Sunday, July 29, 2012

စိတ္ကူးရိပ္ၿငိမ္

ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္က ျမန္မာျပည္က ကၽြန္ေတာ့္အစ္မ ဖံုးဆက္တယ္ မႏွင္းဆီ....။အစ္မက ေန႕တိုင္းနီးပါး
ေလာက္ဖံုးဆက္ေနၾကပါ။ဒါေပမယ့္ ဒီတစ္ခါဆက္တဲ့အေၾကာင္းက ထူးတယ္မႏွင္းဆီ...။ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္
တဲ့ ၿခံကြက္ေလးတစ္ကြက္ရွာေနတာ ေတြ႕ၿပီဆိုတဲ့အေၾကာင္းဆက္တာ မႏွင္းဆီရဲ႕....။ဟုတ္တယ္........
မႏွင္းဆီရဲ႕....၊ကၽြန္ေတာ္ ဒီတစ္ေခါက္ျမန္မာျပည္ျပန္ကတည္းက ၿခံေလးတစ္ၿခံဝယ္မလို႕ရွာေနတာရယ္...။
ၿခံလား....ကၽြန္ေတာ္တို႕ဘက္မွာ ေပါတာေပါ့ေလ...၊သို႕ေပမယ့္ ၿခံသာေပါ၊ေစ်းမေပါဘူးမႏွင္းဆီရဲ႕...။

မႏွင္းဆီတို႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးက ေလာ္ပန္ေတြက သူတို႔ပိုက္ဆံေတြထားစရာမရွိတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတာ
ဘက္ကို ဆင္း ဆင္းလာၾကၿပီး ေျမလြတ္ေျမရိုင္းေတြကို ေစ်းတစ္ခ်က္မဆစ္ပဲ ဝယ္ၾကေလေတာ့ ေစ်းေတြ
က မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျမင့္ကုန္ၾကတယ္ မႏွင္းဆီရယ္....။ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕လို သာမန္လူတန္း
စားေတြအတြက္ ေနရာေကာင္းေကာင္းက ၿခံေျမကြက္ဆိုတာ အနားေတာင္မသီႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ....။

ဒါေတာင္ ကၽြန္ေတာ္က ေၾကးမ်ားတတ္တဲ့လူမဟုတ္ပါဘူး....၊ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္တဲ့ ၿခံကြက္ဆိုတာက
ေခ်ာင္က်ရင္က်ေပ့ေစ၊မီးမရွိရင္ေနေပ့ေစ၊လမ္းမေကာင္းရင္လည္းရတယ္(သိပ္ေတာ့မဆိုးေစနဲ႕ေပါ့ေနာ့)
အေရးႀကီးတာက ေရထြက္လြယ္ဖို႕နဲ႕ စိုက္ပ်ဳိးလို႕ရမယ္၊ေစ်းသင့္မယ္ဆို ေက်နပ္ၿပီးသား မႏွင္းဆီရဲ႕...။
အဲ့ဒီလိုေျမကြက္မ်ဳိးကိုေတာင္ ေျခတိုေအာင္ရွာေနရတယ္မႏွင္းဆီရယ္....၊အဓိက ကေတာ့ ပိုက္ဆံေပါ့၊
ထိုက္သင့္တဲ့ေစ်းဆို ကိုယ္တတ္ႏိုင္ရင္ ေပးဖို႕ဝန္တာမေလးပါဘူးေလ...၊ဒါေပမယ့္မႏွင္းဆီေရ.....
ခုဏက ေျပာသလိုပဲ...ေစ်းေတြက မျဖစ္သင့္တဲ့ေစ်းေတြ ေခၚၾကေလရဲ႕....။

ေရာင္းသူေတြဘက္ကို နားလည္ေပးႏိုင္ေပမယ့္ ဝယ္သူဘက္ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္မေပးႏိုင္ဘူး
မႏွင္းဆီရယ္...။ကိုယ့္ရွိလို႕ကိုယ္ဝယ္တာ ဘာျဖစ္လဲ လို႕ေျပာမယ္ဆို ေျပာႏုိင္ပါရဲ႕...၊ေငြေပါတိုင္း မလိုအပ္
ပဲ ဝယ္ၾကေလေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕လို လိုအပ္လို႕ တကယ္အသံုးခ်မယ့္သူေတြအတြက္ အခက္အခဲေတြ႕
ေစတယ္ဗ်ာ...။တစ္ခါတစ္ခါက် ပစၥည္းမဲ့ေဒါသ ပဲေျပာေျပာ အဲဒီ လူခ်မ္းသာေတြကို ေဒါသထြက္တယ္
မႏွင္းဆီ...၊

ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အစ္မေက်းဇူးေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တတ္ႏိုင္တဲ့ ေငြေၾကးပမာဏနဲ႕လက္လွမ္းမွီတဲ့ ၿခံ
ကြက္ေလးတစ္ကြက္ေတြ႕ထားၿပီခင္ဗ်....။ပိုင္ဆိုင္မႈေတြအရႈပ္အရွင္းမရွိရင္၊စိုက္လို႕ပ်ဳိးလို႕ရရင္ ဝယ္သာ
ထားလိုက္ပါေတာ့၊ေစ်းလည္း သိပ္ဆစ္မေနပါနဲ႕လို႕ ေျပာထားလိုက္တယ္ မႏွင္းဆီေရ....။အဲဒီၿခံေလး
အေၾကာင္းလား...ေျပာျပမွာေပါ့မႏွင္းဆီ....။ကၽြန္ေတာ္တို႕ၿမိဳ႕နဲ႕ ၈မိုင္ေလာက္ေဝးတဲ့ ရႊာႀကီးတစ္ရႊာနား
က အတြင္းဘက္ေခ်ာင္က်က် ၿခံေလးပါပဲဗ်ာ...၊ငါးဧကေလာက္ေတာ့က်ယ္သတဲ့....။ေျမလြတ္ေျမရိုင္းတဲ့၊
ေျမလြတ္ေျမရိုင္းဆိုေတာ့ ၿခံဳေတြဘာေတြေတာ့ ရွိသေပါ့ေလ...၊ေဘးက်ၿခံေတြကလည္း သေျပေတြဘာ
ေတြ စိုက္ပ်ဳိးၾကတဲ့ ဥယ်ဥ္ၿခံေတြပဲတဲ့....။လွ်ပ္စစ္မီးေတာ့ မရွိဘူးတဲ့ေလ...။ေရလည္း လြယ္လြယ္ကူကူ
ထြက္သတဲ့....။လမ္းကအေကာင္းႀကီးမဟုတ္ေပမယ့္ ရႊာလမ္းဆိုေတာ့ သင့္တင့္သေပါ့ မႏွင္းဆီ...။

အဲဒီၿခံေလးအေၾကာင္း ခင္မင္ရတဲ့အစ္မတစ္ေယာက္ကိုေျပာျပေတာ့ သူကေျပာတယ္....၊ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီး
မွာမေပ်ာ္ေတာ့လို႕ ေတာမွာသြားေနေတာ့မေပါ့ေလ.....ဟုတ္လား......တဲ့.....။တကယ္ဆို ၿမိဳ႕ျပမွာ....
ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္ပါတယ္မႏွင္းဆီ.....၊ၿမိဳ႕ျပမွာ ေပ်ာ္လည္း ေပ်ာ္သလို၊ေမာလည္းေမာတယ္ မႏွင္းဆီရဲ႕...။
ကၽြန္ေတာ္ၿမိဳ႕ျပရဲ႕ မာယာေမွာ္ရံုေတာမွာ ေပ်ာ္ေမာမိတယ္ဆိုေပမယ့္ ဒါဟာ ခဏတာ နားခိုရံုသက္သက္၊
တစ္ဘဝတာအတြက္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္သေဘာေပါက္ၿပီးသားပါ....။ကၽြန္ေတာ့္အတြက္
တစ္သက္တာ နားခိုရာဟာ ေတာမွာပဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ပါတယ္မႏွင္းဆီရယ္...။ၿပီးေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္မိအိုဘအိုေတြနဲ႕ အနီးဆံုးမွာေနၿပီး သူတို႕ဘဝေနဝင္ခ်ိန္ကို အေကာင္းဆံုးနဲ႕ သက္ေတာင့္
သက္သာအျဖစ္ဆံုး ျဖစ္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ကူညီေပးခ်င္ေသးတယ္ဗ်ာ...။မိဘနဲ႕သားသမီးၾကားမွာ
ေက်းဇူးခံ၊ေက်းဇူးစားဆိုတာမ်ဳိး၊တာဝန္ဝတၱရားဆိုတာမ်ဳိးေတြကၽြန္ေတာ္မေျပာခ်င္ဘူး မႏွင္းဆီ...။
ကၽြန္ေတာ္သိတာက သံေယာဇဥ္နဲ႕ခ်စ္ျခင္းတရားပဲဗ်ာ...၊သူတို႕ ကၽြန္ေတာ့္ကိုခ်စ္သလို၊ကၽြန္ေတာ္သူ
တို႕ကိုခ်စ္တယ္မႏွင္းဆီ...၊ကၽြန္ေတာ့္မွာ အဲ့ဒီခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႕ သံေယာဇဥ္ေတြအေၾကာင္းပဲေျပာစရာရွိ
ေလရဲ႕...။


ၿခံေလးတစ္ၿခံဝယ္ျဖစ္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ထံုးစံ စိတ္ကူးေတြယဥ္လို႕ေပါ့....၊ကၽြန္ေတာ့္ၿခံေလးရဲ႕
အေရွ႕ဘက္က်က်မွာ သံုးပင္ႏွစ္ခန္း အိမ္ေလးတစ္အိမ္ေဆာက္မယ္မႏွင္းဆီ...။အိမ္ရဲ႕ေနာက္ဘက္တစ္
ဝက္ကိုပဲ ၾကမ္းခင္းထားမယ္....၊အေရွ႕ဘက္ျခမ္းကို ေတာ့ သမံသလင္းေလးပဲခင္းထားမယ္၊အေနာက္
ဘက္ျခမ္းပတ္ပတ္လည္မွာ စာအုပ္စင္ေတြအျပည့္ရိုက္ထားမယ္မႏွင္းဆီ၊စာအုပ္စင္ေတြအလယ္မွာေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္အိပ္ယာေပါ့....။အေရွ႕ဘက္တစ္ဝက္က ဧည့္ခန္းသေဘာထားၿပီး၊တစ္ဝက္ကေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္
နဲ႕ ထမင္းစားခန္းေပါ့ေလ....။

ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ေလးမွာ ရုပ္ျမင္သံၾကားမရွိဘူးမႏွင္းဆီ၊အေအးေသတၱာလည္းရွိမွာမဟုတ္ဘူး။အဲကြန္းဆို
တာေဝလာေဝးေပါ့ဗ်ာ....။သီခ်င္းနားေထာင္ဖို႕ ဒီဗီဒီစက္ေလးနဲ႕ ေဆာင္းေဘာက္ေသးေသးေလးတစ္စံု
ေတာ့ရွိလိမ့္မယ္၊ကြန္ျပဴတာေတြ၊အိုင္ပက္ေတြဘာေတြဆိုတာ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ေလးနဲ႕ လာလားမွမပက္
သက္တာေတြျဖစ္ေနလိမ့္မယ္မႏွင္းဆီေရ....။လွ်ပ္စစ္မီးမရွိေပမယ့္ စာၾကည့္မီးေလးထြန္းဖို႕၊သီခ်င္းေလး
ဖြင့္ဖို႕ ေနေရာင္ခ်ည္သံုးဆိုလာစနစ္ေလးတစ္ခုတပ္ထားမယ္....၊ခ်က္ဖို႕ျပဳတ္ဖို႕အတြက္ ဓာတ္ေငြ႕သံုး
မီးဖိုတစ္ခုရွိမယ္...၊ဒါေတြဟာ ေခတ္ေပၚပစၥည္းနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ဒါေတြအကုန္ပဲမႏွင္းဆီရဲ႕....၊ဒါေတာင္
သဘာဝဝန္က်င္ကို အနဲဆံုးထိခိုက္ပ်က္ဆီးေစႏိုင္တဲ့အရာေတြျဖစ္ေနလို႕ေလ...။ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္
ေတြးတာမဟုတ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကမာၻေျမကို ထိန္းသိမ္းသင့္တယ္မဟုတ္
ဘူးလားဗ်ာ...။ကၽြန္ေတာ့္သေဘာအရေတာ့ မီးေသြးမီး၊ထင္းမီးနဲ႔ပဲ ခ်က္ျပဳတ္ခ်င္ေပမယ့္ ထင္း၊မီးေသြး
ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေစာင့္ေရွာက္သင့္တဲ့ သစ္ပင္ေတြပဲေလဗ်ာ....ေနာ့....။လွ်ပ္စစ္မီးမရွိတဲ့ေနရာမွာ
ဓာတ္ေငြ႕စနစ္ကသာ အသင့္တင့္ဆံုးထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ....။

ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ေလးနဲ႕ မလွမ္းမကမ္းမွာ ဝါးတဲေလးတစ္လံုးလည္းထိုးထားမယ္မႏွင္းဆီ...၊ေဘးအကာအရံ
ေတြဘာမွမရွိတဲ့ ေျမစိုက္ဝါးတဲေလးေပါ့...၊တဲေလးမွာ ဝါးစားပြဲေလးတစ္လံုးနဲ႕ ဝါးထိုင္ခံုေလးေတြရွိမယ္။
အဲဒီ တဲေလးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ရယ္.... ကၽြန္ေတာ္ခင္မင္ရတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြရယ္နဲ႕အတူဝိုင္းဖြဲ႕လို႕ စကား
ေတြ အမ်ားႀကီးေျပာၾကမယ္မႏွင္းဆီ...၊အခါးရည္ေလးဘာေလးလည္း တစ္ခါတစ္ရံ ဝိုင္းျဖစ္ၾကမေပါ့ေလ :)
အိမ္ေနာက္ဘက္မွာေတာ့ အဆင္ေျပရင္ ေရကန္ေလးတစ္ကန္လည္းတူးလိုက္ခ်င္ေသးတယ္...၊ဒါကလည္း
ေငြပိုေငြလွ်ံေလးရွိမွပါေလ....။ေပႏွစ္ဆယ္ပတ္လည္ ေရကူးကန္ေလးေပါ့....။ကၽြန္ေတာ္က ေရစိမ္ရတာ
ႀကိဳက္တယ္မႏွင္းဆီရဲ႕......:))))။


ၿခံထဲမွာလား.....၊သစ္ပင္ေတြစိုက္မေပါ့ မႏွင္းဆီရယ္....၊ဘာပင္ေတြစိုက္မလဲဆိုရင္ သံုးဧကေလာက္ကို
ႏွစ္ရွည္ပင္ျဖစ္တဲ့ သစ္ေမႊးပင္ေတြစိုက္မယ္မႏွင္းဆီ....။သံုးဧကဆိုတာ ဘာမွမက်ယ္ေလေတာ့ ရာဘာလို
ဆီအုန္းလိုသစ္ပင္မ်ဳိးစိုက္ရင္ ဆင့္ပါးစပ္ႏွမ္းပက္သလိုျဖစ္သြားမယ္ေလ...၊သစ္ေမႊးပင္က အပင္နဲနဲေပမယ့္
ဝင္ေငြေတာ့ေကာင္းတယ္.....တဲ့....။က်န္တဲ့ ေျမေတြမွာ စားပင္သီးပင္ေတြစိုက္မယ္ေလ....။သေဘၤာပင္၊
မာလကာပင္၊သေျပပင္ေလးေတြ၊ကန္စြန္းတို႕၊ကိုက္လန္တုိ႕၊မုန္ညွင္းတို႕လို စားပင္ေလးေတြစိုက္မယ္...။
 ၿပီးေတာ့ သစ္ခြစင္ေလးတစ္စင္လည္းေဆာက္မယ္၊စံပယ္တို႕၊ေရႊပန္းေငြပန္းတို႔လို ပန္းပင္ေလးေတြလည္း
စိုက္လို႕အဆင္ေျပမယ္ဆို စိုက္တာေပါ့မႏွင္းဆီရယ္....။ႏွင္းဆီလား.....မပါမျဖစ္ေပါ့ေလ...၊သူ႕ကိုပန္းအိုး
ေလးေတြနဲ႕ အလွသက္သက္စိုက္ထားမယ္ေလ....။ၿခံပတ္ပတ္လည္မွာေတာ့ ငွက္ေပ်ာပင္ေတြစိုက္မယ္
မႏွင္းဆီ....၊

ၿခံေလးကိုေတာ့ နာမည္ဘယ္လိုေပးရင္ေကာင္းမလဲဆိုတာ စဥ္းစားေနဆဲပဲဗ်...၊လြယ္လြယ္ကူကူ.......
ေမ်ာလြင့္တိမ္တို႕နားခိုရာ လို႕ပဲေပးလိုက္ရေကာင္းမလာမသိဘူးေနာ္....၊ဒါမွမဟုတ္ ေဆြလႈိုင္ဦးရဲ႕ ဝတၳဳ

တစ္ပုဒ္ထဲကလို  ေရာရုဝ လို႕ေပးလိုက္ရင္ေကာင္းမယ္ထင္ရဲ႕....:)))။မႏွင္းဆီလည္း နာမည္လွလွေလး
တစ္ခုေလာက္ကူစဥ္းစားေပးေနာ္...၊သိပ္လွဖို႕မလိုပါဘူးေလ....၊ေခၚလို႕အဆင္ေျပရင္ၿပီးတာပဲေနာ့...။
ဘတ္ဆဲလားစာေရးဆရာမေတြေပးသလို မိုးျမင့္ထိပ္ေခါင္ထြဋ္တင္ေနာင္ ေတြဘာေတြေတာ့မလုပ္ေၾကး
ဗ်ာေနာ္....:))))


သြားရလာရလြယ္ကူဖို႕ ဆိုင္ကယ္အစုတ္ေလးတစ္စီးေတာ့ ဝယ္ရမယ္ဗ်...။တရုတ္ဆိုင္ကယ္ေတြေတာ့
အားမေပးခ်င္ဘူးဗ်ာ...၊ယိုးဒယားဘီးေလးတစ္စီးေပါ့ေလ....၊အင္း.....ဟိုနာဒီနားအတြက္ စက္ဘီးေလး
တစ္စီးလည္းဝယ္ရမယ္ဗ်ာ...၊ဒါမွ မလိုအပ္ပဲ စြမ္းအင္ေတြျဖဳန္းတီးသလို မျဖစ္ေအာင္ေပါ့ေနာ့...။ၿပီးေတာ့
အေဖာ္အျဖစ္ ေခြးေလးတစ္စံုေတာ့ ေမြးထားရမယ္...၊ကၽြန္ေတာ္က ေခြးခ်စ္သူကိုး.....။တစ္ျခားအေဖာ္
လား......မရွာေတာ့ပါဘူးမႏွင္းဆီရယ္....၊ရွာလည္းရမွာမွမဟုတ္တာကိုး.....:)))။ဒါေပမယ့္မႏွင္းဆီေရ....
ကံအေၾကာင္းဆုိတာ ဘယ္သူမွ တပ္အပ္မေျပာႏိုင္တဲ့အရာဆိုေတာ့ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လာရင္ေတာ့
လည္း.......:P။ဆိုေတာ့ စကားကို အကုန္မေျပာတာ ေကာင္းလိမ့္မယ္ထင္ရဲ႕....:)))

မႏွင္းဆီေရ.......စိတ္ကူးေတြယဥ္လို႕ေတာ့တကယ္ေကာင္းတယ္ဗ်ာ....။ဒါေပမယ့္ စိုက္ပ်ဳိးေရးဆိုတာ
ကလည္း လြယ္တာေတာ့မဟုတ္ဘူးရယ္...၊ကၽြန္ေတာ္ရင္ဆိုင္ရမယ့္အခက္အခဲေတြရွိတယ္ဆိုတာကို
လည္း ထည့္တြက္ထားပါတယ္....။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့မႏွင္းဆီရယ္....၊ကိုယ္ေပ်ာ့္ေမြ႕တာေလးနဲ႕အသက္
ေမြးဝမ္းေက်ာင္းျပဳရတာက စိတ္ခ်မ္းသာပါလိမ့္မယ္ဗ်ာ...ေနာ့....။တစ္စံုတစ္ရာကို လက္ေတြ႕အေကာင္
အထည္ေပၚလာဖို႕ဆိုတာ စိတ္ကူးျခင္းက အစျပဳၾကရတယ္လို႕ဆုိၾကေလရဲ႕...။လက္ရွိအခ်ိန္မွာ ဒါေတြ
က ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကူးသက္သက္ေတြေပါ့ မႏွင္းဆီ....။ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိန္မွာအမွန္တကယ္ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္
တဲ့၊အေကာင္အထည္ေပၚလာႏိုင္တဲ့အေၾကာင္းေတြလည္းမဟုတ္ပါလားဗ်ာ.....။ဘာကိုမွတပ္အပ္မေျပာ
ႏိုင္တဲ့၊ဘာမွမေသခ်ာတဲ့ေလာကႀကီးမွာ လြဲေခ်ာ္မႈေတြလည္းႀကံဳေကာင္းႀကံဳလာႏိုင္ေပမယ့္၊ႀကံဳေကာင္းမွ
လည္း ႀကံဳေတြ႕လာမွာပါေလ...၊အက်ဳိးနဲ႕အေၾကာင္း တိုက္ဆိုင္လာတဲ့တစ္ေန႕မွာ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကူး
အိမ္မက္ေတြ တကယ္ျဖစ္လာမွာပါေလ....။အဲဒီတစ္ေန႕မွာ ကၽြန္ေတာ့္ၿခံေလးနဲ႕ အိမ္ေလးဆီကို အျခား
ကၽြန္ေတာ့္ မိတ္ေဆြ၊သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕အတူ မႏွင္းဆီလာလည္ဖို႕ ခုကတည္းက ဖိတ္ေခၚလိုက္ပါတယ္
ဗ်ာ......။ေတာရႊာေလးက ဘာဇိမ္ခံစရာမွမရွိတဲ့ အိမ္ေလးဆီမွာ လြတ္လပ္၊ေပ်ာ္ရြင္၊စိတ္ခ်မ္းသာျခင္းေတြ
ေတာ့ ရွိေနလိမ့္မယ္လို႕ အာမခံလုိက္ပါတယ္မႏွင္းဆီ....။




Thursday, July 26, 2012

နင့္အသက္ငါ့ေပးဆရာႀကီးညိမ္းႏိုင္ ႏွင့္ ကုမၼာရီဂိုဏ္း အရႈပ္ေတာ္ပံု ( ၃ )

ေနာက္တစ္ေန႕နံနက္ေစာေစာတြင္ ကၽြႏ္ုပ္တို႕လည္း အၿငိမ့္ေထာင္ဆရာကိုရင္သာေပ်ာ့အားေခၚငင္ၿပီးလွ်င္
ခရမ္းသံုးခြ ဘက္သို႕ထြက္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္။ခရမ္းၿမိဳ႕ႏွင့္မလွမ္းမကမ္းရွိ ဘေလာက္ ဟုအမည္ရသည့္
ရႊာႀကီးသို႔ေရာက္ခ်ိန္တြင္ ေန႕လည္၂နာရီခန္႕ရွိၿပီျဖစ္သည္။ကၽြႏ္ုပ္တုိ႕လည္း ရႊာလယ္လမ္းမမွမဝင္ပဲ ရႊာ
ေနာက္ဘက္မွ ပတ္ၿပီးလွ်င္ ရႊာေတာင္ဖ်ားရွိကိုရင္သာေပ်ာ့မယား မယ္ဒန္ကိုး၏ဂ်ီးေဒၚႀကီးအိမ္ဘက္သို႕
ေလွ်ာက္လာခဲ့ၾကေလသည္။ ႏွစ္ထပ္ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ႀကီးမွာ ေရနံဂ်ီးမ်ား ဝေနေအာင္သုတ္ထားၿပီးလွ်င္
 အိမ္ေအာက္ထပ္ေရွ႕ဘက္ျခမ္းတြင္အကာအရံတစ္စံုတစ္ရာမရွိပဲ ကြပ္ပ်စ္တစ္ခုခင္းထားေလသည္။

ကၽြႏ္ုပ္တို႕လည္း ၿခံအေနာက္ဘက္မွ ပုန္းလွ်ဳိးကြယ္လွ်ဳိးႏွင့္ အသာခၽြတ္နင္းဝင္လာခဲ့၏။ရႊာအိမ္တို႕ထံုးစံ
ဂုတ္က်ား၊ေအာင္နက္ အစရွိေသာ သုနကၡတို႕ႏွင့္ ပက္ပင္းမတိုးသည္မွာ ကံေကာင္းလွေပသည္တည့္....။
အိမ္အေနာက္ဘက္ထရံေပါက္မွ ေခါင္းေလးလံုးဆိုင္၍ အသာေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္ရွိေသာ္ အမ်ဳိးသမီး
သံုးဦးသည္ ႀကီးစဥ္ငယ္လိုက္ တန္းစီထိုင္ေနၿပီးလွ်င္ တစ္ဦးေခါင္းမွ သန္းအား တစ္ဦးမွ သည္းႀကီးမဲႀကီးရွာ
ေဖြေပးေနၾကၿပီးသကာလ....ပါးစပ္မွလည္း တစ္တြတ္တြတ္ႏွင့္ ကရားေရလႊတ္သည့္အလား တစ္စံုတစ္ရာ
အေၾကာင္းအား တီးတိုးေျပာဆိုေနၾကသည္ကိုေတြ႕ရွိရေလေတာ့သည္....။

ကၽြႏ္ုပ္လည္း ကၽြႏ္ုပ္၏အေပါင္းအပါသံုးဦးအား အသာလက္တို႕၍ ၿခံေထာင့္သစ္ပင္ေအာက္ဆီသို႕ေခၚလာ
ခဲ့ၿပီးလွ်င္....

ကၽြႏ္ုပ္။     ။ဒီမွာဗ်...ဒီအေျခအေနဟာသိပ္ေတာ့မရိုးသားဘူး....၊သင္းတို႕ အစီအရင္တစ္ခုခုမ်ားလုပ္ေန
ပံုရတယ္....။

ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္။    ။အစီအရင္..ဟုတ္လား......ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕တာေတာ့ သန္းတုတ္ရင္းအတင္း
ေျပာေနၾကတာပါဗ်ာ...ဘယ္ႏွာ အစီအရင္တုန္း......။

ကၽြႏ္ုပ္။    ။မင္းတို႕ေခတ္ကာလ ကေလးေတြအဲ့သာခက္တာေပါ့....၊ေလာကီပညာဆိုတာ ဆန္းက်ယ္သလွ
သကြယ့္....၊မသိအသာေနစမ္းဘာ....၊ဒီမွာ ကိုအြတ္ေထာင္...ခင္ဗ်ားတို႕မွာ ေသနတ္ေတြပါၾကရဲ႕မဟုတ္
လား...၊အသင့္သာျပင္ထားေပေတာ့...၊သင္းတို႕ရုတ္ရုတ္ရုတ္ရုတ္လုပ္ရင္ လက္မေႏွးေစနဲ႕ဗ်....ဟုတ္လား၊

ဆားပုလင္းအြတ္ေထာင္။    ။အဲ့သာမွခက္တာပဲ၊က်ဳပ္တို႕လည္း သာမန္အၿငိမ့္မင္းသမီးေလးေတြကို စံုစမ္း
ဖို႕သက္သက္ဆိုေတာ့ ဘာေသနတ္ မွ ပါမလာဘူးဗ်.....။

ကိုရင္သာေပ်ာ့။     ။သနပ္.....ဟုတ္လား...က်ဳပ္ဆီမွာေတာ့ပါသဗ်....။

ကၽြႏ္ုပ္တို႕ တီးတိုးေျပာေနသည္ကို နားစြန္နာဖ်ားၾကားသြားေသာ ကိုရင္သာေပ်ာ့မွ ဤသို႕ဝင္ေျပာလိုက္
ေလလွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္တို႕သံုးဦးသားလည္း ေခါင္းနားပန္းႀကီးသြားရေလ၏။ဘယ္ႏွယ္ သာမာန္အၿငိမ့္ေထာင္
ဆရာတစ္ဦး၌ ေသနတ္ေဆာင္ထားရပါသနည္း....။ကိုရင္သာေပ်ာ့သည္ ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ သူ႕လြယ္အိပ္
ထဲလက္ႏႈိက္လိုက္ေလလွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္တို႕တို႕လည္း သတိႀကီးစြာထား၍ၾကည့္လိုက္သည္ရွိေသာ္......

ကိုရင္သာေပ်ာ့။    ။ေဟာဒီမွာ....မရမ္းသီးသနပ္ဗ်....၊ကၽြႏ္ုပ္မိန္းမက မရမ္းသီးသနပ္ဆိုသိပ္ႀကိက္တာ
ကလား.....၊သူႀကိဳက္တာေလးနဲ႕ေခ်ာ့ဖို႕ ည ကတည္းကဝယ္ထားတာ....

ကၽြႏ္ုပ္။    ။ငါ့ႏွယ္...ေသသာေသလိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္.....၊ဒီသနပ္ကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူးဗ်...၊ခင္ဗ်ားက
တစ္မ်ဳိး...၊ကဲ...ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း သတိသာထားဗ်ာ...က်ဳပ္တစ္ေယာက္လံုးရွိပါေသးတယ္...၊လာ...
သြားေမးၾကတာေပါ့.....။

ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႕ေလးဦးသား အိမ္ေဘးမွပတ္၍ အႏွီးမိန္းမသံုးဦးထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ၾကေလ၏

ဆားပုလင္းအြတ္ေထာင္။     ။ကဲ..အမိတို႕......တစ္ေယာက္မွမလႈပ္နဲ႕...က်ဳပ္တို႕က အင္းစိန္စီအိုင္ဒီက
စံုေထာက္ေတြပဲ...ခင္ဗ်ားတို႕ကို ေမးစရာရွိလို႕.....။

အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦး။    ။ေအာင္မေလး....လန္႕ထွာေတာ္.....စံုေထာက္ေတြ...ဟုတ္လား....ဘာလုပ္ဖို႕တုန္း၊
ဟင္.....ကိုရင္သာေပ်ာ့......ရွင္လည္းပါသလား.....

ကိုရင္သာေပ်ာ့။    ။ေအးကြယ္......ကို မင္းကို လြမ္းလြန္းလို႕ လာေခၚတာပဲ...၊ဒီဆရာေတြကလည္း မင္း
တို႕ကိုေမးခ်င္တယ္ဆိုလို႕ တစ္ပါးတည္းေခၚလာတာ....။

မယ္ဒန္ကိုး။    ။ေမးစရာရွိလို႕ ဟုတ္လား.....အံမယ္ေလးေတာ္....ေမးစရာရွိတာမ်ား...အိမ္ေရွ႕က ဝင္လာ
ၿပီးေမးလည္းရပါတယ္ေတာ္...၊ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ အိမ္ေနာက္ေဖးက ဝင္လာရတယ္လို႕....၊ကဲထိုင္ၾကပါ...
ထုိင္ၾကပါ....။

ကၽြႏု္ပ္။    ။ကဲ...က်ဳပ္တို႕အားလံုးသိၿပီးသြားၿပီ....ဒီေတာ့ ရွင္းရွင္းပဲေမးမယ္....ခင္ဗ်ားတို႕က ကုမၼာရီဂိုဏ္း
ဝင္ေတြမဟုတ္လား...

မယ္ဒန္ကိုး။    ။ကုမၼာရီ........၊ကုမၼာရီဆိုတာ မိန္းမကိုေခၚတာမဟုတ္လား...၊ဟုတ္တယ္ေလ...ကၽြန္မတို႕
က မိန္းမေတြ....၊ဒီေတာ့ ကုမၼာရီေတြေပါ့.....အဲ့သာဘာျဖစ္သတုန္း...။

ကၽြႏု္ပ္။   ။အင္း...ခုလိုလြယ္လြယ္ဝန္ခံလိုက္တာေကာင္းသဗ်ာ...၊ခင္ဗ်ားတို႕က ဘယ္ကုမၼာရီဂိုဏ္းကတုန္း၊
ထမီဝတ္လား၊ေဘာင္းဘီဝတ္လား....။

မယ္လမင္း။    ။အို...ဘယ္ႏွယ္  ေပါက္ေပါက္ရွာရွာေတြလာေမးေနသတုန္း...ကၽြန္မတို႕က ထမီလည္း
မဝတ္ဘူး၊ေဘာင္းဘီလည္းမဝတ္ဘူး၊စကပ္ပဲဝတ္တယ္ေလ....။

ကၽြႏ္ုပ္။   ။ေအာ္.....လက္စသတ္ေတာ့ ကုမၼာရီဂိုဏ္းက ထမီဝတ္ဂိုဏ္း၊ေဘာင္းဘီဝတ္ဂိုဏ္းအျပင္ စကပ္
ဝတ္ဂိုဏ္း ဆိုၿပီး သံုးဂိုဏ္းေတာင္ကြဲသြားပါေရာလား....။

မယ္ဒန္ကိုး။    ။အလိုေလးေတာ္....ဘာေတြလာေျပာေနသတုန္း...၊ကၽြန္မတို႕က ျမန္မာမိန္းကေလးေတြ
ရွင့္၊လွခ်င္လို႕စကပ္ဝတ္တယ္ဆိုေပမယ့္ ေဘးခြဲေတြ၊ေနာက္ခြဲေတြမဝတ္ပါဘူး....လံုလံုၿခံဳၿခံဳဝတ္တာပါ။
ဒီမွာ ရုတ္ရုတ္ရုတ္ရုတ္မလုပ္နဲ႕ေနာ္...ဟြမ္း...၊ကိုရင္သာေပ်ာ့.........ရွင့္လူေတြကိုၾကည့္ေျပာထားဦး...။

ဆားပုလင္းအြတ္ေထာင္။     ။အဟမ္း.....ဒီလိုဗ်ာ....လိုရင္းမေရာက္ဘူးျဖစ္ေနတာပါ။ က်ုပ္တို႕က
ပါရာအန္စီဗစ္ေဆးတိုက္က နာစ့္မေလးမမိုးငြပ္အေၾကာင္းသိခ်င္လို႕လာေမးတာဗ်...။ခင္ဗ်ားတို႕သူ႕လိပ္
စာသိၾကသလား....။

မယ္ဒန္ကိုး။    ။ေအာ္...မမိုးငြပ္လား....သိေတာ့သိတယ္...ဒါေပမယ့္ ေဆးတိုက္သြားရင္းခင္ေနတာပါ။
သူဘယ္မွာေနသလဲေတာ့ မသိဘူးရွင့္.....

ငံျပာရည္ပုလင္း။    ။ဟင္....လမ္းစကေပ်ာက္ျပန္ပါေရာလား......၊ခင္ဗ်ားတို႕ တကယ္မသိတာလား...

မယ္လမင္း။    ။တကယ္မသိလို႕ မသိဘူးေျပာတာပါေတာ္....၊ဘာညာစရာရွိသတုန္း...၊အဲ...ေနဦး....တစ္ခု
သတိရၿပီ....၊ဟိုေန႕က ကၽြန္မတို႕ေဆးခန္းသြားျပေတာ့ သူကေတာင္ေျပာေနေသးတယ္...၊တနဂၤေႏြေန႕
က်ရင္ သူ ဂ်ဴဗလီေဟာက ကဗ်ာရြတ္ပြဲသြား နားေထာင္မလို႕တဲ့.....ကၽြန္မတို႕ကိုေတာင္ လိုက္မလားေခၚ
ေနေသးတယ္....၊ကဗ်ာဆရာနာမည္ေတာင္ေျပာလိုက္ေသး....ဘာတဲ့.....ကဗ်ာဆရာေဒါက္တာစုတ္ဖြား
ဆိုလားပဲ....။

ဆားပုလင္း။    ။အင္း...ဒီေန႕တနဂၤေႏြေန႕ပဲဗ်...၊ဂ်ဴဗလီေဟာမွာ ကဗ်ာရြတ္ပြဲရွိတာေတာ့ က်ဳပ္လည္း
သိတယ္...၊ဒီညေနမွ စမွာဗ်..၊ဒါျဖင့္မွီေသးတယ္....လာၾကဗ်ာ.....ရန္ကုန္ဘက္ျပန္ၾကစို႕....။

ကိုရင္သာေပ်ာ့။    ။ကဲ ဒါျဖင့္ က်ဳပ္ေတာ့ ေနခဲ့ဦးမယ္....ခင္ဗ်ားတို႕ဘာသာပဲျပန္ႏွင့္ၾကေပေတာ့...။

 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ဤသို႕ျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႕လည္း အင္းစိန္စီအိုင္ဒီမွ ေအာ္စတင္ကားမဲေလးအား မိုင္ကုန္တင္လ်က္ ရန္ကုန္
ဘက္ဆီသို႕ ျပန္လာခဲ့ၾကေလေတာ့သည္။ဂ်ဴဗလီေဟာသို႕ေရာက္ေသာအခါ ကဗ်ာရြတ္ပြဲပင္ စေနၿပီျဖစ္
သည္။ကၽြႏု္ပ္တုိ႕လည္း ကဗ်ာရြတ္ပြဲအားအသာအကဲခတ္ၾကည့္လိုက္သည္။စင္ျမင့္ထက္တြင္မူ ဆံပင္
ေကာက္တိေကာက္ေကြး၊စုတ္တိစုတ္ဖြားႏွင့္ လူငယ္တစ္ဦးသည္ ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚ၌ ထူးျခားေသာ သကၤတမ်ားကို ဟန္ပါပါေရးျခစ္ေနေလသည္။

ငံျပာရည္ပုလင္း။    ။ဟင္....ကဗ်ာရြတ္ပြဲဆိုၿပီး ဘာမွမရြတ္ပဲ ဘာသေကၤတေတြေရးေနတာတုန္းဗ်...။

ကၽြႏ္ုပ္။     ။အဲ့ဒါ သေကၤတကဗ်ာ လို႕ေခၚသကြဲ႕...၊ကဗ်ာကို စကားလံုးေတြနဲ႕မေရးပဲ အဲဒီလို သေကၤတ
ေတြနဲ႕ ေရးတဲ့ ေနာက္ဆံုးေပၚကဗ်ာအမ်ဳိးအစားေပါ့ေလ....၊ဒီကဗ်ာပံုစံကို ေလာကီပညာရွင္ေတြကပဲတီ
ထြင္ခဲ့တာကလား....၊လွ်ဳိ႕ဝွက္နက္နဲတဲ့ ပညာရပ္ေတြကို ခုလိုသေကၤတကဗ်ာအျဖစ္ေျပာင္းလဲခဲ့ၾကၿပီး
နယ္ခ်ဲ႕ေတြမသိႏိုင္ေအာင္ ဖံုးကြယ္လွ်ဳိ႕ဝွက္ခဲ့ၾကတာကြယ့္...၊

(မွတ္ခ်က္။    ။တိမ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္လုမတတ္ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ အႏွီး သေကၤတကဗ်ာအားယေန႕ေခတ္
လူငယ္မ်ား ျမင္ဖူးေစရန္ နမူနာသေကၤတအခ်ဳိ႕အား ကၽြႏ္ုပ္၏ မွတ္စုစာအုပ္ထဲမွကူးယူေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္)

LOL  :-*  ^_^  -_-  O.o

>:O  <3  :v  :|]  :)  8)

:(   :P  :D  :O  ;)  3:)

B)   :3   >:(   :/   :’(  O:)

Ї  ℓ◎√ε   ƴøü  ṧø   μü¢♄

ကၽြႏ္ုပ္တို႕သံုးဦးလည္း ပရိတ္သတ္အား အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္သည္ရွိေသာ္ ေရွ႕ဆံုးခံုတန္း၌တစ္ဦးတည္း
ထိုင္ေနေသာ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးကို သတိျပဳမိၾကေလသည္။ထိုအမ်ဳိးသမီး၏ပံုပန္းသ႑ာန္မွာ မယ္ဒန္ကိုး
တို႕ ေျပာျပလိုက္ေသာ သူနာျပဳဆရာမေလးမမိုးေငြ႕၏ပံုသ႑ာန္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ကၽြႏ္ုပ္တို႕လည္း ထိုအမ်ဳိး
သမီး၏ေနာက္ဘက္ထိုင္ခံုတြင္ဝင္ထိုင္လိုက္ၾကၿပီး အသာစူးစမ္းေနလိုက္ၾကသည္။ထိုအမ်ဳိးသမီးကေတာ့
ကၽြႏ္ုပ္တို႕အားသတိထားမိဟန္မတူေပ။မွတ္စုစာအုပ္တြင္ ကဗ်ာမ်ားကို ကူးေရးလုိက္၊ႏႈတ္မွလည္း တစ္
တြတ္တြတ္ရြတ္လိုက္ျဖင့္ တစ္ဦးတည္းအလုပ္ရႈပ္ေနေလေတာ့သည္။

ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ကဗ်ာဆရာေဒါက္တာစုတ္ဖြားလည္း သူ၏သေကၤတကဗ်ာမ်ားကိုတစ္ခန္းရပ္ၿပီးသကာလ
ေအာက္ေဖာ္ျပပါေခတ္ေပၚပို႕စ္ေမာ္ဒန္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ေကာက္ကာငင္ကာထရြတ္ေလေတာ့သည္....။

အိပ္ေရးပ်က္ညေတြမွာ...

မိုးလင္းတဲ့အထိ တစ္ေရးပဲရ.....

ည ည ေတြမွာ မႏွင္းဆီက ေခ်ာက္ျခားေစခဲ့.....

အဲဒီ ညမွာေပါ့........

ကၽြန္ေတာ့္ဖံုးေလးက်ေပ်ာက္.....

ညေမႊးပန္းပင္ေအာက္....

တစ္ေခါက္မွ မေရာက္ခဲ့ဘူးဆိုတာ........

 ေဘာက္ဆူးမွေပးစရာမရွိတာပဲ မႏွင္းဆီ....

ဒီလိုနဲ႕......

ကၽြန္ေတာ္ နဲ႕ ဆိုဂ်ဴး.......

ဆိုဂ်ဴး နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္......

အလြမ္းသံသရာေၾကာ......

ေမ်ာခ်င္တိုင္း ေမ်ာ......

ကၽြန္ေတာ္ ကမ္းကပ္မိေတာ့မွ....

ေမာခ်င္တိုင္း ေမာေတာ့တယ္.....မႏွင္းဆီရယ္....။

ကၽြန္ုပ္လည္း သူနာျပဳဆရာမေလးမိုးငြပ္ကိုပင္ သတိမျပဳမိေတာ့ပဲ ကဗ်ာဆရာေဒါက္တာစုတ္ဖြား၏ ကဗ်ာ
မ်ားၾကားတြင္ နစ္ေမ်ာသြားမိေလေတာ့သည္။

(မွတ္ခ်က္။    ။ထိုစဥ္အခ်ိန္က အႏွီးကဗ်ာဆရာေလးအားသာမာန္ကဗ်ာဆရာဟုပင္ ထင္မွတ္ထားမိေလ
သည္။ကၽြႏ္ုပ္ကဲ့သို႕ေသာ ေလာကီျပင္ညာရွင္တစ္ဦးႏွင့္ ထိုကဗ်ာဆရာေလးအၾကား တစ္စံုတစ္ရာ ပတ္
သက္ဆက္ႏြယ္လာလိမ့္မည္ဟု ေယာင္ယမ္း၍ပင္မေတြးမိပါေခ်တည့္.....။သို႕ေသာ္ ေလာကႀကီးကား
ဆန္းၾကယ္လွေပသည္။ထိုထိုေသာ ဆန္ၾကယ္လွသည့္ေလာကႀကီးတြင္ အႏွီးကဗ်ာဆရာေလး၏ဘဝ
သည္လည္း ဆန္းၾကယ္လွေပ၏။ထိုကဗ်ာဆရာေလး၏ ဆန္းၾကယ္ေသာဘဝကား....လြမ္းေမာဖြယ္
ေကာင္း၏၊ထိုအတူ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္လည္းအတိေပတည္း။တစ္ခါတစ္ရံ ႏွစ္လိုဖြယ္ရွိသလို၊တစ္ခါတစ္ရံ၌လည္း
ႏွစ္သက္စရာမရွိ၊အံၾသဖြယ္ေကာင္းေအာင္ဆန္းျပားသလို၊ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕ဖြယ္ရာလည္းျဖစ္ေပသည္။တစ္ခါ
တစ္ရံတြင္မူ ေၾကာက္ရြံဖြယ္ရာျဖစ္သလို၊တစ္ခါတစ္ခါတြင္မေတာ့ ေပ်ာ္ရြင္ဖြယ္ရာျဖစ္ေခ်ေတာ့သည္။
ေျပာရလွ်င္မူထိုကဗ်ာဆရာေလး၏ဘဝတြင္ သလဲသီးအတြင္းမွ အကန္႕အကန္႕မ်ားသဖြယ္ ေလာကဓံ
တရားတို႕သည္ သူ႕အကန္႕ႏွင့္သူ တည္ရွိေနၾကေလသည္။ေနာင္အလွ်င့္သင့္သည့္တစ္ခ်ိန္တြင္ စိတ္ဝင္
စားဖြယ္ေကာင္းလွသည့္ ထိုကဗ်ာဆရာေလး၏အေၾကာင္းအား....." ကဗ်ာဆရာေဒါက္တာစုတ္ဖြား "
အမည္ျဖင့္ ဘုတ္အုပ္တစ္အုပ္ေရးသားျဖစ္ေပလိမ့္မည္တည္း....။ဤကား....စကားခ်ပ္.....)

ဆားပုလင္းအြတ္ေထာင္။    ။ဒီအမ်ဳိးသမီးက မမိုးငြပ္ ဆိုတာ ေသခ်ာသြားၿပီဗ်....။

ကဗ်ာမ်ားအၾကားနစ္ေမ်ာေနေသာကၽြႏ္ုပ္လည္း ဆားပုလင္းအြတ္ေထာင္ တီးတိုးေျပာလိုက္ေသာစကား
ကိုၾကားေသာအခါမွ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ျပန္လည္သတိျပဳမိေလေတာ့သည္။

ကၽြႏ္ုပ္။     ။ခင္ဗ်ားဘယ္လိုလုပ္ေသခ်ာသြားသလဲဗ်.....

ဆားပုလင္း။    ။ေသခ်ာဆို သူ႕မွတ္စုစာအုပ္အဖံုးမွာ မိုးငြပ္လို႕ ေရးထားတာေတြ႕လိုက္လို႕ပဲ....

ငံျပာရည္ပုလင္း။   ။ကိုင္း...ဒါျဖင့္ဆရာရယ္...ဒီအမ်ဳိးသမီးကို ထံုးစံအတိုင္း ရံုးေခၚသြားၿပီး စစ္ေမးၾကရ
ေအာင္လားဗ်ာ....

ဆားပုလင္း။    ။ဟဲ့...အဲဒီလိုလုပ္လို႕မျဖစ္ေသးဘူးကြ၊တစ္ေလာကမွ အမ်ဳိးသမီးေလးတစ္ဦးကို အဲဒီလို
အစစ္အေဆးေကာင္းလို႕ တို႕ရုံးေပၚက ခုန္ခ်ၿပီးေသေၾကာင္းႀကံသြားတဲ့အမႈကျဖင့္ မၿပီးေသးဘူး...၊နဂိ္ုက
မွ နာမည္ပ်က္ေနရတဲ့အထဲ ဒီတစ္ခါဆို အဖက္ကိုဆယ္လို႕ရမွာ မဟုတ္ဘူး ငါ့လူရ....။

ငံျပာရည္ပုလင္း။    ။ဒါျဖင့္ဘယ္လိုလုပ္မတုန္း.....

ဆားပုလင္း။     ။သူျပန္သြားမွ ငါတို႕အသာေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ၾကတာေပါ့ကြာ...

ဤသို႔ျဖင့္ ကၽြနု္ပ္တုိ႔သံုးဦးလည္း ကဗ်ာရြတ္ပြဲအၿပီးတြင္ သူနာျပဳဆရာမေလးမိုးငြပ္အိမ္သို႕ ေနာက္
ေယာင္ခံလိုက္ခဲ့ၾကေလေတာ့သတည္း.......။

(အလုပ္မ်ား ယားလို႔ပင္မကုတ္ႏိုင္ေအာင္ရႈပ္ေနေသာေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္၏ ဝတၳဳမဟာဂ်ီးအား စဥ္ဆက္မျပက္
မေရးႏိုင္ပဲ အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကန္႕ၾကာသြားေလသည္၊ပိတ္သတ္မ်ား သာဓုေခၚၾကပါကုန္ေလာ့....:)))၊
အပိုင္း၄ တြင္ဇာတ္သိမ္းႏိုင္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရေပ၏၊ဆက္လက္ေမ်ာ့ၾကပါကုန္......:)))))))

Friday, July 13, 2012

ေက်ာင္းဒါယကာ ေက်ာင္းဒါယကာမအျဖစ္ ခံယူပြဲ ( သို႔မဟုတ္ ) အလႈဳဖိတ္ႀကားျခင္း

သူငယ္ခ်င္း ညီအကို ေမာင္ႏွမ  အားလံုး မဂၤလာပါလို႔ ဦးစြာပထမ ႏႈတ္ခြန္းဆက္လိုက္ပါတယ္
လူတိုုင္း လူတိုင္းဟာ အဆင္းအနံ႔နဲ႔ ျပည့္စံုဖြယ္ အစားေကာင္း အေသာက္ေကာင္းေလးမ်ား စားေသာက္ဖို႔ ၾကံဳၾကိဳက္တဲ့အခါပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၊ ေအးခ်မ္းႏွစ္လိုဖြယ္ အရိပ္အာ၀ါသ ရွဳ႕ခင္းအလွေတြနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ ေနရာေကာင္းေလးတစ္ခုမွာ နားခိုဖို႔  ၾကံဳၾကိဳက္တဲ့အခါပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ၊ ေနာင္ဘ၀ကုသုိလ္ကံ ပါရမီ ေကာင္းဖို႔ အတြက္ သဒၶါ ထက္သန္စြာ လႈဒါန္း ကုသိုလ္ျပဴႏိုင္တဲ့ ေနရာေကာင္းေလးမ်ား ႀကံဳႀကိဳက္လာတဲ့အခါပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ မိမိတို႔ရဲ႕ ခင္ရာမင္ရာ မိတ္ေကာင္းေဆြမြန္ ေတြကို သတိရတတ္ၾကတယ္ဆိုတဲ့ ဆိုရိုးစကားရွိတဲ့အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ခ်စ္ခင္ရပါေသာ ညီအကိုေမာင္ႏွမမ်ား ၊ မိတ္ေကာင္းေဆြမြန္မ်ား ၊ စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ားကို သတင္းေကာင္းေလးတစ္ခု ပါးဖို႔ အခ်ိန္က်ေရာက္လာျပန္ပါျပီ ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿမန္မာမုဒိတာလူငယ္မ်ားအဖြဲ႔ရဲ့ တတိယအၾကိမ္ေၿမာက္ အလႈဳျဖစ္တဲ့ သံလွ်င္ျမိဳ႕နယ္ ျမန္မာ့ေရနံရပ္ကြက္မွာ တည္ရွိတဲ့ သာယာကုန္း ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္းသို႔ ေက်ာင္းေဆာင္ ေဆာက္လုပ္ လႈဳဒါန္းမႈမွာ မိမိတို႔ ေခၽြးနဲစာထဲမွ တတ္နိုင္သေလာက္ သဒၶါတရားထက္သန္စြာ လႈဳဒါန္းႏိုင္ရုံမွ်ျဖင့္ ရာသက္ပန္ ေက်ာင္းဒါယကာ ၊ ေက်ာင္းဒါယကာမအျဖစ္ ခံံယူနိုင္မည့္အေၾကာင္းေလးကို ၀မ္းေၿမာက္၀မ္းသာစြာၿဖင့္ အသိေပးမွ်ေ၀လိုက္ရပါတယ္ ။
ဦးစြာ ပထမ ရန္ကုန္ၿမိဳ့တစ္ဖက္ကမ္း သန္လ်င္ၿမိ့ဳ ၿမန္မာ့ေရနံရပ္ကြက္မွာတည္ရွိတဲ့ သာယာကုန္း ဘုန္းေတာ္ၾကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္းေလးနဲ႔  မိတ္ဆက္ေပးပါရေစ..။











သာယာကုန္း ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္းကို  ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ ဦးတိကၡဥာဏမွ ၂၀၀၅ခုနွစ္မွာ ကိုယ္တိုင္ ႀကိဳးစားရုန္းကန္ၿပီး စတင္တည္ေထာင္ ခဲ့တဲ့ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ပညာသင္ၾကားေရး ေက်ာင္းေလး ၿဖစ္ပါတယ္ ။ အခက္အခဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးႀကားထဲကေန အပင္ပန္းခံ ႀကိဳးစားတည္ေထာင္္ခဲ့ၿပီး လက္ရွိ ၂၀၁၂ ပညာသင္နွစ္မွာေတာ့ သူငယ္တန္းမွ ခုနစ္တန္းအထိ ဆင္းရဲခ်ိဳ ႔တဲ့တဲ့ ကေလးငယ္ေတြ ၊ မိဘမဲ့ကေလးငယ္ေတြေရာ စုစုေပါင္း ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား ၃၀၀ေက်ာ္ကို အခမဲ့လက္ခံသင္ၾကားေပးေနတဲ့ ပရဟိတပညာသင္ၾကားေရးေက်ာင္းတစ္ခု ၿဖစ္ပါတယ္။
စာသင္ေက်ာင္းမွာ ဆရာ ၊ ဆရာမဦးေရ စုစုေပါင္းဆယ္ဦိးရွိၿပီး တစ္ဦးလ်င္ လစဥ္ေစတနာေၾကးသံုးေသာင္းက်ပ္နႈန္းၿဖင့္ နွစ္ေပါက္ေအာင္ ဆရာေတာ္မွ အဓိက ေထာက္ပံ့က်ားကန္ေပးထားရတဲ့ ေက်ာင္းလည္းၿဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းမွ ခုနစ္တန္းေအာင္ၿမင္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ အစိုးရပညာသင္ေက်ာင္းသို႔ ဆက္လက္ တက္လွမ္းနိုင္ေအာင္လည္း  ေထာက္ပံ့ေပးဖို႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့ ေက်ာင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္ ။ လက္ရွိ ၂၀၁၂-၂၀၁၃ သင္နွစ္အတြက္ ဆယ္တန္းေၿဖဆိုႏိုင္မည့္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ ကိုးဦးတိတိကို ေထာက္ပံ့ သင္ႀကားေပးလွ်က္ရွိပါတယ္ ။ ေက်ာင္းတြင္ တက္ေရာက္ ပညာသင္ႀကားေနေသာ ကေလးငယ္မ်ား အားလံုးကို တတ္စြမ္းနိုင္သေလာက္ အဟာရၿဖစ္ေအာင္ ေက်ာင္းမွာ ကိုယ္တိုင္ခ်က္ၿပဳတ္ေကၽြးေမြးၿပီး ပညာေရးပါရမီကို ျဖည့္စြက္  ခရီးဆက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းတစ္ခုလည္း ၿဖစ္ပါတယ္။









ယခုတစ္ၾကိမ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာမုဒိတာ လူငယ္မ်ား အသင္းမွ သံလွ်င္ျမိဳ႕နယ္ သာယာကုန္း ဘုန္းေတာ္ၾကီးးသင္ ပညာေရးေၾကာင္းေလးကို လႈဳဒါန္းဖို႔ ဆံုးၿဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္ ။ ဘာ့ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လႈဳဒါန္းဖို႔ ဆံုးၿဖတ္ခဲ့ၾကသလဲ . . . . .
ခ်စ္ခင္ရေသာ ညီအကို ေမာင္ႏွမမ်ားကို
သူတို႔ေလးေတြအတြက္ နံပါတ္(၁) လုိအပ္ခ်က္ၿဖစ္တဲ့ သူတို႔ေတြရဲ့ ထမင္းစားေဆာင္ကို ပထမဦးစြာ ၾကည့္ရႈၾကေစခ်င္တယ္ ။


  
သူတို႔ေလးေတြရဲ့ ထမင္းစားေဆာင္








ၿမင္ရတဲ့အတိုင္း ေရပတ္လည္၀ိုင္းၿပီး တဲသာသာရွိတဲ့ ေက်ာင္းေဆာင္ေလးဟာ ကေလးငယ္ေပါင္း (၃၀၀)ေက်ာ္ကို ခ်က္ၿပဳတ္ေကၽြးေမြးေနတဲ့ ထမင္းစားေဆာင္ေလး ၿဖစ္ပါတယ္။ ေနရာအခက္အခဲေၾကာင့္ ကေလးငယ္ အားလံုးကို တျပိဳင္တည္း ေကၽြးေမြးႏိုင္ျခင္းမရွိပဲ ကေလးငယ္ အေယာက္ (၅၀)စီကို  ငယ္စဥ္ၾကီးလိုက္ ခြဲၿပီး အလွည့္က် ေကၽြးေမြး ရတယ္လို႔ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္မွ မိန္႔ဆိုပါတယ္။


 ခ်ိဳ ႔တဲ့တဲ့ေနရာနဲ႔ မၿပည့္စံုတဲ့ သူတို႔ရဲ့ ထမင္း၀ိုင္း.. ကေလးငယ္ေတြ ဆိုေတာ့လည္း . . . 


ထမင္းတစ္နပ္ ေကၽြးေမြးလႈဒါန္းတဲ့ အလႈဳ႕ရွင္ေတြ က်န္းမာခ်မ္းသာေစဖို႔ လက္စံုအုပ္မိုး ရွိခိုး ဦးခ်လွ်က္္ မစားခင္ ဦးစြာ ပထမ ဆုေတာင္းေပးေနၾကေလရဲ့..




ကေလးငယ္မ်ား အပူအပင္ကင္းစြာ ပညာသင္ၾကားနိုင္ေရးနဲ႔ စား၀တ္ေနေရး ေၿပလည္နိုင္ေရးကိုသာ အဓိက အားထုတ္ေနရလို႔ ထမင္းစားေဆာင္ဟာ ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ က်န္းမာေရးနဲ႔ ညီညြတ္ကိုက္ညီမႈမရွိတာကို သိေနေပမဲ့ အားမတန္ မာန္ေလွ်ာ့ျပီး လ်စ္လ်ဴရႈထားရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အလႈဳရွင္သာ ရွိမယ္ဆိုရင္ ဆရာေတာ္က “သူကိုယ္တိုင္ ေန႔မအား ညမနား အၿမန္ဆံုးၿပီးေအာင္ ေဆာက္လုပ္ပစ္ခ်င္တာ”လို႔လည္း မိန္႔ဆိုခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္ျပီး ဒုတိယလုိအပ္ခ်က္္ကေတာ့ ဆရာဆရာမေပါင္း ဆယ္ဦးအတြက္ ေစတနာေၾကး ( ၃၀၀၀၀က်ပ္) ေထာက္ပံ့ေပးမဲ့သူမရွိတာပဲ ၿဖစ္ပါတယ္ ။ တတိယ လိုအပ္ခ်က္အေနနဲ႔ ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ စာသင္ခံု လုံေလာက္မႈ မရွိဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ တစ္စံုလွ်င္ ေလးေသာင္းက်ပ္နႈန္းခန္႔က်နိုင္ၿပီး ယခုနွစ္ သင္ၾကားဆဲ ၂၀၁၂ ပညာသင္နွစ္အတြက္ စာသင္ခံု ( ၁၅) စံုခန္႔ လိုအပ္ေနေသးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးလိုအပ္ခ်က္အေနနဲ႔ကေတာ့ ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ ခ်ဳက္ၿပဳတ္ေကၽြးေမြးစရာ ကုန္ေၿခာက္မ်ားနွင့္ စာအုပ္ခဲတံမ်ား၊ကိုရင္ငယ္ေလးမ်ား အတြက္ သကၤန္းစသည္တို႔ပဲ ၿဖစ္ပါတယ္။

သာယာကုန္းဘုန္းေတာ္ၾကီး ပညာသင္ၾကားေရး ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ ဦးတိကၡဥာဏ






ဆင္းရဲခ်ိဳ႕တဲ့ျပီး ပညာသင္ႀကားေရးအတြက္  ခက္ခဲမႈရွိတဲ့ ကေလးငယ္မ်ားရဲ့ အိမ္
အထက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေေၿပာၿပခဲ့သလိုပဲ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ စာသင္ေက်ာင္းအတြက္ လိုအပ္ေနတဲ့ေက်ာင္းေဆာင္ (သို႔) ကေလးငယ္ေတြအတြက္ ခ်ိဳ ႔တဲ့ေနတဲ့ ထမင္းစားေဆာင္ကို အဓိက ၿပဳၿပင္မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာမုဒိတာ လူငယ္မ်ား အဖြဲ႕က ဆံုးျဖတ္ခဲ့ႀကပါတယ္္။ ဆရာေတာ္က အလႈဳရွင္ရွိတာနဲ႔ အထက္ပါ ရြက္ဖ်င္တဲ ေနရာမွာပဲ (၁၅ x ၃၀)ေပအက်ယ္ -အုတ္ခံ ေက်ာင္းေဆာင္ေလးတစ္ခု ေဆာက္လုပ္မွာပါ။ ခ်စားေၿမၿဖစ္တာေၾကာင့္ အုတ္နဲ႔ ေဖာင္ေဒးရွင္းခ်ၿပီး ေအာက္ေျခကို ေလးေပအၿမင့္အထိ အုတ္တက္ပါမယ္။ ေလးေပ အထက္ကိုေတာ့ သံဇကာကာရံၿပီး အေပၚကသြပ္မိုးမယ္ဆိုရင္ ကေလးငယ္ေတြအတြက္ အႏၲရာယ္ကင္းၿပီး က်န္းမာေရးနဲ႔ ညီညြတ္တဲ့ ထမင္းစားေဆာင္ (သို႔) ေက်ာင္းေဆာင္အတြက္ လိုအပ္တဲ့ အေဆာက္အဦးပံုၾကမ္းေလးတစ္ခု အခိုင္အမာရရွိနိုင္ၿပီလို႔ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ေၿပာတဲ့ အဲ့ဒီအထိ အေဆာက္အဦးရဲ့ ကုန္က်စရိတ္ကို က်ပ္ ၃၅သိန္းမွ ၄၅သိန္းၾကားလို႔ ခန္မွန္းတြက္ခ်က္ၿပပါတယ္..။ ေက်ာင္းေဆာင္ ေဆာက္လုပ္ ၿပီးစီးတာနဲ႔ အလႈဳရွင္အားလံုးရဲ့ အမည္နာမကို ဆရာေတာ္ရဲ့ဆႏၵအရ ေက်ာင္းရဲ႕ နံရံမွာ သေဘာၤေဆးနဲ႔ ကဗၺည္းေရးထိုးကာ ေရစက္ခ်ပြဲအခမ္းအနားကို အလႈဳရွင္မ်ားနဲ႔အတူ ျပဳလုပ္မယ္လို႔ ဆရာေတာ္က ဆိုပါတယ္္။
ဒီေက်ာင္းေဆာင္ ေဆာက္လုပ္ လႈဒါန္းႏိုင္ဖို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕မွာ အမာခံ အလႈရွင္မ်ား မရွိတာက တစ္ေႀကာင္း ၊ ျပည္ပေရာက္ လူငယ္မ်ား စုစည္းျပီး မိမိတို႔ရဲ႕ ေခၽြးနည္းစာ လုပ္ခ လစာေလးမ်ားထဲမွ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေလးကိုသာ လႈဒါန္းႏိုင္တာက တစ္ေႀကာင္းမို႔ ကေလးငယ္ေတြအတြက္ လိုအပ္တဲ့ေက်ာင္းေဆာင္တစ္ေဆာင္လံုးကို ေဆာက္လုပ္ေပး နိုင္ဖို႔အထိေတာ့ အာမခံေပးနိုင္ၿခင္း မရွိခဲ့ပါဘူး။ သို႔ေပမဲ့လည္း ျမန္မာလူမ်ိဳးပီပီ သဒၶါတရား ထက္သန္စြာ လႈဒါန္းခ်င္ႀကတဲ့ စိတ္ကေလးေတြ  ကိန္းေအာင္းေနသူမ်ားမို႔ တတ္ႏိုင္သမွ် ႀကိဳးစား စုေပါင္းလႈဒါန္း ႏိုင္မည္လို႔ ယံုႀကည္ခဲ့ႀကပါတယ္ ။ ဒါေႀကာင့္ ေက်ာင္းေဆာင္ေလး ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ မိမိတို႔ရဲ႕ ညီအကိုေမာင္ႏွမ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေကာင္းေဆြမြန္မ်ားကို လႈဒါန္းႏိုင္ေအာင္ အသိေပး တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္လိုက္ရပါတယ္ ။
ၿမန္မာမုဒိတာလူူငယ္မ်ားအဖြဲ႔အေနနဲ႔ အလႈဳခံတဲ့ရက္မွစၿပီး အလႈဳပိတ္သိမ္းခ်ိန္အထိ ရရွိလာမဲ့အလႈဳေငြဟာ လိုအပ္တဲ့ ပမာဏကို ၿပည့္မွီတယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ ဆရာေတာ္နဲ႔တိုင္ပင္ၿပီး ေက်ာင္းေဆာင္တစ္ခုလံုးကို တာ၀န္ယူကာ ဆရာေတာ္ရဲ့အစီအစဥ္နဲ႔ အၿမန္ဆံုးေဆာက္လုပ္ လႈဳဒါန္းပါမယ္။ အကယ္၍ ရရွိလာတဲ့အလႈဳေငြဟာ ေက်ာင္းေဆာင္အတြက္ လိုအပ္တဲ့ပမာဏကို ၿပည့္မွီႏိုင္ျခင္း မရွိခဲ့ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ တၿခားလိုအပ္ခ်က္ေတြၿဖစ္တဲ့ ဆရာဆရာမမ်ားအတြက္ လစဥ္ေစတနာေၾကး၊ စာသင္ခံုနဲ႔ မီးဖိုေခ်ာင္ပစၥည္းမ်ားကို ထည့္၀င္လႈဳဒါန္းၿပီး ပိုလွ်ံတာကို ေက်ာင္းေဆာင္အတြက္ မတည္ေငြ အျဖစ္ လႈဒါန္းခဲ့ပါမယ္။
ယေန႔ ( ၁၃.၇.၂၀၁၂၊ ေသာၾကာေန႔ ) မွ စတင္ၿပီး ကေလးငယ္မ်ားအတြက္ လိုအပ္ေနတဲ့ က်န္းမာေရးနဲ႔ညီညြတ္ျပီး သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ေသာ ထမင္းစားေက်ာင္းေဆာင္ေလး ေဆာက္လုပ္ လႈဳဒါန္းေပးႏိုင္ဖို႔ အဓိကဦးတည္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရဲ႕ ပညာပါရမီ အလႈဳေလးကို စတင္ လႈပ္ရွားခဲ့ႀကပါျပီ ။ ေနာက္ဆံုး အလႈဳခံပိတ္ရက္ကိုေတာ့ (၁၅.၈.၂၀၁၂-ဗုဒၶဟူးေန႔အထိ) သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ အကယ္၍ အလႈခံပိတ္သိမ္းခ်ိန္္တြင္ ရရွိလာမဲ့အလႈဳေငြဟာ ေက်ာင္းေဆာင္ေလး ေဆာက္လုပ္နိုင္မည့္ ပမာဏကိုၿပည့္မွီဖို႔ အနည္းငယ္ေလာက္မွ်သာ လိုအပ္မယ္္ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ အလႈခံ ပိတ္သိမ္းမည့္ရက္ကို ရက္အနည္းငယ္ ေရႊ႔႕ဆိုင္းၿပီး အလႈပမဏ ၿပည့္မွီတဲ့အထိ ေစာင့္ဆိုင္းကာ ေက်ာင္းေဆာင္ေဆာက္လုပ္ႏိုင္ဖို႔ကို ၿပီးဆံုးတဲ့အထိ အၿပည့္အ၀ တာ၀န္ယူ ေပးသြားမွာ ၿဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ညီအကိုေမာင္ႏွမမ်ားကို အသိေပးအပ္ပါတယ္ ။
ၿမန္မာမုဒိတာ လူငယ္မ်ားအဖြဲ႔အေနနဲ႔ မရမ္းေခ်ာင္း အနာၾကီးေရာဂါေစာင့္ေရွာက္ေရးေဂဟာသို႔ လႈဳဒါန္းစဥ္က က်န္ရွိတဲ့ ေငြစာရင္းရွင္းတမ္း လက္က်န္အလႈုေငြြ စုစုေပါင္း ၈၁၇၁၄.၅၀ က်ပ္ၿဖင့္ သာယာကုန္းရြာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးသင္ ပညာေရး ေက်ာင္းအတြက္ အလႈဳခံၿခင္းအား စတင္ဖြင့္လွစ္လိုက္ပါျပီဆိုတဲ့အေႀကာင္း သတင္းေကာင္းပါးအပ္ပါသည္ ။
နိုင္ငံအသီးသီးမွ အလႈဳရွင္မ်ားအေနနဲ႔ ေအာက္ပါအက်ိဳးေတာ္ေဆာင္မ်ားထံမွာ ထည့္၀င္လႈဳဒါန္းနိုင္ပါတယ္ ။
ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံမွ အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္
အရွင္ဇနက(သႏၲိသုခ)
venjanaka@gmail.com
+၄၄ ၇၇၄၀ ၉၈၃၉ ၄၂

(Barclays Bank account) 
 MR U JANAKA
Sort Code: 20-42-73    10039764 
အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွ အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္
ဗညားရွိန္@လင္းေခတ္ဒီနို
lynnkhitdeno301@gmail.com
+၁ ၂၀၁ ၈၈၈ ၉၇၅၁
http://www.lynnkhitdeno.com/
ဂ်ပန္ႏုိင္ငံမွ အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္
ရန္ႏိုင္ @ ေန၀သန္
nay.naywathan@gmail.com
+81 80 3852 5214 
http://www.facebook.com/nayyannaing 
စင္ကာပူနိုင္ငံမွ အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္မ်ား
၁။ကိုၿငိမ္းနိုင္ @ ကိုနိုင္ထြဋ္
eikunaing@gmail.com
+၆၅ ၉၀၂၂ ၁၈၀၇
+၆၅ ၉၄၅၁၁၈၃၇


၂။ကိုရင္ + မဒမ္ကိုး
celestial.whiteangle@gmail.com
+၆၅ ၈၃၇၅ ၁၀၆၉
ထိုင္၀မ္မွ လႈဳဒါန္းလိုသူမ်ားအတြက္
ပစ္ပစ္ @ ဂ်ယ္ရီပစ္ပစ္
+၈၈၆ ၉၃၀ ၄၁၃ ၂၂၀
jerrypigpig@gmail.com
မေလးရွားနိုင္ငံ အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္
၁။ဇင္ၿငိမ္းဦး(ၿမန္မာ အိုင္တီနန္းေတာ္)
+၆၀ ၁၇၇၀ ၅၈၂ ၁၉
၂။လြင္ၿပင္လႈိုင္းငယ္+မစံပယ္ (Sunway)
lwinpyinhlaingnge@gmail.com
+၆၀ ၁၄၆၆ ၃၀၁ ၇၃

၃။ကိုမင္းဧရာ(kl)
moekyawthu0001@gmail.com
+၆၀ ၁၇၃၀ ၄၇၇ ၃၅
၄။ေမာင္ဘုန္း
mr.janjarom@gmail.com
+၆၀ ၁၀၂၈၂၇၀၇၁
၅။မိုးဇက္ (ကလန္း)
bloggermoses@gmail.com
http://www.facebook.com/profile.php?id=100003084986957
ၿမန္မာနိုင္ငံ အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္မ်ား
၁။andrew @ေက်ာ္စြာစိုးၿမတ္
andrewkc189@gmail.com
+၉၅ ၉၄၂၁ ၀၅၉၈ ၂၇
၂။သမီးစံ
sandartinmyint@gmail.com
+၉၅ ၉၄၂၀ ၀၈၇၄ ၃၅
http://www.facebook.com/profile.php?id=100003084986957#!/mi.san1
~ ခင္မင္ေလးစားစြာၿဖင့္ ~
ၿမန္မာမုဒိတာလူငယ္မ်ားအဖြဲ႔
http://mudita-mmyg.blogspot.com/

Saturday, July 7, 2012

နင့္အသက္ငါ့ေပးဆရာႀကီးညိမ္းႏုိင္ ႏွင့္ ကုမၼာရီဂိုဏ္း အရႈပ္ေတာ္ပံု (၂)

အပိုင္း(၂)_ _ _

ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္၏ အေယာင္ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ လိုရင္းေပ်ာက္မတတ္ျဖစ္သြားသည္ကို ဆားပုလင္းအြန္ေထာင္မွ စကားျပန္စလိုက္ေလသည္။

ဆားပုလင္း။     ။အဟမ္း....မင္းႀကီးခင္ဗ်...ေဟာဒီက ဆရာႀကီးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေျပာဖူးတဲ့ နင့္အသက္
ငါ့ေပးဆရာႀကီးညိမ္းႏိုင္ပါခင္ဗ်....။

မင္းႀကီး။    ။ ငါ့အသက္နင့္ေပး ဟုတ္လား....ဘာအဓိပၸာယ္တုန္း...။

ကၽြႏ္ုပ္။    ။ငါ့အသက္နင့္ေပးမဟုတ္ပါဘူးမင္းႀကီးရယ္....နင့္အသက္ငါ့ေပးပါ.....။

မင္းႀကီး။   ။ေမာင္မင္းအေနနဲ႕ေတာ့ နင့္အသက္ငါ့ေပး၊ကၽြႏ္ုပ္အေနနဲ႕ ငါ့အသက္နင့္ေပးေပါ့...မဟုတ္ဘူး
လား.....။

အံမာေလး..အေရးထဲ ျမန္မာစာကၽြမ္းက်င္သူဘိလပ္သားနဲ႔မွလာေတြ႕ေနေသး....ဟု ကၽြန္ုပ္စိတ္ထဲမွ
ေတြးမိလိုက္ၿပီးသကာလ....လန္ဒန္ေတာင္ပိုင္းသားစာတတ္ေပတတ္တို႕ပင္ ပါးစပ္အေဟာင္းသားႏွင့္
နားေထာင္ယူရေသာ အင္မတန္ပီသၾကည္ျမသည့္ ဘိလပ္စကားႏွင့္ ေအာက္ပါအတိုင္း မင္းႀကီးအား
နင့္အသက္ငါ့ေပး ၏အဓိပၸာယ္ကို ရွင္းျပလိုက္ေလေသာဟူသတတ္.......။

ကၽြႏ္ုပ္။    ။အစ္ဇ္မင္းစ္ ေဂ့မီရႊာဆိုး.....အစ္ဖ္စ္ ရႊာေဂ့မီရြာဆိုး......အိုင္.....အိုင္....အိုင္....(ကၽြႏ္ုပ္လည္း
က်က္ထားေသာ ဘိလပ္စကားမ်ားေမ့ေနသျဖင့္ ေခြးအႀကီးလွည္းနင္းသလို တအိုင္အိုင္ႏွင့္ ၅မိနစ္ခန္႕
ေခြးျဖစ္သြားေသးေသာဟူသတတ္....)အိုင္ ပရိုတတ္စ္စ္စ္စ ရႊာေဘာ္ဒီ၊ရြာဟဲ၊ရႊာ...ရႊာ....ေတာ...ေတာ....
ၿမိဳ႕...ၿမိဳ႕....

မင္းႀကီး။   ။ဟုတ္...ဟုတ္..ဟုတ္ပါဘီ ဆရာဂ်ီးရယ္....ကၽြႏ္ုပ္ ျမန္မာစာကို ကိုးထပ္ႀကီးဘုရားက
ဆရာေတာ္ဦးေသာဘိတဆီမွာ သံုးႏွစ္သံုးမိုးၾကာေအာင္ သင္ခဲ့တဲ့သူပါ။ကၽြႏ္ုပ္ကို ျမန္မာလိုပဲရွင္းျပပါ
ေတာ့...၊ဆရာႀကီးရဲ႕ ဘိလပ္စကားကို ကၽြႏ္ုပ္ ဘိလပ္သားပင္နားမလည္....။

ကၽြႏ္ုပ္။    ။အိမ္း....ေကာင္းပါ့မင္းႀကီးရယ္...ေစာေစာကေျပာရင္ ကၽြႏ္ုပ္လည္း တံေတြးကုန္သက္သာေပ
သေပါ့...။ဂလိုေလ...မင္းႀကီးက ကၽြႏ္ုပ္ဆီမယ္ မင္းႀကီးရဲ႕ ဝိညဥ္ကို အပ္ထားခဲ့မယ္ဆိုရင္ျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္က
မင္းႀကီးရဲ႕က်မ္းမာေရး၊စီးပြားေရး၊ရာထူးတိုးတက္ေရး တို႕အျပင္ နာနာဘာဝ၊ဝိနာဘာဝ၊စုန္း၊ကေဝ၊ေအာက္
လမ္း၊အထက္လမ္း၊အထက္မေရာက္ေအာက္မက်လမ္း၊မိုးပ်ံလမ္း....အဲမွားလို႕...အဲ့လို မ်ဳိးေတြရဲ႕ အတိုက္
အခိုက္ကပါ မင္းႀကီးကုိ ကာကြယ္ေပး သြားမယ္လို႕ဆိုလိုတာပါပဲ....။

မင္းႀကီး။    ။ဂလိုျဖင့္ေကာင္းပါ့ဗ်ာ...သို႔ေပမယ့္ ကၽြႏ္ုပ္အေနနဲ႕ ဒါေတြကိုစိတ္မဝင္စားေပဘူး...၊ေလာေလာ
ဆယ္မွာ ကၽြႏ္ုပ္ကို ေကာင္းစြာဒြတ္ခေပးေနတဲ့ လူသတ္တရားခံေတြကိုဖမ္းမိဖို႕ရာမွာ ဆရာႀကီးကူညီေပး
ပါ...။ခုေလးတင္ပဲ မိန္းမတစ္ေယာက္က သူ႕ကိုယ္သူ အေမရိကန္က လႊတ္လိုက္တဲ့ စီအိုင္ေအေအးဂ်င့္
ပါဆိုၿပီး လာလိမ္သြားေလရဲ႕....။

ဆားပုလင္းအြတ္ေထာင္။     ။ဟင္.....ဟုတ္လား...ဘာေတြလာလိမ္သြားလဲ....

စံုေထာက္တစ္ဦး။     ။အေထြအထူးေတာ့ပါမသြားဘူးဗ်၊မေန႕ကေသသြားတဲ့ ကုလားဆရာဝန္ႀကီးနာရရန္း
ရဲ႕မွတ္စုစာအုပ္ေလးကိုပဲယူသြားတာ....၊က်ဳပ္တို႕လည္း စီအိုင္ေအကအေရွ႕ေတာင္အာရွေအးဂ်င့္ဆိုေတာ့
အဟုတ္မွတ္တာေပါ့....၊ခင္ဗ်ားသိတဲ့အတိုင္းပဲေလ....စစ္ႀကီးျဖစ္ဖို႕နီးလာေလေလ...၊ဟိုဘက္ဒီဘက္သူလွ်ဳိ
ေတြ ေျခရႈပ္ေလျဖစ္ေနတာကိုးဗ်၊၊မင္းႀကီးျပန္လာလို႕အစီရင္ခံေတာ့၊ သူ ဟုမ္း ကိုေမးၾကည့္မွ ဘယ္စီအိုင္
ေအကေအးဂ်င့္မွ မရွိဘူးဆိုတာသိရတာ....။

ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္။    ။ဟင္...မင္းႀကီးက သူ႕ဟုမ္းကိုေမးၾကည့္တာနဲ႕သိေရာလား....၊သူ႕အိမ္က
မိန္းမကိုဘာေၾကာင့္သြားေမးၾကည့္ရသတုန္းဗ်...။

ဆားပုလင္းအြတ္ေထာင္။   ။ကေတာက္.....ဒီေကာင္ကတစ္မ်ဳိး...ဟုမ္း ဆိုတာ နင့္ဂ်ီးေဒၚမင္းႀကီးရဲ႕အိမ္
မဟုတ္ဘူးဟ....ျပည္ထဲေရးရံုးကိုေျပာတာ...ငါ့ႏွယ္....။ကဲလမ္းစေတာ့ေပ်ာက္ဘီ....ဘယ္ႏွာလုပ္ရပါ့...။

ကၽြႏု္ပ္တို႕ သံုးဦးလည္း စိတ္ပ်က္စြာျဖင့္ မင္းႀကီးရံုးခန္းမွထြက္လာၿပီး နီးရာလက္ဘက္ရည္ဆိုင္တြင္
ဝင္ထိုင္ရင္း အမႈအေၾကာင္းဆက္လက္ေဆြးေႏြးေနၾကေလေတာ့သည္။

ဆားပုလင္း။    ။ဒီအမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဆရာႀကီးအျမင္ကိုေျပာပါဦးဗ်ာ....။

ကၽြႏ္ုပ္။    ။အဟမ္း....အဟမ္း....ေျပာရရင္ေတာ့ဗ်ာ...အဟမ္း......ဟမ္း.....

ငံျပာရည္ပုလင္း။    ။ဆရာႀကီး ေဟာဒီမွာ ေရေႏြးေလးေသာက္ပါဦးလား...ခၽြဲက်ပ္ေနတယ္ထင္တယ္...။

ကၽြႏ္ုပ္။    ။တယ္....ဒီေကာင္ေလး....ခၽြဲက်ပ္လို႕မဟုတ္ဘူး...အင္မတန္ရႈပ္ေထြးတဲ့အျဖစ္အပ်က္ႀကီးကို
နင္တို႕နားလည္လြယ္ေအာင္ဘယ္လိုရွင္းျပရမလဲဆိုတာ ေတြးရင္း ေခ်ာင္းဟန္႕တာဟဲ့....။အင္း...ေျပာရရင္
ေတာ့ ဇာတ္လမ္းကရွည္တယ္ေမာင္တို႕ရဲ႕....။ကုန္းေဘာင္ေခတ္က အင္မတန္မွ နာမည္ႀကီးတဲ့ သီလရွင္
မယ္ကင္းဆိုတာ ေမာင္တို႕လည္းၾကားဖူးမွာေပါ့....၊အင္း...ဒီအမႈက သီလရွင္မယ္ကင္းနဲ႕ဘာမွမဆိုင္ဘူး
ကြဲ႕....။

ငံျပာရည္ပုလင္း။    ။ေအာင္မေလးဆရာႀကီးရယ္....၊မဆိုင္တာမ်ား ထည့္ေျပာေနရေသးတယ္...ခက္တာပဲ၊

ကၽြႏ္ုပ္။   ။ဟဲ့..စကားကိုဆံုးေအာင္နားေထာင္စမ္းဘာာာာ။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္မွာ အဲဒီသီလရွင္မယ္ကင္း
နဲ႕ေခတ္ၿပိဳင္၊ ေလာကီဘက္မွာ အင္မတန္နာမည္ႀကီးတဲ့ လူဝတ္ေၾကာင္မယ္ကြမ္း ဆိုတာရွိခဲ့တယ္ကြဲ႕...။
မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္မွာ အပ်ဳိေတာ္ေတြကို တတ္သင့္တတ္အပ္တဲ့ ေလာကီပညာေတြ သင္ၾကားေပး
ရတဲ့ ဆရာမႀကီးတစ္ဆူဆိုပါေတာ့ေလ...၊မ်က္စတစ္ခ်က္ပစ္တာနဲ႕ တဘက္သားတံုးကနဲလဲေသသြားႏိုင္
ေအာင္ကို အင္မတန္ထက္ျမက္တဲ့ ပညာရပ္ေတြကိုသင္ၾကားေပးရသူေပါ့...။ မင္းတုန္းမင္းလြန္လို႕ သီေပါ
မင္းနန္းတက္လာေတာ့ အဲ့ဒီမယ္ကြမ္းလည္း နန္းေတာ္ထဲမွာမေနေတာ့ပဲ ပင္လယ္ထဲက ရွန္ၾကားပူ ဆိုတဲ့
ကၽြန္းေလးတစ္ကၽြန္းမွာ တစ္ေယာက္တည္းသြားေန ေနေတာ့သတဲ့....။

ဆားပုလင္း။   ။အင္း...ကၽြန္းနာမည္ကအဆန္းပါလား...၊ထားပါေတာ့ေလ...၊သူမရွိေတာ့ သူ႕ပညာေတြ
ေပ်ာက္ကုန္မွာေပါ့ေနာ္...ဆရာႀကီး...။

ကၽြႏ္ုပ္။    ။အိမ္း....၊သူလည္းဒါကို ေတြးမိ၊စိုးရိမ္မိတယ္ထင္ရဲ႕...၊သူမရွိေတာ့ေပမယ့္ ေနာင္လာေနာက္သား
ေတြ သူ႔ပညာရပ္ေတြကို ေလ့လာဆည္းပူးႏိုင္ေအာင္ က်မ္းစာအုပ္ႀကီးတစ္အုပ္ေရးသားျပဳစုထားခဲ့တယ္
ကြယ့္...၊အဲ့က်မ္းစာအုပ္ႀကီးနာမည္က ခအုမေဒါ့ကြန္း တဲ့......။

ငံျပာရည္ပုလင္း။    ။အြန္....က်မ္းစာအုပ္နာမည္ကလည္းဗ်ာ...၊ထူးဆန္းပါေပ့....။

ကၽြႏ္ုပ္။    ။နာမည္ကထူးဆန္းဆို က်မ္းထဲမွာပါတဲ့ပညာရပ္ေတြကလည္း အထူးအဆန္းကိုး...ေမာင္ရဲ႕...၊
ၿပီး အဲ့ဒီက်မ္းကို ရိုးရိုးဘာသာစကားနဲ႕ေရးထားတာမဟုတ္ပဲ ထူးဆန္းတဲ့ ကြန္ေဖာင့္ ဆိုတဲ့ စကားတစ္မ်ဳိး
သံုးၿပီးေရးသားထားတယ္ဆိုပဲ...၊က်မ္းထဲကတစ္ခ်ဳိ႕ ပညာရပ္ေတြဆို အဲဒီကြန္ေဖာင့္တတ္တဲ့သူဖတ္တာ
ေတာင္ နားမလည္ႏိုင္ဘူး...၊သူကေတာ့ က်မ္းအစမွာ အိပ္ငိုက္ၿပီးေရးတယ္ေျပာတာပဲ...၊ငါ့စိတ္ထင္ေတာ့
အိပ္ငိုက္ေရးတာမျဖစ္ႏိုင္ဘူး..၊စ်န္ဝင္စားၿပီးေရးတာကို တင္စားေျပာလိုပံုရတယ္....၊

ဆားပုလင္း။    ။အင္း....အဲဒီက်မ္းနဲ႕ဘာဆိုင္သတုန္းဆရာႀကီး....

ကၽြန္ုပ္။    ။ဒီလိုကြယ့္.....၊သူထြက္သြားၿပီးေနာက္ပိုင္း သူ႕တပည့္သားေျမးေတြက အဲဒီက်မ္းႀကီးကိုလက္
ကိုင္ျပဳလို႕ သူ႔ပညာေတြကိုေလ့လာဆည္းပူးၾကသေပါ့ေလ....၊အဲ့ဒီမွာေျပာစရာရွိတာက သူ႕ပညာေတြကို
မိန္းမေတြပဲ သင္ၾကားလို႕တတ္ေျမာက္ႏိုင္သတဲ့...။ဒီေတာ့ သူ႕တပည့္ဆိုတာေတြကလည္းမိန္းမေတြခ်ည္း
ေပါ့ေလ....။သီေပါမင္း ပါေတာ္မူၿပီးေနာက္..ကိုလိုနီေခတ္ေရာက္လာေတာ့ သူ႕တပည့္မေတြထဲက မ်ဳိးခ်စ္
စိတ္ႏိုးၾကားသူေတြစုၿပီး နယ္ခ်ဲ႕ ဗ်စ္တစ္သွ်ေတြကို ေတာ္လွန္ဖို႕ ဂိုဏ္းတစ္ခုဖြဲ႕လိုက္ၾကသတဲ့.....၊အဲ့ဂိုဏ္း
နာမည္က ကုမၼာရီဂုိဏ္း....တဲ့....။

ကိုလိုနီေခတ္ဦးအစမွာ လွ်န္းလွ်န္းေတာက္ေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့ဂုိဏ္းေပါ့ကြယ္....၊ဗ်စ္တစ္သွ်အရာရွိမင္းေတြ
ကိုေကာင္းေကာင္းႀကီဒုကၡေပးခဲ့ႏိုင္သေပါ့....၊ဘိလပ္က ဘုရင္မႀကီးကိုပါ ေလာကီပညာေတြသံုးၿပီး တိုက္
ခိုက္ခဲ့တဲ့အထိ တန္ခိုးထြားခဲ့သတဲ့....။ေနာက္ဆံုး ကိုလိုနီအစိုးရက သူရို႕ဘိလပ္က အေမွာင္ေလာကရဲ႕
သခင္ႀကီးဗိုဒီေမာ့ဆိုတဲ့ ေအာက္လမ္းဆရာႀကီးတစ္ေယာက္ကုိေတာင္ ေစလႊတ္ၿပီး ႏွိမ္နင္းခိုင္းရတယ္ဆို
ပဲ...၊အဲဒီ ေအာက္လမ္းဆရာႀကီးေတာင္ ဒီက အမ်ဳိးသမီးပညာရွင္ေတြကိုမႏိုင္ဘူးတဲ့..၊

ဆားပုလင္း။    ။မိန္းမလူစြမ္းေကာင္းေတြပါလား ဆရာႀကီးရယ္...ဒါနဲ႕ အဲ့ဂိုဏ္းကဘယ္လိုျဖစ္လို႕ ၿပိဳကြဲ
သြားရသလဲဗ်....။

ကၽြႏ္ုပ္။    ။အိမ္း...သူတို႕ဂိုဏ္းႀကီးၿပိဳကြဲပံုကတရားက်စရာလည္းေကာင္း သံေဝဂယူစရာလည္းေကာင္း
တယ္ကြဲ႕....၊ဘယ္သူ႕ဘယ္သူကမွ မၿဖိဳခြဲႏိုင္တဲ့ဂိုဏ္းက အခ်င္းခ်င္း အတည့္မရႈျဖစ္ရာကေန ၿပိဳကြဲသြား
ရတာပါပဲကြယ္....၊ျဖစ္ပံုကဒီလိုကြယ့္....၊ကုမၼာရီဂိုဏ္းဝင္အမ်ဳိ္းသမီးတစ္ခ်ဳိ႕က ဟိုး အေနာက္ႏိုင္ငံက
မိန္းမလူစြမ္းေကာင္းေတြရဲ႕ဝတ္ပံုစားပံုကိုအတုယူအားက်ၿပီး ဂ်င္းေဘာင္းဘီတို႕ ဘာတို႕ဝတ္ခ်င္သတဲ့။
ေဘာင္းဘီဟာ အမ်ဳိ္းသမီးေတြအတြက္ ထမီထက္ပိုလံုၿခံဳသလို၊ေယာက်ၤားမ်ားနဲ႕ယွဥ္ေဘာင္တန္းၿပီး
တိုက္ဟယ္ခိုက္ဟယ္လုပ္ေနရတဲ့အမ်ဳိးသမီးအတြက္ အထူးသင့္ေလ်ာ္တယ္လို႕ ဆင္ေျခေပးၾကသတဲ့။
အဲ...တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဒါကိုမႀကိဳက္ဘူး...၊ျမန္မာ့ရိုးရာကိုထိခိုက္တယ္..၊နယ္ခ်ဲ႕ကိုေတာ္လွန္ရာမွာ သူတို႕
ဝတ္စားပံုေတြကိုပါေတာ္လွန္သင့္တယ္..၊အတုမယူသင့္ဘူး အစရွိသျဖင့္ေပါ့ကြယ္...။အဲဒီလိုနဲ႕ ကုမၼာရီ
ဂုိဏ္းလည္း ကုမၼာရၤီ(ေဘာင္းဘီဝတ္)ဂိုဏ္းနဲ႕ ကုမၼာရီ(ထမီဝတ္)ဂိုဏ္းဆိုၿပီး ျဗန္းျဗန္းကြဲပါေရာလား...။

ငံျပာရည္ပုလင္း။   ။ဟင္....ဘာကြဲသတုန္းဆရာႀကီး.....

ကၽြႏ္ုပ္။   ။ဟဲ့.....ဘာကြဲရမတုန္း....၊ဂိုဏ္းႏွစ္ျခမ္းကြဲပါတယ္ဆုိမွ...ဒီေသာက္ကေလးကတစ္မ်ဳိး....။

ဆားပုလင္း။   ။အင္း..ဆက္ပါဦးဆရာႀကီးရယ္....၊သူ႕ကိုေဘးမဲ့ေပးထားလိုက္စမ္းဘာာာာ.

ကၽြႏ္ုပ္။    ။အိမ္း....မိန္းမဆိုသဟာကလည္း ခက္သားကလား....၊တည့္တုန္းကေတာ့ တည့္ေနသေပါ့ေလ၊
ေဟာ...မတဲ့လည္းမတဲ့ေရာ...တဘက္နဲ႕တဘက္ အပုတ္ခ်ၾက၊အတင္းေျပာၾက၊ငယ္က်ဳိးငယ္နာေဖာ္ၾက၊
တဘက္သားအားနဲခ်က္ေတြကို ရွာေဖြေျပာဆိုၾကနဲ႕ဆိုေတာ့ နယ္ခ်ဲ႕ေတြအဖို႕ ႏွစ္ဂိုဏ္းလံုးကို ႏွိမ္နင္းဖို႕
လြယ္ကူသြားသေပါ့ေလ....၊ဒီလိုနဲ႕ ေဘာင္းဘီဝတ္နဲ႕ထမီဝတ္ ကုမၼာရီဂိုဏ္းႏွစ္ဂုိဏ္းစလံုး တျဖည္းျဖည္း
အားေပ်ာ့ ေပ်ာက္ကြယ္လုမတတ္ျဖစ္သြားတာ ယခုထက္ထိပဲကြယ့္...။သို႔ေပမယ့္ လံုးလံုးေပ်ာက္ကြယ္
သြားတာေတာ့မဟုတ္ဘူးကြယ့္...၊ႏွစ္ဂိုဏ္းစလံုးမွာ ပညာသည္အနဲအက်ဥ္းေတာ့က်န္ခဲ့ေသးတယ္...။

ဆားပုလင္း။    ။ဒါနဲ႕ဆရာႀကီး...အခုဒီအမႈနဲ႕ အဲဒီကုမၼာရီဂိုဏ္းနဲ႕ ဘယ္လိုပတ္သက္သလဲ...

ကၽြႏ္ုပ္။    ။ေသသြားတဲ့မစၥတာနာရရန္းလက္ထဲကအရုပ္ေလးေၾကာင့္ေပါ့ကြယ္.....၊အဲဒီအမ်ဳိ္းသမီးကေျခ
သည္အရုပ္ေလးဟာ ကုမၼာရီဂိုဏ္းဝင္ေတြ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ အခ်က္ေပး၊အဆက္အသြယ္လုပ္
တဲ့ အမွတ္အသားေလးပဲကြယ့္....။ပိုေသခ်ာသြားတာက ေဆးတိုက္က ပန္းအိုးမွွာထိုးထားတဲ့ပန္းေၾကာင့္
ပဲ....။

ငံျပာရည္ပုလင္း။    ။ဟုတ္လားဆရာႀကီး...ဒါနဲ႔ အဲ့ပန္းက ဘာပန္းတုန္း....။

ကၽြႏ္ုပ္။    ။အဲ့သာဘာပန္းရမတုန္း....ေမ်ာက္ေပပန္းကြဲ႕..ေမ်ာက္ေပပန္း....။

ဆားပုလင္း။    ။ဟမ္....ေမ်ာက္ေပပန္း...ဟုတ္လား... ..ၾကားဖူးပါဘူး ဆရာႀကီးရယ္....။

ကၽြႏ္ုပ္။   ။အိမ္း....မၾကားဖူးဆို အဲ့ဒီပန္းပြင့္တဲ့ေမ်ာက္ေပပင္ဆိုတာ ဟိမဝႏၱာမွာပဲရွိတာကြယ့္...၊တစ္ႏွစ္
လံုးေနမွ တစ္ပြင့္ပဲပြင့္ၿပီး တစ္ခါပြင့္ရင္ ေျခာက္လေလာက္ခံသကြယ့္....။အဲဒီပန္းဟာ ကုမၼာရီဂိုဏ္းရဲ႕
အထိမ္းအမွတ္လည္းျဖစ္တယ္...။တခ်ိန္က..သူတို႔ ဗ်စ္တစ္သွ်အရာရွိတစ္ေယာက္ေယာက္ကိုလုပ္ၾကံ
ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ဒီပန္းကို လွမ္းပို႕ေလ့ရွိသကြယ့္...၊ၿပီး ေမ်ာက္ေပပန္းဟာ ေလာကီအစီအရင္ေတြလုပ္
တဲ့ေနရာမွာ အင္မတန္အေရးႀကီးတဲ့ ပန္းလည္းျဖစ္တယ္....။

ငံျပာရည္ပုလင္း။    ။အင္း....ရွင္းေတာ့ရွင္းလာၿပီ...၊မရွင္းေသးတာက ဆရာဝန္ႀကီးမစၥတာနာရရန္းက
ဗ်စ္တစ္သွ်အရာရွိမွ မဟုတ္တာပဲဆရာႀကီးရယ္....၊သူတို႕ကဘာလို႕လုပ္ႀကံရသတဲ့လဲ....။

ကၽြႏ္ုပ္။   ။ဒါကေတာ့ သူတို႕ကုိဖမ္းမိမွပဲေမးၾကည့္ေပေတာ့ကြယ္...၊တစ္ခုရွိတယ္...မစၥတာနာရရန္းက
ဗ်စ္တစ္သွ်အလိုေတာ္ရိ ျဖစ္လို႔လည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ဒါမွမဟုတ္ ျမန္မာမိန္းကေလးတစ္ဦးဦးကိုမ်ား မေတာ္
မတရားလုပ္ခဲ့လို႕မ်ားလား....၊ကုမၼာရီဂိုဏ္းဟာ အဲ့လိုလူမ်ဳိးေတြကိုလည္း အျပစ္ေပးေလ့ရွိသကြယ့္....။

ဆားပုလင္း။   ။အင္း....ဆရာႀကီးေရ....ကုမၼာရီဂိုဏ္းဝင္လို႕ယူဆရမယ့္ နာစ္မေလးမိုးငြပ္ရဲ႕ေနရပ္လိပ္စာ
ကို မရွာႏိုင္တာအေတာ္ဆိုးတာပဲဗ်ာ.....ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာ အဲဒီအစေလးပဲရွိတာကလား....။

ဆားပုလင္းအြတ္ေထာင္၏ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္သံအဆံုး၌ ကၽြႏ္ုပ္တို႕သံုးဦးသားႏႈတ္ဆိတ္သြားရေလေတာ့
သည္။ ဆားပုလင္းလည္း သူ႕ေဆးတံေကာက္ေကာက္ႀကီးကိုမီးခိုးေထာင္းေထာင္းထေအာင္ဖြာရင္း၊ကၽြႏ္ုပ္
လည္း ၾတြင္းေက်၊နဝင္းေက်သေဘာျဖင့္ ေဟာလစ္ပုလင္းထဲထည့္ထားေသာ ပိုလိုစီးကရက္ကို ထုတ္ယူ
မီးညိွရႈိက္ဖြာရင္း ကိုယ္စီစဥ္းစားခန္းဝင္ေနၾကေလေတာ့သည္။ ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္မွာမူ ဘာမွလုပ္
စရာမရွိ္သည္ႏွင့္ ပါရာအန္စီဗစ္ေဆးတိုက္မွ သိမ္းယူလာေသာ လူနာမွတ္တမ္းစာအုပ္ႀကီးအား ဟိုဒီ လွန္
ေလွာၾကည့္ရႈေနေလေတာ့သည္...။


ငံျပာရည္ပုလင္း။    ။အင္း.......ပါရာအတ္စီဗစ္ေဆးတိုက္က နာမည္နဲ႕ေတာ့အေတာ္လိုက္တာပဲ၊ဘယ္လို
လူနာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပါရာနဲ႕စီဗစ္ပဲေပးသကိုးဗ်...၊ဒါနဲ႔ေတာင္ လူနာေတြဒီေဆးခန္းကိုလာေနၾကေသးတာအံပါရဲ႕
ဗ်ာ....။



ကၽြႏ္ုပ္။    ။ဒါက ဒီလိုရွိတယ္ေမာင္ရင္ရဲ႕....၊ပါ က ၾကာသပေတး ငါး၊ရာ က ဗုဒၶဟူး ေလး ဆိုေတာ့ ေပါင္း
လိုက္ရင္ ကိုး မဟုတ္ဘူးလား...၊စီ က အဂၤါ သံုး၊ဗစ္ က ၾကာသာပေတး ငါး၊ေပါင္းလိုက္ရင္ ရွစ္ ရတယ္...။
ကိုးဂဏန္းဆိုတာ ေလာကီပညာမွာ အထြဋ္အထိပ္ဂဏန္းကြဲ႕....၊ရွစ္ဂဏန္းကေတာ့ ပါပ ဂဏန္းလို႕ေခၚ
တယ္....၊မေကာင္းတဲ့ေလာကီအစီအရင္ေတြမွာ မပါမျဖစ္ဂဏန္းပဲ....၊ဒီလို ေကာင္းတဲ့ဂဏန္းနဲ႕မေကာင္း
တဲ့ ဂဏန္း ႏွစ္မ်ဳိးကို တြဲစပ္သံုးထားတာကိုက ဒီေဆးတိုက္ရဲ႕ထူးျခားခ်က္ပဲ....၊ၾကည့္ရသေလာက္ေတာ့
ဒီအမႈမွာ အင္မန္အစြမ္းထက္တဲ့ ေလာကီပညာရွင္ေတြ ပါဝင္ေနပံုရတယ္...၊အိမ္း..ငါလို နင့္အသက္ငါ့ေပး
ဆရာႀကီး နဲ႕ ေတြ႕ၾကေသးတာေပါ့ကြယ္....။


ငံျပာရည္ပုလင္း။    ။အင္း....ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့ဆရာႀကီးရယ္...၊ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ဂဏန္းဆိုရင္ ဂဏန္း
ခ်ဥ္စပ္ဟင္းပဲ သိတယ္ဆရာႀကီးေရ.....၊အဲ....အဲ....ဒါနဲ႕ အမႈျဖစ္တဲ့ေန႕က အဲဒီေဆးတိုက္ကို လာသြားတာ
သံုးေယာက္ပဲရွိပါလား....၊အဲဒီသံုးေယာက္ကလည္း အမ်ဳိးသမီးေတြခ်ည္းဗ်။ နာမည္ေတြကလည္းအဆန္း
ပဲ...၊တစ္ေယာက္က မယ္ဒန္ကိုးတဲ့၊တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေမလမင္း တဲ့...၊ေနာက္တစ္ေယာက္နာမည္က
မိကန္ဒီ ဆိုပဲ....၊ဒီမွွာၾကည့္ပါဦး ဆရာတို႕....၊အဲ့သံုးေယာက္စလံုးရဲ႕နာမည္ေတြေဘးမွာလည္း ၾကယ္ပြင့္
အမွတ္အသားျပထားပါေရာလား....။


ငံျပာရည္ပုလင္း အထက္ပါအတုိုင္းေျပာရင္း လူနာမွတ္တမ္းစာအုပ္ႀကီးအား ကၽြႏ္ုပ္တို႕ေရွ႕သို႕ထိုးေပး

လိုက္ေလ၏


ဆားပုလင္း။    ။အင္း...ဟုတ္တာပဲ....၊ဒီနာမည္ေတြက နာမည္ဝွက္ေတြနဲ႕တူရဲ႕...၊ခက္တာက ဒီမိန္းမေတြ
ရဲ႕ေနရပ္လိပ္စာေတြေရးမွမထားတာပဲ....ဘယ္လိုလိုက္ရွာရမတုန္း....။


ကၽြႏ္ုပ္။    ။အိမ္း...ဘာတဲ့....၊မယ္ဒန္ကိုး၊ေမလမင္း၊မိကန္ဒီ တဲ့လား....အင္း...ဒီနာမည္ေတြၾကားေတာ့
ၾကားဖူးသလိုလုိပဲ....၊အားးးးးးးး ဟုတ္ဘီ.....ဟုတ္ဘီ....၊ဒါအၿငိမ့္မင္းသမီးနာမည္ေတြပဲ...၊သူတို႕ရဲ႕အၿငိမ့္
အဖြဲ႕က ဖြတ္စဘြတ္ ဆိုလား၊ဘာဆိုလားပဲ...။


ငံျပာရည္ပုလင္း။    ။အန္....ဒီအမႈနဲ႕ပတ္သက္နာမည္ေတြကလည္း အထူးအဆန္းႀကီးပါလားဗ်ာ...။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ လမ္းစေလး ျပန္ေတြ႕တာဟန္က်တာပဲဗ်ဳိး...၊အဲဒီအၿငိမ့္အဖြဲ႕က ဘယ္ကတုန္းဗ်...။

ကၽြႏ္ုပ္။    ။ဗ်ဳိင္းေရအိုးစင္ ဘက္မွာလို႕ ေၾကာ္ျငာထဲ ဖတ္လိုက္မိတယ္...၊

ဆားပုလင္း။    ။ကဲ...ဒါျဖင့္ ေျပာေနၾကာတယ္ဗ်ာ...၊အဲ့အၿငိမ့္အဖြဲ႕ဆီသြား စံုစမ္းၾကစို႕....။

ဤသုိ႕ျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႕သံုးဦးလည္း အင္းစိန္စီအိုင္ဒီမွ ေအာ္စတင္ကားမဲေလးအား ဖြတ္စဘြတ္အၿငိမ့္အဖြဲ႕
 တည္ရွိရာ ဗ်ဳိင္းေရအိုးစင္ရပ္သို႕ မိုင္ကုန္ႏွင္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္။ဗ်ဳိင္းေရအိုးစင္ရပ္သို႕ေရာက္ခ်ိန္ေတြ
ေမွာင္စပင္ပ်ဳိးေနၿပီျဖစ္သည္။လမ္းတြင္ေတြ႕သည့္ ကေလးတစ္သိုက္အား ဖြတ္စဘြတ္အၿငိမ့္၏လိပ္စာအား
ေမးျမန္းၾကည့္ေလရာ အႏွီးအၿငိမ့္မွာအမွန္တကယ္ရွိေၾကာင္းႏွင့္ အေတာ္အတန္နာမည္ရေၾကာင္းလည္း
သိရေလေတာ့သည္။ ကေလးတစ္သိုက္၏နတ္လမ္းညႊန္မႈေၾကာင့္ ဖြတ္စဘြတ္အၿငိမ့္တည္ရွိရာအိမ္သို႕
ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ေရာက္သြားေလေတာ့သည္။ ထိုအိမ္ေရွ႕တြင္ ဆံပင္စုတ္ဖြား၊ပိုးဟပ္ေျခေထာက္ေမြး
ကဲ့သို႕ေသာ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးတိုနံနံႏွင့္ လူတစ္ေယာက္အား စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ပံုစံျဖင့္ ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္
ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရေလေတာ့သည္။


ဆားပုလင္း။    ။ဗ်ဳိး....ေနာင္ႀကီး...ဒါ ဖြတ္စဘြတ္အၿငိမ့္ အိမ္ လားဗ်...။


ႏႈတ္ခမ္းေမႊးႏွင့္လူ။    ။ဟုတ္ပါ့ဗ်ား....၊က်ဳပ္ကေတာ့ ဖြတ္စဘြတ္အၿငိမ့္အဖြဲ႕ရဲ႕ အၿငိမ့္ေထာင္ဆရာ

ကိုရင္သာေပ်ာ့ပါပဲ။ကိုယ့္လူတို႕က ဘာကိစၥတုန္း...အၿငိမ့္ငွားခ်င္လို႕လား...


ဆားပုလင္း။    ။က်ဳပ္တို႕က အင္းစိန္စီအိုင္ဒီက ဆားပုလင္းေတြပဲ...၊ခင္းဗ်ားအၿငိမ့္က အၿငိမ့္မင္းသမီးေတြ
ကိုနဲနဲပါးပါး ေမးစရာရွိလို႕ဗ်...။ဘယ္မတုန္း...ခင္ဗ်ား အၿငိမ့္မင္းသမီးေတြ...။


အၿငိမ့္ေထာင္ဆရာကိုရင္သာေပ်ာ့။     ။က်ဳပ္လည္း သူတို႕ဘယ္မလဲဆိုတာသိခ်င္ေနတာပါပဲဗ်ာ...။


ဆားပုလင္း။   ။ ဘာ....ဘာေျပာတယ္....ဘာျဖစ္လို႕တုန္း...၊ခင္ဗ်ား မင္းသမီးေတြ ဘယ္မွာရွိတယ္ဆိုတာ
ခင္ဗ်ားသိရမွာေပါ့ဗ်...။


ကိုရင္သာေပ်ာ့။    ။ဂေန႕မနက္ကအထိ ဒီအိမ္ထဲမွာ သံုးေယာက္လံုးရွိေသးသဗ်ား...၊ဂေန႕ေန႕လည္မွ
က်ဳပ္နဲ႕ ရန္ျဖစ္ၿပီး ဆင္းသြားၾကတာဗ်...။


ဆားပုလင္း။   ။ခင္ဗ်ားနဲ႕ဘယ္လိုရန္ျဖစ္ၿပီး ဆင္းသြားသတုန္း.....။


ကိုရင္သာေပ်ာ့။    ။ဒီလိုဗ်...၊က်ဳပ္တို႕အၿငိမ့္အဖြဲ႕ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မင္းသမီး မယ္ဒန္ကိုးဆိုတာ က်ဳပ္ရဲ႕ ခ်စ္
စြာေသာ ဇနီးသည္လည္း ျဖစ္သဗ်...၊ေျပာရရင္ဗ်ာ...သူက အၿငိမ့္ကရတာ ဝါသနာပါလြန္းလို႕ က်ဳပ္ကို
ပူဆာတာနဲ႕ ဒီအၿငိမ့္အဖြဲ႕ကို ေထာင္ရတာပဲဗ်ဳိး...၊က်န္တဲ့ လက္ေထာက္မင္းသမီးေမလမင္းနဲ႕ ေရွ႕ထြက္
မင္းသမီးေလး မိကန္ဒီ ဆိုတာကလည္း သူနဲ႕ ဝါသနာတူ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြပဲ...။အဲဒါဗ်ာ...ဂေန႕မနက္က
ပဲ သူနဲ႕ က်ဳပ္နဲ႕ ၇န္ထျဖစ္ရာကေန သူေရာ၊သူ႕သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ပါ အိမ္ေပၚကဆင္းသြားၾကသဗ်ာ။
က်ဳပ္မယ္ ပြဲေတြလက္ခံထားတာရွိေနတာ....၊ခုမင္းသမီးတစ္လက္မွ မရွိ္ပဲ ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းေတာင္မသိ
ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ...။

ငံျပာရည္ပုလင္း။    ။ခင္ဗ်ားနဲ႕ ခင္ဗ်ားမိန္းမ ဘာျဖစ္ၾကတာတုန္း...။


ကိုရင္သာေပ်ာ့။   ။ျဖစ္တာကဒီလိုဗ်...၊သူဒီရက္ပိုင္း ေနမေကာင္းဘူးလို႕ဆိုသဗ်....၊ေနမေကာင္းလို႕
ေဆးခန္းေတာင္သြားျပေသးတယ္...၊သူေနမေကာင္းျဖစ္ဘီဆိုရင္ အဲ့လိုျဖစ္တာကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး
က်ဳပ္ကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခုပူဆာေနၾကဗ်....၊က်ဳပ္လည္း သူ႕အလိုလိုက္ပါတယ္ဗ်ာ....။ခုလည္းေနမေကာင္း
ျဖစ္ဘီ ဆိုတာနဲ႕ အိုင္ဖံုးဖိုက္ ဆိုလားဘာဆိုလား အဲ့သာဂ်ီးကိုပူဆာေတာ့တာပဲဗ်ဳိး...၊က်ဳပ္မလဲ ခုတေလာ
ဖဲရံႈးထားေလေတာ့ လက္ထဲပိုက္ဆံမရွိဘူးရယ္...၊ဖဲရႈံးလို႕ ဘူေနရတဲ့အထဲ မိန္းမက မဟုတ္ကဟုတ္ကေတြ
လာပူဆာေလေတာ့ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕ ဘုန္း.....ဘုန္း...ဆိုၿပီး ႏွစ္ခ်က္ေလာက္......


ငံျပာရည္ပုလင္း။   ။ ပိတ္ကန္ထည့္လိုက္ေရာလား...။


ကိုရင္သာေပ်ာ့။    ။စိတ္ထဲကေတာ့ အဲ့လိုကန္လိုက္ရင္ေကာင္းမလားစဥ္းစားေနတုန္းရွိပါေသးတယ္ဗ်ာ....၊
က်ဳပ္မိန္းမအလြမ္းမင္းသမီးက တစ္ခါတည္း မ်က္ရည္ေတြေရာ၊ႏွပ္ေတြေရာ အေတာင့္လိုက္ထြက္က်ၿပီး
ငိုေတာ့တာပဲဗ်ဳိး...၊က်ဳပ္လည္း ဒီမိန္းမ ငိုေပ့ေစ...ဆိုၿပီးပစ္ထားလိုက္မိတာ...တစ္ခါတည္း စိတ္ေကာက္ၿပီး
အိမ္ေပၚကဆင္းသြားေတာ့တာပါပဲ...။သူတင္ဆင္းတာမဟုတ္...သူ႕သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကိုပါ အေဖာ္
ညိွသြားေလရဲ႕...။

ဆားပုလင္း။    ။ခင္ဗ်ားမိန္းမ ဘယ္ကိုဆင္းသြားသတုန္းဗ်....

ကိုရင္သာေပ်ာ့။    ။မေျပာတတ္ပါလို႕ ငုတ္တုတ္ထိုင္ဘူေနတာသာၾကည့္ပါေတာ့ဗ်ာ...။

ကၽြႏ္ုပ္လည္း တတ္သည့္ပညာမေနသာေတာ့ပဲ....

ကၽြႏ္ုပ္။    ။ခင္ဗ်ားမိန္းမက ဘာေန႕သမီးတုန္းဗ်....


ကိုရင္သာေပ်ာ့။    ။စေနသမီးဗ်...၊သိပ္စိတ္ႀကီးတာကလား.....


ကၽြန္ုပ္။    ။အင္း...ဒီေန႕က ၾကာသပေတး ဆိုေတာ့...က်ိန္းေသေပါက္ ေတာ ကိုဆင္းသြားတာဗ်...။


ကိုရင္။   ။ခင္ဗ်ာ.....ေတာထဲကို ဟုတ္လား....၊မျဖစ္ႏို္င္တာဗ်ာ၊ဒီႏုႏုနယ္နယ္ အၿငိမ့္မင္းသမီး သံုးေယာက္
ေတာထဲသြားရဲဖို႕ေနေနသာသာ  ေခြးေတာင္ရိုက္ဝံတဲ့သူေတြမွမဟုတ္တာ...

ကၽြႏ္ုပ္။    ။ခက္တာပဲဗ်ာ...၊ေတာဆိုတာ ေတာႀကီးမ်က္မဲကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူးဗ်....၊ေတာဘက္အရပ္ကို
ေျပာတာ...၊


ကိုရင္သာေပ်ာ့။    ။အဲ့လိုဆိုျဖစ္ႏိုင္တယ္ဗ်...၊က်ဳပ္မိန္းမရဲ႕ ဂ်ီးေဒၚတစ္ေယာက္က ခရမ္းသံုးခြဘက္ကဗ်၊
အဲ့ကိုဆင္းသြားတာေနမယ္...၊ဟိုတေလာကတည္းက သူဂ်ီးေဒၚႀကီးဆီအလည္သြားဦးမယ္ေျပာေနတာ..။
လက္စသတ္ေတာ့ သူ႕ဘာသာ အလည္ထြက္ခ်င္တာနဲ႕ က်ဳပ္ကိုသက္သက္မဲ့ရန္လုပ္သြားတာကိုးဗ်...။


ဆားပုလင္း။   ။ကဲ....ကိုရင္သာေပ်ာ့ေရ....ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္ပဲ က်ဳပ္တို႕ကို ခင္ဗ်ားမိန္းမရွိရာလိုက္ပို႕ေပ
ေတာ့....၊ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ မိုးခ်ဳပ္လွၿပီ...၊ေနာက္ေန႕မနက္ေစာေစာ က်ဳပ္တို႕လာေခၚမယ္...၊
ဟုတ္ဘီလား....။


ကိုရင္သာေပ်ာ့။    ။ေကာင္းပါေလ့ဗ်ာ....၊ကိုယ့္ဘာသာသြားေခၚရင္ လမ္းစာရိတ္ကုန္ေနဦးမယ္...။ခုေတာ့
ဟန္က်သဗ်ဳိး..၊နက္ျဖန္မနက္ေစာေစာသာလာၾကဗ်ဳိး...၊က်ဳပ္မိန္းမကို က်ဳပ္လြမ္းလွၿပီဗ်...။


ငံျပာရည္ပုလင္း။   ။ေအာင္မေလးဗ်ာ....၊ေန႕လည္ကမွဆင္းသြားတဲ့မိန္းမကို လြမ္းလွၿပီပဲရွိရေသးလား...
လြမ္းရင္လည္း တစ္ညလံုးမအိပ္ပဲထိုင္လြမ္းေနဗ်ဳိး...၊က်ဳပ္တို႕ေတာ့ ျပန္အိပ္ေတာ့မဗ်ာ...။


ဤသို႔ျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႕သံုးဦးလည္း စိတ္ေမာလူေမာျဖင့္ အိမ္ျပန္လာခဲ့ၾကေပေတာ့သတည္း...။


                                                           အပိုင္း(၃)ကိုဆက္ေမ်ာ့ ၾကပါရဲေဘာ္တို႔........






Monday, July 2, 2012

မုန္တိုင္း

လႈိင္းထန္.....

ေလၾကမ္း.....

လႈပ္ခတ္.....

အသက္ကိုျပင္းျပင္းရႈသြင္းမိ.....

တစ္နာရီ ကီလိုမီတာ ၁၅၀ ႏႈန္း......

အေရွ႕ေျမာက္အရပ္ ၃လက္မအကြာမွာ ဗဟိုျပဳ.......

အနီရင့္ရင့္......မ်က္ဆံ.....

အနက္ေရာင္မ်ား လႊမ္းၿခံဳ......

ေရွ႕ ၁၈လက္မအထိ ဘာမွ မျမင္ရ......

ဆက္သြယ္မႈျပက္ေတာက္......

ထိန္းခ်ဳပ္ရခက္......

ဆတ္ဆတ္တုန္.......

ေပါက္  ကြဲ   လြင့္   စင္     ရန္ အားယူစျပဳ.......

ဒီ.............

လို............

ႏွင့္...........

.

.

.

.

.

ေကာင္းကင္မွာတည္တဲ့ မုန္တိုင္း.....ငါ့ရင္မွာ ရိုင္းခဲ့တုန္းကေပါ့.......။



နင့္အသက္ငါ့ေပး ဆရာႀကီးညိမ္းႏိုင္ ႏွင့္ ကုမၼာရီဂိုဏ္း အရႈပ္ေတာ္ပံုႀကီး ( အပိုင္း ၁ )

တစ္ေန႔သ၌ ကၽြႏ္ုပ္နင့္အသက္ငါ့ေပးဆရာႀကီးညိမ္းႏိုင္ သည္ အိမ္တြင္အားယားေနသည္ေနာက္ ပံုမွန္ဝတၳဳ
စာအုပ္ထက္၃ဆမွ်ထူ၍၂ဆမွ်ႀကီးေသာ ဟယ္ရီေပၚတာလက္စြဲ သရဲ၊တေစၥ၊ဖုတ္၊ၿပိတၱာ၊ကေဝ၊ယကၡ၊ဘီလူး
အမ်ဳိးမ်ဳိးႏွိမ္ႏွင္းနည္းက်မ္းႀကီး အား စိတ္ပါဝင္စားစြာဖတ္ရႈငိုက္မ်ည္းေနခိုက္ ေဒါက္....ေဒါက္...ေဒါက္...ဟူ
ေသာ တံခါးေခါက္သံကိုၾကားလိုက္ရသျဖင့္ ျပင္းစြာအမ်က္ထြက္ရေလေတာ့သည္....။

ကၽြႏ္ုပ္။     ။ဘယ္သူလဲကြေဟ.....အိမ္ေရွ႕ကတံခါးလာေခါက္တာ...

ဧည့္သည္။     ။ဆရာႀကီး....က်ဳပ္တို႕ အင္းစိန္စီအိုင္ဒီကပါ...ခဏေလာက္တံခါးဖြင့္ပါဦး....

စီအိုင္ဒီကဟူေသာအသံၾကားလွ်င္ ျမန္မာျပည္ကို ကၽြန္ျပဳအုပ္စိုးလွ်က္ရွိေသာ ဗ်စ္တစ္သွ်တို႕၏လက္ပါးေစ
မ်ားကို မ်ားစြာစပ္မွ်င္ကပ္သည့္အေလ်ာက္.....ကၽြႏ္ုပ္လည္း ေအာက္ပါအတိုင္း ဘုေတာလိုက္ေလ၏


ကၽြႏ္ုပ္။     ။ေဟ့.....ဒီမွာ ညီေလး အကိုတို႔နဲ႕ခဏေလာက္စခန္းကိုလိုက္ခဲ့ပါလို႕ ေခၚမလို႕လားကြေဟ...။
ဒီလိုေခၚရံုနဲ႕ ေၾကာက္မယ္မ်ားထင္ေနသလား....ဖြင့္ဘူးကြာ.....ကူလီမ်ဳိးေဟ့ ဒို႔ဗမာ အဲ.....သခင္မ်ဳိးေဟ့
ဒို႕ဗမာကြ......။


စီအိုင္ဒီအရာရွိ။     ။အာ......ဘာေတြေျပာေနသတုန္းဆရာႀကီးရဲ႕...ဆရာႀကီးကို ဖမ္းဖို႔မဟုတ္ပါဘူး၊ဆရာ
ႀကီးဆီက အကူအညီေတာင္းခ်င္လို႕ပါ၊လုပ္စမ္းပါ တံခါးဖြင့္ပါဦး အျပင္မွာ ေနပူလြန္းလို႔ပါဗ်။

ကၽြႏ္ုပ္။     ။ေအာ္...ဂလိုလား.....အင္း ဒါဆိုေတာ့လည္းဝင္ခဲ့ၾကေပေတာ့၊နဂိုကကို တံခါးကေစ့ရံုေစ့ထား
တာဟ....။

ဤသို႕ ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဝင္ခြင့္ျပဳလိုက္လွ်င္ အင္းစိန္စီအိုင္ဒီမွ အရာရွိဆိုေသာလူႏွစ္ဦးသည္ တံခါးကိုတြန္း
ဖြင့္ ဝင္ေရာက္လာေလေသာဟူလို...။တစ္ဦးကား အသက္၃၀ခန္႕ တည္တည္တန္႕တန္႕ပံုစံရွိ၏။တစ္ဦး
ကား အရပ္ျမင့္ျမင့္၊ဗိုက္ရြဲရြဲ၊မ်က္ႏွာမွာ ကေလးမသာရုပ္ႏွင့္ျဖစ္၏၊အသက္မွာငယ္ေသးဟန္တူသည္။

အသက္၃၀ခန္႕အရာရွိ။     ။က်ဳပ္ကေတာ့ အင္းစိန္စီအိုင္ဒီက ဆားပုလင္းအြတ္ေထာင္ပါပဲ၊သူကေတာ့
က်ဳပ္လက္ေထာက္ ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္ တဲ့...။ 



ကၽြႏ္ုပ္။     ။ေအာ္...ဆားပုလင္းအြတ္ေထာင္နဲ႕ ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္ တို႕ကိုး....၊အင္း...ခင္ဗ်ားတို႕နာ
မည္ကိုေတာ့ သတင္းစာေတြထဲ ဟိုးေလးတေၾကာ္ေၾကာ္ပါေနေတာ့ သိေနတာၾကာေပါ့၊ခုမွလူခ်င္းသိရေပ
တယ္....။ဒါနဲ႔ ဆားပုလင္းကေတာ့ထားပါေတာ့ ဟိုတစ္ေယာက္က ဘယ္ႏွာငံျပာရည္ပုလင္းျဖစ္ရသတုန္း။


ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဤသို႕စပ္စုလိုက္သည္ရွိေသာ္......


ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္။    ။ဂလိုေလဆရာႀကီးရဲ႕ ငံျပာရည္ဆိုေတာ့ ခ်ဳိငံေလးေပါ့ဗ်ာ....၊ခ်ဳိငံဆိုေတာ့
ငိုျပန္ သြားရေပမေပါ့....ငွဲ....ေလ်ာင္း.....ငွဲ....ေလ်ာင္း.....


ဟု ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္မွ သြားအၿဖီးသားႏွင့္ ေအာက္ကလိအာသံကိုျပဳလ်က္ ျပန္ေျဖေလ၏။


ကၽြႏ္ုပ္။     ။အိမ္း.....ငိုျပန္ရမွာ ဘယ္သူေတြပါလိမ့္ေနာ္...လူဆိုးေတြလား...ေၾကြးရွင္ေတြလားေတာ့
မေျပာတတ္...၊ကဲ ရွိေစေတာ့ေလ...၊လာရင္းကိုရွင္းပါဦး စံုေထာက္မင္းတို႕ရဲ႕...။


ဆားပုလင္းအြတ္ေထာင္။    ။ေျပာရမွေတာ့ ခက္ရႈပ္ရႈပ္ပဲ ဆရာႀကီးေရ....၊ဂလိုဗ် မဂိုလမ္းထဲက ပါရာအန္
စီဗစ္ ေဆးတိုက္က ကုလားဆရာဝန္ႀကီးမစၥတာနာရရန္းတစ္ေယာက္ မေန႕က ဆံုးသြားသဗ်....။


ကၽြႏ္ုပ္။   ။ဘာေတြဆံုးသြားသတုန္း....ေဆးဖိုးေတြလား....။


ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္။     ။ေဝးထွာ.....ဆရာႀကီးရယ္....ေသသြားတာကိုေျပာတာဗ်။


ကၽြႏ္ုပ္။     ။ေဟ့....ကေလးက ကေလးဘာသာေနစမ္း...၊ငါကေသခ်ာေအာင္ ေမးရသကြ...ဟြမ္း...။

ကၽြႏ္ုပ္လည္း ကၽြႏ္ုပ္အား ဝင္ေရာက္ႏွိပ္ကြပ္ေသာ ငံျပာရည္ပုလင္းအား ျပန္ႏွက္လိုက္ေလလွ်င္ သင္းသည္
ၿငိမ္သြားေလေတာ့သည္....။

ဆားပုလင္း။    ။သူေသသြားတာက ထူးေတာ့ထူးဆန္းတယ္....၊ဘာဒဏ္ရာမွလည္းမေတြ႕ရ၊လူကလည္း
က်မ္းမာေရးက မေသခင္အထိေဒါင္ေဒါင္ျမည္ပဲတဲ့...၊ေသမွသာအသက္ရႈရပ္သြားဆိုပဲ...။

ကၽြႏ္ုပ္။    ။ေသမွေတာ့ အသက္ရႈရပ္မေပါ့ စံုေထာက္ေရွာ္ဂ်ီးရယ္....၊ကဲထားေတာ့...အဲ့သာ က်ဳပ္နဲ႕ဘာ
ပတ္သက္သတုန္း....။

ဆားပုလင္း။     ။ဘာပတ္သက္သလဲဆိုေတာ့ သူေသသြားေတာ့ သူ႕လက္ထဲမွာ ေဟာဒီအရုပ္ေလးကို
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုတ္လ်က္သားေတြ႕ခဲ့ရလို႕ပဲ ဆရာႀကီးရ....။


ဟုေျပာရင္း လူႀကီးလက္ညိွးသာသာ အရုပ္ကေလးတစ္ခုအား ကၽြႏ္ုပ္ေဘးရွိစားပြဲေပၚသို႕ ေဒါက္ကနဲ
တင္လိုက္ေလသည္။ကၽြႏ္ုပ္လည္း ထုိအရုပ္ေလးအား ေကာက္ယူၾကည့္မိသည္။သစ္သားျဖင့္ထြင္းထုထား
ေသာ မိန္းမကေခ်သည္အရုပ္ေလးျဖစ္သည္၊အရုပ္ေလး၏ေအာက္ေျခတြင္လည္း စၾကာပံုႏွင့္ @ g f b
ဟူေသာ စာလံုးေလးလံုးပါေလ၏

ကၽြႏ္ုပ္။    ။ဒါ တစ္မ်ဳိးေသာဂမၻီရျပင္ညာ နဲ႕ စီရင္ထားတဲ့ တစ္စံုတစ္ရာေသာ အစီအရင္ကြဲ႕.....။

ဆာပုလင္း။     ။ဟုတ္မယ္ဆရာႀကီး...၊အင္း...ဆရာႀကီးကေတာ့ ျမင္တာနဲ႕ဒက္ကနဲသိသကိုး၊ဒါေၾကာင့္
လည္း နင့္အသက္ငါ့ေပးဆရာႀကီးညိမ္းႏိုင္ ရယ္လို႕ ျမန္ျပည္တစ္လြားဖိန္႕ဖိန္႕တုန္ေအာင္ေၾကာ္ၾကားေပး
ဒါကိုးးးးး။ဒါျဖင့္ ဒါက ဘယ္လုိဂိုဏ္းက ဘယ္သို႕ဘယ္ပံု၊ဘယ္လိုရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ စီရင္ထားတာလဲဆိုတာ
အမိန္႕ရွိပါဆရာႀကီး...။

ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဆားပုလင္းႀကီးမွ နဲနဲေျမွာက္လိုက္ေလလွ်င္ ၾကြခ်င္ခ်င္ျဖစ္သြားေသာ စိတ္အား အသာထိန္း
လွ်က္.....

ကၽြႏ္ုပ္။     ။ဒါေတာ့အတပ္ေျပာဖို႕ ေစာေသးသကြယ္....၊အျခားေသာသဲလြန္စေတြမ်ား ရေသးလား...။

ဟုအသာေဖာေရွာလိုက္လွ်င္ ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္မွ ဟြမ္း....ဒါနဲ႕မ်ား သူပဲသိသလိုလိုတတ္သလိုလို
နဲ႕ အာရြီး....ဟု မၾကားတၾကားဝင္ႏွက္ေလေသာ ဟူလို.....။


ဆားပုလင္း။    ။တစ္ျခားေတာ့ ေထြေထြထူးထူးမေတြ႕ရဘူးဆရာႀကီး...၊ေတြ႕လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕အတြက္
ဘာမွထူးျခားမွာမဟုတ္ဘူးေလ....၊ဒီေတာ့ဆရာႀကီးအားလွ်င္ျဖင့္ တစ္ခ်က္ေလာက္လိုက္ၾကည့္ေပးပါလား
ဗ်ာ...။


ကၽြႏ္ုပ္။    ။အိမ္း....အားတာေတာ့မအားဘူးကြယ္....၊ဘာမွလုပ္စရာမရွိတာတစ္ခုပဲ...အဲေလ....လုပ္စရာ
ေတြက ေပါသကိုး....သို႕ေပမယ့္ ဆားပုလင္းႀကီးတို႕ကို တစ္ဘက္တစ္လမ္းကကူညီရေပမေပါ့...၊ကဲလာ
ေျပာေနၾကာတယ္....သြားၾကစို႕ ထမင္းဆိုင္ကို....။


ငံျပာရည္ပုလင္း။   ။အြန္...ထမင္းဆိုင္ကို ဘာသြားလုပ္မတုန္း....။


ကၽြႏ္ုပ္။    ။ဘာသြားလုပ္ရမတုန္း...က်ဳပ္ ဘိုင္ျပက္ေနလို႕ ခုထိေန႕လည္စာမစားရေသး...ခုလိုဒကာေပၚ
တုန္း ထမင္းသြားစားမလို႔ေပါ့ဟဲ့......။


ဆားပုလင္း။   ။ဟုတ္ပါၿပီေလ...၊မဂိုလမ္းမွာပဲ ဆိတ္သားခပတ္ သြားစားၾကတာေပါ့ေလ....၊ဟိုဝတၳဳထဲ
မလဲ အဲ့ဟာပဲသြား သြားစားၾကမဟုတ္လား.....။


သို႕ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႕ သံုးဦးသား အာဂပါးစပ္လူျဖစ္က်ဳိးနပ္ပဟဲ့ ဟုေရရြတ္လ်က္ ဆားပုလင္း၏ေအာ္စတင္
ကားမဲေလးႏွင့္ မဂိုလမ္းသို႕ခ်ီတက္ ၾကေလေတာ့၏


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

သို႕ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႕ သံုးဦးသား မဂိုလမ္းမွ ကုလားကာကာဆိုင္တြင္ အင္းစိန္စီအိုင္ဒီမွ ကဒ္ျပားအားအသံုးျပဳ ခ်ိန္းေျခာက္ၿပီး ဆိတ္သားခပတ္ႏွင့္ ပလာတာ ဆယ့္ႏွစ္ပြဲအား အလကား ဗိုက္ကားေအာင္စားၿပီးလွ်င္
ေအာ္စတင္ကားေလးေပၚ၌ ေခတၱမွ် ထမင္းလံုးစီလိုက္ေသး၏။အတန္ငယ္ေနျမင့္မွ အခင္းျဖစ္ပြားရာ ပါရာ
အန္စီဗစ္ေဆးတိုက္သို႕ သြားေရာက္ၾကေလေတာ့သည္။

ေဆးတိုက္မွာ လူရွင္းလ်က္ရွိသည္။ေဆးေကာင္တာတြင္ အရပ္ျမင့္ျမင့္၊အသားမဲမဲ၊ရုပ္ခပ္ဆိုးဆိုးလူတစ္
ေယာက္သည္ ဆရာဝန္ကုတ္အားဝတ္လ်က္ ထိုင္ေနၿပီး ကၽြႏ္ုပ္တို႕ကိုျမင္သည္ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္အား ေမးတစ္
ခ်က္ဆက္ၿပီး  ဘာျဖစ္သတုန္း.....ဟုေမးလိုက္ေလသည္။

ကၽြႏ္ုပ္။   ။ခါးေတာ့နဲနဲနာေနတယ္ဗ်၊တေလာက ၾကည့္ကုန္းသိုင္းက်င့္လိုက္တာ.....

ဆရာဝန္။    ။ဒါျဖင့္ ပါရာနဲ႕စီဗစ္ ေသာက္...၊ဟိုတစ္ေယာက္ကေရာ....

ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္။    ။ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ခုတေလာ ဝမ္းပ်က္ေနတယ္....

ဆရာဝန္။    ။အင္း ပါရာနဲ႕စီဗစ္ ေသာက္ေလ....ေပ်ာက္မွာပါ။ေျပာေနာက္တစ္ေယာက္...

ဆားပုလင္း။    ။ပါရာနဲ႕ စီဗစ္ ေသာက္ခ်င္လို႕...ဟာ....ရႈပ္ကုန္ဘီ...၊ဒီမွာ က်ဳပ္တို႕က အင္းစိန္စီအိုင္ဒီ က
ဗ်၊မစၥတာနာရရန္းအမႈအတြက္လာတာ...၊ဘယ္ႏွာလူျမင္တာနဲ႕ ဘာျဖစ္သတုန္း လို႔ဆီးေမးရသတုန္း...။
ခင္ဗ်ားတို႕ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ဘာေၾကာင့္သူေမးတိုင္းေျဖရသတုန္း...။

ကၽြႏ္ုပ္။   ။သိဘူးေလ...၊ၾဆာဝန္ကေမးေတာ့ က်ဳပ္တို႕ေျဖရသေပါ့ေလ....၊အက်င့္ကပါေနသကိုး.....။

ဆရာဝန္။    ။အိမ္း..က်ဳပ္လည္း လူျမင္ရင္ လူနာထင္ေနသကိုး...။စိတ္မရွိပါနဲ႕ေလ...၊က်ဳပ္နာမည္က
ေဒါက္တာတုိတုိလပ္ လို႔ေခၚပါတယ္။မစၥတာနာရရန္းနဲ႕တြဲဘက္ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။

ကၽြႏ္ုပ္။    ။အန္...ေဒါက္တာနာမည္ကလည္းဗ်ာ....၊က်ဳပ္ကေတာ့ နင့္အသက္ငါ့ေပးဆရာႀကီးညိမ္းႏိုင္ပါ။
ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္ေဒါက္တာ...။

ေဒါက္တာတိုတိုလပ္။    ။ေအာ္....နင့္အသက္ငါ့ေပးဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားလည္းဆရာဝန္ပဲလား...ၾကည့္ရတာ
ဗိေႏၵာဆရာထင္ရဲ႕....။

ကၽြႏ္ုပ္။    ။မဟုတ္တာ....က်ဳပ္က ျမန္မာဂမၻီရလွ်ဳိ႕ဝွက္ဆန္းက်ယ္နကၡတၱေဗဒသုတစြယ္စံု မဂၢဇင္း
ဟုတ္ေပါင္ရႈပ္ကုန္ပါဘီ...၊က်ဳပ္က ျမန္မာဂမၻီရလွ်ဳိ႕ဝွက္ပညာေတြကို အထူးတလည္လိုက္စားက်င့္ႀကံအား
ထုတ္ေပါက္ေျမာက္ၿပီးျဖစ္တဲ့ ဆရာႀကီးတစ္ဆူပဲဗ်။ဒီစီအိုင္ဒီကဆရာေတြက အကူအညီေတာင္းလို႕လိုက္
ေပးရတာပဲ...။

ေဒါက္တာ။    ။ေအာ္...မသိလို႕ပါဆရာႀကီးရယ္....၊ဒါျဖင့္ ဒီကႏွစ္ေယာက္က စီအိုင္ဒီကေပါ့ ဟတ္လား။

ငံျပာရည္ပုလင္း။    ။ဟုတ္ပါတယ္...၊ကၽြန္ေတာ္က ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္ပါ။သူက ဆားပုလင္းအြတ္
ေထာင္တဲ့....၊မေန႕ကေတာ့ျဖင့္ ခင္ဗ်ားကိုေဆးတိုက္မွာမေတြ႕ရပါလား၊ဒါနဲ႕ ေနပါဦး ခင္ဗ်ားက လူနာ
ဘာျဖစ္ျဖစ္ ပါရာနဲ႕စီဗစ္ပဲတြဲေသာက္ဖို႕ေပးသလားဗ်ာ....။

ေဒါက္တာ။    ။ဟုတ္တယ္ေလ..မေန႕က နာရရန္းရဲ႕ဂ်ဴတီဗ်၊က်ဳပ္ဂ်ဴတီမဟုတ္ေတာ့ က်ဳပ္လည္း ဂ်င္
ဝိုင္းသြားေနသေပါ့...အဲေလ... ေလ့က်င့္ခန္းသြားလုပ္ေနသေပါ့။ ပါရာနဲ႕စီဗစ္ပဲ ေပးတာကေတာ့ဗ်ာ...
ေမာင္ရင္ပဲ က်ဳပ္တို႕ေဆးတိုက္နာမည္ကိုသာ ၾကည့္ေပေတာ့...၊ေျပာမယ့္သာေျပာရ အဲ့ေဆးအတြဲအစပ္
နဲ႕ က်ဳပ္နဲ႕က အက်ဳိးေပးသဗ်..၊ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္က ကိုးဆယ္ရွစ္ပါးေပ်ာက္ေဆးတြဲ လို႕ေတာင္နာမည္ေပး
ထားေသးသကိုး....။

ဆားပုလင္း။    ။ကဲ...ကဲ.....ေတာ္ၾကပါေတာ့....၊ေပါက္ကရေတြ....၊ကဲ ေဒါက္တာ...က်ဳပ္တို႕အထဲဝင္
စစ္ေဆးလိုက္ဦးမယ္...၊ဆရာႀကီး....အမႈျဖစ္တာက အတြင္းဘက္ လူနာၾကည့္တဲ့အခန္းထဲမွာပဲဗ်....။
လာ...သြားၾကည့္ၾကစို႕....။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ဤသို႕ျဖင့္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႕ သံုးဦးသား အတြင္းခန္းသို႕ဝင္ေရာက္သည္ရွိေသာ္ ေဒါက္တာတိုတိုလပ္လည္း
မေယာင္မလည္ႏွင့္ လိုက္ပါဝင္ေရာက္လာေလသည္။လူနာၾကည့္ခန္းကား သာမန္မွ်ပင္ျဖစ္ၿပီး၊ကုတင္တစ္
လံုး၊စားပြဲႏွင့္ကုလားထိုင္တစ္စံုသာရွိေလသည္။စားပြဲေပၚတြင္ လူနာမွတ္တမ္းစာအုပ္တစ္အုပ္၊ေဘာပင္
တစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ပန္းအိုးတစ္လံုးရွိၿပီးလွ်င္၊ ပန္းအိုးထဲတြင္ ပန္းတစ္ပြင့္ထိုးထားသည္။ကၽြႏ္ုပ္လည္း ထိုပန္းကို
ျမင္လွ်င္ အထူးပင္အံၾသသြားရၿပီး ကၽြႏ္ုပ္၏မ်က္လံုးအစံုသည္ ထိုပန္းကိုျမင္သည္ႏွင့္ စူးရွေတာက္ေျပာင္
လာရေလေတာ့သည္။

ကၽြႏ္ုပ္။     ။ဒီမွာ စံုေထာက္ႀကီး...ခင္ဗ်ားဒီပန္းကို မေန႕ကတည္းကေတြ႕သလား၊ခုမွထိုးထားတာလား...။

ဆားပုလင္း။   ။မေန႕ကတည္းကေတြ႕သဗ်...၊ဒါဘာပန္းတုန္း...၊အမႈနဲ႕ဘာပတ္သက္သတုန္း....။

ကၽြႏ္ုပ္။    ။အိမ္း....က်ဳပ္လည္း ရုပ္တုေလးကိုျမင္ကတည္းက ရိပ္မိၿပီးသားပါ။ခု ဒီပန္းကိုေတြ႕ေတာ့ ပိုေသ
ခ်ာသြားသေပါ့ဗ်ာ...၊ဒီပန္းကို ဘယ္သူ ထိုးထားသတုန္း....ေဒါက္တာ....။

ေဒါက္တာတိုတိုလပ္။    ။ေရာ္....မေန႕ကက်ဳပ္ဂ်ဴတီမွမဟုတ္ပါဘူးဆို..၊က်ဳပ္ဘယ္သိႏိုင္မတုန္း....။ပန္းအုိး
ကိုအၿမဲလဲလွယ္တာကေတာ့ က်ဳပ္တို႕ေဆးတိုက္က နာ့စ္မေလး မိုးငြပ္ပဲဗ်....၊သူပဲေနမယ္.....။

ကၽြႏု္ပ္။    ။မိုးငြပ္.......မိုးငြပ္....ဒီနာမည္အဆန္းပါလား....ဒါျဖင့္သူဘယ္မတုန္း...။

ေဒါက္တာ။     ။ဒီေန႕သူခြင့္ယူသဗ်၊မေန႕က မစၥတာနာရရန္းဆံုးသြားတာကို စိတ္မေကာင္းလြန္းလို႕ ဒီေန႕
မလာႏိုင္ေၾကာင္း ဖံုးဆက္ေလရဲ႕...။

ကၽြႏု္ပ္။     ။ဒါျဖင့္္ သူ႕ဘယ္မွာေနသတုန္း...၊သူ႕လိ္ပ္စာသိလား...။

ေဒါက္တာ။    ။က်ဳပ္ေသခ်ာေတာ့မသိဘူး၊ေျမနီကုန္းဘက္ေနသလိုလိုေျပာတာပဲ၊သူ႕ကို နာရရန္းခန္႕ထား
တာဗ်၊မစၥတာနာရရန္းေတာ့ ေသခ်ာသိမယ္...။

ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္။    ။အြန္.....ခင္ဗ်ားေျပာမွပဲ ေသသူကိုသြားေမးရမလိုျဖစ္ေနၿပီ။

ဆားပုလင္းအြတ္ေထာင္။    ။ေနဦးဗ်၊က်ဳပ္ မေန႕က နာရရန္းရဲ႕ မွတ္စုစာအုပ္ေလး သိမ္းထားတာရွိတယ္၊
အဲ့မွာရွာၾကည့္ဦးမယ္....။

ကၽြႏ္ုပ္။     ။ဟုတ္ဘီေလ...၊ျမန္ျမန္ရွာဗ်ဳိ႕....၊သူ႕ကိုမိရင္ ဒီအမႈကတစ္ဝက္ေလာက္ၿပီးၿပီဗ်.....။

ဆားပုလင္း။    ။ဒါျဖင့္ က်ဳပ္တို႕ အင္းစိန္စီအိုင္ဒီရံုးလို အျမန္လစ္စို႕ဗ်ဳိး.....၊က်ဳပ္ရံုးခန္းထဲမွာ အဲ့မွတ္စု
စာအုပ္က်န္ခဲ့သဗ်....။

ကၽြႏ္ုပ္။     ။အင္...အေတာ္ေစ့စပ္ေသခ်ာတဲ့ ဆားပုလင္းေပပဲ...၊ကဲ..ဒါျဖင့္ ဒီ လူနာမွတ္တမ္းပါသိမ္းခဲ့ဗ်ာ၊
လိုရမယ္ရ...။

ေဒါက္တာတိုတိုလပ္။    ။အမ္....ခင္ဗ်ားတို႕ ဒီစာအုပ္ကိုသိမ္းေတာ့ က်ဳပ္က လူနာလာရင္ ဘယ္လိုေရးရ
မတုန္း...။

ငံျပာရည္ပုလင္း။    ။အိုဗ်ာ....ခင္ဗ်ားမွာမယ္မယ္ရရေရးစရာဘာရွိတုန္း....၊လူနာနာမည္ပဲ စာရြက္လြတ္
တစ္ခုမွာေရးထားလိုက္...၊ေပးမယ့္ေဆးက ပါရာနဲ႕စီဗစ္ ပဲမဟုတ္လား...၊ေထြေထြထူးထူုးေရးစရာမလိုပါ
ဘူး.....။

ဤသို႕ ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္မွ ဝင္ႏွက္ေလေသာအခါ ေဒါက္တာႀကီးလည္းၿငိမ္က်သြားေလေတာ့
သည္။ကၽြႏ္ုပ္တို႕လည္း ေအာ္စတင္ကားမဲေလးအား မိုင္ကုန္ႏွင္လ်က္ အင္းစိန္စီအိုင္ဒီရံုးႀကီးဆီသို႕ အျမန္
ခ်ီတက္ခဲ့ၾကေလသေတာ့တည္း...........။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ကၽြႏ္ုပ္တို႕ သံုးဦးသား အင္းစိန္စီအိုင္ဒီ ရံုးတြင္းသို႕ကျပာကယာဝင္ေရာက္လာေသာအခါ ရံုးအေပါက္ဝ
တြင္ ေစာင့္ေနေသာ ျပာတာေကာင္ေလးမွ ဆီးၿပီးလွ်င္....

" ေဟာ...ဆရာတို႕ျပန္လာပလား...ေရာ့...ေရာ့....၊ဒီကဧည့္သည္လည္း တစ္ထုပ္ယူ...." ဟုဆိုၿပီးလွ်င္
ကၽြန္ေတာ္တို႕လက္တြင္းသို႕ အထုပ္ေလးတစ္ထုပ္စီထည့္ေပးေလ၏။ကၽြႏု္ပ္လည္း အထုပ္ေလးကိုဖြင့္
ၾကည့္ေသာအခါ လက္ဘက္ေျခာက္မ်ားျဖစ္ေနသည္ကိုေတြ႕ရေလသည္။

ကၽြႏု္ပ္္။     ။ဘာလုပ္ဖို႕တုန္း လက္ဘက္ေျခာက္က...

ျပာတာေလး။     ။ဟိုမွာ မင္းႀကီး ဆူေနၿပီေလ....၊ဒါေၾကာင့္ လက္ဘက္ေျခာက္ထုပ္ေပးတာ....

ဆားပုလင္း။    ။ဟယ္...ဒီေကာင္...လူႀကီးေတြကိုေနာက္တီးေနာက္ေတာက္နဲ႕...၊ဒါနဲ႕မင္းႀကီးက ဘာ
ေၾကာင့္ဆူသတုန္း....။

ျပာတာေလး။    ။ဒီလုိဆရာရဲ႕.....အခုေလး တင္ပဲ ရံုးကို ေကာင္မေခ်ာေခ်ာေလးတစ္ေယာက္လာၿပီးလိမ္
သြားလို႕ေလ....၊မင္းႀကီးျပန္လာလို႕သိေတာ့ စီအိုင္ဒီကို ဝင္လိမ္သြားရေအာင္ ရွိတဲ့လူေတြ ႏံုရ၊အရသလား
ဆိုၿပီး ဆူေနတာ....။

ျပာတာေလးစကားဆံုးေသာ္ ကၽြႏု္ပ္တို႕လည္း တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး အံၾသမိရ၏။

ဆားပုလင္း။    ။ကဲလာဗ်ာ....ဆရာႀကီးကိုလည္း မင္းႀကီးနဲ႕မိတ္ဆက္ေပးရင္း၊အက်ဳိးအေၾကာင္းလည္း
ေမးၾကည့္ရေအာင္....။

သို႕ႏွင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႕ သံုးဦးသား ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းႏွင့္ မင္းႀကီးရံုးခန္းထဲ ဝင္လာၾကေလေတာ့သည္။
မင္းႀကီးကား....သူ၏ႏႈတ္ခမ္းေမြးႀကီးေထာင္ေနေအာင္ ေဒါသထြက္ေနၿပီးသကာလ တံေတြးမ်ားတြင္တြင္
ထြက္ေစလ်က္ ဒမ္....၊ရွစ္....၊ကိုး....၊ဘူ....၊ေနာက္ေခ်း....၊အစရွိေသာ ဘိလပ္အဆဲမ်ားျဖင့္ သူ႕ေရွ႕တြင္
တန္းစီရပ္ေနေသာ စံုေထာက္မ်ားကို ဆဲဆိုေနေလေတာ့သည္။

ကၽြႏ္ုပ္လည္း ဤသို႕ ဘိလပ္သားတစ္ဦးမွ ျမန္မာလူမ်ုိးမ်ားကိုဆဲေနသည္ကိုျမင္ေသာ္ အမ်ဳိးသားေရး
စိတ္ဓာတ္မ်ား ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထလ်က္ အနီးမွ ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္အား " ဟေကာင္ရ.....
ဘိလပ္သားတစ္ဦးက ဒို႕ျမန္မာေတြကိုဆဲဆိုေနတာေကာင္းသလား....သြား ျပန္တုတ္ထည့္လိုက္စမ္း..."
ဟု ပါးစပ္ကလည္းေျမွာက္ေပး...၊လက္ကလည္း သူ႕ခါးအားကိုင္၍ ေရွ႕သို႕တြန္းထည့္လိုက္သည္ရွိေသာ္...
ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္မွာ မင္းႀကီးေရွ႕သို႕ ငိုက္စိုက္ ငိုက္စိုက္ေရာက္သြားၿပီးလွ်င္..........

" ဟဲ့ ငေျမြတိုး....၊ဖိုးလေမသား....၊အရုိးကိုက္ေကာင္....၊ေဖတရာ...ေမာင္တစ္က်ိတ္...ဦးေလးအစိတ္သား
ရဲ႕....." 

ဟူ၍ အယုတၱအနတၱမ်ားတစ္သီႀကီးမ်ားျဖင့္ မင္းႀကီးအားဆဲဆိုေလေတာ့သည္။မင္းႀကီးႏွင့္ တစ္ကြ
အားလံုးေသာ စံုေထာက္မ်ားမွာ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင့္ သူ႕အားဝိုင္းၾကည့္ေနၾကေလေတာ့သည္။
၁၀မိနစ္ခန္႕ ဆဲဆိုၿပီးေသာမွ ရပ္သြားေလေတာ့သည္။

မင္းႀကီး။   ။ေမာင္မင္း မွ်စ္....ကၽြႏ္ုပ္အား ဘာေျပာသနည္း...ေမာင္မင္းေျပာစကားမ်ားအား ကၽြႏ္ုပ္နား
မလည္....။

ငံျပာရည္ပုလင္း။    ။အဲ.....ဟို....ဟိုသင္း....ဘာမွဟုတ္ပါဘူး မင္းႀကီး....။

ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္လည္း အူတီးအူေၾကာင္နဲ႕ ေလ်ာခ်လိုက္ေလလွ်င္၊အတို႕အေထာင္လုပ္ခ်င္ေသာ
စံုေထာက္တစ္ဦးမွ......

" အဲ့ဒါ သူ မင္းႀကီး ကို ျမန္မာလို ဆဲေနတာဗ်...." 

မင္းႀကီး။    ။ေအာ္....ကၽြႏ္ုပ္ ဆဲတာကုိမေက်နပ္လို႕ ျပန္ဆဲတာေပါ့ေလ...ေကာင္းဒယ္...ေကာင္ဒယ္...၊
ေမာင္မင္း ခုလိုမခံခ်င္စိတ္ရွိတာ ေကာင္းဒယ္....၊ဟို ေကာင္ေဒြ...ဒီ ေကာင္ေလးကို နမူနာယူၾက...။

ဟု မင္းႀကီးကဆိုလိုက္ေလေသာ္ အတို႕အေထာင္စံုေထာက္လည္း ဇတ္ပုသြားရေသာဟူလို....။

ဆားပုလင္းအြတ္ေထာင္။    ။ဟ...ငါ့ေကာင္ရ...ဒီတစ္ခါ မင္းသတၱိေျပာင္လွခ်ည္လား...၊မင္းႀကီးကိုဆဲတာ
မိုးကိုမႊန္ ေရာ....။

ငံျပာရည္ပုလင္းမွ်စ္ေမာင္။    ။ဘယ္ကသာ ဆရာသမားရယ္...၊က်ဳပ္က ခါးလာတို႕ရင္ ေယာင္တတ္တဲ့
အက်င့္ရွိသဗ်...၊အဲ့ဒါကို ဒီဆရာႀကီးက က်ဳပ္ကို ခါးကကိုင္ၿပီးတြန္းလိုက္ေတာ့ က်ဳပ္လည္း ေယာင္ၿပီး ဆဲ
မိတာပါဗ်ာ....။

ဤသို႕ ငံျပာရည္ပုလင္းမွ ရွင္းျပလိုက္သည္ရွိေသာ္ ကၽြႏ္ုပ္တို႕လည္း ငိုအားထက္ရီအားသန္ဆိုသလို
ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ ငံျပာရည္ ရယ္.....ဟုသာေရရြတ္လိုက္ႏိုင္ေလေတာ့သတည္း....။


( ခ်စ္ခင္ရေသာ ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာဂါအကို၊အမ၊ညီ၊ညီမ၊တူမ မ်ားအား  ဤပို႕စ္တြင္ ဇာတ္ေကာင္မ်ား
အျဖစ္ သရုပ္ေဖာ္သြားမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း ႏွင့္ မည္သူ႕ ဂုဏ္၊သိကၡာ၊အတၱ၊မာန၊ပညာ၊ညဏ္၊အသက္၊ရုပ္
ရည္(ဘာက်န္ေသးပါလိမ့္...:))) ကိုမွ် ထိခိုက္၊နစ္နာ၊သေရာ္၊ေစာ္ကား၊ႏွိမ့္ခ်၊ထိပါး၊ျပစ္မွား(ဟူး...:))
လိုစိတ္ ဆံတစ္ခ်ည္မွ် မရွိပါေၾကာင္း၊ အေပ်ာ္သက္သက္မွ်သာျဖစ္ေၾကာင္း  ေတာင္းပန္ အသိေပးအပ္
ပါသည္ ရဲေဘာ္တို႕......၊အပိုင္း ၂ တြင္လူပိုစံုလာမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း......:))))

                                                                              အပိုင္း(၂) ေမ်ာ့........