ဧပရယ္ဖူး ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ

ဒီေန့မနက္ အလုပ္ကိစၥနဲ့ ေလဆိပ္သြားရင္း လမ္းမွာ ဖ်က္ဆို သတိရလိုက္တာက ဒီေန့ ဧပရယ္ ၁ ရက္ေန့၊
ဧပရယ္ဖူး ေန့ဆိုတာကိုပါ...။ဟိုးအရင္ႏွစ္ေတြက ဒီေန့မွာ ဧပရယ္ဖူးလုပ္ျကတဲ့သတင္းေတြ၊smsေတြကိုအဟုတ္
ျကီးမွတ္လို့ ခံရေပါင္းမ်ားေပါ့....။ျပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္က ကၽြန္ေတာ္တိ္ု့ရဲ့ ခ်စ္စြာေသာ ဘဘခ်ုပ္ခ်ုပ္ျကီး ရူးျပီးေသျပီဆိုတဲ့
သတင္း ဖံုးထဲ smsဝင္လာလို့ အဟုတ္ျကီးမွတ္ျပီး ဝမ္းေတြဘာေတြသာလို့...:D။ျပီးဟုတ္လည္းမဟုတ္..၊ကိုယ့္မွာ
သာ လူတစ္ေယာက္ေသတာ ဝမ္းသာျပီး အကုသိုလ္ရတာပဲအဖတ္တင္က်န္ခဲ့ပါေရာလား...:)

ျမန္မာျပည္မွာတုန္းကလည္း ေရာနယ္ဒိုေလး မန္ယူမွာ ေကာင္းစာစဥ္က ကားတိုက္မွုျဖစ္ျပီး ေျခက်ိုးသြားတယ္
ဆိုလို့ ဒို့မန္ယူေတာ့ ဒြတ္ခပဲဆိုျပီး ျကားက မအိပ္ႏိုင္မစားႏိုင္ နာရီဝက္ေလာက္ျဖစ္လိုက္ေသး....။ဒီႏွစ္ေတာ့ မွတ္သြားျပီ...၊ဒီရက္မွာလာတဲ့ ဘာသတင္းပလင္းမွမယံုေတာ့ပါ..။

ဒီႏွစ္ေတာ့ သူမ်ားကို ဧပရယ္ဖူးလုပ္ဦးမွပဲလို့ အျကံရလိုက္တာနဲ့ အရင္းႏွီးဆံုးသူငယ္ခ်င္း ၅ေယာက္ဆီ sms ပို့
လိုက္ပါတယ္...၊“ငါ....မနက္ျဖန္ ျမန္မာျပည္အျပီးျပန္ေတာ့မယ္....၊ဘယ္ေတာ့မွျပန္မလာေတာ့ဘူး၊မင္းတို့ အိမ္
ကိုလက္ေဆာင္ထည့္ေပးခ်င္တာရွိရင္ ညေနလာေပးပါ...” ဆိုျပီးေတာ့ေပါ့...။

ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပါပဲ...၊ငါးေယာက္လံုးစီက ဖံုးေတြဝင္လာေတာ့တာပါပဲ...၊ဘယ္သူ့ဖံုးမွ မကိုင္ေတာ့ sms ေတြ
တစ္သီျကီး ပို့ျကပါေရာ...။ဟ...ဘာျဖစ္တာတုန္း...ဗ်ုန္းစားျကီး....၊ဟဲ့..ဘာျဖစ္တာတုန္း...သူေဌးနဲ့ ျပႆနာျဖစ္
လို့လား...၊ဘာ...ညာ....စံုလို့ေပါ့ဗ်ာ....။ဒါနဲ့ကၽြန္ေတာ္လည္း သူတို့ကို အားနာသြားတာနဲ့ “ဘာမွဟုတ္ဘူး ဧပရယ္
ဖူး လုပ္တာ....ေဆာတီး....”ဆိုျပီး sms ျပန္ပို့လိုက္ရတယ္....။

ရင္ထဲမွာေတာ့ ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္၊စိတ္လည္းျကည္ျကည္ႏူးႏူးေလး ျဖစ္သြားမိတယ္...။
ကၽြန္ေတာ္က အေပါင္းအသင္း မင္တတ္တဲ့သူပါ..။ဒါေပမယ့္ တရင္တႏွီးေပါင္းတဲ့သူငယ္ခ်င္းရယ္လို့ ဟိုးငယ္ငယ္
ကတည္းက ရွိလွတယ္မဟုတ္ပါဘူး...။မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းမ်ားေပမယ့္၊အားလံုးနဲ့ ခင္ခင္မင္မင္ေပါင္းသင္း
ဆက္ဆံေပမယ့္၊ကိုယ့္ခံစားခ်က္၊ကိုယ့္ျပႆနာေတြကို ဆိုးတိုင္ပင္၊ေကာင္းတိုင္ပင္ဆိုတာမ်ိုးေတာ့ မရွိခဲ့ဘူးဗ်။

ဒီေရာက္လာေတာ့ ဒီမွာက ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြကလည္း သိပ္မရွိလွ၊ရွိတဲ့သူေတြကလည္း
ကိုယ့္အလုပ္နဲ့ကိုယ္၊သူရို့အလုပ္နဲ့ သူတို့ဆိုေတာ့ တစ္ပတ္ေနလို့ တစ္ခါေတြ့ျဖစ္ျကတာမဟုတ္ပါဘူး..။
ဆိုေတာ့ ဒီမွာ မလြဲသာလို့သာေနထိုင္၊လုပ္ကိုင္ေနရတာ...၊လူကေတာ့ အင္မတန္မွ အထီးက်န္ဆန္ပါတယ္..။
ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ျပႆနာေတြကိုလည္း ေတာ္ရံုတန္ရံုနဲ့ ဘယ္သူ့ကိုမွ(အထူးသျဖင့္ ကိုယ္ခ်စ္ခင္ရတဲ့သူေတြကို)
ဖြင့္ဟတိုင္ပင္ေလ့မရွိေတာ့ ေတာ္ရံုစိတ္ဓာတ္က်စရာေတြ့တာနဲ့ ျမန္မာျပည္ျပန္ေျပးခ်င္စိတ္ေတြေပၚလာေတာ့
တာပါပဲ...။

ငါ့ေဘးနားမွာ ဘယ္သူမွမရွိဘူး...၊အားလံုးက ငါ့ကို အဆင္ေျပေနတယ္ထင္ေနျကတာ၊ငါ့ျပႆနာေတြကိုေတာ့
ဘယ္သူမွမသိျကဘူး.....ဆိုျပီး တစ္ေယာက္တည္း အားငယ္စိတ္ေတြ ဝင္ေနတတ္ပါတယ္.....။တကယ့္တကယ္
မွာေတာ့ ဘယ္သူ့မွာမဆို အဆင္မေျပမွုေလးေတြ၊ျပႆနာေလးေတြ ရွိစျမဲပါ...။ဒါေပမယ့္ သူတို့ျပႆနာေတြ
ကို ဖြင့္ဟတိုင္ပင္တဲ့အခါမွာ ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ အျကံညဏ္၊အကူအညီေပးႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္၊ကိုယ့္ျပႆနာ
ေတြကို ဘယ္သူ့ကိုမွ ေျပာမျပျဖစ္တဲ့အခါ၊သူတို့က ဘယ္လိုလုပ္ သိႏိုင္ပါ့မလဲခင္ဗ်ာ....။

ဒါကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္က စိတ္ထဲမွာ ကိုယ့္ဘာသာ အားငယ္စိတ္၊အထီးက်န္စိတ္ေတြနဲ့ လံုးေထြးရစ္ပတ္ေနေတာ့
တာပါပဲ...။ ငယ္ငယ္က ရခဲ့တဲ့ စိတ္ဒဏ္ေတြေျကာင့္လည္း ပါတာေပါ့ေလ...။တကယ့္တကယ္မွာေတာ့ မိတ္ေဆြ၊
သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာ အေရးအေျကာင္းဆို အားကိုးရတဲ့သူေတြ၊ကိုယ္နဲ့ထပ္တူ ခံစားေပးႏိုင္တဲ့သူေတြ၊ကိုယ့္
မွာ အခက္အခဲတစ္စံုတစ္ရာရွိရင္ ဝိုင္းဝန္းေျဖရွင္းေပးခ်င္တတ္ျကတဲ့သူေတြ ဆိုတာ ဒီ ဧပရယ္ဖူးေလးနဲ့အတူ
ကၽြန္ေတာ္ သေဘာေပါက္လာခဲ့ပါတယ္....။

ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူး...၊ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာ (လက္တစ္ဖက္စာ အေရအတြက္ နည္းနည္းေလးပဲ
ျဖစ္ေစဦးေတာ့...)ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြရွိတယ္လို့ ျကည္ျကည္ႏူးႏူးေလး ခံစားလိုက္ရပါတယ္...။
ဒီအတြက္ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္....။

စကားစပ္လို့ေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္က တကယ္ဟုတ္ဘူး ဧပရယ္ဖူးလုပ္တာလို့ ျပန္ျပီး sms ပို့လိုက္ေတာ့....
ညီမငယ္ေလးလိုခင္ရတဲ့ တစ္ေယာက္က “ ဟင္တကယ္မျပန္ဘူးလားကိုျကီး....၊သမီးက အိမ္ကို ေရခဲေသတၱာ
လူျကံုထည့္ေပးလိုက္မလို့ဟာကို.....”တဲ့ဗ်ာ.....။E......ေရခဲေသတၱာျကီးမ်ား ထည့္ေပးလိုက္မွျဖင့္....ေတျပီ....:)။