱိေျပာင္လွခ်ည္လား...၊မင္းႀကီးကိုဆဲတာ

မိုးကိုမႊန္ ေရာ....။

ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္။    ။ဘယ္ကသာ ဆရာသမားရယ္...၊က်ဳပ္က ခါးလာတို႕ရင္ ေယာင္တတ္တဲ့

အက်င့္ရွိသဗ်...၊အဲ့ဒါကို ဒီဆရာႀကီးက က်ဳပ္ကို ခါးကကိုင္ၿပီးတြန္းလိုက္ေတာ့ က်ဳပ္လည္း ေယာင္ၿပီး ဆဲ

မိတာပါဗ်ာ....။

ဤသို႕ ငံျပာရည္ပုလင္းမွ ရွင္းျပလိုက္သည္ရွိေသာ္ ကၽြႏ္ုပ္တို႕လည္း ငိုအားထက္ရီအားသန္ဆိုသလို

ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ ငံျပာရည္ ရယ္.....ဟုသာေရရြတ္လိုက္ႏိုင္ေလေတာ့သတည္း....။

( ခ်စ္ခင္ရေသာ ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာဂါအကို၊အမ၊ညီ၊ညီမ၊တူမ မ်ားအား  ဤပို႕စ္တြင္ ဇာတ္ေကာင္မ်ား

အျဖစ္ သရုပ္ေဖာ္သြားမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း ႏွင့္ မည္သူ႕ ဂုဏ္၊သိကၡာ၊အတၱ၊မာန၊ပညာ၊ညဏ္၊အသက္၊ရုပ္

ရည္(ဘာက်န္ေသးပါလိမ့္...:))) ကိုမွ် ထိခိုက္၊နစ္နာ၊သေရာ္၊ေစာ္ကား၊ႏွိမ့္ခ်၊ထိပါး၊ျပစ္မွား(ဟူး...:))

လိုစိတ္ ဆံတစ္ခ်ည္မွ် မရွိပါေၾကာင္း၊ အေပ်ာ္သက္သက္မွ်သာျဖစ္ေၾကာင္း  ေတာင္းပန္ အသိေပးအပ္

ပါသည္ ရဲေဘာ္တို႕......၊အပိုင္း ၂ တြင္လူပိုစံုလာမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း......:))))

                                                                              အပိုင္း(၂) ေမ်ာ့........