Thursday, July 15, 2010

ကၽြန္ေတာ္ ပရေလာကႏွင့္ ဆက္သြယ္ခဲ့ပံု

ဟိုး လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ကကၽြန္ေတာ္ပရေလာကလို့ေခၚတဲ့တမလြန္ေလာကနဲ့ ဆက္သြယ္ခဲ့ဘူးတယ္
ခင္ဗ်။တိုက္ရုိက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ..။ျကားလူ တဆင့္ခံနဲ့ေပါ့...။

ကၽြန္ေတာ္တို့ျမို့က အိမ္တစ္အိမ္မွာ ႏွစ္လတစ္ခါ၊သံုးလ တစ္ခါေလာက္ ဆို အိမ္ေရွ့မွာ အထပ္သား သင္ပုန္း
ေလးနဲ့ ေျကာ္ျငာ ဆိုင္းဘုတ္ေလး ေထာင္ထားတတ္ပါတယ္။ဆိုင္းဘုတ္မွာ ေရးထားတာက “ အဖြားေရာက္ျပီ၊
ေသသူ၊ရွင္သူ ေမးႏုိင္သည္။တစ္ဦး ၁၀၀ က်ပ္ ” တဲ့ ခင္ဗ်။အရင္က အဲဒီ ဆိုင္းဘုတ္ကို ရံဖန္ရံခါ ျမင္ေတြ့ေနရ
ေပမယ့္ နည္းနည္းထူးဆန္းတယ္လို့ ထင္မိတာကလြဲလို့ ေနာင္မွာ ပတ္သက္ေကာင္းပတ္သက္လာႏိုင္တယ္လို့
ေတာ့ တခါမွ မေတြးခဲ့မိပါဘူး...။အဲ...ပတ္သက္လာရပံုကေတာ့......

လြန္ခဲ့ေသာဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္၊ တစ္ခုေသာမိုးဦးရာသီမွာ ေျမာက္ဒဂုံက ကၽြန္ေတာ့္ အေဒၚတစ္ေယာက္ရဲ့အိမ္မွာ ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ အဘြား၊အေမ့ အေမ ဟာ ေရခ်ိုးခန္းထဲမွာ ေခ်ာ္လဲျပီး ေပါင္က်ိုးသြားပါတယ္။ပုဂၢလိကေဆးရုံ
တခုမွာ တင္ျပီး က်ိုးသြားတဲ့ေပါင္ကို ျပန္ဆက္ဖို့ လုပ္ေနတုန္းမွာပဲ ဆံုးသြားရွာပါေတာ့တယ္...။

က်န္ရစ္သူ ကၽြန္ေတာ္တို့ ေဆြမ်ိုးေတြလဲ ျမန္မာအသုဘ တို့ ထံုးစံအတိုင္း သံုးရက္ထား၊အသုဘခ်၊ခုႏွစ္ရက္
ျပည့္ေတာ့ သပိတ္သြတ္၊အမွ်ေဝေပါ့ခင္ဗ်ာ...။အဲဒီ ခုႏွစ္ရက္တာကာလ အတြင္းမွာ အဘြားနဲ့ပတ္သက္ျပီး
ဘယ္သူမွ အနံရတာေတြ၊အရိပ္ျမင္ရတာေတြ၊ထူးထူးျခားျခား ျကံုေတြ့ရတာေတြ ဘာဆိုဘာမွ မရွိခဲ့ ပါဘူး။
ဒီေတာ့ အားလံုးက အဘြားတစ္ေယာက္ေတာ့ ေကာင္းရာမြန္ရာေရာက္ သြားျပီ လို့ပဲ ထင္မွတ္ထားလိုက္ျကတာ
ေပါ့ခင္ဗ်ာ..။

တလ ေလာက္မွာေတာ့ အိမ္ကို ေျမာက္ဒဂံုက အေဒၚတစ္ေယာက္ ေပါက္ခ်လာပါတယ္။ေရာက္လာရတဲ့
အေျကာင္းကေတာ့ သူ အေမ့ကို(ကၽြန္ေတာ့္အဘြားကို) အိမ္မက္ မက္တဲ့ အေျကာင္း၊အိမ္မက္ထဲမွာ အေမဟာ
ညိွးညွိးငယ္ငယ္နဲ့ တခုခုကို ေျပာခ်င္ေနပံု ရတဲ့အေျကာင္း၊ဘာမွေတာ့မေျပာတဲ့ အေျကာင္း၊စိတ္မေကာင္းတဲ့
အေျကာင္း၊မ်က္ရည္ေလး စမ္းစမ္း၊စမ္းစမ္း နဲ့ ေျပာရွာပါတယ္..။

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အဲဒီရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ အထက္ကေျပာခဲ့တဲ့ ေသသူ၊ရွင္သူေမးလို့ရတယ္ဆိုတဲ့ အဘြား
ကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို့ျမို့ကို ေရာက္ေနခ်ိန္ဆိုေတာ့ အေမတို့ ညီအမႏွစ္ေယာက္လဲ သူတို့ အေမ ဘယ္ဘဝ
ေရာက္လို့ ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို သြားေမးျကည့္မယ္ျဖစ္ေရာ...ခင္ဗ်ာ..။အထူးအဆန္းဆို အင္မတန္မွ
စိတ္ဝင္စားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အေမတို့နဲ့ အတူ လိုက္သြားတာေပါ့..။မသြားခင္ အေမတို့ကို ဟိုေရာက္ရင္
အဘြားအေျကာင္းကို ျကိုျပီး ဘာမွမေျပာဖို့ လူတတ္ျကီးလုပ္ျပီးမွာလိုက္ေသးတယ္..။

အဲဒီအိမ္ကိုေရာက္သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို့အရင္ ေရာက္ေနတဲ့ အမ်ိုးသမီးႏွစ္ေယာက္က အေဝးမွာေရာက္
ေနတဲ့ သူတို့နဲ့ ပတ္သက္သူ (အသက္ရွင္သူ)အေျကာင္း ေမးေနလို့ ေစာင့္ေနရပါေသးတယ္။ေျပာေဟာေနတဲ့
အဘြားအိုကို အကဲခတ္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို့ ေတြ့ျမင္ေနျက သူလိုကိုယ္လို ဝဝပုပု သာမာန္ အဘြားအို
တစ္ဦးပါပဲ။သူေျပာေဟာတဲ့ေနရာမွာလဲ အထူးအဆန္းေတြ ျပင္ဆင္ထားတာဘာမွမရွိပါဘူး။သူက ေခါင္းရင္း
ဘက္မွာဖ်ာေလးခင္းျပီးထိုင္ေနပါတယ္။ေဘးမွာေတာ့ ေရေႏြးျကမ္းတအိုး၊ေသာက္လက္စ ေျပာင္ဖူးဖက္
ေဆးလိပ္နဲ့ ေဆးလိပ္ျပာခြက္ပဲရွိပါတယ္။ခဏေနေတာ့ အဲဒီ အမ်ိုးသမီးႏွစ္ေယာက္လဲ စိတ္ေက်နပ္သြားပံုနဲ့
ျပံုးျပံုး၊ျပံုးျပံုးနဲ့ ျပန္သြားျကပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို အလွည့္ေရာက္ေတာ့ ဘာေမးမွာလဲ ေသသူလား၊ရွင္သူလား လို့ေမးေတာ့ ေသသူေမးမွာပါေပါ့။
ျပီးေတာ့ ေသသူရဲ့ နာမည္၊အသက္နဲ့ ျမုပ္ႏွံရာ သုႆန္အမည္ ကိုေျပာျပရပါတယ္..။သူကမွတဆင့္ သူေမြးထား
တဲ့ သရဲကို(သရဲ ဆိုတာက ကၽြန္ေတာ္ထင္တာကို ေျပာတာပါ။ဘာလဲဆိုတာေတာ့ အတိအက်မသိပါ) ဘယ္သူ၊
အသက္ဘယ္ေလာက္၊ဘယ္သုႆန္ မွာ သြားေခၚခဲ့ေခ် လို့ ခပ္တိုးတိုး အမိန့္ေပးလိုက္ပါတယ္။

သူကသာ အမိန့္ေပးေနတာ ကၽြန္ေတာ္တို့က ဘာမွလဲမျမင္ရ၊ဘာမွလဲ မျကားရဘူးခင္ဗ်။မသိရင္ သူ့ဘာသာသူ
တစ္ေယာက္ထဲ စကားေျပာေနပံု သက္ေတာင့္သက္သာ၊ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာလိုက္တာရယ္....။ကၽြန္ေတာ္
ကေတာ့ ဘာမ်ားျမင္ရမလဲလို့ ဟိုေမာ့ျကည့္ ဒီေမာ့ျကည့္နဲ့ ဘာမွလဲ မျမင္ရပါဘူး...။သူခိုင္းလိုက္တဲ့ ငတိ(သရဲ
လို့ သံုးႏွုန္းရတာ ေက်ာခ်မ္းစရာျကီးဗ်ေနာ္၊ဒီေတာ့ အတိအက်လည္းမသိေတာ့ ငတိလို့ပဲ သံုးႏွုန္းလိုက္ပါတယ္)
က သြားေခၚတာ အေတာ္ျကာတယ္ဗ်။

ျပန္ေရာက္မလာေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီအဘြားနဲ့ ေထြရာေလးပါးေျပာေနျကတာေပါ့ခင္ဗ်ာ။ဒါေပမယ့္ေသတဲ့လူ
အေျကာင္းေတာ့ သူကလည္းမေမး၊ကၽြန္ေတာ္တို့ကလည္း မေျပာျကပါဘူး။သူေျပာျပတာက သူက ေပါင္းတည္၊
ျပည္ ဘက္ကျဖစ္တဲ့ အေျကာင္း၊ ေျခခင္းလက္ခင္းသာတဲ့ ကာလေတြမွာ ျမို့တကာ၊ရႊာတကာလည့္ျပီး သိကၽြမ္း၊
ခင္မင္ရာ အိမ္ေတြမွာတည္းျပီး ဒီအလုပ္ကိုလုပ္တဲ့အေျကာင္း....စသည္ျဖင့္ေပါ့ခင္ဗ်ာ။

ေလးဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ ျကာေတာ့သူက ေရာက္ျပီ၊ေမးခ်င္တာ ေမးလို့ရျပီ လို့ေျပာပါတယ္။သူက ေရာက္ျပီ ေျပာလို့သာ၊ေရာက္လာျကျပီမွန္း သိလိုက္ရတယ္..။ကၽြန္ေတာ္တို့ကေတာ့ ဘာမွမျမင္ရ၊ဘာမွမျကားရပါဘူး။
(ျကို့ပင္ေကာက္ က နတ္ေလခ်ြန္ကေတာ့ ေရာက္လာျပီဆိုရင္ ေလခ်ြန္သံျကားရတယ္လို့ ဆိုျကတယ္ခင္ဗ်။)

ေမးလိုရျပီဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့အေမက အေမေရ ကၽြန္မဘယ္သူပါ၊အေမနဲ့ စကားေျပာခ်င္လို့ လာတာပါ လို့
ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အဘြားက (နတ္ဝင္သည္အဘြား ကတဆင့္) သူသိတဲ့အေျကာင္း ေခၚေခၚျခင္း ခ်က္ခ်င္း
ေရာက္မလာႏိုင္တာက ေပါင္က်ိုးထားတာေျကာင့္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္မသြားႏိုင္၊မလာႏိုင္တဲ့အေျကာင္း၊အခုလည္း
လာေခၚတဲ့ သူက တြဲေခၚလာရတဲ့အေျကာင္း ေျပာရွာပါတယ္...။

သူက အဲဒီလိုလဲ ေျပာလိုက္ေရာ နဂိုကမွ ငိုခ်င္ရက္လက္တို့ ျဖစ္ေနတဲ့ အေမတို့ညီအစ္မလည္း ငိုလိုက္တာ ဘာ
ေျပာေကာင္းမလဲခင္ဗ်ာ..။အေမတို့ညီအစ္မမွာသူတို့ငိုေနရတာနဲ့ ဘာမွ မယ္မယ္ရရမေမးရပဲ၊ကၽြန္ေတာ့္အဘြား
ကပဲ ျပန္ေမးေနရရွာပါတယ္..။ဆယ္တန္းေျဖထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ အစ္မ ေအာင္ရဲ့လားလို့လည္း ေမးရွာပါတယ္။
(အဖြားမဆံုးခင္က ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းေတြမထြက္ေသးပါ၊သူဆံုးျပီးမွ ေအာင္စာရင္းထြက္တာျဖစ္ပါတယ္)

ကၽြန္ေတာ့္အေမနဲ့အတူပါလာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အေဒၚအမည္ကိုလည္း ေျပာျပပါတယ္။ျပီးေတာ့ သူ့အခ်စ္ဆံုး၊စိတ္
မခ်ဆံုးျဖစ္တဲ့ သူ့သမီးအငယ္ဆံုးကိုလဲ ဘာလို့လိုက္မလာတာလဲ လို့ေမးျပီး၊ အျကီးေတြက ေစာင့္ေရွာက္ျကဖို့
မွာရွာတယ္ခင္ဗ်။ဒါနဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အေမတို့လဲ ျကည့္ေကာင္းေအာင္ေျဖရတာေပါ့ခင္ဗ်ာ..။

ဒါနဲ့ သူ့ကို အခုဘယ္မွာေနလဲ လို့ေမးေတာ့ သူ့ကိုျမုပ္ႏွံရာ ေရေဝးသုႆန္မွာပဲေနရေျကာင္း ၊ရက္လည္တုန္းက
အမွ်ေဝတာမရဘူးလား လို့ေမးေတာ့ သုႆန္ကေန ဘယ္သူမွ လာမေခၚလို့ မသိလိုက္ဘူးလို့ ေျပာတယ္ခင္ဗ်။
ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေမက လာမယ့္တစ္လျပည့္မွာ အိမ္မွာ အေမ့အတြက္ရည္စူးျပီး အလွူေပးအမွ်ေဝပါ့မယ္၊
အေမလာခဲ့ပါလို့ ေျပာေတာ့၊ လာခဲ့မယ္ ဒါေပမယ့္ အိမ္ထဲဝင္လို့ရမွာမဟုတ္ေတာ့ ငါကဘယ္မွာေနရမွာလဲလို့
ျပန္ေမးပါတယ္။ဒါနဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အေမကလည္း ျကံမိျကံရာ အိမ္ေရွ့က မန္က်ီးပင္မွာ ေနပါလားဆိုေတာ့၊သူျပန္
ေျပာတာက ငါကေပါင္က်ိုးထားလို့သစ္ပင္မတက္ႏိုင္ပါဘူးတဲ့ခင္ဗ်ာ..။

ကၽြန္ေတာ့္အေမတို့လည္း တစ္ခ်ီတစ္ေမာင္း ငိုျကျပန္ေရာဗ်ို့။ေနာက္ေတာ့ အေမက အိမ္ေစာင့္နတ္ေတြ၊အိမ္
တြင္းနတ္ေတြ(အဲဒီတုန္းက အိမ္မွာ နတ္အုန္းဆြဲထားေသးတယ္ခင္ဗ်)ကို အလွူမလုပ္ခင္ညကတည္းက အေမ့
ကိုဝင္ခြင့္ျပုဖို့ ေတာင္းပန္ထားပါ့မယ္ အိမ္မွာ အလွူလုပ္မယ့္ေန့မွာလာေနပါလို့ ေျပာေတာ့မွ အေပးအယူ တည့္
သြားပါတယ္။ေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္ အဘြား မွာတာက သူ့ကို ရည္မွန္းျပီး သံဃာေတာ္ေတြကို သကၤန္းလွူ ေပးဖို့ပါ။

ေျပာျကဆိုျကတာအေတာ္ေလးျကာေတာ့ နတ္ဝင္သည္အဖြားကပဲ ဒီေလာက္ဆိုေတာ္သင့္ျပီလုိ့ ေျပာျပီး သူ့ငတိ
ကို ျပန္ပို့ေပးဖို့ အမိန့္ေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္....။

ဒီအျဖစ္ေလးဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာျကာခဲ့ျပီ ျဖစ္သည့္တိုင္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ယေန့တိုင္ ပေဟဠိအျဖစ္
တည္ရွိေနဆဲပါ။ေသဆံုးသြားျပီျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အဘြားဟာ ေဝမာနိကျပိတၱာဘံုကိုေရာက္သြားခဲ့လို့ ကၽြန္ေတာ္
တို့နဲ့ အဆက္အသြယ္လုပ္ခဲ့တာလား၊ဒါမွမဟုတ္ နတ္ဝင္သည္အဘြားကပဲ ကၽြန္ေတာ္တို့ကို ပိပိရိရိ လွည့္စား
သြားတာလားဆိုတာကေတာ့ျဖင့္......။

(အဘြားဆံုးတဲ့တလျပည့္မွာ အဘြားအတြက္ရည္စူးျပီး သံဃာေတာ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို့အိမ္မွာ အလွူျပုေပး
ခဲ့ပါတယ္။ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အဲဒီနတ္ဝင္သည္အဘြားကို ကၽြန္ေတာ္တို့ျမို့ကိုလာတာ မေတြ့ရေတာ့လို့
ကၽြန္ေတာ့္အဘြား ဘာျဖစ္သြားလဲဆိုတာေတာ့ မေမးရေတာ့ပါဘူးခင္ဗ် )

13 comments:

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

ထူးဆန္းေထြလာ အံဖြယ္ရာေတြပါလား။ ပရေလာကသားေတြကို မျမင္ရ မေတြ႔ရေပမဲ့ တကယ္မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ေျပာရေတာ့ အခက္သားဗ်။ သူ႔ရုိးရာႏွင့္သူႏွင့္ေတာ့ ကုိက္ေနတယ္။

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ။ ေသၿပီးသူႏွင့္စကားေျပာခြင့္ရဖုိ႔ဆုိတာ နည္းတဲ့ အခြင့္အေရးမွ မဟုတ္တာ။ ဟုတ္တာ မဟုတ္တာ အပထားေပါ့။

ကုိေအာင္ said...

စာလာဖတ္တယ္ ကိုေမာင္ေလးေရ၊ စိတ္၀င္စားစရာပဲ။

blackroze said...

ဘယ္လိုေျပာရမလဲ...ဒီေလာကဆိုတာမရွိဘူးလို႕လဲေျပာလို႕မရဘူး
ရွိတယ္လို႕လဲေျပာလို႔မရဘူး...ခန္႕မွန္းရေတာ္ေတာ္ခက္ပါတယ္...
စိတ္ဝင္စားဖို႕ေတာ့ေကာင္းပါတယ္..က်မလဲႀကံဳဖူးတယ္..

ေမာင္မိုး said...

့ျမတ္စြာဘုရားး...တစ္ခါမွေတာ႔ မၾကဳံဘူးေသးဘူး..။ ျဖစ္ႏိုင္ေလာက္တယ္ ထင္ပါရဲ႕။

ေရသန္ ့ said...

နတ္၀င္သည္အဘြားႀကီးတကယ္ျမင္ မျမင္ေတာ ့မေျပာတတ္ဘူး
ပရေလာကဆိုတာေတာ ့ရွိတယ္...ျပိတၱာလို ့ေတာ ့ဘုရားေဟာတယ္

သဒၶါလိႈင္း said...

ထူးဆန္းတဲ့အျဖစ္အပ်က္ေလးပဲေနာ္..။

ခင္မင္စြာ
သဒၶါ

SHWE ZIN U said...

အင္း ဘယ္လိုေက်ာ္သြားသလည္း မသိဘူး အခုမွ ဖတ္လိုက္ရတယ္ စိတ္ဝင္စားဘို႕ေကာင္းလိုက္တာ ေမာင္ေလး ရယ္ ထူးဆန္းတာေတြ ကိုယ္ မသိတာေတြ အမ်ားႀကီးေနာ္

ေငြလမင္း said...

အင္းျကားဖူးတယ္
မႏၱေလး ေညာင္ပင္ေလးေစ်းနားမွာလဲ အဲဒီလိုေမးလို့၇တယ္တဲ့
ခုထိရွိတုန္းဘဲ..ထူးဆန္းတယ္ေနာ္

အင္ၾကင္းသန္႕ said...

ကုိေမာင္ေလးေရ....ယုံရအခက္၊ မယုံရအခက္ပဲ။ က်ေနာ့္အဖြားဆုံးတုန္းကလဲ က်ေနာ့္အေမေတြ၊ အေဒၚေတြ အဲဒီ နတ္ေလခၽြန္ဆီမွာ သြားေမးဖူးၾကတယ္။ ထုံးစံအတုိင္းဟုိက ၀င္လာၿပီး စကားေတြေၿပာေတာ့ ငိုၾကယုိၾကေပါ့....လက္မခံလို႕လည္းမရ၊ လက္ခံရမွာလည္း အခက္ပါပဲ။ မေၿပာတတ္ေတာ့ဘူး။ ဖတ္လို႕ေကာင္းတယ္။ ရွိေသးရင္ ေရးပါဦး။

ေမာင္ ေလး said...

လာေရာက္ျကမ်ားအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ..။
ဟုတ္ပါတယ္ခင္ဗ်၊ထူးေတာ့ထူးထူးဆန္းဆန္းပဲ..။
ခုထိကို ကၽြန္ေတာ္လည္း ယံုရခက္၊မယံုရခက္ပဲ..။
ကိုယ္တိုင္ျကံုခဲ့ရတာဆိုေတာ့လည္း....

ခုိင္နုငယ္ said...

နတ္ေမးတာေတြေတာ႔ေတြ႔ဖူးတယ္..
ေဗဒင္ဒါလည္းေမးဖူးတယ္။
၀ိညာဥ္ကုိေခးေမးတာေတြေတာ႔မေတြ႔ဖူး၀ူး။။
ထူးဆန္းအံ႔ဖြယ္သုတပါပဲ။
ေမာင္ေလးေရ...ေနာက္က်မွေရာက္တယ္။


ခင္တဲ႔
ခုိင္နုငယ္

ေန၀သန္ said...

အင္း.... ထူးဆန္းဖြယ္ေကာင္းတယ္လို႔ပဲ ဆိုပါရေစေတာ့...။ ဘာေျပာရမွန္းကို မသိေတာ့လို႔ပါ...။ း)))


ခင္မင္တဲ့
ေန၀သန္

လသာည said...

ထူးဆန္းတယ္ေနာ္..။ ၾကားဖူးတယ္ မၾကံဳဖူးဘူး..။ ေလခၽြန္နတ္ဆိုတာလည္း ၾကားဖူးရံုပဲ..။ ပရေလာကဆိုတာ တကယ္ပဲ အံ့ၾသစရာေနာ္.