လည္ျပန္ တစ္ဆယ့္ႏွစ္.......

ဘာလိုလိုနဲ႕ ၂၀၁၂ ေတာင္ကုန္ပါေတာ့မယ္....။၂၀၁၂ႏွစ္ရဲ႕ အရိပ္ေတြကို ျဖတ္ကနဲ လည္ျပန္လွည့္ၾကည့္
မိတယ္....။ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ သိပ္မထူးျခားပါဘူး....၊အျခားႏွစ္ေတြလိုပါပဲ....၊ခ်စ္လိုက္၊မုန္းလိုက္၊မဲ့လိုက္
ၿပံဳးလိုက္၊ေပ်ာ္လိုက္၊ညစ္လိုက္ ေပါ့....။ဒိုင္ယာရီေတြဘာေတြလည္း ေရးက်င့္မရွိေတာ့ ဘယ္လ မွာဘာေတြ
ျဖစ္သလဲဆိုတာလည္း ရက္စြဲနဲ႕တစ္ကြ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး...၊ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ကေတာ့ ႏွစ္ကုန္ကာနီးတိုင္း
အသစ္ဝယ္တာပါပဲ...၊ဇန္နဝါရီလလည္ေလာက္ေနာက္ပိုင္း စာမ်က္ႏွာေတြမွာ အလြယ္တကူေကာက္မွတ္
လိုက္တဲ့ ဖံုးနံပတ္တစ္ခ်ဳိ႕တစ္ေလေလာက္၊အလုပ္နဲ႕ပတ္သက္တဲ့ ကိန္းဂဏန္းတစ္ခ်ဳိ႕ေလာက္ကလြဲလို႕
ဘာစာမွမရွိတာက ႏွစ္တိုင္းပဲ....၊ဒီႏွစ္ေတာ့ ပိုက္ဆံအကုန္ခံ၊စားပြဲအရႈပ္ခံပီး မဝယ္ေတာ့ဘူး..... :))))။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုန္လြန္ေတာ့မယ့္ ၂၀၁၂ကို တစ္ခ်က္ေလးေတာ့ ေစာင္းငဲ့ ၾကည့္တာေပါ့ဗ်ာ....ေနာ့....။
ဒီႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းမွာ ျမန္မာျပည္ျပန္ျဖစ္တယ္....။၃ႏွစ္ၾကာမွ ျပန္ေရာက္ျခင္းပါ...။ျမန္မာျပည္ကေတာ့ ထံုးစံအတုိ္င္းပဲလို႕ေျပာရမယ္...မေျပာင္းလဲေနေသာ ေျပာင္းလဲျခင္းမ်ားနဲ႕လို႕ ေျပာရမလား၊ေျပာင္းလဲေန
ေသာ မေျပာင္းလဲျခင္းမ်ားနဲ႕ လို႕ ေျပာ၇မလားပဲ...။ေလဆိပ္က အေကာက္ခြန္အရာရွိက ညီေလး...အကုိ႕
ဖို႕လည္း နဲနဲလုပ္ခဲ့ဦးေလကြာ....လို႕ ေျပာၿမဲပါပဲ...။ေလဆိပ္က တက္ဆီေတြကလည္း ဧည့္သည္ကို ဝိုင္း
အမဲဖ်က္ဖို႕ ႀကိဳးစားေနတုန္းပါပဲ...။ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးလည္း ဖံုေတာထဲမွာ မြန္းၾကပ္ေလွာင္ပိတ္ၿမဲပါပဲ....။
အေမ့အိမ္ေလးကလည္း အေဝးေရာက္သားငယ္ကို ေႏြးေထြးစြာ ႀကိဳဆိုၿမဲ.....။ဘာပဲေျပာေျပာ အေျခအေန
ေတြ ဘယ္ေလာက္ဆိုးဆိုး ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ ေမြးရပ္ေျမကို အလည္တစ္ေခါက္ျပန္ျဖစ္တာ ၂၀၁၂ ႏွစ္ရဲ႕ေက်နပ္
စရာ ဆိုပါစို႕.....။

ျမန္မာျပည္ အျပန္ခရီးမွာ ကမာၻဒီးယားႏိုင္ငံ စီရမ္ရိ ကိုဝင္လိုက္ေသးတယ္...။သိပ္ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတဲ့ ခရီးစဥ္
ေလးပါ...။အြန္လိုင္းမွာ ခင္ရတဲ့ မွ်စ္ နဲ႕ လည္း ညီအကိုေတြလို ျဖစ္သြားေစခဲ့တဲ့ ခရီးပါပဲ။ကိုယ္သိပ္ေရာက္
ခ်င္တဲ့ အန္ေကာဝပ္ ကိုလည္း ေရာက္ခဲ့ရတယ္...။အစစအရာရာလည္း အဆင္ေျပခဲ့တယ္...။စီရမ္ရိ ကုိ
ေနာက္ႏွစ္တစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ ထပ္သြားခ်င္ေသးရဲ႕...၊ေရာက္ျဖစ္မယ္ဆိုေတာင္ ၂၀၁၂ ခရီးစဥ္နဲ႕
ေတာ့ တူမယ္မထင္ေတာ့ဘူး...။ဘာလို႕ဆို မွ်စ္က ျမန္မာျပည္ကို ျပန္သြားၿပီေလ......။

လုပ္ငန္းခြင္မွာကေတာ့ သိပ္အထူးျခားႀကီးမဟုတ္ပါဘူး...၊လူသစ္ေတြေရာက္လာတယ္...၊လူေဟာင္းေတြ
ထြက္သြားတယ္....။ကို္ယ္လည္း ၾကာၿပီဆိုေတာ့ စီနီယာျဖစ္လာၿပီ...၊ဖိစီးမႈေတြကေတာ့ ရွိေနၿမဲပဲ...၊အရင္
ကထက္စာရင္ေတာ့ ဖိစီးမႈေတြနဲ႕ ေနသားက်ေအာင္ေနတတ္လာၿပီလို႕ဆိုရမယ္....။အရင္ႏွစ္ေတြကလို
အလုပ္ေျပာင္းဖို႕ သိပ္မစဥ္းစားျဖစ္ေတာ့ဘူး...။ကိုယ္အသားက်ေနတဲ့ လက္ရွိအလုပ္မွာပဲ မေပ်ာ္ ေပ်ာ္
ေအာင္ ေနတတ္လာၿပီလို႕ ေျပာရမယ္နဲ႕တူရဲ႕....။ေနာင္ႏွစ္မွာေတာ့ ျမန္မာျပည္အၿပီးျပန္ျဖစ္မလားမသိ...။
ျပန္ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ ၂၀၁၂ ဟာ ကိုယ့္အတြက္ စကၤာပူမွာ ေနျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္.....၊
ဘာလို႕ဆို ျပန္မယ္ဆိုရင္လည္း ႏွစ္ဆန္းပိုင္းမွာ ျပန္ျဖစ္မယ္...၊သႀကၤန္မတိုင္ခင္ေပါ့....၊မျပန္ျဖစ္ဘူးဆိုရင္
လည္း ၂၀၁၄ ထိ အနဲဆံုး ရွိေနမွာရယ္....။

ႏွစ္လယ္ပိုင္းေလာက္မွာ မေလးရွားကို ေရာက္ခဲ့ေသးတယ္၊ေျပာရရင္ စကၤာပူေရာက္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္
အတြက္ကေတာ့ မေလးရွားဆိုတာ အိမ္ဦးနဲ႕ၾကမ္းျပင္ ဥဒဟိုသြားလာေနတဲ့ ေနရာ...၊စာဖြဲ႕ေလာက္စရာကို
မဟုတ္တာပါ....။ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ မေလးရွားဟာ ထူးျခားပါတယ္...။ဘာလို႕ဆို အဲ့ဒီမွာ ကိုယ္
ခ်စ္ခင္ ရတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတာကိုး.....။ကိုယ္ သူတို႕ကို ခ်စ္သလို သူတို႕က ကိုယ့္ကိုခ်စ္တယ္ လို႕
(ယူဆရတာပါပဲ.... :))) ခံစားရေတာ့ မေလးရွားကို အခြင့္သင့္တိုင္း သြားခ်င္မိရဲ႕....၊အင္း...ျမန္မာျပည္ကို
ျပန္ျဖစ္ရင္ေတာ့ မေလးရွားဆိုတာ ကိုယ့္အတြက္ ခရီးမိုင္ေဝးကြာလြန္းတဲ့ အရပ္ေဒသျဖစ္သြားမွာပါပဲ....။

၂၀၁၂ မွာ ကိုယ့္အတြက္အခ်ိန္အေပးျဖစ္ဆံုးကေတာ့ ေဖ့ဘြတ္စာမ်က္ႏွာေတြထက္မွာပါ...။အားလပ္ခ်ိန္ရဲ႕
ထက္ဝက္ေက်ာ္ကို သူကသိမ္းပိုက္လိုက္ပါတယ္..၊ဒါေတာင္ ဒီႏွစ္ထဲမွာ မၾကာခဏဆိုလိုသလို ေဖ့ဘြတ္ကို
ပိတ္ထားတာပါ...၊ဒါေပမယ့္ မေနႏိုင္ပါဘူး...၊ခ်စ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းေတြကို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သြားသြား
ေခ်ာင္းရင္းနဲ႕ ျပန္သံုးမိတာပါပဲ....။ပံုရိပ္ေယာင္ကမာၻမွာ အခ်ိန္ကုန္လြန္ေစတာက ကိုယ့္အတြက္ ေကာင္း
က်ဳိးေပးသလား၊ဆိုးက်ဳိးေပးသလား....ဆိုတာ မၾကာခဏစဥ္းစားမိတယ္...၊ေတြးမိသေလာက္ကေတာ့
ေကာင္းက်ဳိးနဲ႕ဆိုးက်ဳိး ဒြန္တြဲေနတာပါပဲ....၊ဒါေပမယ့္ အထီးက်န္တစ္ေယာက္အတြက္ ပံုရိပ္ေယာင္ကမာၻ
ဟာ ပိုလို႕အထီးက်န္ေစတာေတာ့အမွွန္ပဲ...၊ခုဆို ကိုယ့္မွာ အျပင္ထြက္ဖို႕ အေၾကာင္းမယ္မယ္ရရကိုမရွိ
ေတာ့ဘူး...၊ျပင္ပကမာၻကလူေတြနဲ႕ ေတြ႕ဆံုဖို႕ထက္၊ပံုရိပ္ေယာင္ကမာၻသူ/သား ေတြနဲ႕ စကားလံုးေတြ ဖြဲ႕
သီဖို႕ ကို ပိုလို႕အာရံုက်ေနမိတယ္....၊အက်ဳိးရလဒ္ကေတာ့ ကိုယ့္ကို ပိုလို႕အထီးက်န္သြားေစတာပဲျဖစ္
တယ္....။လာမယ့္ ႏွစ္မွာေတာ့ ေဖ့ဘြတ္ကို အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ ေလ်ာ့ခ်ျဖစ္ပါမယ္...၊အင္း...ျမန္မာ
ျပည္ျပန္ရင္ေတာ့ သူ႕အလိုလို ေလ်ာ့သြားမွာ အေသအခ်ာပါပဲေလ....။

ဒီႏွစ္ထဲမွာ ဘေလာ့ဘက္ကိုအေတာ္အာရံုနည္းသြားတယ္...၊ေရးခ်င္တာေတြကေတာ့ ရင္ထဲမွာအျပည့္ပါ။
ဒါေပမယ့္ ခ်ေရးလိုက္ဖို႕ကို ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ပါဝင္စားမႈနည္းေနတယ္၊အေၾကာင္းအရာလည္းရွိတယ္၊
ေရးခ်င္စိတ္လည္းရွိတယ္....၊ေရးဖို႕လည္းႀကိဳးစားတယ္...၊အခ်ိန္လည္းရေနတယ္...၊ဒါေပမယ့္ လံုေလာက္
တဲ့ အာရံုစူးစိုက္ႏိုင္မႈမရွိဘူးျဖစ္ေနတယ္....၊အာရံုေတြက ေဖ့ဘြတ္မွာပဲတစ္ဝဲလည္လည္ရယ္...၊လာမယ့္ႏွစ္
မွာေတာ့ ဒီထက္ပို အာရံုစူးစိုက္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာပဲဗ်ာ....။

ေငြေရး၊ေၾကးေရး၊စီးပြားေရး၊သမီးရည္းစားအေရးကေတာ့ အရင္အတိုင္းမေျပာင္းမလဲပါဘူး...၊ပိုက္ဆံက ရွာ
ရခက္ေနဆဲ...၊သံုးရလြယ္ေနၿမဲပါပဲ...၊စုမိေဆာင္းမိဆိုတာ ဘယ္တုန္းကမွမရွိ...၊၂၀၁၂ နွစ္မွာလဲ မရွိပါဘူး။
လစာလည္း ႏွစ္စဥ္တိုးပါတယ္...၊ေငြပိုေငြလွ်ံလည္းႏွစ္စဥ္မရွိပါဘူး.... :)))။ၿခံေလးတစ္ကြက္ဝယ္ဖို႕ကို
လည္း အစ္မေတာ္က ဂ်ီးမ်ားေနတာကတစ္ေၾကာင္း၊ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း ဘယ္လိုသေဘာလဲေတာ့မသိ
ဟိုၿခံဆိုလည္း သရဲေျခာက္တယ္...၊ဒီၿခံဆိုလည္း အရႈပ္အရွင္းရွိတယ္ နဲ႕ ဝိုင္းဝန္းၿပီး အႀကံေကာင္းေတြ
ေပးၾကေတာ့ အစ္မက ဝယ္မေပးရဲဘူး...၊ဒါနဲ႔ ၿခံေျမေဟ့ဆို ပန္းအိုးထဲက ေျမေတာင္မပိုင္တဲ့ ဘဝပါ....။
ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္လံုးသေဘာက်ပါလ်က္နဲ႕ ေစ်းႏႈန္းေလးလည္း သင့္တင့္ပါလ်က္နဲ႕ မဝယ္လိုက္ရတဲ့
ၿခံေတြမ်ားလွၿပီ...၊သြားၾကည့္၊စံုစမ္းလုပ္ေနရတဲ့ အစ္မကို အားနာတာေၾကာင့္ တိုက္တိုက္တြန္းတြန္းလည္း
မလုပ္ေတာ့ပါဘူး...၊

သမီးရည္းစားအေရးလည္း ပံုမွန္အတိုင္းပါပဲ...၊ဟိုလိုလုိဒီလိုလိုေတြလည္း တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္
ေျပာင္းပါတယ္...၊မိန္းမယူဖို႕မစဥ္းစားေတာ့ ဘယ္သူ႕ကိုမွ အေပ်ာ္ကေနတစ္ဆင့္ အပ်က္အဆင့္ေရာက္
ေအာင္ တစ္ဆင့္တက္မလွမ္းပါဘူး...၊ၾကာေတာ့ သူတို႕လည္း ကိုယ့္ကို စိတ္ကုန္လာမွာေပါ့ေလ........။
ရွင္..... ေယာက်ၤားမဟုတ္ဘူး....ေယာက်ၤားမဟုတ္ဘူး....စိတ္နာတယ္...လို႕သီခ်င္းေလးဆိုၿပီး ကိုယ့္ကို
ေက်ာခိုင္းသြားပါေတာ့တယ္...၊ကိုယ္ကေတာ့ ကိုယ့္ဝမ္းနာကိုယ္သာသိပါတယ္...၊ကိုယ့္မွာ တာဝန္ယူ
ခ်င္စိတ္မရွိတာေၾကာင့္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ စိတ္ေရာ၊ကိုယ္ပါ နစ္နာေအာင္မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ေနတာပါ...။ဘာပဲ
ျဖစ္ျဖစ္ ဝမ္းလည္းနဲစရာမလို၊အားလည္းနာစရာမလုိေတာ့ဘူးေပါ့ေလ...၊အားနာလို႕ခါးပါတာ အျခားေနရာ
မွာလည္း မသင့္ေတာ္သလို အိမ္ေထာင္ေရးမွာလည္း မသင့္ေတာ္ဘူးမဟုတ္လား...ရဲေဘာ္..... :))))
ဒီလိုနဲ႕ ၂၀၁၂ကုန္ကာနီးအထိ လူပ်ဳိႀကီးဘဝ ကို ဆတ္ဆတ္ထိမခံ ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္ခဲ့ပါရဲ႕..... :)။

အေပါင္းအသင္း သယ္ရင္းဆက္ဆံေရးကလည္း ေအးေဆးပါပဲ...၊ခ်စ္ေတာ့ခ်စ္တယ္အလိုမလိုက္ဘူးဆို
ၿပီး ဖရန္႕လစ္ ထဲက ပယ္ႏႈတ္လိုက္ရသူဆိုတာ ရွားရွားပါးပါး တစ္ေယာက္စႏွစ္ေယာက္စပဲရွိပါရဲ႕...။
အြန္လိုင္းေပၚမွာ အစအနရွာမရေအာင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့သယ္ရင္းေတြကိုလည္း အၿမဲလိုလိုသတိရေန
ဆဲပါ...၊လက္ရွိသယ္ရင္းေတြကိုလည္း ေပ်ာ္ေအာင္ထားပါတယ္...၊ပိုက္ဆံေခ်းတဲ့အလုပ္ကလြဲလို႕ေပါ့ေလ...၊
မႏိုင္ဝန္ဆိုတာ ထမ္းေကာင္းတဲ့အရာလို႕ ဘယ္တုန္းကမွ ခံယူမထားလို႕ပါ....:D။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုရင္ေတာ့ ဝက္သိုးခ်ဳပ္ေပါ့ေလ....အဲ....ေယာင္လုိ႕....:))) ၂၀၁၂ကို ခ်ဳပ္လိုက္ရင္
အသက္တစ္ႏွစ္ႀကီးသြားတာကလြဲလို႕ ကုသိုလ္လည္းမစုမိပါဘူး၊ပညာလည္း တိုးပီးမရွာမိပါဘူး၊ပစၥည္း
ဥစၥာဆိုရင္လည္း အဖိုးတန္ရယ္လို႕ လက္ထဲမရွိပါဘူး...၊ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကလည္း အရင္အတိုင္းပါပဲ...၊
ေျပာရရင္ ၂၀၁၂ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ေပါ့ေပါ့ေလးေန...၊ေပါ့ေပါ့ေလးစား ၿပီး ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ အသက္ႀကီးသြား
ပါတယ္...၊အခုလည္း ဒီေနရာကေန ၂၀၁၂ ကို ေပါ့ေပါ့ေလးပဲ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္...........

တာ့တာ ပါ.....၂၀၁၂ ေရ........................လို႕.......။

( တူမေတာ္ပစ္ပစ္တဂ္လို႕ ေရးျဖစ္ပါတယ္...၊ကိုယ့္ဘာသာလည္း ေရးမလို႕ ႀကံေနတာရယ္...။သူတဂ္
လိုက္ေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ေရးျဖစ္သြားတာေပါ့ေလ...၊အဲဒီအတြက္ စီအိုင္ေအပစ္ပစ္ ကို ေက်းဇူးတင္ရပါ
ေၾကာင္း....... :))))