Sunday, July 24, 2011

ကၽြန္ေတာ္ျကိုက္၏ မျကိုက္၏

လူအမ်ိုးမ်ိုးစိတ္အေထြေထြ....တဲ့....။လူတစ္ကိုယ္အျကိုက္တစ္မ်ိုး.....ဟူေသာစကားလည္းရွိေသး၏။ဟုတ္သည္...
တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးအျကိုက္ျခင္းတူသည္လည္းရွိ၊မတူျကသည္လည္းရွိေပါ့ေလ....။ေျပာမယ္ဆို ျကိုက္ျခင္း၊မျကိုက္
ျခင္းဆိုတာေတြကလည္းအလြန္အမင္းစြဲလန္းျခင္းေတြလို့ေျပာရမွာပဲဗ်ေနာ္....။ပသို့ပင္ျဖစ္ေစကာမူ...ကိုယ္ျကိုက္
တာေလးေတြလုပ္ေန၊ေတြ့ေနျကံုေနရရင္ စိတ္ခ်မ္းသာတာကေတာ့အမွန္....၊ဆိုေတာ့..ကၽြန္ေတာ္လည္း ကိုယ့္
အျကိုက္ေလးေတြ၊မျကိုက္တာေလးေတြ ျပန္ဆန္းစစ္ျကည့္ေတာ့.........။

ကိုယ္ခႏၶာ........

လူတစ္ေယာက္ကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုးျကည့္တယ္....လို့ ေျပာေလ့ေျပာထရွိျကတယ္ဟုတ္.....။ကၽြန္ေတာ္လည္းလူေတြ
ကိုျကည့္ရင္ ဘာရယ္မဟုတ္ ေျခဖမိုးေတြကို ျကည့္မိတယ္ဗ်....။ေျခဖမိုးေလးေတြ ျဖူေဖြးသန့္ရွင္းေနရင္ အဲ့လူကို
အလိုလိုအမွတ္ေပးျပီးသားပဲ....။အထူးသျဖင့္ ေကာင္မေလးေတြမ်ား....ေျခဖမိုးျဖူျဖူေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြဆို
သိပ္သေဘာက်တာကလား....။ပန္းေရာင္ဖိနပ္ေလးစီး၊ေျချခင္းဝတ္မွာ ေရြွဆြဲျကိုးမွ်င္မွ်င္ေလးမ်ားပတ္ထားတဲ့
ေကာင္မေလးေတြမ်ားဆိုရင္....၊အို...ဘာေျပာေကာင္းမလဲ...၊ေျခေထာက္ေလးပဲျဖတ္ယူထားခ်င္စိတ္ေပါက္
လာေရာ....:D

ကၽြန္ေတာ့္ေျခေထာက္ကိုလည္း ျဖူေဖြးေနမွ ျကိုက္တာကလား...၊အျပင္ကျပန္လာတာနဲ့ေျခအရင္ေဆးတာပဲ....။
ေရခ်ိုးရင္လည္း ဒီျပင့္အျခားေနရာသာေခ်းမတြန္းကာမွမတြန္းေရာ....၊ေျခဖမိုးေတာ့ ဘရပ္ခ်္အေသးေလးနဲ့
တိုက္ေတာ့တာပါပဲ...။အဲ....ခက္တာက ကၽြန္ေတာ္က အသားျဖူတဲ့သူမဟုတ္ေတာ့ကာ ဘယ္ေလာက္တုိက္
တိုက္ ေခ်းသာေျပာင္ရင္ေျပာင္မယ္.... ျဖူမလာပါဘူးဗ်ာ...၊တေလာက ပန္နစူလာမယ္ ညီမငယ္တစ္ေယာက္နဲ့
ေတြေတာ့ သူက အမွတ္တမဲ့ ကိုျကီးေျခေထာက္ေလးေတြေဖြးေနတာပဲလို့ေျပာလိုက္ေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမ
လဲ....ခ်က္ခ်င္း ျမနႏၵာကိုေခၚသြားျပီး သူစားခ်င္တာဝယ္ေက်ြးပလိုက္တယ္.....:D။

ေနာက္....ကၽြန္ေတာ္ျကိုက္တာတစ္ခုက ဆံပင္တိုတာ....။ငယ္ကတည္းက ဆံပင္ေလးနဲနဲရွည္လာရင္ကိုမေန
တတ္ေတာ့ဘူး၊ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ဆီေျပးေတာ့တာပဲဗ်ိုး.....။အေမကေတာင္ေျပာယူရတယ္...ငါ့သားရယ္...နင္
ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္မ်ားလုပ္ေက်ြးေနေရာသလား.....တဲ့...။ကိုယ္တိုင္ဆံပင္တိုသလို ကၽြန္ေတာ္ျကိုက္သမွ်ေကာင္မ
ေလးေတြကလည္း ဆံတိုေလးေတြခင္ဗ်.....:)။အေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ဆံပင္ရွည္ရွည္ေကာင္မေလးေတြ
ကိုျကိုက္ျကမယ္နဲ့တူရဲ့...။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္မေလးရဲ့ဆံပင္တိုတိုေလးေတြထဲလက္ငါးေခ်ာင္း
နဲ့ ထိုးဖြျပီး က်ီဆယ္ေဆာ့ကစားရတာကို သိပ္သေဘာက်တာ....။သူကစိတ္ေကာက္ရင္ ကိုယ္ကျပန္ေခ်ာ့၊ပြ
သြားတဲ့ဆံပင္ေလးကို ဘီနဲ့တစ္ခ်က္၊ႏွစ္ခ်က္ျပန္ဖီးေပးလိုက္၊သူကစိတ္ေကာက္ေျပေတာ့...............:)။
(အင္း...ခုေတာ့လြမ္းစရာေလးေတြျဖစ္က်န္ခဲ့ပါျပီဗ်ာ......:)))

အျပုအမူ......

ကုလားထိုင္မယ္ ထိုင္တဲ့အခါ ေျခခ်ိတ္ျပီးထိုင္တာကို ျကိုက္တယ္။ဒူးႏွစ္လံုးကိုထပ္၊လက္ဝါးႏွစ္ခုကိုပတၱာဆက္၊
ဆက္ျပီး ဒူးမွာခ်ိတ္၊ေလထဲမွာလြတ္ေနတဲ့ ေျခေထာက္ကို တလွုပ္လွုပ္နဲ့ ကိုယ္ေတြးခ်င္တာေတြးေနတတ္တာက
ကၽြန္ေတာ့္အက်င့္ရယ္....။တေလာက ရံုးမွာ ဘာမွလုပ္စရာမရွိျကတာနဲ့ အကုန္စုထိုင္ျပီးစကားေျပာေနျကေရာ၊
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္အက်င့္အတိုင္း ေျခခ်ိတ္ထိုင္ျပီး ေျခေထာက္ေလးတစ္လွုပ္လွုပ္နဲ့ အာဝါဒါး ဖုတ္
ေနတာေပါ့ဗ်ာ...၊ကၽြန္ေတာ္တို့ေဘာ့စ္က သူ့ရံုခန္းထဲကထြက္လာျပီး ကၽြန္ေတာ့္ေဘးနား ရို့ရို့ေလးလာရပ္ျပီး
သကာလ...“ဟလိုေဘာ့စ္....ကၽြန္ေတာ္ဘာမ်ားေဆာင္ရြက္ေပးပါရမလဲခင္ဗ်ာ.....”ဆိုျပီးလာေမးေလရဲ့....
သက္သက္လာရြဲ့တာေလ.....:)။ကၽြန္ေတာ္လည္းခပ္တည္တည္နဲ့ ဘာတုန္းေဘာ့စ္ရဲ့ လို့ျပန္ေမးေတာ့ မင္းထိုင္
ေနပံုက ဟိုက္ေဘာ့စ္ျကီး ထိုင္ေနပံုမို့ို့ပါကြာ...တဲ့။ဒါနဲ့ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဟုတ္တယ္...ေဘာ့စ္ေပးတဲ့လစာက
မ်ားလြန္းလို့ ဒီႏွစ္ကုန္ျမန္မာျပည္ျပန္ျပီး သူေဌးျကီးျပန္လုပ္မလို့ လို့ျပန္ေျပာပလိုက္တယ္...၊ေဘာ့စ္တစ္ခ်ိုးတည္း
ေျပးေရာ.....။(ကၽြန္ေတာ္တို့သူေဌးက ကပ္ေစးနဲ၊သူ့ကိုစိတ္ပ်က္ေစခ်င္ရင္၊ဂ်ီတြန္ခ်င္ရင္ ေငြေရး၊ေျကးေရးကိစၥ
သာေျပာလိုက္..ေျပးတာမွ ဖံုေတာင္မထဘူးဆိုတဲ့အစားထဲကဗ်.......:)))

အစားအေသာက္......

အစားအေသာက္ေခ်းမ်ားတဲ့သူထဲမယ္ ကၽြန္ေတာ္လည္းပါတယ္ဗ်....။ကၽြန္ေတာ္မျကိုက္တဲ့အစားအစာေတြ
အေတာ္မ်ားတယ္....။ငါးဆို ငါးခူ၊ငါးက်ည္းနဲ့ ငါးျမင္း ပဲစားတယ္...။ဒါေတာင္ ငါးက်ည္းဆိုေျကာ္မွ၊ငါးခူးဆိုခ်က္မွ။
အမဲသားလည္းမျကိုက္တာေရာ၊ငယ္ကတည္းကတစ္အိမ္လံုးမစားတာေျကာင့္ပါ မစားျဖစ္ဘူး၊ဒီေရာက္မွ ရံဖန္
ရံခါစားျဖစ္ရဲ့...၊ျကက္သား၊ျကက္ဥ၊ဘဲဥ လည္းမျကိုက္၊ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မယ္စားစရာဆိုလို့ ဝက္သားပဲက်န္
ေတာ့တယ္....:)။ငယ္ငယ္ကဆို ျပတ္တုန္းလပ္တုန္း ႏွစ္ဆယ့္သံုးေက်ာ္ျပီဆိုရင္ အိမ္မွာ ဘဲဥဟင္းခ်က္ျပီ....။
ကၽြန္ေတာ္ကလည္း စိတ္ေကာက္ျပီ....။ထမင္းမစားဘူးလုပ္ေရာ...၊အေမကေတာ့ မစားေန..အကုန္သက္သာ
တယ္...ဆိုျပီးေခ်ာ့ဘူးဗ်....။အေဖကေတာ့မေနႏိုင္ဘူး...။တရုတ္ေခါက္ဆြဲဆိုင္သြားျပီးကၽြန္ေတာ့္တစ္ေယာက္
စာ အေခါက္ကင္ျဖစ္ျဖစ္၊ဝက္သားေပါင္းျဖစ္ျဖစ္ ဝယ္ေက်ြးရွာတယ္....။အိမ္ေထာင္ဦးစီးဖခင္ဆိုေတာ့ အိမ္မွာ
မျပည့္စံုတဲ့အခါ စိတ္မေကာင္းရွာဘူးထင္ရဲ့...။မရွိ၊ရွိတာရွာျကံေက်ြးေမြးရွာတာ...:(။ေက်းဇူးျကီးပါတယ္အေဖ၊
ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို့သားသမီးေတြရဲ့အလွည့္ပါခင္ဗ်ာ......။

အသီးအႏွံဆိုရင္လည္း ကန္စြန္းရြက္နဲ့ ခရမ္းခ်ဥ္သီးကိုေတာ့အေသျကိုက္....။အဲ...က်န္တာေတြကိုေတာ့ျကိုက္
တယ္မဟုတ္...၊ေရြးစရာမရွိမွသာစားရတာရယ္.....။ေနာက္..ကၽြန္ေတာ္တို့ တစ္အိမ္လံုး၊တစ္မ်ိုးလံုး ငပိရည္စား
ျကတယ္၊ငပိရည္မွမပါရင္ ထမင္းစားမဝင္ျကဘူးရယ္...။အဲ....ကၽြန္ေတာ္က်ေတာ့မွ ငပိရည္ခြက္ကို ေယာင္လို့
ေတာင္မတို့....၊ငပိရည္က်ိုနံေတာင္မခံႏိုင္...။အိမ္မွာအေမကေျမလတ္သူ....၊သူ့ဇာတိအရပ္မွာ ပါစြန္ဆိုတဲ့
ငပိတစ္မ်ိုးရွိသဗ်...၊အို....သိပ္နံတာကလား.....၊အေမဇာတိျမို့ျပန္ျဖစ္ရင္ ပါစြန္ေတြပိႆာနဲ့ခ်ီျပီးဝယ္လာပါျပီ။
အဲဒီိလိုဝယ္လာျပီဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္နဲ့က တစ္ရန္....။အဲဒီရက္ပိုင္းေတြမွာ ထမင္းဟင္းက်က္ျပီဆိုတာနဲ့ ကၽြန္ေတာ္
က ဦးဦးဖ်ားဖ်ား တစ္ေယာက္တည္းအရင္စားျပီး အိမ္နဲ့ေဝးရာေျပးေတာ့တာပဲဗ်ိုး.....။သူရို့ေတြကေတာ့ ပါစြန္ကို
ပဲေတာင့္ရွည္လွီးထည့္ျပီးသုပ္ထားတာနဲ့ ေခါင္းမေဖာ္တမ္းစားျကေလရဲ့.....:)))။

အဝတ္အစား......

အဝတ္အစားေတာ့ သိပ္ေခ်းမမ်ားဘူးလို့ထင္မိတာပဲဗ်ာ....:)။အဲ...ဒါေပမယ့္ ရွပ္အက်ီၤကိုဝတ္ေလ့ဝတ္ထမရွိဘူး
ဗ်....၊ျကယ္သီးေတြတပ္ရ၊ျဖုတ္ရတာ စိတ္မရွည္ဘူး....။ရွားရွားပါးပါး ရွပ္အက်ီၤဆိုလို့ကၽြန္ေတာ့္မွာတစ္ထည္
တည္းရွိသဗ်....။လည္ကတံုးအက်ီၤအျဖူေတြကိုေတာ့ျကိုက္တယ္...။ခက္တာက အျဖူေရာင္က စြန္းထင္းလြယ္
ေတာ့ မဝတ္ခ်င္ဘူးဗ်...။ေနာက္မျကိုက္တာက စတိုင္ေဘာင္းဘီေတြ...၊ဝတ္ဘူး....ဘယ္ေတာ့မွ....:D။ဂ်င္းပင္
ကေတာ့ ျကိုက္တယ္လည္းမဟုတ္၊မျကိုက္ဘူးလည္းမဟုတ္...၊ဒီႏိုင္ငံမွာေတာ့မဝတ္မျဖစ္ဝတ္ေနရတာပါပဲ....။
ပုဆိုးဆိုရင္လည္း ဦးဂ်မ္းဂန့္ေဂၚတစ္မ်ိုးပဲဝတ္တယ္....။တစ္ျခားဘာတံဆိပ္ေတြဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ေျပာ
ေျပာ ကၽြန္ေတာ္ကဦးဂ်မ္းမွ ဦးဂ်မ္း....။လံုးဝမဝတ္တဲ့ပုဆိုးက ကခ်င္လံုခ်ည္နဲ့ ေယာလံုခ်ည္....။ဘာေျကာင့္မွန္း
မသိ....အဲ့ပုဆိုးႏွစ္မ်ိုးကို ျကိုက္ကိုမျကိုက္တာ.....ဘယ္ေလာက္အစြဲအလန္းျကီးသလဲဆို ေရလဲပုဆိုးေတာင္
အေဖ့ကခ်င္ပုဆိုးအေဟာင္းေလးနဲ့ တျခားခ်ည္လံုခ်ည္အေဟာင္း ႏွစ္မ်ိုးရွိရင္ ခ်ည္လံုခ်ည္နဲ့ပဲေရလဲလုပ္တာ...။

ဖိနပ္ဆိုလည္း ရွူးဖိနပ္ေတြကိုမတတ္သာလို့သာဝတ္ရ၊ျကိုက္ဘူးဗ်ာ...။ေနာက္အရမ္းမုန္းတဲ့ဖိနပ္ကေတာ့
ကြင္းထိုးဖိနပ္နဲ့ရာဘာဖိနပ္ေတြ....။အေသသာခံမယ္ လံုးဝမဝတ္......:D။တစ္မ်ိုးတည္းေသာစီးစရာဖိနပ္ကား
ေအာကတၱီပါေျခညွပ္ဖိနပ္ပင္တည္း.....။ဥတုသံုးပါးစလံုးေအာကတၱီပါဖိနပ္ပဲဝတ္ေလ့ဝတ္ထရွိသည္။မိုးတြင္း
ေရာက္ျပီဆို ဖိနပ္ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္နဲ့အေမ ရန္ျဖစ္ရျပီ....။အေမက မိုးတြင္းစီးဖိနပ္ပဲစီးဖို့ေျပာ
သည္...။ကၽြန္ေတာ္ကမစီး...။ကတၱီပါဖိနပ္ကို ႏွစ္ရံဝယ္ျပီး စီးသည္။တစ္ရံမိုးစိုလွ်င္ အိမ္နံရံမွာေထာင္ထားျပီး၊
ေနာက္တစ္ရံထုတ္စီးေလ၏.....:D။လွခ်င္တာမဟုတ္၊မိုးတြင္းစီးလွ်င္ ကတၱီပါဖိနပ္ေတြပစ္ရမွန္းသိေသာ္လည္း
ကၽြန္ေတာ္က ဒါမွဒါရယ္....။

ကၽြန္ေတာ္ကားေျခေထာက္ကို ဘရပ္ခ်္ႏွင့္ေျပာင္ေနေအာင္တိုက္၊ေအာကတၱီပါေျခညွပ္ဖိနပ္ေလးစီး၊ဦးဂ်မ္း
လံုခ်ည္ေလးဝတ္ထားလိုက္လွ်င္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သန့္သန့္ႏွင့္ခန့္ခန္ျကီးျဖစ္သြားျပီဟုတ္အထင္ရွိေခ်သည္
တစ္မံု........:DDD။

အင္း...ခုလိုကၽြန္ေတာ္ျကိုက္၏၊မျကိုက္၏ ေတြကို ခ်ေရးျကည့္ေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ ငါ...အေတာ္ဇီဇာေျကာင္
ေနပါလားဟူ၍ ေတြးမိေခ်သည္...။သို့ေပမယ့္ေျကာင္ကာမွေျကာင္ေရာ....၊သူမ်ားကိုမထိခိုက္သ၍ေတာ့ ကိုယ္
စြဲမိစြဲရာ၊ျကိုက္မိျကိုက္ရာ ေနသာသလိုေလးေနျဖစ္ေနဦးမည္ထင္၏။

တေလာက daily likes၊daily dislikes ေတြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေရးျကတာ တစ္ဝျကီးဖတ္လိုက္ရပါတယ္....။
ကၽြန္ေတာ့္ျကိုက္၏မျကိုက္၏ေလးကေတာ့ တစ္ေန့စာမဟုတ္တဲ့ တစ္ဘဝစာျကိုက္ျခင္း၊မျကိုက္ျခင္းေတြ
ေပါ့ေလ....။ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း အျခားသူေတြရဲ့ ျကိုက္ျခင္းမျကိုက္ျခင္းေတြကို နဲနဲစပ္စုပါရေစဗ်ာ...:D

အရင္ဆံုး ဘေလာ့ခြင့္ခဏခဏယူျပီးညန္မာျပည္ျပန္ျပန္လစ္တတ္တဲ့၊ကၽြန္ေတာ္မွာလိုက္တဲ့ ျပာကညို ကိုလည္း
ေရာ့တစ္ေယာက္တစ္ဝက္ဆိုျပီး ေဝစားမွ်စားလုပ္တတ္တဲ့ ဖိုးျကယ္ေလး(ျကယ္လြမ္းသူ) ကိုထိတ္ဆံုးက တဂ္
ပါတယ္.....။

ေနာက္ ဘာေရးရမွန္းမသိလို့ ေခါင္းကို ျကံရည္ျကိတ္စက္ထဲထည့္ျပီး အိုင္ဒီယာေတြညွစ္ထုတ္ရမလိုျဖစ္ေနျပီ
ဆိုတဲ့ ကိ္ုထြဋ္....

ျပီး ပါစင္နယ္ေတြေရးရင္ ဖတ္တဲ့သူကိုျပံုးေနေအာင္ေရးႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ ညီ...ေမာင္မ်ိုး.....၊(ေရးျပီးသားဆိုလည္း
ဗားရွင္းတစ္မ်ိုးနဲ့ျပန္ေရးေပး...ဒါျဗဲ....)

ေနာက္တစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ္တို့ရဲ့ ဂိုဏ္းခ်ုပ္ျကီး....ကိုရဲ (အမွတ္တရေန့စြဲမ်ား)

ျပီးေတာ့ ငါ့ကိုေတာ့မတဂ္ပါနဲ့ ေခါင္းရွုပ္မခံခ်င္လို့ပါဆိုတဲ့ ကိုလတ္(အေမွာင္ထုထဲကအလင္းစက္မ်ား)(ေသာက္
ညွင္ကပ္လို့တဂ္တယ္...မေရးရင္ နင့္အေျကာင္းေတြ ဖဘမွာဖြင့္ခ်မယ္...ဘာမွတ္တုန္း...:))))

အရမ္းအလုပ္ေတြရွုပ္ျပီး ၂ရက္မွ ၄နာရီသာသာပဲအိပ္ခ်ိန္ရတယ္ဆိုတဲ့ မိုးယံ.....(ေျဖးေျဖးမွပါ အားမွေရး....:))

ေနာက္ အေတာ္ေလးအားေနပံုရတဲ့ နတ္ဆိုးေလး......

ျပီးေတာ့.....ခုတေလာျပန္ေပ်ာက္သြားတဲ့ ေရွ့ေနေလး ကိုကိုးအိမ္..(သူျပန္လာရင္ တဂ္ပို့စ္နဲ့ျပန္ျပန္လာတာ...:))

ေနာက္တစ္ေယာက္က ေပ်ာ္စရာေလးေတြကိုဗဟုသုတရစရာေလးေတြနဲ့ေရာယွက္ျပီးေရးတတ္တဲ့ကၽြန္ေတာ္
တို့ရဲ့ သူျကီး ကိုကိုေမာင္(ပန္းရနံ)

ျပီး....လူျကီးေပါက္စေလးအလား တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ေလးေတြေရးတတ္တဲ့ ေနဝသန္(ေနဝသန္ရဲ့အိုေအစစ္)

ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္ကေတာ့ အလွူ့လကၻက္ေလးေတြ၊စံုစီနဖာေလးေတြအရွာအေဖြေတာ္တဲ့ ဘဘ ေခၚ
ဘသားေခ်ာ.....

(ဘေလာ့ေလးေရးတာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ျပီ...၊ကၽြန္ေတာ္ကစျပီး ဘယ္သူ့ကိုမွ မတဂ္ဖူးပါဘူး...၊ကိုယ့္လာတဂ္ရင္သာ
ေသေဖာ္ညိွတဲ့အေနနဲ့ တဂ္တာပဲရွိပါတယ္....၊ခုကလည္း ပထမဆံုးနဲ့ေနာက္ဆံုးပါ၊ေနာက္တဂ္ေတာ့ဘူးေနာ္..၊
အားလံုးေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေရးေပးျကမယ္လို့ေမွ်ာ္လင့္မိပါေျကာင္း......ခ်ုပ္ေဆး.....ခ်ုပ္ေဆး......:))

Sunday, July 17, 2011

ဘယ္သူရွိမလဲ



ေဖ့ဘုတ္မွာ သူမ်ားတင္ထားတာေလး ျကိုက္သြားလို့ပါ.........

Saturday, July 9, 2011

သံုးဆယ့္သံုးအေရြ့.....

အေရြ့တစ္ခုမွာ သတိထားမိတာက အေျပာင္းအလဲေတြကိုပါ....။စိတ္ကို ေျကးမံုတစ္ခ်ပ္ကိုျကည့္သလို ျပန္ျကည့္

မိေတာ့ ဘဝရဲ့ ေလထန္ေလရိုင္းေတြျကားမွာ....၊ေလေျပေလညွင္းေလးေတြျကားမွာ စိတ္ကေလးကမိုးတိမ္ေလး

တစ္ခုလို လြွင့္ကာ...ေမ်ာကာ....။ပတ္ဝန္းက်င္၊ကိုယ္ဖတ္မိ၊မွတ္မိတဲ့စာ၊ကိုယ့္ကိုပဲ့ျပင္ဆံုးမသူေတြရဲ့ ေစတနာ၊

ဘာသာေတြးတဲ့အေတြးေတြ....၊ဒါေတြရဲ့ ပံုသြင္းမွုေတြေအာက္မွာ မိုးတိမ္ေလးက ပံုေတြ၊အေရာင္ေတြ အမ်ိုးမ်ုိး

ေျပာင္းကာ...၊ေရြ့ကာ.....။


အေရြ့ေတြျကားမွာ...၊အေျပာင္းအလဲေတြျကားမွာဘယ္ဆီကိုဦးတည္မွန္းမသိတေရြ့ေရြ့သြားရင္း.....၊သြားရင္း...၊

အင္း.....ခရီးေတာင္အေတာ္ေပါက္ခဲ့ျပီ။ခရီးတစ္ဝက္က်ိုးခ်ိန္အထိ ေကာင္းကင္က မီးရွူးမီးပန္းေတြကိုတအံတျသ

ေငးျကည့္ေနတဲ့ကေလးငယ္ေလးလို ဘဝရဲ့အဆန္းတျကယ္ေတြကို ေငးလို့ေကာင္းတုန္း....။ယံုျကည္ေနတာ

ေတြျပုိပ်က္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ထိတ္လန့္တျကားျဖစ္ေနတတ္တုန္း..၊ေမွ်ာ္လင့္မထားတာေတြျဖစ္လာခ်ိန္မွာလည္း

ရင္ခုန္လွုပ္ရွားလို့ေကာင္းတုန္း...။


ဇာတ္ညြွန္းဖတ္ခြင့္မရတဲ့ ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္မွာ အိုးနင္းခြက္နင္းကျပေနရတဲ့ ဇာတ္ေကာင္တစ္ေယာက္ရဲ့ ကျကိုး

ကကြက္ေတြက အေယာင္ေယာင္အမွားမွား....အလဲလဲအျပိုျပို...။ဘဝမွာဘယ္လိုေနထိုင္ရမွန္းမသိေသးတဲ့

အေနအထိုင္မတတ္တဲ့ တိမ္မွ်င္တစ္စအျဖစ္ ကျပအသံုးေတာ္ခံလို့မျပီးတတ္ေသး....။အရယ္၊အေမာေတြျကား

မွာ ရယ္လိုက္....ေမာလိုက္....ေပါ့ေလ....။


ဒီလိုနဲ့ပဲ......။ဦးေခါင္းထက္က ရိုးသားျခင္းဦးထုတ္ေလးလည္း ေလျပင္းျပင္းတိုက္ရင္ျဖင့္ လြင့္စဥ္ထြက္ခ်င္ခ်င္၊

မာနတံခြန္ေလးကလည္း ႏွစ္မ်ားျကာေတာ့ အေရာင္ေတြ ျဖူေရာ္စျပုလာ....။ရဲရင့္ျခင္းဓားသြားေတြကလည္း

ရက္စက္မွုေက်ာက္တံုးေက်ာက္စိုင္ေတြေျကာင့္ ပဲ့ကာလိပ္ကာ.....။ခ်စ္တတ္တဲ့ႏွလံုးသားတစ္စံုကလည္း

မာယာရမၼက္အဆိပ္ေတြနဲ့ အနက္ေရာင္ဘက္ေျပာင္းလုလု....။

ဒီလိုနဲ့ပဲ........။ကိုယ္ခ်င္းစာတရားကို ဂါထာတစ္ပုဒ္လိုတတြတ္တြတ္ရြတ္ရင္း.....၊စိတ္၏ခ်မ္းသာမွုကို ဝတ္ရံုတစ္

ခုလိုတင္းတင္းျခံုရင္း....၊မုဒိတာေရစီးေျကာင္းေလးကို ေျမာင္းသြယ္ယူရင္း....။ယံုျကည္ခ်က္ကို ခံတပ္တစ္ခုလို

တည္ေဆာက္ယူရင္း......။

ဒီလိုနဲ့ပဲ.......။

ဒီလိုနဲ့ပဲ......။

သံုးဆယ့္သံုးအေရြ့လည္း...တျဖည္းျဖည္း.......ေရြ့ကာ......ေရြ့ကာ.....ေရြ့ကာ......။


Tuesday, July 5, 2011

တစ္ခါက ငါးဆယ့္တစ္လမ္းည ပံုျပင္

အမွန္တရားကခါးလိုက္တာ....အဲဒီညမွာ သိခဲ့ရပါေရာလား....

အဲဒီညမွာေပါ့...ရက္ရက္စက္စက္ ကိုယ့္အိပ္မက္ ကိုယ္ ပဲခြပ္နဲ့ ခုတ္ခဲ့မိတယ္...။

အိပ္မက္အေသေတြနဲ့ အသက္ရွင္ေနရတဲ့ေနာက္ ဘယ္လိုအေျကာင္းျပခ်က္နဲ့ ေပ်ာ္ရြင္ႏိုင္မွာတဲ့လဲ..။

လမင္းနဲ့နီးခ်င္တဲ့ ျကယ္ေလးရဲ့ စိတ္ကူးမ်ိုးနဲ့ ငါ...ေရာက္လာမိတာပါ..။

မင္း ျကည္ျဖူျဖူ၊မျဖူျဖူ စိတ္ကူးထဲမွာေတာင္ လက္ဖ်ားနဲ့မထိခဲ့သူပါ...။

စံပယ္အရိုင္းေတြရဲ့ ျဖူစင္မွုမ်ိုးနဲ့ ငါ....တိတ္တခိုးခ်စ္ခဲ့မိတာ.....၊

လေရာင္ရဲ့ဖမ္းစားမွုေျကာင့္....ဖ်က္ကနဲပြင့္တဲ့ စံပယ္....၊တစ္ညနဲ့ေျကြခဲ့ရတယ္....။

လေရာင္ျဖန့္က်က္တဲ့ လမ္းမထက္မွာ စံပယ္ေတြ အတံုးအရံုး ေက်ျပုန္းေနလိုက္တာ....၊အဲဒီတစ္ညမွာေပါ့.....။

ေဟာဒီမွာ ေနာက္ဆံုးဘတ္စ္ကား....ငါ့ရင္ကိုနင္းေခ်သြားျပီ....။

ေဟာဒီမွာ ေနာက္ဆံုးရထား....ငါ့ႏွလံုးသားကိုျဖတ္ေမာင္းသြားျပီ.....။

ငါကေတာ့ လမ္းမီးတိုင္ေတြနဲ့အျပိုင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ လင္းလို့ ခ်င္းလို့.......

ေသဆံုးကာနီး ျကယ္တစ္စင္းရဲ့ အႏိၱမခရီးမ်ိုးေပါ့.....။

ဒီလိုနဲ့.....ဒီလိုနဲ့....ဒီလိုနဲ့.....

ခရမ္းရင့္ႏွလံုးသားတစ္ျခမ္းကို......

ေဟာင္ကမ္း ငါးဆယ့္တစ္လမ္းရဲ့ ဘတ္စ္စတန္းတစ္ေနရာမွာ

လိပ္ျပာေတြက ညမကူးမွီ အျပီး သျဂိုၤလ္လိုက္သတဲ့......။


(ခုတေလာ ဘာစာမွမေရးျဖစ္ဘူး....၊ေရးစရာအေျကာင္းျခင္းရာေတြ၊စိတ္ကူးေတြရွိေနပါလ်က္နဲ့ အပ်င္းထူ
ေနတာကတစ္ေျကာင္း...၊ခုတေလာ ဖဘမွာ ေသာင္းက်န္းေနတာကတစ္ေျကာင္း၊မအားတာကတစ္ေျကာင္း၊
အေျကာင္းေျကာင္းေသာအေျကာင္းေတြေပါင္းစုျပီးသကာလ ဘေလာ့ေလးကိုပစ္ထားမိပါေရာလား....။
ကေန့ေတာ့ မျဖစ္ေခ်ဘူး...၊သူမ်ားဘေလာ့ေတြမွာပို့စ္အသစ္မေတြ့ရင္ ဖုန္တတ္ေနျပီေလးဘာေလး သြားသြား
စမိေတာ့ ကိုယ့္ဘေလာ့ကိုလည္းသူမ်ားမေျပာခင္ ကိုယ့္ဘာသာ ဖုန္ခါလိုက္ပါတယ္....:D

ဒီကဗ်ာေလးကိုလြန္ခဲ့တဲ့ရွစ္လေလာက္က ေရးထားတာ....၊ကိုယ့္ဘာသာေတာင္မျကိုက္လို့ draft ထဲမယ္
ေျမျမုပ္ထားတာေလး ျပန္အသက္သြင္းလိုက္တာပါ....။ဘယ္သူမွလည္းျကိုက္မယ္မထင္ပါဘူး...။သို့ေပမယ့္
ေလာေလာဆယ္ကလည္းဒါပဲရွိေတာ့ တတ္ႏိုင္ဘူးရယ္....:)))

ေဟာင္ကမ္း ၅၁လမ္းရဲ့ လမ္းေဘးကားမွတ္တိုင္မွာ (ေနာက္ေန့အလုပ္ရွိေနသည့္တိုင္)မနက္လင္းအားျကီးအထိ
တစ္စံုတစ္ရာကိုေစာင့္ေမွ်ာ္ခဲ့ဘူးရဲ့...၊အခုျပန္စဥ္းစားေတာ့ ဘာကိုေစာင့္ေနမွန္း၊ဘာကိုေမွ်ာ္လင့္ေနမွန္း ကိုယ္
တိုင္မသိေတာ့...၊အဲ့ညတုန္းကလည္း မသိခဲ့ပါ....။ေစာင့္ေတာ့ေစာင့္တာပါပဲ....။ဒါေပမယ့္ေစာင့္ရက်ိုးေတာ့
နပ္သဗ်....၊ေနာက္တစ္ေန့မနက္မွာ တစ္စံုတစ္ရာကိုယတိျပက္ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္သြားခဲ့ပါတယ္.....။ကဲ...ဒါပါပဲဗ်ာ....
ဒီကဗ်ာေလးရဲ့ ေနာက္ေျကာင္းကေတာ့....:))))